باشه ولی کیرم تو همچی.

هر مهمی یه روز بی اهمیت میشه...

خستمه؛کلافم.

‏اولا دوستت‌ دارم؛ ‏ثانیا هر آنچه‌ بینمان‌ رخ‌ داد اولا را از یاد نبر : ) "محمود درویش"

سکوت ظاهرش قشنگه اما باطنش آدمو میخوره.

بی هوا بوردمه؛این درده تره حالی هاکنم..

غمگینم‌ کردی؛تنهام گذاشتی؛دلتنگم کردی؛دوستم نداشتی
ولی من اونقدر احمقم با تموم آسیبی که بهم زدی
هنوزم مثل روز اول دوستت دارم.

به اون رفیقت فک کن که قرار بود تو لباسِ عروسی ببینیش؛
ولی حتی دعوتت نکرد..
به اون رابطه ای فک کن که بدون تو میمرد؛
ولی داره راحت به زندگیش ادامه میده..
به اون آرزوت فک کن که شمع تولدتو بخاطرش فوت میکردی؛
ولی الان رویای جدید جاشو گرفته..
به اون کسی فک کن که بخاطرش قید خیلیارو زدی؛
از خوابت؛تایمت؛برنامه هات زدی که مبادا ناراحتش کنی..
که بیشتر باهاش وقت بگذرونی..
اون چی؟
برا خوشحالیت چیکار کرد؟
اصلا مونده برات؟
اونی که از اول باهاش بودی الان پیشته؟
اونی که الان پیشته از اول بوده؟
ما آدما فقط قسمتی از زندگی همیم قرار نیست همش باشیم؛بمونیم..
انقد آدم تو زندگیت میاد و میره که یاد میگیری
تنها کسی که همیشه باهاته و پیشت میمونه؛خودتی"
آره زخم میخوری؛
حسرت میکشی و حتی دلتنگ میشی..
ولی" تو "
هیچ وقت تموم نمیشی و تنها کسی هستی که تا آخرش هستی..
پس؛
حواست به خودت باشه..
"مهدیس.

535.

باشه من بلد نبودم‌ نگهت دارم؛ولی توام موندنی نبودیا.