سه از چهار
بررسی دو گزارش - ۲
نعمه همان دختری است که در آن عکس مشهور سمت چپ همه ایستاده است. در عکس‌های نزدیک‌تر می‌بینید که او و قرینه از لیری و دانیلا بلندتر هستند. نعمه صورتی کشیده‌تر از قرینه دارد و دندان‌های جلویش درشت هستند و مویش کمی از قرینه روشن‌تر است. پدر نعمه می‌گوید «دخترم خلاف خواست خودش با آن عکس معروف شده.»
پدر نعمه هم از قول دخترش در مورد فرق روز اسارت با بقیه‌ی روزها گفته «وحشتناک‌ترین ساعت‌ها همان هفت اکتبر بوده است.» مادر نعمه کمی واضح‌تر حرف می‌زند. او می‌گوید «نعمه احساس می‌کند که قصد داشته‌اند او را بکشند، چون خانه‌هایی را که در آن بوده بمباران کرده‌اند. حتی یک بار در آخرین لحظه از خانه فرار کرده‌اند، دیوار فرو ریخته و نعمه مجروح شده. نعمه داستان‌های سختی دارد. بزرگ‌ترین ترس او بمباران اسرائیلی بوده.»
پدر نعمه از حال این روزهای او می‌گوید «در خانه نشسته بودیم که یک ماشین عبوری سر و صدا کرد، این چیزی بود که ما اصلا بهش توجهی نمی‌کردیم، اما نعمه خیلی ترسید. داشت تعطیلی روز شنبه را می‌دید و این مستقیما به او استرس وارد می‌کرد. چون نمی‌توانست معنی این سر و صدا را بفهمد. دوباره جنگ شده؟ دوباره جنگ نشده؟ ما نمی‌توانستیم بهش توضیح بدهیم که اصلا این کلمه‌ی «نوع‌دوستی» یعنی چه، نمی‌توانستیم بهش توضیح بدهیم که این‌ها یک مشت جوان و سرباز هستند [که آمده‌اند از او حمایت نوع‌دوستانه کنند]. مدام می‌گفت “همه‌شان باید بروند، چرا نمی‌فهمید؟” به طور مشخص، تا این بساط جمع نشود و همه‌شان نروند، روند بهبود او هم آغاز نخواهد شد.»
عجیب است اما آن‌ها سکوت می‌کنند و دوست ندارند در مورد روز هفت اکتبر صحبت کنند. به نظر می‌رسد آن‌ها چیزی دارند که به قدر کافی شواهد برای مطرح کردنش ندارند. چیزی از جنس قصد اسرائیل برای کشتن آن‌ها در اسارت. چیزی از جنس نامعلوم بودن هویت کسانی که در آن چهار ساعت به آن‌ها شلیک می‌کرده‌اند.
اما بیش‌ترین سکوت، سکوت دانیلا گلبوع (דניאלה גלבוע) است. سکوت او چنان محکم است که حتی از قول خانواده‌ی او هم در این گزارش چیزی ذکر نشده. البته یک روز قبل در مَعَریو (מעריב) گزارشی شبیه به این از قول «نزدیکان به خانواده‌ی او» منتشر کرده بودند، و شاید سکوت این بار آن‌ها به دلیل نارضایتی او یا خانواده‌اش از گزارش پیشین باشد.
دنیلا همان دختری است که از بقیه به وضوح کوتاه‌تر است، پوست تیره‌تری دارد، و در روز تبادل بسیار مشهور شد. او در لحظه‌ای از مراسم تبادل از کنار یک نیروی مسلح حماس که رویش را پوشیده بود رد شد، یک لحظه توقف کرد، سرش را برگرداند، به نیروی حماس لبخند دوستانه‌ای زد و بعد مسیرش را ادامه داد.
گزارش معریو به دنبال ماله‌کشی به ویدیویی است که در زمان اسارت از او منتشر شده و همین‌طور ماله‌کشی روی این لب‌خند. در گزارش نقل قول‌ها با دو واسطه و بسیار اندک هستند و تقریبا واضح است که لحن و گاه حتی محتوا دستکاری شده است. این «نزدیکان به خانواده‌ی دانیلا» که هویت مشخصی ندارند این حرف‌ها را زده‌اند.
«به او گفتند باید برای تحت فشار قرار دادن دولت یک ویدیو بگیرد. او اصلاً هم نمی‌خواسته ویدیو بگیرد و حتی التماس می‌کرده که ویدیو نگیرند. اما آن‌ها اصرار کرده‌اند و او در نهایت چاره‌ای نداشته.» و «او را هم در خانه‌ها نگه‌داری می‌کرده‌اند و هم در تونل‌ها. بیش‌تر اوقات “با” یکی از ارشدترین “تروریست”های حماس و در خانه‌ی شخصی او بوده. او می‌گوید که گاهی غذا بوده و کمبودی نداشته، اما دوره‌هایی هم به سختی غذا می‌خورده و غذا بسیار کم بوده.» و «جز ۷ اکتبر هرگز”جرات کتک زدنش را نداشته‌اند”. رفتار خوبی با او داشته‌اند، عمدتاً به خاطر افسر ارشدی که او را تحت حمایت خودش گرفته بوده و اسیرکنندگان را از انجام این کارها منع می‌کرده. در آستانه‌ی آزادی او را به جای دیگری منتقل کرده‌اند و در آن‌جا اسیرکنندگان سرسخت‌تر بوده‌اند. اما اصلاً او را کتک نزده‌اند.»
به نظر می‌رسد هدف گزارش زدن اتهام رابطه‌ی جنسی با یک عضو ارشد حماس به دانیلا است تا اورا ساکت نگه دارند. گناه او چی است؟ این که در دوران اسارت ویدیو پر کرده، در روز تبادل به عضو حماس لب‌خند زده، و به نزدیکانش گفته او را کتک نزده‌اند و هر وقت برای خودشان غذا داشته‌اند به او هم از همان غذا داده‌اند.
ما با اسرائیل مواجه هستیم. کسانی که در زندان به پزشک مرد میان‌سال چنان تجاوز کرده‌اند که جان باخته است. کسانی که برای تبلیغات خود در مورد سربازان اسیر خودشان صحبت از تجاوز شدید منجر به خون‌ریزی می‌کنند که بعد دروغ بودنش ثابت می‌شود، و سربازی را که می‌ترسند طوری حرف بزند که با اهدافشان سازگار نباشد متهم به رابطه‌ی جنسی با حماس می‌کنند.

سه از چهار
بررسی دو گزارش - ۱

یِدیعوت اَحرونوت (ידיעות אחרונות) در جمعه ۲۶ بهمن ۱۴۰۳ (۱۴ فوریه ۲۰۲۵) گزارشی منتشر کرده در مورد وضع کنونی چهار اسیر زن اسرائیلی که در روز شنبه ۶ بهمن ۱۴۰۳ (۲۵ ژانویه ۲۰۲۵) در تبادل اسرا آزاد شدند. در واقع این گزارش حاصل گفت‌وگو با خانواده‌های این چهار نفر است.
خواننده‌ی اسرائیلی متوجه می‌شود که هر کدام کی است و چه شکلی است و احتمالا چه سابقه‌ای دارد، اما خواننده‌ی فارسی‌زبان حق دارد که آن‌ها را نشناسد. و متن گزارش پر است از توصیفات تهی خبرنگار که عملا دارد یک پروژه‌ی پروپاگاندا را پیش می‌برد.
آنچه می‌خوانید نقل‌قول‌های مستقیم آن گزارش، توضیحات مفید برای خواننده‌ی ایرانی، و بخش‌هایی از یک گزارش دیگر است.
آنچه بین این اسیران مشترک است سکوت است. خانواده‌های آن‌ها تاکید دارند که «چند هفته گذشته، اما آن‌ها هنوز صریح حرف نمی‌زنند.» البته که چیزهایی به خود خانواده‌ها گفته‌اند، اما با رسانه‌ها و در فضای عمومی سکوت می‌کنند. و سکوت آن‌ها بیش‌تر به چه مربوط است؟ «آن‌ها هنوز می‌ترسند از ساعت‌های منتهی به اسارت صحبت کنند.»
یکی از آن‌ها قرینه اریو (קרינה ארייב) است. او همان است که از همه بلندتر است. در عکس مشهور روی سکو در لحظه‌ی تبادل سمت راست همه ایستاده و چهره‌اش کمی شبیه هندی‌ها است. پدر قرینه می‌گوید «ماجرا دو بخش مجزا است، ساعات منتهی به اسارت و خود اسارت. قرینه در آن بخش اول آرزو می‌کرده بمباران کنند و بمیرد.» او به پدرش گفته «آن روز از جهنم گذشتم. بدترین روز آن روز بود.»
پدر قرینه می‌گوید «قرینه ترجیح می‌داده در تونل بماند. ترجیح می‌داده آن زیر باشد، زیرا آن بالا را مرتباً گلوله‌باران می‌کرده‌اند. روزهایی بوده که آن‌ها را از جایی به جایی دیگر منتقل می‌کرده‌اند، چون خانه‌ها به چپ و راست فرو می‌ریخته‌اند و ترکش‌ها سمت آن‌ها پرت می‌شده‌اند. قرینه فقط می‌خواسته در یک جای محفوظ باشد. حتی اگر آن‌جا یک تونل باشد. برایش فرقی نمی‌کرده که کجا، مهم‌ترین چیز این بوده که زنده بماند.»
پدر قرینه می‌گوید که «اسیرگیران به دخترها گفته‌اند که چرا عملیات ۷ اکتبر را انجام داده‌اند. گفته‌اند که این به دلیل محاصره‌ی غزه بوده. چون نمی‌توانسته‌اند غذا تهیه کنند، چون آب هم در کار نبوده، چون برق را هم مدام قطع می‌کرده‌اند. آن‌ها واقعا این موضوعات را با دخترها در میان گذاشته‌اند.»
این‌جا احتمالا پدر قرینه حس می‌کند شاید حرف‌هایش برایش دردسرساز شود. برای همین آرام جهت صحبت را عوض می‌کند. او می‌گوید «”تروریست”ها هم عصبانی و هم حساس بوده‌اند. قرینه متوجه می‌شود که مشکلش از کجا آب می‌خورد. برای او مشخص است که دشمن کیست، او می‌داند که حماس یک سازمان تروریستی است که عملیات ۷ اکتبر را انجام داده است، اما او از دست اسرائیل هم خیلی عصبانی است. چون از نزدیک جنگ را تجربه کرده است.»
یکی دیگر لیری اَلبَگ (לירי אלבג) است. همان که وقت تبادل به طرز آشکاری چاق بود. عموما می‌گویند او در زمان اسارت دچار پرخوری عصبی شده و به همین دلیل وزن اضافه کرده است. لیری قبل از اسارت چهره‌ای کاملا متفاوت دارد. موهای نسبتا کوتاهش را به شدت صاف کرده، بینیش جراحی شده و لبش اندکی ژل دارد.
لیری در زمان تبادل لب‌های معمولی دارد، موهایش بلند شده، جعد کمی دارد و چاق شده است. او در عکس‌های پیش از تبادل عینک نمی‌زند. اما در زمان تبادل و عکس‌های بعد از آن با عینک طبیعی‌تر برخورد می‌کند و دچار شرم عینک نیست.
مادر لیری در توصیف حال او می‌گوید «بچه‌ها کشته شدن دوستانشان را دیده‌اند و چهار ساعت آن‌جا منتظر بوده‌اند.» او می‌گوید دخترش به او گفته «باید ببینیم آن روز آن‌جا چه اتفاقی افتاده.» او در مورد رابطه‌ی دخترش با آن سه نفر دیگر می‌گوید «بچه‌ها حرف نمی‌زنند. رابطه‌ی عجیبی با هم دارند. ما هرگز نخواهیم فهمید. وقتی یکدیگر را می‌بینند در موردش صحبت نمی‌کنند. دست هم را می‌گیرند و یکدیگر را درک می‌کنند.»
مادر لیری می‌گوید «لیری به محض بیرون آمدن [از غزه] گفته “ما توی جهنم بودیم و پسرها توی جهنم بدتری هستند.”» مادر لیری به فرق ظاهر و باطن اشاره میکند. او می‌گوید «ما دخترها را می‌بینیم و قوی به نظر می‌رسند، انگار خوب هستند و می‌خندند، اما این طور هم نیست. باید این را درک کنیم. هنوز هیچ کس در اسرائیل نمی‌داند. همه در حال یادگیری هستند، هم ما و هم لیری.»
سومی نَعمَه لِوی (נעמה לוי) است. نعمه پیش از آزاد شدن یکی از سه اسیر مشهور اسرائیلی بود. او همان دختری بود که در عکس لحظه‌ی اسارتش او را در حالی می‌دیدی که پشت شلوارش شدیدا خونی بود. شایعه‌های بسیاری در این مورد ساختند. گفتند به او به شدت تجاوز شده و او به همین دلیل مجروح شده است.

این آخرین تصویر از دکتر حسام ابو صفية است. با روپوش سفید در حال رفتن به سمت تانک‌های مهاجم. چند لحظه قبل از این که او را بربایند.

‏حتی اگر یک نبرد و یک میدان از دست برود، باید به کلیت جنگ و تمام عرصه فکر کرد.
خبرهای امروز خوب نبودند. ان شاء الله خبرهای فردا خوب باشند. اما اگر چنین نبود هم، به کلیت جنگ و تمام عرصه فکر کنید.

سلام بر 7 اکتبر تقریبا همین ساعت ها‌.... ?یک سال از آن صبح غافل گیرنده و سالی پر از تحولات و اتفاقات عجیب گذشت؛ گویی صد سال گذشت! به عنوان یک علاقه مند به مسئله فلسطین و دوستدار مقاومت فلسطین، خواستم از برخی ( که میشناسم و به ذهنم میرسد) که انصافا در این…

سلام بر 7 اکتبر
تقریبا همین ساعت ها‌....

?یک سال از آن صبح غافل گیرنده و سالی پر از تحولات و اتفاقات عجیب گذشت؛ گویی صد سال گذشت!

به عنوان یک علاقه مند به مسئله فلسطین و دوستدار مقاومت فلسطین، خواستم از برخی ( که میشناسم و به ذهنم میرسد) که انصافا در این یک سال اخیر برای فلسطین و ملت فلسطین وقت و زندگی و روان و جان شان را وقف 7 اکتبر کردند تشکر کنم:

❤️قطعا ده ها نفر هستند که یا من نمیشناسم یا نمی‌توان اسمشان گفت؛ دم شماها هم گرم! ولی برخی رو دوست داشتم تشکر کنم?

✳️اخ في الله شیرازی عزیز، یک دیوانه همیشه پای کار.
✳️روح الله عزیز و رسانه فهم و خستگی ناپذیر
✳️صمصامی جان با اون اجراهای دیدنی
✳️ وحید خضاب عزیز که خیایان های غزه را بهتر از قم می‌شناسد
✳️معصومی زارع همیشه منتقد و پای در میدان
✳️حسین پاک، یک خبرنگار مجاهد و بی ادعا
✳️ علی آقای کمیلی که بسیار از او آموخته ام
✳️علی آقای عبدی همیشه تند و محکم!

✳️و افراد زیاد دیگری که اسم هایشان از گوشه ذهن میگذرد و آدم مزه مزه می‌کند که بگوید یا نگوید اما لیست خیلی طولانی تر میشود‌! خلاصه به دل نگیرید?

?فلسطین دوستان زیادی دارد؛ اما برخی حاضرند برایش فدا شوند؛ مثل لیست بالا که واقعا یک سال زندگی شان را وقف طوفان کردند

✳️در رسانه ها، در مجموعه های مردمی و هیاتی ، در مدارس و حسینیه ها، در فلان گروه جهادی و اداره، فلان هنرمند و مستند ساز و.... چه چیزهای عجیبی در این یک سال دیدم که به وسع و توان و وقت خودشان در کنار دیگر کارهایشان در بزنگاه ها پای فلسطین آمدند و کنشی مخلصانه داشتند. ظرفیت اجتماعی جامعه اسلامی را دست کم گرفته ایم!

در روزهایی هستیم که انتقادات به 7 اکتبر بواسطه ترورهای اخیر زیاد است؛ اما 7 اکتبر را با خودش و منطقش و چرایی این تصمیم در 6 اکتبر باید سنجید و روندی دید.

ارزش این نقش آفرینی ها را دست کم نگیریم، شاید کمی سهمی در دوران جدید و تحقق "عزت اسلام" و "آبرو بخشی به قرآن" و یک آه مظلوم داشته باشیم

کوچک همه شما، محسن

@Thirdintifada

به این ترتیب نظریه‌ی استفاده‌ی اسراییل از گاز سمی در شهادت سید حسن نصرالله دارد شواهد دیگری پیدا می‌کند.