اخیرا در فضای ادبیات، خیلی می‌بینم که تاثیرپذیری #حافظ از شاعران پیش از خودشو، تعبیر به زبونم‌لال #سرقت_ادبی حافظ می‌کنند و می‌گن سعدی شاعره، نه حافظ! حافظ دزد شعر دیگران بوده!

اولا که چه حاجت به چنین تقابلی؟ به قول نویسنده‌ای، در بزرگی حافظ همین بس، که تونست بعد از سعدی بزرگ خودی نشون بده! این دو بزرگترین‌های ادب ایران و جهانند.

ثانیا، #سعدی و دیگر شاعران بزرگ هم، مفاهیم و مضامین شاعران ماقبل رو بازآفرینی کردند؛ از #انوری، فردوسی، رودکی، شهید بلخی و... . هرچند میزان بازآفرینی حافظ بیش از دیگرانه.

‌
محمود #وراق_هروی (قرن سوم) :

گرفتستم به جان، دامانِ وصلت
نهم جان از کف و دامانْت ندْهم...

#سعدی (قرن هفتم) :

تا به گریبان نرسد دستِ مرگ
دست ز دامن نکنیمت رها!
@mohammai_rabe

درد اگرچه بی‌محابا بود،
درمان داشتیم...

#شعرخوانی | پنجشنبه، ۸ آذر ۱۴۰۳
در محفل ادبی الماس سرخ
با راهبری سرکارخانم نیکتا گودرزی

با تشکر از ایشون.

📚 #کتاب
چاپ اول دیوان #عارف_قزوینی

@mohammadi_rabe

بقیه‌ی مطالب مرتبط با عارف قزوینی رو ایشالا تو جمع خوب کانون شعر دانشجویان علوم پزشکی شیراز صحبت خواهیم کرد🤍

این هم دو اثر موسیقی از #عارف_قزوینی خدمت شما که استاد شجریان بازخوانی‌ش کردن

این هم غزل جدید من.

تقدیم به پرستارانی که...

شب بود و با ستاره‌شمردن سحر نشد
با وعده، شوکران به دهانم شکر نشد

گفتیم با گشادگیِ چهره درد خویش
اما به غیر مشتِ گره، کارگر نشد!

یاران یکی‌یکی همه تفریق می‌شدند
از جمعِ ضرب و زور، یکی را خبر نشد

سهم صنوبری که جفای خزان کشید
دردا که در بهار به غیر از تبر نشد

این شب دراز بود به‌رغم زبانمان
لکن بیان درین سخنِ مختصر نشد

#محمد_محمدی‌رابع
۲۵ مرداد ۱۴۰۳
‌
@mohammadi_rabe

غزل جدید من :

https://www.instagram.com/reel/C_PdD2KsU6T/?igsh=MXV3NGV6MXUwczI5ZQ==
‌

‌
ای نفس! بس کن این‌همه طغیان را
سیلی صخره عاقبت موج است!
زنجیر یا اگر که نشد تیغی
بر گردن شرور خودت بگذار

حوّا صفت هوای گنه داری
قابیل پرورانده‌ای ای انسان!
تا چند سرزنش کنی آدم را؟
برگی به عضو عور‌ خودت بگذار!

ای وارث شجاعت ابراهیم!
بشکن بت تباهی مردم را
ای نفس! بعد از آن تبرت را هم
بر شانه‌ی غرور خودت بگذار!

ای وارث اطاعت اسماعیل
این خنجر خداست! نمی‌بُرّد!
زانو بزن مقابل احکامش
مرهم به چشم کور خودت بگذار!

مغرور و سرکشی که نَفَس داری!
غافل که مرده‌ای و‌ نمی‌دانی!
تا زنده‌ای به فاتحه‌ای یک بار
انگشت روی گور خودت بگذار!

#محمد_محمدی‌رابع
۲۴ خرداد ۱۴۰۳ - شیراز
‌