https://iranliberal.com/%d9%88%db%8c%da%98%d9%87-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%84%db%8c%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d9%84/%d8%af%d9%88-%d9%85%d9%81%d9%84%d9%88%da%a9-%d8%ad%d8%b3%d9%86-%d8%a8%d9%87%da%af%d8%b1/
انتخاب شخصی بنام مسعود پزشکیان برای ریاست جمهوری از نوع رذالت ها و حماقت هایی است که در تاریخ به یادگار خواهد ماند. این تحفه از زبان فارسی خوشش نمی آید و به بچه هایش هم فارسی یاد نداده است و نمی دانیم به هر حال خود را ایرانی می داند یا خیر ولی گویا مجبور است گاهی به زبان فارسی مخلوط با نهج البلاغه حرف بزند. بدون توجه به مقررات بین المللی به اقلیم کردستان عراق میرود و با بارزانی دیدار می کند. نه فقط این کارش نقض حاکمیت عراق است جواب طرف را که فارسی با وی حرف میزند، به کردی می دهد.

https://iranliberal.com/%d8%b3%d8%ae%d9%86-%d8%b1%d9%88%d8%b2/%d8%af%d9%85%da%a9%d8%b1%d8%a7%d8%b3%db%8c-%d9%be%d8%b3-%d9%be%d8%b3%da%a9%db%8c-%d8%b1%d8%a7%d9%85%db%8c%d9%86-%da%a9%d8%a7%d9%85%d8%b1%d8%a7%d9%86/
داستان به این ترتیب است که مبنای رأی دادن از قبول نظرات و برنامه های یکی از نامزد ها تبدیل شده به واکنش منفی در حق دیگری. این جا دیگر مسئلۀ قبول نظرات و برنامه های یکی در میان نیست، بنا بر نخواستن و رد کردن است که در نهایت به گزینش رقیب راه می برد. رأی دادن دیگر به قصد گشودن راه قدرت برای یکی انجام نمی گردد، هدفش سد کردن راه دیگری است. گفتم که این وجه منفی کار همیشه وجود داشته و از سر مخالفت رأی دادن، همان قدر مشروعیت دمکراتیک دارد که از سر موافقت و به هر صورت این وجه در هر رأیی موجود است، هر «این را می خواهم» یک «آن را نمیخواهم» نیز در دل دارد. نکته اینجاست که به نظر میاید ظرف چند دهۀ اخیر این روند شدت پیدا کرده و از حالت جنبی در کنار معیار های مثبت انتخاب، به روند اصلی تبدیل شده، لااقل در بعضی موارد ولی در همه حال به صورت چشمگیر.

https://iranliberal.com/%d9%88%db%8c%da%98%d9%87-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%84%db%8c%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d9%84/%d8%b2%d8%af%d9%86-%d8%af%d9%88-%d9%86%d8%b4%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d8%a7-%d8%aa%db%8c%d8%b1-%d9%81%d8%af%d8%b1%d8%a7%d9%84%db%8c%d8%b3%d9%85-%d8%ad%d8%b3%d9%86-%d8%a8%d9%87%da%af%d8%b1/
از وقتی که یک عده بخو بریده که پشت سر خمینی پنهان شده بودند به حکومت دست یافتند و به انواع سخنان تهییج کننده و فریبنده خود را جا انداختند، یک چیز مد نظرشان بود و آنهم بقا و ماندنشان بر حکومت. خودشان هم بعضاً معترفند که مقصود از حکومت اسلامی بهبود وضع اقتصادی مردم نبود و خیلی چیزهای دیگر هم نبود.
پس چه چیز بود؟ ظلم و جور را رفع کردید وعدالت برقرار کردید؟ فاصلهُ طبقاتی را برداشتید؟ چکار کردید؟
فقط یک هدف بود، حفظ خودشان. وقتی به فریب و خدعه حکومت را گرفته اند همه چیز باید قربانی ماندنشان بشود حتا خود اسلام. این ساده لوحی است اگر فکر کنید اینها به فکر کشور و مردمند؟ یکی می خواهد جزایر را بفروشد. آن دیگری خاکش را می فروشد و یک آقا زاده ای خلیج فارس را به چینی ها اجاره می دهد تا آن را از همه جانداران دریا تهی کند و …

https://iranliberal.com/%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D9%87%D8%A7/%D9%85%D8%B1%D8%B2-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%86/
چندیست که مرز جدیدی بین ایرانیان، به یکسان در داخل و خارج کشیده شده است که میتوان مرز وطنخواهی نامیدش. تحول مهم است و میخواهم چند کلامی راجع به آن سخن بگویم.
نفس وطنخواهی ایرانیان امر جدیدی نیست و به قدمت خود ایران است. قدرتش آنچنان بوده که قرنها این کشور را سر پا نگاه داشته و سه بار هم از ورطۀ نیستی به درش آورده و دوباره در صحنۀ تاریخ نقش آفرینش کرده است. وطنخواهی آن ملجأیی است که هر گاه دست به دامنش شوید مراد میگیرید و با زخمه زدن به تارش قویترین اراده و بیشترین آمادگی و والاترین حس فداکاری را در ایرانیان برمیانگیزید و آتش برترین صفات آنها را روشن میکنید. مردم ایران نیز مثل باقی مردمان، تمایل به کاهلی و سهل انگاری و بی قیدی دارند و اگر خود را رها کنند هم خودشان از دست میروند و هم کشورشان. آنچه قادر است این ضعفها را به چشم بر هم زدنی پاک کند، شور وطنخواهی است. پس عجیب نیست که هر کس میخواهد این مردم را در راهی بسیج نماید، به این ریسمان چنگ میزند.
تصور نمیکنم شور ایران دوستی مردم ما در یکی دو سال اخیر تشدید شده باشد، ولی به نظرم بیان بارزتر و صریحتری گرفته است. اول به دلیل اجحافی که از سوی کشور های خارجی نسبت به ایران صورت گرفته و میگیرد. وقتی نسبت به چیزی که عزیز دارید اینهمه بدخواهی میبینید، طبیعی است که علاقه بدان در وجودتان زبانه بکشد و لهیبش به بیرون نیز برسد. میدانیم که فشار های متوجه به ایران که اکثراً به بهانه های واهی وارد میاید، عرصه را بر مردم این کشور تنگ کرده و کاسۀ صبر همه را لبریز.

https://iranliberal.com/%d8%b3%d8%ae%d9%86-%d8%b1%d9%88%d8%b2/%d8%a8%d9%87-%d8%ac%d9%86%da%af%d9%84-%d8%ae%d9%88%d8%b4-%d8%a2%d9%85%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%b1%d8%a7%d9%85%db%8c%d9%86-%da%a9%d8%a7%d9%85%d8%b1%d8%a7%d9%86/
این درست است که هیچ نظام قضایی نمی تواند بدون وجود نیروی پلیس که بر اجرای قوانین و تنبیه تخطی از آنها نظارت می کند سر پا بماند. ولی هیچ نظامی را هم نمیتوان فقط به نیروی پلیس متکی دانست و کارآییش را صرفاً با قوۀ قهریه تضمین نمود. تکیه گاه اصلی هر نظام قضایی، موافقت مردم و دلبستگی شان به آن است، اینکه دور بودن از چشم پلیس به راه سرپیچی از قانون نمی اندازدشان، قانون را مفید و عادلانه می شمرند و پیروی از آنرا روش درست رفتار. این که چه اندازه مطابق با این آرمان عمل کنند، در درجهُ دوم اهمیت قرار دارد. اول راهنما قرار دادن آرمان و رسمیت بخشیدن به آن است و سپس رفتن به این راه. بی اعتبار شدن آرمان، بزرگترین ضربه ایست که می تواند به یک نظام قضایی بخورد چون از بنیاد متزلزلش می نماید. قوانینی که در نظر مردم بی اعتبار باشد و نظام قضایی که درست کار نکند، همه را از آن می رماند و آرمان تبعیت از آنرا که محکم ترین تکیه گاهش است، تخریب می کند. نگاهی به طرز کار دستگاه قضایی جمهوری اسلامی و قوانین شریعت که بر خلاف خواست ایرانیان بدان ها تحمیل کرده است، بهترین مثال این امر است. مردم هیچ کجا ذاتاً قانون شکن نیستند و به این راه سوق داده می شوند، از جمله به دلیلی که ذکر کردم.

https://radiohambastegi.com/ms-music/%d8%ac%d9%85%d9%87%d9%88%d8%b1%db%8c-%d8%a2%d8%b2%d8%a7%d8%af%db%8c-%d8%b9%d8%af%d8%a7%d9%84%d8%aa-%d9%84%d8%a7%d8%a6%db%8c%d8%b3%db%8c%d8%aa%d9%87-%da%af%d9%81%d8%aa%da%af%d9%88-%d8%a8%d8%a7/

https://iranliberal.com/%d9%88%db%8c%da%98%d9%87-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%84%db%8c%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d9%84/%d8%a8%d9%87-%da%a9%d8%af%d8%a7%d9%85-%d8%b3%d9%88-%d9%85%db%8c-%d8%b1%d9%88%db%8c%d8%af%d8%9f-%d8%ad%d8%b3%d9%86-%d8%a8%d9%87%da%af%d8%b1/
آری همه می دانند جنگ طولانی به نفع اسراییل نیست ولی از یاد نبریم که هم پیمانان آن قدرت تسلیحاتی ومالی بسیار دارند و قابل مقایسه با ایران نیست.
حال اگر خامنه ای بخواهد به نتانیاهو جواب بدهد باید چند میلیارد دلار دیگر برای حزب الله و حوثی ها از کیسه مردم ایران خرج کند. تصور می کنم که ادامه این کمک ها که از راه فروش نفت بدست می آید هم اکنون زیر سوال است . زیرا همان شاخک های فروش نفت شاید مثل شرکت میلاووس (Milavous Group Ltd.) ویکتور پسر شمخانی احتمال دارد تحریم شوند و افزون بر آن همین یکی دو روز پیش پزشکیان رئیس جمهور چین را بصورت توهین آمیزی در انتظار گذاشت. قبلا هم حسن روحانی مرتکب اعمالی به مراتب زشت تر شده بود. راستی با این سیاست چارواداری به کجا می خواهند بروند؟

https://www.youtube.com/watch?v=pNZc0SAedgA&list=PLKdaFNDllCXxMRwKz6pKuxkXYIpppPFUA

مرگ یحیی سنوار، چنانکه انتظارمیرفت، واکنش هایی بسیار قاطع و قطبی برانگیخت که به سرعت فضای مجازی را اشباع کرد. طی کشاکش سیاسی که در جریان است، جز این هم نمی شد انتظار داشت. دشمنی بین دو طرف دعوا در بالاترین حد است و طرفداران دو جبهه را هم شامل می گردد و جای چندانی برای مماشات نمی گذارد.
خوب، این دشمنی حکم سیاست است و تخطی از آن انحراف از راهی است که تاریخ در پیش پای شما ترسیم کرده است. بیرون رفتن از این راه، مرخصی گرفتن از تاریخ است و این کار کناره گیری است از حیات جامعۀ سیاسی که زندگانی همۀ ما را شکل می دهد. نوعی تبعید، حال چه درون جامعه ای که لانۀ حیات شماست و چه برون از آن.
ولی در اینجا سؤالی هم مطرح می گردد:
https://iranliberal.com/%d8%b3%d8%ae%d9%86-%d8%b1%d9%88%d8%b2/%d8%a8%d9%85%db%8c%d8%b1%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%86%d8%a7%d9%85-%d9%88%d9%86%d9%85%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%86%d9%86%da%af-%d8%b1%d8%a7%d9%85%db%8c%d9%86-%da%a9%d8%a7%d9%85%d8%b1%d8%a7%d9%86/