ی بار دیگه داستان زندگیت و مرور کن
و به این فکرکن که خیلی جاها واقعا نمی‌ارزید این همه حرص خوردن ، اون همه ناراحتی ، اون همه عقب افتادن ، اون همه غصه خوردن ، اون همه اشک ریختن
از اینجا به بعدش کمتر خودت و روح و روانت و اذیت کن.

نمیشه ی دختر و ی شب دوست داشت ی شب نداشت
نمیشه بهش گفت ی روز باش ی روز نباش
نمیشه ی روز عاشقش باشی و فردا جاست فرند
نمیشه ی روز نگرانش باشی و فردا بی‌تفاوت
نمیشه امروز یا قلب سیوش کنی فردا با نام و نام خانوادگی
نمیشه پیش ی سری ها ببریش و پیش ی سری ها پنهانش کنی
نمیشه ی روز قول ازدواج بدی و کارت که راه افتاد بزنی زیرش
نمیشه دوست داشتن ی دختر به نیازهای جسمیت وابسته باشه و توقع داشته باشی
اون دلگرم باشه به رابطه
دوست داشتن نصفه و نیمه به درد هیچ دختری نمیخوره.

من میگم ی چیزی داریم به نام بدن امن
دیدین بعضیا رو که لمس میکنین یا لمس میشین ، بعدش حس بدی ندارین ، پشیمون نیستین ، حتی اگه با اون آدم بعدا بیشتر نزدیک نشین یا رابطه‌ی خاصی پیدا نکنین
اینا انگار بدنشون امنه ، واسه‌ت ی رد خاطره میمونه از لمسشون که هیچوقت برات ناخوشایند نیست‌.

از بچگی هیچیو زوری نمیخواستم ، حتی نزدیک ترین آدمای زندگیمو ، هرکسی میتونست هرجا که دلش خواست خودشو پاک کنه از زندگیم
اعتراضیم نمیکردم ، هیچوقت خواهش نکردم واسه اینکه برسم به چیزی یا کسیو نگه دارم ، سعی می‌کردم خودم به دستش بیارم.
نه با خواهش، نه با التماس ، حتی نه با کمک کسی ، اگه هم نمیشد بیخیالش میشدم ، ولی هیچکدوم از اینا از سر غرور یا ی دندگیم نبود
مشکل فقط اینجاست که چیزایی که با خواهش و التماس به دست بیان دیگه دوست داشتنی نیستن.

به نظرم آدمیزاد باید برای خودش ی حریم و حرمتی قائل بشه ، نباید همیشه انقدر خوب باشه که بقیه پیش خودشون خیالاتی بشن و فکرکنن هرکاری کنن و هر برخوردی کنن بازم تو خوب میمونی
یا پیش خودشون فکرکنن میتونن از روت رد بشن یا دلت بشکنن و تو هی سکوت کنی
ی وقتایی باید ی روی دیگه از خودت نشون بدی و با آدما مثل خودشون برخورد کنی تا بدونن تحمل خودشون کار آسونی نیست.

همیشه ی سری آدمای فیک عوضی دورم بودن ، اونایی که فقط دنبال منافع خودشون بودن
همونایی که وقتی حالشون بد بود اومدن سمتم و من از خوابم ، وقتم ، زمانم زدم و براشون موندم
اره منم چون فکرمیکردم براشون مهمم ، فکرمیکردم اگه ی روزی منم به کمک نیاز داشتم اوناهم مثل من از خوابشون ، زمانشون میزنن و می‌مونن پیشم
فکرمیکردم آدمن ولی نبودن
متاسفانه هیچکدوم آدم نبودن و همشون بعد اینکه کارشون حل شد ول کردن رفتن
به راحتی فراموش میشدم تا مسئله بعدی ی مشت آدم نالایق و پست
و من بازم همیشه تنها بودم
اره من خودم اشکامو پاک کردم چون کسی نبود بخواد این کارو کنه ، من موقعی که زندگی داشت داغونم میکرد با آهنگام درد و دل کردم ، تنها کسی که اشکامو دید بالشتم بود
من یادگرفتم قوی باشم چون میدونم همه مثل من احمق نیستن که خودشون رو صرف بقیه کنن من تنهایی زخمامو میبندم
تنهایی باعث شد قوی بشم ، قوی تر از همیشه.

اضطراب اینجوریه که خیلی عادی سرکارت یا تو خونه یا تو مهمونی نشستی با قیافه پوکر فیس و داری با بقیه معاشرت میکنی و حتی به شوخیاشون میخندی.
اونوقت تو دلت ی بچه‌ی پنج شیش‌ساله‌ای که مادرش دستشو ول کرده وسط ی بازار بزرگ و هرچی سر میچرخونه مادرشو پیدا نمیکنه.

سفر میخوام ، طولانی ، با حساب بانکی پر ، بدون فکرکردن به روز برگشت ، بدون هیچ گونه تماسی از هیچکس ، بدون فضای مجازی.

فکرکن
تا همین یکسال پیش ی سری از آدما و دوستات تو زندگیت بودن که از انتخاب عکس پروفایلش تا عوض کردن شغلش ، تا امروز ناهار چی بخورن و توی روابطشون چطوری رفتار کنن و هزار چیز ریز و درشت دیگه باهات مشورت میکردن و از هر دری باهم حرف میزدید
زندگی همینقدر عجیبه که پارسال ی آدمایی تو زندگیت بودن که فکرمیکردی ابدی‌ان ولی الان نه برات مهمن و نه حتی خبری ازشون داری.
پس انقدر برای آدما حرص نخور ، آدما از زندگیت میرن ، تو آدمای جدیدو بسته به انرژی جدیدی که داری جذب میکنی.

آدما میتونن خیلی مهربون توی چشمات نگاه کنم و به چیز دیگه‌ای فکرکنن ، میتونن دستاتو بگیرن ولی از پشت بهت خنجر بزنن ، میتونن آرومت کنن ولی خودشون ی زخم بدتر از قبلی بزنن ، همیشه میتونن از اعتمادت سواستفاده کنن حتی وقتی توی آغوششونی ، این معنیش این نیست که همه آدما بدن ، معنیش اینه که هرکسی دستتو گرفت نمیخواد بلندت کنه ، نمیخواد کمکت کنه.
شاید بعضیا فقط بخوان انقدر دستتو بگیرن تا وقتی ولش کردن خالی بودن دستات حیرون بودنتو ببینن ، مهم نیست چند سالته اگه همه‌ی اینارو درک کردی بدون این زندگیو بردی.