.
شیعه هستی..؟؟
.

و او هنوز انگار تنهاترین سردار تاریخ است. او هنوز در امتداد آن کوچه باریک مدینه؛ با گذر از زخم زهرآگین ساباط مدائن و جفای سرداران و اهل‌خانه‌اش حتی؛ قرن‌ها پس از تحمیل صلحی سخت و زخم‌ کلام‌های یاران؛ و هنوز زیر تیرباران سهمگین پیکرش بر بلندای آن تپه مدنی به دست زنی بدکاره، باز تنهاترین سردار تاریخ است امروز. پروژه‌ اخیرشان را با ویدیوهای رقص برهنه با آن مداحی شور که درباره او بود شروع کردند. چه یلی به‌به! بعد غاصبان و ترکه‌ی بنی‌امیه در عربستان با میلیون‌ها دلار هزینه برای ساخت بزرگترین تولید در تاریخ نمایش عربی، سریال رمضانی «معاویه» را در مدح دشمن او در سرتاسر جهان اسلام پخش کردند و همه نگاه‌ها و جنجال‌ها را به خود معطوف کردند تا خاک به چهره خورشید بپاشند و سگی را بزرگ کنند. حالا حرام‌زاده‌ فارسی‌زبان دیگری را بلندگو به دست داده‌اند تا بدکارگی و فحشای مادرش را جار بزند و نطفه آلوده‌اش را با توهین به معصوم غریب ما رسانه‌ای کند. و عجبا که فوتبالیست بی‌غیرتی همسر ناپاکش را به پاس این جسارت، هدیه به او میکند. کینه سردار جمل را قرن‌هاست که بدکاره‌ها به دل دارند و او هنوز زیر تیرباران فاحشه‌هاست. پاکان عالم زیر بیرق سبز او ایستاده‌اند و اشرار و آلوده دامنان، در مقابل او. حسن هنوز میان معرکه ایستاده به رجزخوانی؛ و کوری چشم هر نمک‌به‌حرام، بعد حیدر مرا حسن مولاست!

«مهدی مولایی»

عجم علوی

✨﷽✨

✅رابطه مردم و حکومت؛ فرمانبری و فرمانروایی یا ...؟

عده اى چنین استدلال مى‌کنند که حکومت دو نوع بیشتر ندارد و حکومت اسلامى به اعتراف خود طراحان و نظریه پردازان آن دموکراتیک نیست، پس حکومت دیکتاتورى خواهد بود! چون پیروان ولایت فقیه مى‌گویند ولىّ فقیه نیز در واقع از طرف خدا اذن حکومت دارد و این طور نیست که مردم او را تعیین و به این مقام نصب کنند؛ پس در حکومت مبتنى بر نظریه ولایت فقیه دموکراسى وجود ندارد.

اما...واقعیت این است که حکومت منحصر به این دو نوع نیست و ادعاى ما این است که حکومت اسلامى هیچ یک از دو نوع مذکور نمى‌باشد. بر اساس نظریه حکومت اسلامى، مردم و حکومت دو طبقه نیستند که یکى بالا و دیگرى پایین، یکى فرمانده و دیگرى فرمانبردار باشد، بلکه همه، از حاکم و رعیت، در برابر قانون یکسان و برابر هستند. به هنگام تولد، روى پیشانى هیچ کس عنوان «حاکم» یا «ولىّ فقیه» یا «سلطان» یا «رییس جمهور» نوشته نشده و کارگزاران حکومت از همین مردمند و با دیگران هیچ تفاوتى ندارند.

در حکومت اسلامى، رابطه مردم با حکومت نه چنین است که حکومت آقا و مردم نوکر باشند و نه برعکس که مردم آقا و حکومت نوکر باشد، بلکه همه یکسانند. در این جا آنچه در واقع انجام مى‌شود نوعى تقسیم کار است و آن کسى که دستور مى‌دهد فراتر از همه ما است؛ از این روى نه دولت و حکومت فرمانروا است و نه مردم، بلکه فرمان دهنده حقیقى خداى مردم است.

در این جا حاکمیت از آنِ آفریننده و صاحب اختیار همه مردم است. در مقابل حکم او تمام مردم یکسانند، چه پیغمبر و امام و ولىّ فقیه باشند و چه از شهروندان عادى. حتى اگر برده اى با پیامبر یا امام یا ولىّ فقیه به عنوان رهبر مسلمین، نسبت به یک موضوع حقوقى اختلاف پیدا کنند، وقتى نزد قاضى مراجعه کنند، باید یکسان کنار هم بنشینند و قاضى هم باید با آنها یکسان سخن بگوید.(*اشاره به داستان رفتار قاضی در اختلاف شخص یهودی با امیرالمومنین علیه السلام)

پیامبر نیز حق ندارد به دل خواه خود، هر چه که خواست به مردم دیکته کند، تا روزى گفته شود چون مردم او را انتخاب نکرده اند و حکومت بر وفق خواست مردم نیست، پس حکومت، دیکتاتورى و حاکم نیز دیکتاتور است! پیامبر و غیر او، هرگز حق ندارند حتى یک کلمه بر خلاف حکم خدا حکمى صادر کنند. او، و به طور کلى حاکم اسلامى، مجرى قانون است؛ اما نه قانون مردم بلکه قانون خدا. او فرمانبردار است، اما نسبت به خدا. از خودش هیچ اراده اى ندارد: وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الاَْقاویلِ لاََخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمینِ ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتینَ ؛ یعنى اگر پیامبر‌(صلى الله علیه وآله) سخنى را به دروغ بر ما ببندد و قانونى را که ما وضع نکرده ایم، بگوید این قانون خدا است، ما به سختى با او برخورد مى‌کنیم

بنابراین او که پیامبر الهى است حق ندارد چیزى از پیش خودش بگوید، چه رسد به امام یا ولىّ فقیه. اگر بخواهد در بعضى از موارد مقررات خاص حکومتى وضع کند (احکام حکومتى)، آن هم باید با اجازه خداوند متعال باشد.

پس همه نسبت به خداى متعال بنده و مطیع و یکسان هستند، فقط مسؤولیت و مأموریتى به حاکم اسلامى داده شده که احکام الهى را در زمین اجرا کند. این نیز بدان جهت است که با توجه به ضرورت وجود حکومت در جامعه، وجود یک سلسله مقررات و قوانین الزامى است و براى اجراى قوانین و نیز حل اختلافاتى که در فهم و عمل به قانون پیش مى‌آید، هر جامعه اى نیاز به یک مجرى و فصل الخطاب دارد که در مقام اجرا بتواند حرف آخر را بزند و اختلافات را حل کند.

اگر بنا باشد هر کسى بگوید به نظر من قانون این را مى‌گوید و قرائت من از قانون این است، اختلافات حل نمى‌شود.

? كاوش ها و چالش ها-جلد دوم ، صفحه ‌۱۱۵

? @emamreza8_ir

✨﷽✨

✳️ به جنگ با خدا آتش‌بس دهیم!

مسجد الحرام مکانی است که انسان باید با یک توجهی وارد آن بشود. آزاد نیست هر کاری را بخواهد انجام بدهد. حتی یک‌سری از مباحات و مستحبات در آنجا با احرام، حرام می‌شود. تا این اندازه آن حریم، رعایت لازم دارد.

ماه‌های حرام هم از این سنخ است. انسان که وارد این ماه‌ها می‌شود می‌خواهد با خدا در جنگ آتش‌بس بدهد. یعنی بگوید خدایا اگر تا به حال در جنگ با تو بودم، رها بودم، ول بودم، کاری با تو نداشتم، شهوتم و هوایم حاکم بر من بود، می‌خواهم آتش‌بس بدهم و نجنگم و از حالا در این ماه در صلح با تو باشم؛ همان‌طور که اعراب قبل از اسلام هنگام ماه حرام دست از جنگ می‌کشیدند. این اقلش است دیگر. نگوییم ما نجنگیدیم با خدا! جنگیدن که نیت نمی‌خواهد! رها بودن و مراعات نکردن و امر الهی را تبعیت نکردن جنگ با خداست! یعنی من کاری ندارم، تو خدایی، باش؛ من هم کار خودم را می‌کنم.

? #استاد_محمدرضا_عابدینی
? درس اخلاق هفتگی ۱۲ دی ۱۴۰۳

? @emamreza8_ir

*? داستان حکمت‌آموز حضرت سلیمان و مورچه*#شیخ_احمد_کافی
@shikhkafi

? چگونگی کسب حضور قلب در نماز:

اگر سه بار بیشتر توجه‌ات در نمازت از خدا قطع شود دیگر خدا توجه‌اش را از آن نمازت قطع میکند!!

برای حضور قلب باید ملتفت خواطر شیطانی باشی و بدنت را خاشع و ذلیل کنی و آنی که متوجه عدم حظور قلب شدی اختیارا حواست را به نماز بدهی:

برای حضور قلب در نماز باید بهشت حضرت فاطمه علیها السلام را سمت راست، و جهنم دشمناش را سمت چپ، و صراط مستقیم یعنی امیرالمومنین علیه السلام  را در مقابل حس کنی:

❤️ رسول الله صلی الله علیه و اله فرمودند:

1. در نماز به چپ و راست نگاه نکن!
2. با خودت حرف نزن، و خميازه نكش، و خاشع باش!
3. که اگر سه بار بیشتر توجه ات در نمازت از خدا قطع شود دیگر خدا توجه اش را از آن نمازت قطع میکند!!

شيطان در نماز سراغت می‌آید، و چیزهای مختلف را به یادت می‌اندازد تا حواست را پرت کند تا جای که نمیدانی حتی چند رکعت خواندی!!

آداب نماز اینچنین است:

1. حضور قلب داشته باش!
2. با اعضاء خود بازی نکن!
3. خود را نزد خدا خوار ببین!
4. بهشت را سمت راست خود ببین!
5. جهنم را در سمت چپ خویش ببین!
6. صراط را در مقابل خود ببین!
7. خدا را محیط و مسلط به خودت حس کن!

چون همانقدر از نمازت قبول است که حضور قلب داری!!

@shikhkafi

? آیه‎ای مژده به جاماندگان شهادت

? وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا/ نساء آیه ۶۹

✍? و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند، همراه پیامبران، صدیقان، «شهیدان» و شایستگان خواهند بود و اينان چه نيكو رفيقانی هستند.
#شهادت

@shikhkafi

3)- #کلام_امیرالمومنین:

?امام علی در خطبه ۲۰۳ نهج البلاغه مى فرماید: خدا پدرتان را رحمت کند بخشى از ثروت خود را از پیش بفرستید تا به عنوان قرض [نزد خدا] براى شما باقى بماند و همه را براى بعد از خود نگذارید که مسئولیت سنگینى بر دوش شما خواهد گذارد)؛ «لِلّهِ آبَاؤُکُمْ! فَقَدِّمُوا بَعْضاً یَکُنْ لَکُمْ قَرْضاً، وَ لاَ تُخْلِفُوا کُلاًّ فَیَکُونَ فَرْضاً عَلَیْکُمْ».

جمله «لِلّهِ آبَاؤُکُمْ!» معمولا در مقام تعجب توأم با احترام ذکر مى شود و معادل آن در فارسى «درود بر پدرانتان» یا «رحمت خدا بر پدرانتان» است و منظور از جمله «فَقَدِّمُوا بَعْضاً...» این است که انسان تا زنده است با دست خود بخشى از اموال خویش را در راه خدا به محرومین یا براى کارهاى خیر بپردازد که به مقتضى «وَمَا عِنْدَ اللهِ بَاق»آنچه نزد خداست باقى مى ماند و «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً» کیست که به خدا قرض نیکو دهد، نزد خداوند براى «یوم المعاد» ذخیره شود و تعبیر به «بعض» براى این است که انسان نباید وارثان خود را که غالباً نیازمند هستند محروم کند، زیرا این کار دور از انصاف است و در روایات اسلامى از کسانى که همه اموال خود را در حیات خود انفاق مى کنند و براى ورثه چیزى نمى گذارند، نکوهش شده است.

?رسول خدا درباره یکى از انصار که به هنگام مرگ همه اموال خود را در راه خدا انفاق کرده بود و چیزى براى فرزندانش نگذارده بود، فرمود:  اگر قبلا به من گفته بودید اجازه نمى دادم او را در قبرستان مسلمانان دفن کنید، زیرا فرزندان صغیرى به یادگار گذاشته که دست نیاز به سوى مردم دراز کنند. البته این نهى در مورد کسانى است که ورثه نیازمندى دارند.
از سوى دیگر شدیداً نکوهش شده که انسان چیزى از اموال خود را در راه خدا انفاق نکند و تمام آن را براى ورثه بگذارد. امام صادق در تفسیر آیه «کَذَلِکَ یُرِیهِمُ اللهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَات عَلَیْهِمْ»([آرى] خداوند این چنین اعمال آنها را به صورتى حسرت آور به آنان نشان مى دهد)، فرمود: این آیه اشاره به کسى است که اموالى دارد که از روى بخل، چیزى از آن را در راه خدا انفاق نمى کند. سپس مى میرد و آن را براى کسى باقى مى گذارد که با آن، اطاعت یا معصیت پروردگار را انجام مى دهد. هرگاه با آن مال، اطاعت خدا کند، صاحب اصلى مال، نتیجه آن را در ترازوى عمل بازماندگان مى بیند در حالى که آن مال، متعلق به او بوده و اگر با آن معصیت خدا کند در واقع، کمک به معصیت کرده و او را تقویت نموده تا نافرمانى خدا کند)? الکافی، ج ‏۴، ص ۴۳، باب (الإنفاق).

@shikhkafi