‏مرا کاشته بودند
کاشته بودندم تا با خورشیدهای عجول‌ احاطه‌ام کنند.
تو آمدی و چنان نرم مرا چیدی که رفتار نسیم را در دست تو حس کردم.

‏در یک لحظه احساس کردم تمام هراس من از تنهایی است. از تنها مردن نمی‌ترسیدم،
از این که تنها زنده بمانم می‌ترسیدم.

[ من و تو همیشه کنج غم میمونیم ]

این پرنده مهاجر
همیشه عاشق پرواز
حالا با بالی شکسته
میخونه چه غمگین آواز

‏بدبختی آمده بود تو
نه لباس‌ها و نه لبخندها نمی‌توانست حواسش را پرت کند یا سرش را شیره بمالد. خوب می‌دانست قربانی‌هایش را، هر طور که مخفی بشوند، کجا پیدا کند.

وقتی می‌رقصی آرزو میکنم کاش یه موج دریا بودی که غیر از رقصیدن نتونی کار دیگه‌ای بکنی.

‏که منجم گلوله‌های پراکنده در تنت باشم.

ریمیکس قری برای مهمونیاتون??