و برای امشب و بارون...

اگه دوستم داری، واسم یه بسته مداد رنگی 48 رنگ فابر کاستل بگیر.

A hollow, lost and empty feeling.

محمد فرستاد و انگار خیلی به شنیدنش نیاز داشتم. :)

ولی من گریه نمی‌کنم.

انقدر خسته‌ام که دلم می‌خواد گریه کنم.

شماهایی که بيدارید هم بشنویدش.

Are you happy now?

بی‌حال و کرخت؛
کمی خونه رو مرتب می‌کنم تا ذهنم سروسامون بگیره. چای عسل و لیمو واسه خودم درست می‌کنم تا خارش گلوم کم بشه و وسایل‌های نقاشی رو می‌چینم روی میز وسط هال. یه قورت چای، یه پک سیگار، سرفه، سرفه، سرفه...
فکر می‌کنم، به هرچیز خوبی که پیش میاد و من توش می‌گردم دنبال چیزی که خرابش کنه.
فکر می‌کنم، به اون نیازی که همه‌جا دنبال ارضا کردنش می‌گردم و درنهایت فرار می‌کنم ازش. انگار که هیچوقت نخوام حل بشه. هميشه بخوام اذیتم کنه.
فکر می‌کنم، به اون میل شدید واسه نابود کردن خودم...

مزخرفه که هیچوقت نمی‌شه چیزای خوب رو آسون به دست آورد. مزخرفه که باید پاره بشی و صدبار جون بدی تا شاید به ورژن بی‌کیفیتی از چیزی که آرزوت بود برسی.