?«آوردوز نهادی» در مدیریت فضای مجازی ایران

آیا فضای مجازی در کشور ما موضوعی رهاشده است؟ اگر نه، چه افراد یا نهادهایی خود را در برابر آن مسئول می‌بینند؟ آیا فضای مجازی متولی بخصوصی در کشور دارد یا اینکه نهادهای مسئول هریک به حسب مأموریت و دایره وظایف و اختیاراتی که دارد، خود را متولی بخشی از آن می‌داند؟ معماری نظام حکمرانی فضای مجازی در ایران چگونه است؟ چه بازیگران و ذی‌نفعانی در آن نقش دارند؟ آیا سهم هریک -از وظایف و اختیاراتی که در این زمینه دارند- به درستی تعیین شده است یا آنکه با هم تعارض و تداخل دارد؟

✍به قلم ساجد هاشمی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/g3cc

#سایبرپژوه
#یادداشت
#نهاد_سایبر
#تکثر_نهادی

✅@cyber_pajooh

?دیجیتالیسم و دگردیسی پارلمانتاریسم

داوود طالقانی در سرمقاله مجله سایبرپژوه نوشته است؛ دگردیسی پارلمانتاریسم در نسبت با دیجیتالیسم ضروری است، زیرا دیجیتالیسم شرایط خود را بر همه‌چیز تحمیل می‌کند و نهادهای سیاسی – حقوقی نیز برای ادامه حیات تغییرات را (حتی به سختی و با گذر از رنج‌های بسیار) می‌پذیرند. پارلمان برای آنکه نماینده آحاد ملت باشد، می‌بایست خود را در نسبت با تکنولوژی‌های جدید روزآمد کند. دیجیتالیسم به تغییرات سیاسی – اجتماعی سرعت بخشیده است و پارلمان نه برای مصون ماندن، بلکه برای همگام شدن با تغییرات ملزم است خود را با منطق تحولات دیجیتالی هماهنگ کند. هم‌چنین دستگاه‌های سیاسی مانند نهادهای دیپلماتیک پیشتر متوجه تطور امر سیاسی شده‌اند و امروزه بحث‌های دیپلماسی دیجیتال در نظریه و عمل جدی گرفته می‌شود، و پارلمان نیز در مقام یک دستگاه سیاسی باید در تدوین نظریه پارلمان سایبری سریع‌تر اقدام کرده و آن را اجرا کند.

✍به قلم: داوود طالقانی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/38nq

#سایبرپژوه
#یادداشت
#دیجیتالسیم
#پارلمان

✅@cyber_pajooh

?️المومن نومه: گم‌نامی، آزادی و الهیاتِ دولت‌های سایبری

در پهنه بی‌پایانِ جهانِ سایبری جنگی خاموش در جریان است: نبردی میانِ آرمان‌های کنترل و آرمان‌های آزادی. چه آن که اینترنت از همان ابتدا نویدِ آزادی از یوغِ دولت‌ها را به ارمغان آورد اما به سرعت در جدال با آرمان‌های کنترلی دولت‌ها قرار گرفت و این شبکه که روزی، در رؤیای مخترعانش، قرار بود «شبکه آزادِ همه انسان‌های آزاده جهان» باشد به طرفه‌العینی بدل به سپهرِ جدیدی برای افزایشِ کنترلِ دولت‌ها بر ملت‌ها شد.
به نظر می‌آید موضوع عمیق‌ترین نبردِ سایبری بر سرِ چیزی بس بزرگ‌تر از مفاهیمی چون فناوری یا سیاست‌گذاری باشد. دعوای درونیِ اینترنت صرفاً بر سر این نیست که چه کسی بر فناوری تسلط دارد یا چه کسی سیاست‌های کنترلی این فضا را تدوین می‌کند. موضوع این دعوا بر سرِ خودِ انسان است. یک طرفِ دعوا به دنبالِ آن است که انسان را از یوغ آزاد کند و طرفِ دیگر دعوا در پی آن است که انسان را به موجودی قابلِ رصد، پیش‌بینی و در نهایت کنترل بدل سازد.

✍به قلم سید سجاد شریعتی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/38my

#الهیات
#دولت_سایبری

✅@cyber_pajooh

?مرد سیاسی
تأملی در باب اقتضائات سیاست در عصر سایبر

بسیاری بر این عقیده‌اند که دولت مدرن در میانه دو آرمان در حال زیستن است. نخست آرمان کنترل که برای اعمال حاکمیت خود نیازمند کنترل انسان‌هاست. دوم آرمان آزادی که بشر مدرن هویت خود را در آزاد بودن یافته است. حال یک سیاست مرد که در رأس دولت مدرن ایستاده است چگونه باید روابط را تنظیم کند؟ به این وضعیت، جهان سایبر و تمام الزامات آن را اضافه کنید. آیا عرصه برای کنترل‌گری دولت بازتر شده است یا این انسان‌ها هستند که ابزارهای بیشتری برای آزاد بودند دارند؟

✍به قلم: امیر معمارزاده

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/dt2v

#سایبرپژوه
#یادداشت
#مرد_سیاسی
#سایبر

✅@cyber_pajooh

?گذار از بروکراسی به اینفوکراسی در جهان اطلاعاتی

پیش از عصر اطلاعات در بوروکراسی با این مسئله مواجه بودیم که سامان اداری بوروکراتیک به دلایلی مانع کارآفرینی است و عرصه سیاست باید آزادی عمل آنها را تأمین کند تا آزادی و رفاه اجتماعی به ارمغان آورند. با تدقیق در تاریخ کارآفرینی در عصر اطلاعات با اسامی‌ای چون بیل گیتس و استیو جابز، مارک زاکربرگ ، لری پیج و سرگی برین و … مواجه می‌شویم. به واقع امری اساسی تغییر کرده است؛ کارآفرینان امروز معماران جهان ما هستند. از نام اشخاص بگذریم ، ما دیگر با ساختارهای متکثر، بعضاً محلی، متمرکز بر فیزیک صنایع بزرگ مواجه نیستیم که در کنار جهان ما جایی برای خود دارد بلکه با طراحی‌های مختلف از معماری اطلاعات مواجهیم که جهان ما را ساخته است. نظام طبقه‌بندی اطلاعات که در دست دستگاه بوروکراسی بود حال در دست کارآفرینانی است که جهان اطلاعات و ارتباطات را ساخته‌اند.

✍به قلم: آقای سعید گلستانی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/vu3t

#سایبرپژوه
#یادداشت
#بروکراسی
#اینفوکراسی

✅@cyber_pajooh

⚠️ تمدید شد!

? به دنبال استقبال گسترده مخاطبین از رویداد ملی «مجازی آرمان ما ۲» ثبت نام این رویداد تا تاریخ ۱۱ مرداد تمدید شد.

?️ زمانبندی جدید رویداد:
?‍?پنجشنبه ۱۱ مرداد: جلسه توجیهی
?‍?شنبه ۱۳ مرداد تا پنجشنبه ۱۸ مرداد: جلسات پنلهای عمومی و تخصصی رویداد

? ثبت نام از طریق ورود به کانال @armanema

? آرمان ما فضای مجازی و افق‌های پیش روی انقلاب اسلامی

?چگونه pop-culture الهام‌بخش تولیدات رسانه‌ای می‌شود؟

اگر کمی به مطالعات فرهنگ و رسانه علاقه داشته باشید، احتمالا واژه POP-CULTURE یا همان فرهنگ عامه به گوشتان خورده است. افرادی هستند که به نظرشان فرهنگ عامه، عنصر بسیار مهمی از زندگی اجتماعی است. همین تصور بود که باعث شد یکی از غول های رسانه ای در حوزه فرهنگ عامه یعنی VICE متولد شود. ماجرای تاسیس این رسانه به سال ۱۹۹۴ بر می گردد، جایی که سه دوست به نام های شین اسمیت، سروش علوی و گاوین مکینز مجله ای به نام VOICE OF MONTREAL منتشر کردند که محوریت آن بیش از هر چیزی موسیقی و هنر بود.

به قلم سید یحیی هاشمی

مطالعه متن کامل یادداشت
https://cyberpajooh.com/qt3a

#سایبرپژوه
#یادداشت
#موسیقی_پاپ
#فرهنگ_عامیانه

✅@cyber_pajooh

⚫انا لله و انا الیه راجعون⚫

✍معرفی و نقد کتاب «شرق‌گرایی» اثر داوود طالقانی

آنچه ما در کتاب «شرق‌گرایی» داوود طالقانی با آن مواجهیم به نحوی «صنعت فرهنگ» در بستر جغرافیای سیاسی سه کشور کره جنوبی، ژاپن و چین است. کتاب صنایع فرهنگی سه کشور مذکور را مطرح می‌کند، برای کره «کی پاپ و کی‌دراما و کی‌مووی» ، ژاپن: «انیمه و مانگا» و چین: «تیک‌تاک». از آثار اجتماعی آنان در کشورمان می‌گوید از آثار سوءِ فردی و فرهنگی این صنعت بر افراد و فرهنگ کشورهای مولد می‌گوید و سیاست‌گذاری‌هایی که این سه کشور برای رشد اقتصادی و ایجاد هژمونی فرهنگی از خلال محصولات فرهنگی‌شان دارند و تاثیری که هر یک در سیاست بین‌الملل گذاشته است. مولف صورت مساله‌ای را مطرح می‌کند که شرق‌گرا کیست و شرقی شدن چیست؟

به قلم: سعید گلستانی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/p59s

#سایبرپژوه
#نقد_کتاب
#کتاب_شرق_گرایی

✅@cyber_pajooh

?اثر هنری در عصر تولید با هوش مصنوعی: از زبان‌شناسی سوسوری تا اشتباه بنیامین

در روزگار گسترش روزافزون ابزارهای هوش مصنوعی برای تولید تصاویر و آثار هنری -به حدی که ورکشاپ‌های متعددی برای آموزش تولید تصویر با هوش مصنوعی برگزار می‌شود- پرسش از آینده هنر روز به روز اهمیت بیشتری می‌یابد.
این وضعیت پرسش انگیز، یکبار دیگر پیش از اختراع رسمی هوش مصنوعی در حوالی سال ۱۹۳۵ میلادی برای والتر بنیامین -متفکر آلمانی- ایجاد شده بود. در این نوشتار به نحوی انتقادی با مشهورترین مقاله او یعنی «اثر هنری در عصر بازتولیدپذیری تکنیکی» همراه می‌شویم و با نقد مباحث او از دیدگاه فردینان دو سوسور -زبان‌شناسی سوییسی- سعی می‌کنیم که آینده هنر و اثر هنری را در عصر هوش مصنوعی پیش‌بینی کنیم.
برخلاف تصور اولیه از نظر ما تولید انبوه آثار هنری باعث ارج نهادن بیشتر به «آثار اصیل» خواهد شد.

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/wrfd

#سایبرپژوه
#یادداشت
#هوش_مصنوعی
#زبان_شناسی

✅@cyber_pajooh