تصاویر جلسه‌یِ برگزارشده‌یِ «سه‌شنبه‌های حکمت زندگی»، در شهرکتاب شاهنامه،
با سخن‌رانی امین فردوس‌آرا

📌گزارش این نشست را در لینک زیر بیابید:
https://shahraranews.ir/fa/news/315038/کتاب-چطور-زندگی-کنیم-سرگذشت-مونتنی-در-یک-سوال-و-بیست-جواب-بررسی-شد

نوزدهمین جلسه از سلسله‌جلساتِ «سه‌شنبه‌های حکمت زندگی»

? پنل اول:
گزارش و شرح کتاب ِ
در جست‌وجوی اصالت
اثر چارلز گیان
ترجمه‌ آرش محمداولی | نشر ققنوس
‌
ارائه‌دهنده:
نوید موسوی
(دانش‌آموخته‌یِ علوم سیاسی، پژوهشگر تاریخ و فلسفه)

‌—————————

? پنل دوم:
ذهن‌آگاهی و پذیرش برای عزت نفس

ارائه‌دهنده:
مارال تدینی
(روان‌درمانگر و مربی توسعه‌یِ فردی بر مبنای ACT)
‌—————————
‌
زمان:
سه‌شنبه، ۶ آذر
*? ساعت ۱۸*

? محل جدید برگزاری جلسات:
مشهد، بلوار سجاد، بین حامد و بزرگمهر شمالی، سجاد ۱۳، نبش شقایق ۱،
شهر کتاب شاهنامه، طبقه منهای ۲

? حضور برای همه آزاد و رایگان است

کاری مشترک از حکمت زندگی و شهرکتاب شاهنامه

پادکست حکمت زندگی
*?️*?? نسخه‌یِ صوتی مقاله‌یِ :
«آیا حال‌آگاهی میتواند هنگام افسردگی به شما کمک کند؟»**

برای بسیاری از افراد، افسردگی یک نبرد مادام‌العمر است. اگر یک دوره افسردگی داشته باشید، احتمال عود در طی ۱۰ سال، ۳۰ درصد است و بعد از دو دوره افسردگی این احتمال به ۸۰ درصد افزایش مییابد. در حالی که این آمار هشداردهنده است، ولی خبرهای خوبی هم وجود دارد: تحقیقاتِ در حالِ انجام به نویدبخش‌بودنِ حال‌آگاهی (مایندفولنس) برای کمک به افراد در کاهش افسردگی اشاره دارند.
استوارت آیزندراث در کتاب جدید خود با نامِ «هنگامی که داروهایِ ضد افسردگی کافی نیستند: بهره­‌گیری از قدرت حال‌­آگاهی برای کاهش افسردگی»، بررسی می­کند که چه‌گونه افراد می­توانند از حال‌­آگاهی برای ایجاد یک رابطه‌­یِ سالم با افسردگی خود استفاده کنند. آیزندراث به ما یادآوری می­کند که برای رسیدن به اهداف خود لازم نیست کاملاً از افسردگی خلاص شویم. کتاب او نه‌تنها باعث امیدواریِ افرادی است که دچار افسردگی اند، بلکه ابزارهایی عملی نیز فراهم میکند. در این‌جا تعداد کمی از آن‌ها عنوان می­شوند …
‌
کانال حکمت زندگی: @hekmat_zendegi

? خلاصه‌یِ کتاب «شرایط عشق»، اثر جان آرمسترانگ
که در جلسه‌ی پیشین «سه‌شنبه‌های حکمت زندگی» توسط آقای نوید موسوی ارائه شد

??خلاصه‌نویسی و انتخاب متن از:
نوید موسوی
(@ketaabkhane_hamrah)

نامه‌های سِنِكا به لوسيليوس

نامۀ نخست |
در پاسخ به لوسيليوس كه ابراز پای‌بندی به بهترين بهره‌برداری از زمان كرده

برگردان به فارسی:
ناصر حافظی‌مطلق
عضو گروه علمی حکمت زندگی

درود

1. انجامش بده لوسيليوس، خود را آزاد ساز و زمانی را كه تاکنون از چنگ تو در آورده شده، يا به يغما رفته و يا ناانديمشندانه از دستت لغزيده، از آنِ خود كن و پاس بدار. به خود بپذيران درستیِ آن‌چه را برايت به قلم درمی‌آورم. برخی از بازه‌های زمان از ما ربوده می‌شود، برخی ديگر از چنگ ما درمی‌آید و بخشی نيز آرام از دست می‌رود، اما هیچ‌یک از اين از دست دادن‌ها به‌اندازۀ نابود ساختن ناانديشمندانه و از روی بی‌فكری شرم‌آور نيست. اگر آگاهانه درنگ کنی، درمی‌يابی كه بزرگ‌ترين بخشِ زيستن در بی‌کنشی و بخش مهمی هم در بيهودگی از دست می‌‌رود، اما بی‌‌توجهی یعنی از دست دادن همۀ زندگی.

2. اگر می‌توانی كسي را نام ببر كه برای زمان خويش نرخی تعيين كرده باشد، كسي كه بفهمد هر روز و هر لحظه در حال مرگ مدام است. چراكه ما در فريب خويشيم كه پايان زندگی را در پيش رويمان می‌پنداريم، در حالی ‌که بخش زیادی از وفاتمان تاکنون رخ‌داده است و هر آن‌چه از زندگی سپری‌شده، به تسخير مرگ در آمده است. پس لوسيليوس عزيز، آن‌چه را كه ابراز پايبندی به آن کرده‌ای انجام بده و هر لحظه و ساعت را در آغوش بگير. این‌گونه، وابستگی‌ات به فردا كمتر است اگر امروز را به‌اندازۀ كافی دريابی. هر چه تأخير کنی شتابِ زندگی فزونی خواهد گرفت.

3. هر چيز ديگری فراسوی دست يازيدنمان است و زمان است تنها دارايی ما. طبيعت این‌گونه ما را به امكان درآورده كه تنها ادعای مالكيت بر اين يگانه داراییِ لغزنده و فراری داشته باشيم، كه هركسی به‌ قصد و اراده‌ای می‌تواند از آن محروممان سازد. و حماقت انسان آن اندازه عظيم است كه می‌گذارد مبتذل‌ترين اشياء فرومايه و حقير كه جاي‌گزين ساختنشان سهل و آسان است، او را بدهكار و پاي‌بند سازند، اما در قبال هديۀ زمان هيچ سپاسمندی و دِینی به انديشه‌اش درنمی‌آید. و همچنان اين هديه و وام تنها چیزی است كه حتی مردی سپاس‌گزار هم نمی‌تواند بازپرداختی برايش مهيا سازد و آن را برگرداند.

4. ممكن است بپرسی خود من كه اين پند و اندرزها را برايت می‌نويسم چگونه با اين موضوعِ زمان سر مي‌كنم. اعتراف می‌كنم كه من هم اتلافگر بزرگ زمان هستم، اما از نوع مراقب و حساب‌نگهدار كه چوب‌خط خود را می‌پايد. نمی‌توانم بگويم زمان را هدر نداده‌ام، اما می‌توانم شرح دهم چرا و چگونه. حداقل درك می‌كنم چه چیزی را از دست‌ داده‌ام. اين توان را دارم كه تنگ‌دستی خويش در مقولۀ زمان را به شرح و تبيين در آورم. به‌نوعی من نيز مانند بسياری، درگير بداقبالی ناخواسته و ناعامدانۀ منجر به فقرِ زمان بوده‌ام، همان چيزی كه همگانش بر من می‌بخشايند و البته هيچ کمکی هم از دستشان برنمی‌آید.

5. اما حرف آخر چيست؟ به باور من هر آن‌ کس كه همان اندك باقي‌مانده را هم كافی بپندارد و بيابد، در مقولۀ زمان تنگ‌دست نيست. ترجيحم برای تو اين است كه به ‌نوبۀ خودت از اين دارايی محافظت كنی و بدان كه در وقت مناسبی اين كار را آغاز كرده‌ای. زيرا همان‌گونه كه نياكانمان فهميده بودند: «به‌اندازگی و صرفه‌جويی دير از راه می‌رسد، آنگاه‌که كفگير به تهِ ديگ خورده است». زيرا آن‌چه در تهِ ظرف است نه الزاماً كم و نابسنده، كه بيشتر كم‌كيفيت و كم‌كارآمد است.

?ترجمه‌یِ قسمتهای بعدی این نامه‌ها را می‌توانید در کانال زیر دنبال کنید:
@eventhorizon1