جواب بعضی‌چیزها، یک نفس عمیقه.

من دوستت نداشتم؟ شبی نبود که از دوری‌ت گریه نکنم.

حسود پلاستیکی‌م خودتی.

امروز زنگ زدم به سِعیت می‌گم اونجا هوا سرد نشده؟ اونم گفت: "نه‌بابا، این‌قدر گرمه که با یک تی‌شرت اومدم بیرون ایستادم"، این حرف رو زد و واسه یک کاری رفت، گفت یکساعت دیگه زنگت می‌زنم. گوشی رو قطع کرد، ده دقیقه نشد دیدم همه‌ی مشهدی‌ها نوشتن داره برف میاد. الآنم سِعیت ویدیو داده دیدم کولاکه. برگشته می‌گه: "از جون ما مشهدی‌ها چی می‌خوای؟ یک تنه کل اکوسیستم یک استان رو بهم ریختی"، راستم می‌گه، اکثر برف‌هایی که توی مشهد اومده من حضور داشتم. مثلا یک هفته رفتم مشهد، همون یک هفته برف باریده، درحالی که مشهد اصلا برف نمی‌باره. بهش می‌گم: "برو خداروشکر کن باعث و بانی اینم مشهد رنگ برف رو از نزدیک ببینه"، می‌گه آره والله، خود بابانوئل اندازه‌ی تو کارایی نداره.

بِالنهايه حتي و اِنْ لَمْ تَكوني لي
يَسعِدُني اِنَكِ كُنتِ جُزءٌ مِنْ حَياتي.

در نهایت حتی اگر مالِ من نبودی خوشحالم که بخشی از زندگی من بودی.

نزار قبانی

" اون کسی که باعث شد در تاریک‌ترین قسمت روحت احساس روشنایی کنی، کسیه که نباید هرگز از دستش بدی."

رفتنم رو که دیدی، چشم‌های غم‌بارمم ببین.

من دوست‌داشتن‌ت رو هرگز فراموش نمی‌کنم اما به اینکه "هرگز نداشتم‌ت" رو باور می‌کنم. اون‌روز حتی اگر از این دَر اتفاقی هم بیای تو تعجب نمی‌کنم، چون باور کردم هیچ‌موقع هیچ‌جایی به خاطر من حضور نداشتی. حضور اتفاقی‌تم توی اون لحظه به‌خاطر من نبوده، پس بی‌این‌که چشم‌هام بگرده از کنارت رد می‌شم، انگار نه انگار که واقعا اون‌جا حضور داشتی.

زندگی بالا و پایینش رو نمی‌شه انکار کرد. چه بسا آدم‌هایی که توی اوج زمین می‌خورن و دیگه هیچ‌وقت نمی‌تونن به اون اوج برگردن. من طعم زمین‌خوردن رو چشیدم. به اندازه‌ی درد خودم می‌فهممت. سعی کن از مسیر لذت ببری و جوری زندگی کنی که حداقل به قلب خودت بدهکار نباشی. همین که جایی هستی که قلبت آرومه تمام ماجراست.

چه می‌دونم، مثلا بغلم کن و بگو: می‌دونم روزای سختی رو می‌گذرونی، من حواسم بهت هست.