داستان قانون دست چپ

یک داستان زیبا و آموزنده از زبان یک راننده خون‌گرم خوزستانی که به مسافران خود یاد می‌دهد با راننده‌های حق به جانب باید چگونه رفتار کرد!

با گویش دلنشین شیرازی و با صدای مهدی میرعظیمی
تیتراژ با صدای: نوید نیک

?رادیو یک صفحه‌ای را به دوستانتان معرفی کنید.

برای دسترسی به کلیۀ داستان‌ها و کتاب‌های صوتی می‌توانید به وب‌سایت کتاب یک صفحه‌ای مراجعه کنید:
ketabeyek.com

#رادیو_یک_صفحه_ای

https://t.me/RadioYek

به مناسبت بیستم مهرماه، روز بزرگداشت حافظ ، شاعر بزرگ و عارف بی‌همتا، که با غزل‌های دلنشینش روح و دل هر عاشق و خردمندی را به پرواز درمی‌آورد.

با مشاهده این ویدیو، لحظاتی را با عشق و معرفت حافظ همراه باشید و از حکمت جاودان او لذت ببرید.

برای یاری رساندن به فرهنگ و دانش
اجتماعی، دوستانتان را به رسانه رادیو یک صفحه‌ای فرابخوانید تا ما را همراهی کنند:
https://t.me/RadioYek

نام داستان: شیر و شیشه
نویسنده: مهدی میرعظیمی
با صدای: منوچهر والی‌زاده و امیرحسین شهپروصال
تیتراژ با صدای: نوید نیک

رادیو یک صفحه‌ای را به دوستانتان معرفی کنید.?

برای دسترسی به کلیۀ داستان‌ها و کتاب‌های صوتی می‌توانید به وب‌سایت کتاب یک صفحه‌ای مراجعه کنید:
ketabeyek.com

#رادیو_یک_صفحه_ای

https://t.me/RadioYek

شیر و شیشه
«شیرها چه آرام شده‌اند! اگر دقت کرده باشید دیگر شیرها آن درنده‌خویی سابق را ندارند. همواره در حال خمیازه کشیدن و لیس زدن خودشان هستند. شیرها استاد شکار بودند و یک ضربه‌ی پنجه‌شان شکار را از پای در‌می‌آورد. من الآن حس می‌کنم میان تعدادی بچه گربه‌ی ملوس هستم!».
این حرف‌ها را در حالی می‌زد که وسط پارک حیات وحش داخل ماشین مخصوص گردشگران نشسته بودیم. او زیاد به سفرهای تفریحی می‌آمد به‌ویژه برای دیدن شیرها. از دید او دیگر همه‌ی شیرها رام شده بودند و این‌ها فقط گربه‌های بزرگی بودند که آخرین قدرتشان را در خمیازه کشیدن نشان می‌دهند. ماشین ایستاد و همه از پشت شیشه‌های حفاظتی ماشین شیرها را تماشا می‌کردیم. شیرهای آرام و ملوس.
در ماشین را باز کرد و آرام پیاده شد تا از شیرها عکس بگیرد. به ما گفت: «شما نمی‌آیید؟» و این آخرین بار بود که صدایش را شنیدم. چند ثانیه بعد چنان گرد و خاکی بلند شده بود که نمی توانستیم او را میان شیرهایی که به او حمله کرده‌اند، ببینیم!
هنوز هم وقتی به آن ماجرا فکر می‌کنم، وحشت وجودم را می‌گیرد. شاید همه‌ی اشتباه او این بود که شیر بیشه را از پشت شیشه‌ی حافظتی قضاوت می‌کرد! شاید دلیلش این بود که او این شیشه را نمی‌دید؛ اما شیرها شیشه را حس می‌کردند.
آری! شیرها این شیشه را حس می‌کردند و با ناامیدی خمیازه می‌کشیدند. هنوز هم دوستان زیادی دارم که شیرهای بیشه را از پشت شیشه قضاوت می‌کنند! مثلاً نوجوانی که شیشه‌ی وجودی خانواده‌اش را نمی‌بیند اما گرگ‌های جامعه آن شیشه را حس می‌کنند و به او نزدیک نمی‌شوند و او فکر می‌کند که گرگ‌های جامعه چه‌قدر بی‌خطر شده‌اند! یا ملتی که شیشه‌ی محافظ سربازانش را نمی‌بیند! چه جان برکفانی که هر شبانه‌روز از مرزهای کشور مراقبت می‌کنند و چه دلاورانی که همواره کوچک‌ترین تحریک دشمنان را رصد می‌کنند.
آری! دوستانی دارم که هرروز از پشت شیشه‌های مقاوم؛ شیرها را می‌بینند که خمیازه می‌کشند. با خود می‌گویند: «شیرها چه آرام شده‌اند» و نمی‌دانند که اقتدار و صلابت این سربازان و پاس‌داران است که بدخواهان را به خمیازه واداشته است. خداکند هیچ‌وقت برای عکس گرفتن از ماشین پیاده نشوند. من که دیگر طاقت دیدنش را ندارم!

نویسنده: مهدی میرعظیمی

کتاب صوتی داستان امشب در کانال قرار خواهد گرفت.
برای دسترسی به کلیۀ داستان‌ها و کتاب‌های صوتی می‌توانید به وب‌سایت کتاب یک صفحه‌ای مراجعه کنید:
ketabeyek.com
#کتاب_یک_صفحه_ای

https://t.me/RadioYek

نام داستان: بی‌هوشی شعور
نویسنده: مهدی میرعظیمی
با صدای: منوچهر والی‌زاده و امیرحسین شهپروصال
تیتراژ با صدای: نوید نیک

رادیو یک صفحه‌ای را به دوستانتان معرفی کنید.?

برای دسترسی به کلیۀ داستان‌ها و کتاب‌های صوتی می‌توانید به وب‌سایت کتاب یک صفحه‌ای مراجعه کنید:
ketabeyek.com

#رادیو_یک_صفحه_ای

https://t.me/RadioYek

بی‌هوشی شعور
وقتی مدتی روی یک پهلو می‌خوابیم حس می‌کنیم یک طرف بدنمان بی‌هوش شده و زمانی هم که یکی از دستانمان مدتی زیر بالش مانده باشد، همین حس را داریم و می‌گوییم دستم خواب رفته. تحمل خواب رفتن دست و پهلو سخت است؛ به‌ویژه اگر شروع کند به مورمور که گاهی اوقات آدم را کلافه می‌کند.
حالا چرا دست خواب می‌رود یا پهلو بی‌حس و بی‌هوش می‌شود؟ وقتی دراز می‌کشیم دوست داریم دستمان را زیر بالش بگذاریم تا اندکی آرام شود و اتفاقاً آرام هم می‌شود ولی قبل از این‌که پیام آرامش به مغزمان برسد ما هفت تا پادشاه را در خواب دیده‌ایم و دست بیچاره زیر بالش هم‌چنان دارد آرام می‌شود! آن‌قدر آرامش در گوشش تکرار می‌شود تا خواب می‌رود و بی‌حس می‌شود. دیگر نه آرامش را حس می‌کند نه ناآرامی را، چون بی‌هوش است. گاهی با همین فرمول به سراغ فرزندمان می‌رویم و به او تذکر می‌دهیم که دستت را با آب و صابون بشوی. بعد آن‌قدر آن را در گوشش تکرار می‌کنیم که گوشش خواب می‌رود و از اساس با دست شستن بیگانه می‌شود. برخی معلم‌ها هم به همین صورت فکر بچه‌ها را خواب می‌کنند و ذهنشان را بی‌هوش. پند و اندرز را آن‌قدر تکرار می‌کنند که دانش‌آموز با خود می‌اندیشد که درس در ذهنش مورمور می‌کند. البته بی‌تردید همه از سر دل‌سوزی است. اما آن‌چه که باید خیلی مورد توجه قرار گیرد، نقش رسانه‌های جمعی در بی‌هوشی شعور اجتماعی است. گاهی تلاش برای پررنگ سازی یک حقیقت آن‌قدر تکرار می‌شود که شعور جامعه خواب می‌رود و این بی‌هوشی و خواب خیلی خطرناک است. یک موضوع فرهنگی یا اجتماعی آن‌قدر در رسانه‌ها تکرار می‌شود که مخاطب را دل‌زده می‌کند و مخاطب دل‌زده با «شعور بی‌هوش» همان کاری را می‌کند که نباید بکند. افراد جامعه نسبت به فرهنگ و رسالت اجتماعی خود بی‌حس می‌شوند و با شعوری بی‌هوش می‌خواهند در اجتماع نقش‌آفرینی کنند. این‌گاه است که می‌بینی برخی جوانان بی‌تفاوت و بعضی نوجوانان بی‌انگیزه شده‌اند، تعدادی از دختران دیگر مثل قدیم پای‌بند سنت‌ها نیستند و برخی پسران خوی پهلوانی و جوان‌مردی را فراموش کرده‌اند. بد نیست اگر مدیران و کاربران رسانه‌ها اعم از کوچک و بزرگ و حقیقی و مجازی از کارشناسان زبده‌ی رسانه و اطلاع‌رسانی بخواهند تا پا پیش نهند و ضمادی تجویز کنند تا مبادا این بی‌هوشی شعور سرایت کند و بی‌تفاوتی اجتماعی گسترش یابد. یا به نشکنج و نشگون، خواب سهل انگاری از سر ما بربایند.

نویسنده: مهدی میرعظیمی

کتاب صوتی داستان امشب در کانال قرار خواهد گرفت.
برای دسترسی به کلیۀ داستان‌ها و کتاب‌های صوتی می‌توانید به وب‌سایت کتاب یک صفحه‌ای مراجعه کنید:
ketabeyek.com
#کتاب_یک_صفحه_ای

https://t.me/RadioYek