جهان سنگدل تر از آن بود که کمکم کند، خدا هم ساکت تر از آن بود که انتظارش را داشتم.

پرسید امروز به چه کلمه ای نزدیک تر بودی؟
گفتم آزرده و دلتنگ.

غم نبودنت تموم نمیشه عزیزم، تا ابد این کلمه هارو برایِ تو کنار هم می‌چینم‌.

از جایِ پات رو هر دلی،
از اشکِ رو گونه بترس.

گمان می‌کنی که دلتنگ نمی‌شوم؟
حال آنکه تمام استخوان ‌ها‌ و پوست و تنم،
دلتنگ تو هستند.

پرسید : چیزی هست که بخاطرش بخواهی زندگی کنی؟ و من به تو فکر کردم.

خیرِ سرمان آمده بودیم برای زندگی،
اما همه‌کار کردیم جز زندگی کردن.

ازت متنفرم، چون ازت متنفر نیستم.

دیوانه منم که می‌دانم محالی و باز تو را آرزو میکنم.