彼は自分自身にこう問いかけます。「なぜ話し相手が必要なのでしょうか？
私は自分自身に二語以上話すことができます
そして自分の言葉をもっと簡単に理解できるようになります！」
そしてもし誰かがここにたどり着いたら、彼はもう何も探していません。
いや、彼は期待している
- ドストエフスキー

سپيده كه سر بزند در اين بيشه زار خزان زده شايد كلى برويد شبيه آنچه دربهار بوييدیم

شمار چیزهایی که احتمالا ما را نگران و مضطرب می کند به نسبت چیزهایی که برایمان صددرصد رخ می دهند بسیار بیشتر است؛ ما غالباً آن‌قدر که در خیال رنج می‌کشیم در واقعیت رنج نمی‌کشیم

ما را حوصله ی خریدن نقاب نبود
خوشا آنان که خریدند و عزیزند.

میدانم اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم، دنیا تمام تلاشش را می‌کند تا مرا در شرایط او قرار دهد تا به من ثابت کند
در تاریکی همه ی ما به یکدیگر شباهت داریم.

تمدن یک فریبه ، یه توهم یه بازیه که همه بهش تظاهر میکنیم،حقیقت واقعی اینه که ما هنوز هم حیوان هستیم که توسط غریزه مون کنترل میشیم. درواقع وقتی یک نفر شروع میکنه به صحبت کردن درمورد حقیقت بیشتر داره راجب خودش صحبت میکنه تا اینکه بخواد راجب دنیا صحبت کنه.
این تمدن هروقت بهش نیاز داشتیم فرو ریخته،در موقعیت مناسب همه ما قادر به انجام وحشتناکترین جنایات هستیم..تصور کنید یک دنیایی که توش خبری از جنایت و کشتار نباشه،جایی که نتیجه هر بحران خشونت و کشتار نباشه و جایی که روزنامه ها پر از اخبار جنگ و خشونت نباشند؛ این درست مثل اینه که بشریت دست از بشر بودن برداشته و انسانیت متوقف شده