هنوز به یاد دارم که تو درد و اندوه مرا دیدی،
اما دستی برایِ کمک به سمتم دراز نکردی.

کاش می‌آمدی، این روز ها نیاز دارم که در آغوشِ کسی پناه بگیرم.

به خویش می‌نگرم و بغض می‌کنم،
دیگر دلی نمانده در میان پیکرم…

جهان سنگدل تر از آن بود که کمکم کند، خدا هم ساکت تر از آن بود که انتظارش را داشتم.

پرسید امروز به چه کلمه ای نزدیک تر بودی؟
گفتم آزرده و دلتنگ.

غم نبودنت تموم نمیشه عزیزم، تا ابد این کلمه هارو برایِ تو کنار هم می‌چینم‌.

از جایِ پات رو هر دلی،
از اشکِ رو گونه بترس.

گمان می‌کنی که دلتنگ نمی‌شوم؟
حال آنکه تمام استخوان ‌ها‌ و پوست و تنم،
دلتنگ تو هستند.

پرسید : چیزی هست که بخاطرش بخواهی زندگی کنی؟ و من به تو فکر کردم.