نقد و نظر بر نوشته: راست و دروغ‌ها در ماجرای مذاکره با ترامپ نوشته رضا رمضانی خورشیددوست

لینک نوشته اینجا:
https://t.me/studycasedidgahidigar/6166

لینک اصلی اینجا:
https://t.me/roshangariRRK/322

نقد توسط
بهنام شادروان

ضمن سپاس از نویسنده که بعضی موارد را به خوبی روشن کرده و نور بر واقعیاتی افکنده ولی یک روش مغالطه آمیزی در بسیاری نوشته‌ها و مثلا این نوشته هست. فرد اول نتیجه را می‌نویسد. بعد در و تخته را به هم چفت می‌کند تا آن نتیجه را بگیرد. آن در و تخته ها معمولا به هم چفت نمی‌شوند، ولی طرف حرفش را زده و ادعای تحلیلگری و منطق را هم در نوشته دارد .

راستی انجمن علوم سیستمهای ایران چیست؟! اصلا سیستم مگر علم است؟!

سعی کردم پراکنده گویی نویسنده را خلاصه کنم:

ترامپ بد است. احمق کودک نادان خودشیفته است.
مذاکره خوب است. پیغمبر هم مذاکره میکرد و ما با صدام مذاکره کردیم.
اسراییل با مذاکره خامنه‌ای و ترامپ‌ مخالف است!
در ایران هم موافقان و مخالفان اکثرا نادانند! ولی موافقان در بینشان دانا بیشتر هست.
دروغ هم در مورد مذاکره هست. اما برای درک بدیهی آن که دروغ بد است هم نویسنده قرآن مثال می‌آورد! جالب نیست؟!

نکته جالب نوشته به نظرم جایی است اشاراتی به خوبی مذاکره از سوی پزشکیان، عبدالعلی زاده مشاور او و خود خامنه ای اشاره می‌کند در مورد مذاکره کردن! که همه نشانگر هراس خامنه‌ای و تلاششان برای مذاکره بوده. موضوعی که بعدتر که دیدند ترامپ احمق! این کاره نیست که با شرایط آنها مذاکره کند، به ظاهر عقب نشستند.

بعد نوشته به واکاوی دلایل تفسیر نظر خامنه‌ای پرداخته و آن را به احتمال دریافت پیام پنهانی از آمریکا مرتبط دانسته.

به دروغها، مثلا موضوع سه جزیره اشاره میشود و گفته نمی‌شود در حالی که روسیه و چین هر دو همراه امارات هستند، آمریکا هیچگاه زیر پذیرش آن نرفته است و اتفاقا در مورد کلمه خلیج فارس هم آمریکا همواره تاکید داشته است.

با اینجای نوشته موافقم که این دروغها برای ایجاد غیرتمندی مقابله با آمریکا تنظیم شده اند.

در انتها هشدار می‌دهد که نکند اصرار مدیران عالی، منظورش خامنه ای است! بر عدم مذاکره بر پایه گزارش‌های ناواقع باشد.

اما نظرم را در مورد این نوشته بیان می‌کنم. نوشته کلی مقدمه دارد و نتیجه گیری همان چند خط آخر است که همانطور که ابتدا نوشتم ارتباط معناداری با آن همه مقدمه ندارد.

همینطور از ابتدا با یک جور ساده لوحی همراه است. حماقتی که رییس جمهوری که با صدها دستور اجرایی در دو هفته اول کاری در آمریکا رکورددار است و تمام تصمیمها و رفتارهایش را کودکانه تلقی کرده و حکومت آمریکا را در حد ج‌ا پایین آورده. نویسنده باید از خودش بپرسد این همه دستور اجرایی که دستورات در مورد ایران هم شاملش است از فکر یک کودک پیر ناشی شده که در زمان امضا می‌گوید من دوست ندارم این فرمان را امضا کنم؟ یا لااقل یک اندیشکده جدی وجود دارد که برنامه‌های این دولت ترامپ پایه در آن دارد؟

ساده لوحی دیگر پیش‌فرضی است که اسراییل خواهان جنگ است. اگر خامنه ای جاسوسش هم بود نمی‌توانست اینقدر به نتانیاهو بهره برساند. پس ماندن واکسن یا میکروب ضعیف شده خامنه‌ای به نظرم از خواسته های نتانیاهو است.

اگرچه کلا با ج.ا و همه ارکانش مشکل جدی دارم، اما اگر بخواهم به آنها که مثل نویسنده این مقاله برای حکومت مشاوره می‌دهند، توصیه ای داشته باشم، پیشنهادم آن است که چند موضوع را از آمریکایی‌ها یاد بگیریم:

۱ـ هیچ دشمنی را خوار و حقیر و احمق فرض نکنیم.

۲ـ مذاکره برای جلوگیری از جنگ است. مذاکره را همیشه و با همه جدی بگیریم.

۳ـ در فضای بین‌المللی هیچ کشوری دوست ابدی و هیچ کشوری دشمن ابدی نیست. پس کاشکی آنقدر عقل داشتند در جهت ایجاد جایگاهی که با همه دنیا شامل اسراییل و آمریکا وارد معامله شوند.

اپوزیسیون متفرق خواست ج‌ا است

ساختار ج‌ا در حالی که کشور را دهه‌ها به سمت نابودی سرزمینی برده، متوجه است که مهمترین دشمنش مردمی هستند که بجای متلاشی شدن یا نابودی ایران به دست ج‌ا ممکن است راه دیگری را با عبور از حکومت رقم بزند.

راه ج‌ا نفوذ در اپوزیسیون و شعله دمیدن به اختلافات بین اپوزیسیون است.

این روزها شاهدیم که وقتی نرگس محمدی، نسرین ستوده، فاطمه سپهری، سپیده قلیان یا صدیقه وسمقی یا سایر زنان آزاده ایران حرکتی انجام می‌دهند، به آنها حمله میشود.

وقتی آنها که در جنگ ایران و عراق جنگیدند از مردم برای همراهی به بهانه آزادی محصوران از بیست و پنج بهمن و آزادی تمام زندانیان سیاسی فعال می‌شوند، گروهی به جان آنها می‌افتند و به آنها حمله می‌کنند.

در خارج ایران هم مرتب حمله ها به شاخص‌های مختلف اپوزیسیون انجام می‌شود و گاهی بجای لااقل سکوت، بعضی به نام بقیه اپوزیسیون همراه پروپگاندای ج‌ا می‌شوند و حمله به دیگری را راهکار می‌دانند.

در این بین آنها که اپوزیسیون را مسابقه و رقابت و نه تلاش برای آزادی ایران از دست ج‌ا می‌دانند،

ارتباط بعضی از اپوزیسیون را با کشورهای خارجی: مثبت یا منفی؟

در تبادل نظری با بعضی آدمهای تفکرات مختلف یکی از آقایان گفت مگر قرار است اپوزیسیون ایران مثل ج.ا با تمام دنیا بجنگد؟

مگر قرار است حکومت بعد از ج.ا هم مثل ج‌ا، انگلی یا میکروبی در جهان باشد که همه دنیا از آن متنفرند؟ خوب بپذیرید عده‌ای از اووزیسیون با کشورهایی مختلف نزدیک باشند.

آنچه در تمام دنیا هست همینگونه است. کاشکی ج.ا هم اینگونه بود. هر چند پیش از انقلاب بودند. آدمهایی مثل قطب‌زاده، یزدی، بازرگان و بهشتی همگی اتفاقا از طرف شخص خمینی در ارتباط مستقیم با کشورهای مختلف و از جمله آمریکا بودند و همین در تسریع پیروزی انقلاب موثر بود.‌

اتفاقا نقد شخصیم به اپوزیسیون این است که چرا دامنگیرتر با همه کشورهای جهان و همه جناح‌های اصلی در آنها رابطه جدی برقرار نمی‌کنند و فقط با جناح‌هایی خاص در کشورهایی گفتگو می‌کنند.

اپوزیسیون ایران نیاز دارد دامنگیرتر باشد و به تمام دنیا نشان دهد که با کسی دشمنی ندارد و آمادگی دارد تا با همه دنیا تعامل و گفتگو کند.

حالا اگر عده‌ای متهمند که با کشوری یا کشورهای خاص رابطه مناسبی ندارند و نوکر شده‌اند مورد نقدند، اما آنها که اکنون مسوول گرفتاری فعلی ایران نیستند، ج.ا هست.

ج.ا متاسفانه اما در حد نوکری روسیه و چین است و آنها مثل گوسفند گله دارند ازش بهره می‌گیرند و به وقتش همانها به عنوان یک کارت بازی ج.ا را می‌فروشند. بقیه هم که اتفاقا ج‌ا ملت ایران را می‌مکد تا به آنها رسیدگی کند. حزب‌الله اتفاقا ساخت اصلاح‌طلبان حکومتی است. شیرخوار از مادر گزیده ایران. اسدها هم از ابتدای جنگ ایران و عراق باج مفتی میلیارد دلاری از ایران می‌خوردند و هیچگاه سیراب نشدند و موجب دخالت حکومت و تجاوز به مردمی شد که گفته می‌شود ج‌ا در کشتار بین سیصد تا پانصد هزار نفر از مردم با حکومت آنها همراهی کرده که جنایتی است که ممکن است حتی اثرش بر منافع ایران تا پس از ج.ا بماند. عراق هم که تکلیفش مشخص است . در کشوری که قرار بود به ما به خاطر جنگ هزارمیلیارد خسارت دهد برعکس شد و میلیارد ها دلار ملت ایران سالانه خرج نیروی نیابتی وحشی شده که مردم عراق هم از دستشان عاصی هستند.

در یمن هم که حوثیهای وحشی را بهشون رسیدند! و در فلسطین در جهت تاریک ایستادند و روز به روز نتیجه اش را هم بر مردم فلسطین و هم جهان و هم مردم ایران می‌بینیم!

خلاصه حرفم که البته از تبادل نظری دیگر آوردم آن است که اتفاقا اپوزیسیون لازم است با تمام دنیا تعامل کند و این اشتباه نیست. به شرط آن که نوکر نشوند مثل ج.ا نشوند که عملا به ابزار و کارت بازی روسیه ی‌ پوتین و شی در چین تبدیل شده است.

معمولا وقتی گروههای شاه‌الهی مطلبی در مورد نرگس محمدی و هر کس دیگری که غیر از دیدگاه آنها زندانی است، بگذارم بهم حمله میشه.

از دیروز فردی با تفکرات چپ به خاطر این که در مورد آزادی موقت  نرگس محمدی ویدیو آوردم دارد به من حمله می‌کند.

کلا آنها که فکر می‌کنند راه حل دست آنهاست هر مبارزی دیگری که مورد توجه قرار گیرد را به دیده یک دشمن و رقیب می‌بینند.

چپ و راست ندارد.

به نظرم هر کس که توجه را از دشمن مردم، یعنی ج.ا، به دعوا با دیگر مبارزان معطوف می‌کند، در زمین ج.ا بازی می‌کند. سایبری ها از چنین آدمهایی خیلی راضی هستند که کارشان را ساده می‌کنند.

‍ ?️فاطمه حسین‌پور احتمال تجربه خشونت خانگی در زنان دارای معلولیت نسبت به زنان غیرمعلول بیشتر است و گاهی این احتمال به دو برابر نیز می‌رسد. این خشونت معمولاً از سوی اعضای خانواده، شریک زندگی یا حتی پرستار آن‌ها اعمال می‌شود و به اشکال مختلفی از جمله دستکاری…

حکومت بر ترس مردم، حکومتی که خود از مردم می‌ترسد

در جواب شخصی که گفته رفته رای باطله داده چون کارمند است

هیچ وقت رأی دادن کارمندان چک نشده. ولی حکومت کاری می‌کنه آدمها از سایه خودشون بترسند و از اونی که حکومت هست بزرگتر و قدرتمندتر ببینندشون.

راستش من آدمهایی در کارهای دولتی می‌شناختم که هیچگاه شناسنامه شون اون صفحاتش چک نشده بود. رای هم نمی‌دادند. به نظرم از خصوصیات حکومت های اقتدارگرا ترسی است که به عده‌ای منتقل می‌کند که آدمها از سایه همدیگر می‌ترسند.

یادمه زمانی برای پروژه کارشناسی ارشدم در سازمانی از وزارت نیرو رفت و آمد داشتم و تصمیم گرفتند حقوق ساعتی هم بهم میدادند. یک روز بحثی مرتبط با موارد سیاسی در گرفت. سه نفر در اتاق بودیم. یکیشون رفت دستشویی دیگری به من گفت مواظب باش جلوی اون دیگری این حرفها را نزن برات بد میشه. بعد سر ناهار اون یکی رفت دستش رو بشوره این یکی گفت مواظب این رفیقمون باش! جلویش اینجوری راحت حرف نزن برایت بد می‌شه!!

حتما این دو نفر که از دوران دانشجویی همدیگر رو می‌شناختند و آدمهای نترسی بودند چون رزمنده دوران جنگ بودند، جلوی همدیگر حرف دلشان را نمی‌گفتند. بقیه که جای خود دارد.

این دقیقا خواست حکومتهای اقتدارگرا است که آدمها از سایه همدیگر بترسند.

نمونه‌های بیماریهای اجتماعی تحت حکومت استبدادی: از سندرم استکهلم تا همراهی منفعت‌طلبانه

https://t.me/dastanhayeyekzendegi/11737

خلاصه حکومت های اقتدارگرا از مردم بیش از همه چی می‌ترسند اما بر ترس مردمی که زیر بارشان می‌روند حکومت می‌کنند.

تصویر مرتبط در لینک زیر:
https://t.me/dastanhayeyekzendegi/11843

در جواب آن که امروز و آینده سوریه با آینده ایران مقایسه بشود

داستان سوریه و ایران به نظرم قابل شبیه‌سازی نیستند. درکم از ملت و شرایط ایران متفاوت است ولی برای نه سوریه و نه ایران قابلیت پیش‌بینی ندارم.

اما سوریه اسدها از دوران حافظ اسد بارها کشتارها و قتل عام‌ها و نسل‌کشی‌ها داشته‌اند. همواره هم زمانی به شوروی و اکنون به روسیه پشتگرمی داشته‌اند. آنچه اسدها بسیار موفق بوده‌اند انتشار خشونت ورزی در بین مردم سوریه بوده است. برعکس جامعه ایران لااقل تابحال ضد وحشی‌گری حکومت بوده اند. تنها ادامه حکومت ج.ا با وحشیگری و سرکوبگری ممکن است ایران را به روز سوریه برساند.

مردم ایران و سوریه تفاوتهای بنیادی دارند. اکثر کسانی که این دو کشور را مقایسه می‌کنند یا دو کشور با یکی را در موردش اطلاعاتشان خیلی محدود است.

به دلیل باجهای میلیارد دلاری که از زمان وسط جنگ‌ ایران و عراق انجام می‌شد، همواره اسدها با ج.ا لاس زده‌اند و زمانی که احتمال شکست بشار بود، با چراغ سبز روسیه، سپاه لشگر کشید و البته با این روش مسیر به لبنان و فلسطین بازتر شد.

ج.ا وضعیت هم مردمش و هم میزان همراهی روسیه با حکومت کاملا متفاوت است و به نظرم این مقایسه خیلی شاید درست نباشد. ایران هم البته خودش دارد به سمت نابودی سرزمینی می‌رود با حکومت ج.ا. آب و خاک و محیط زیست و اقتصاد و خلاصه در همه زمینه‌ها، رو به نابودی است اگر ج.ا ادامه یابد.

البته با ادامه ج.ا امکان متلاشی شدن هم هست، اما آنچه در سوریه و عراق می‌گذرد چه از نظر فرهنگی چه از نظر خود جامعه که ایران بسیار آمادگی دموکراسی دارد، ولی آنها هنوز در تفکرات آخوندی غرقند. بسیار متفاوت است از بنیان. چون ایران کشوری است که بنیادگرایی اسلامی را تجربه کرده و اکثریت مردم از تصور آن هم عبور کرده‌اند.

سوریه: از چاله به چاه، در خطر اسلام افراطی و جنگ داخلی

سوریه امروز نتیجه فاجعه‌ای است که با همکاری اسد، جمهوری اسلامی، روسیه و تا حدی غرب شکل گرفته است. اگر گروه‌های دموکراتیک پیشرفت کرده بودند و از شرایط به نفع صلح و ثبات استفاده می‌کردند، شاید می‌توانستیم امیدی به آینده این کشور داشته باشیم. اما ظهور ناگهانی گروه تحریرالشام، که گفته می‌شود اسلام‌گرای تندرو و از نوع داعش هستند، به‌شدت مشکوک است. به نظر می‌رسد ترکیه در پشت پرده این ماجرا نقش پررنگی دارد، در حالی که اسراییل و احتمالاً قطر نیز به نحوی از این وضعیت بهره می‌برند.

نکته تأمل‌برانگیز این است که ترکیه و قطر، با وجود گرایش‌های نسبی سکولار خود، چگونه در بازگرداندن گروه‌های اسلامی خطرناک به میدان نقش‌آفرینی می‌کنند؟ آیا این گروه‌ها تنها ابزاری برای دستیابی به توافق‌های بزرگ‌تر بین ترکیه، قطر، اسراییل، روسیه، سوریه اسد و جمهوری اسلامی هستند؟ یا باید منتظر ظهور چرخه‌ای مشابه قدرت‌گیری داعش باشیم که منجر به حمله‌های بین‌المللی از همه‌سو شد؟

هر زمان که گروهی اسلامی با گرایش‌های تندرو قدرت می‌گیرد، فارغ از نام آن‌ها، مانند حزب‌الله، حشدالشعبی، حوثی‌ها، تحریرالشام، داعش یا طالبان، امید به صلح و ثبات در منطقه و جهان کاهش می‌یابد. اسلام سیاسی افراطی، بیماری خطرناکی است که تهدیدی جدی برای آزادی و امنیت منطقه محسوب می‌شود.

تجربه نشان داده است که این گروه‌ها، حتی اگر اختلافاتی میان خود داشته باشند، در مواجهه با دشمنان مشترک مانند غرب و نیز مردمان زیر نظر خودشان در منطقه، می‌توانند با یکدیگر همراه شوند. نمونه‌هایی مانند همکاری القاعده، طالبان و تهران نشان می‌دهد که دشمن مشترک می‌تواند آن‌ها را به‌طور موقت متحد کند.

بنابراین، با قدرت‌گیری هر گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلام تندرو، هیچ امیدی برای صلح و پیشرفت نمی‌توان داشت. این بیماری واگیردار تهدیدی است که منطقه و جهان باید برای مقابله با آن آماده باشد.

تصویر و خلاصه در لینک زیر:
https://t.me/dastanhayeyekzendegi/11832

سوریه از چاله به چاه، در خطر اسلام افراطی و جنگ داخلی

باید یادآوری کرد که امروز سوریه ناشی از فاجعه‌ای است که اسد، جا.ا. روسیه، و در درجه دوم غرب شکل دادند.

اگر گروههای دموکراتیک در سوریه پیشروی کرده بودند، و از موقعیت استفاده کرده بودند، شاید خبر خوبی بود.

اما این که یکباره گروه تحریرالشام از کجا سر درآورده، گروهی که می‌گویند اسلام‌گرای تندرو و از نوع داعشی هستند، به بنظرم مشکوک است. به نظر میاد دست ترکیه به شدت در کار است و اسراییل هم بهره می‌برد. البته دست قطر هم ممکنه از نظر حمایت مالی در کار باشد.

مشکل آنجا است که ترکیه و قطر که خودشان نسبتا هنوز سکولار هستند، چرا و چگونه دارند این گروههای اسلامی خطرناک را باز وارد بازی می‌کنند؟ و آیا این گروه تنها برای توافقی بزرگتر بین ترکیه، قطر، اسراییل، روسیه و سوریه اسد و ج.ا دارند هنرنمایی می‌کنند، یا باز دورانی مشابه قدرت گیری داعش که منجر به حمله‌های بین‌المللی از همه سو به آنها شد، در انتظار است؟

خلاصه مثل شما در مورد قدرت گرفتن هر گروه اسلامی تندرو، چه حزب الله و حشدالشعبی و حوثی ها باشد و چه تحریرالشام و داعش و طالبان امیدوار نمی‌شوم و وجود و پیشروی آنها را برای صلح و ثبات خاورمیانه و جهان خطرناک می‌دانم.

مشکل آن است که اسلام تندرو سیاسی وحشتناک است و بیماری مسری است. اصلا طالبان و القاعده و داعش خودشان از ج.ا و خمینی ایده گرفتند و نوع خودشان را ساختند.

این بیماری وحشتناک است. وقتش که بشه احتمال همراهی شون هم هست. همانطور که القاعده و طالبان و تهران با هم یکجور همراهی پیدا کردند.

جنگهاشون هم ممکنه در مقابل دشمن مشترک یعنی غرب و مردمان آزاده مناطق خودشان همراهشان بکند.

به خاطر همین شخصا وقتی گروهی با دید اسلام سیاسی قدرت میگیره ابدا امیدوار نمی‌شوم.

آینده ایران با ادامه ج.ا رو به نابودی است

این روزها کلماتی مانند میانه رو و تغییرات آرام را به صورتی که محور نظام موجود است می‌شنویم که به نظرم در این نظام درست نیست.

کاش آن تصورات درست باشد و بعدها به صورت توهم تعبیرشان نکنیم. کاش متوجه نشویم که کلا در سرازیری رو به نابودی بوده‌ایم و تنها شیب تغییر می‌کند. کاشکی ملتمان را بهتر درک کنیم که همین الان انتظاراتی بزرگتر را برایش شدنی میدیدیم خیلی بزرگتر از قهقرایی ج.ا.

واقعا از صمیم قلب دوست دارم فرض کنم که تغییرات آرام اتفاق می‌افتد.

امادر عمل، چهل و شش سال در حال سقوط یا لااقل در سرازیری بوده و هستیم و عده‌ای مثل اصلاح‌طلبان بجز در زمانی خاص که واقعا تاثیرگذار بودند در ابتدای خاتمی، متاسفانه در بقیه مواد در حال آرزوفروشی انتقال مفاهیم اشتباه بوده و هستند.

بخشی از  ملت ایران به ویژه زنان در همین شرایط ققنوس‌وار خودش را بازسازی کرده و رو به جلو برده است.

وقتی فشارها بر مردم کمتر بوده این بازسازی درونی بیشتر بوده است. البته در شرایط سخت و حمله حکومت، مردم وقتی ایستادند حکومت را عقب راندند مثل جنبش زن زندگی آزادی.

عده‌ای هنوز به ایشالا ماشالا متصلند. همینها بارها جوامعی را در جهان را به نابودی برده. اما با دید فرگشتی، ایشالا ماشالا و الحمدللا ریشه در دگرگشت باوری انسان داشته و خیلی وقتها در فرگشت بشر موجب ایجاد امید شده، از نوعی که همبستگی ایجاد کرده است. اما در مقابلش هم خیلی وقتها همراه نابودی ملتها شده به ویژه حکومت کشور را به سمت نابودی و جنگ برده است.

در شرایط حاضر، علاوه بر جنگ و اقتصاد بیمار و فساد ساختاری که مثل کرم مملکت را می‌خورد و مردم را فقیر و ناکار می‌کند، مواردی مثل بحران آب و فرونشست و محیط زیست، و فاصله با جهان که ایران در انتهای جداول مقایسه ای جهان قرار دارد، شرایط را بحرانی نمایش می‌دهد.

عمر جامعه و کشور ممکن است کفاف تغییرات بسیار کُند را ندهد و این نگاه است که انگاری کشور دارد در مرداب غرق می‌شود و مردم اگر در منجلاب ج.ا بمانند، متاسفانه کشور به سمت نابودی سرزمینی می‌رود.

هر چند از شبیه‌سازی‌های تاریخی به دلیل ساده‌سازی غیرمعقول گریزانم، اما برای نتیجه‌گیری مثال می‌زنم که اگر تاریخی نگاه کنیم این که ایران را شبیه آلمان هیتلری، ایتالیای فاشیستی، ببینیم، یا با همان امیدها مثل آفریقای جنوبی، لهستان یا چکسلواکی یا دوران روشنگری و رنسانس ببینیم، رویه های اصلاح کرانه در داخل سیستم شکل نمی‌گیرد و در بین مردم شدنی است.

از سوی دیگر حکومت فرومانده در گذشته ج.ا مال این زمان نیست و بخواهد یا نخواهد نابود میشود. حالا مهم این است که آیا نابودی ج.ا ایران را هم نابود خواهد کرد یا تنها حکومت خودش نابود میشود؟ دومی به نظرم تنها در صورتی ممکن است که جامعه راهی برای عبور از ج.ا بیابد.

درک این موضوع مهم است که جهان در شرایطی است که به نظرم در بیست سی سال آینده کشورهایی رو به نابودی سرزمینی می‌روند‌ و دنیا با شعار و ایشالا ماشالا پیش نمی‌رود.

هر چند همیشه برای ایران امیدوارم، ولی متاسفانه در آینده ایران با ج.ا به نظرم جزو آن کشورهایی خواهد بود که به سمت نابودی سرزمینی می‌رود و تمام مقایسه های طی زمان سال به سال در نیم قرن گذشته گویا است، اما می‌توانیم سرمان را در برف بکنیم.

خلاصه با ماندن ج.ا به نظرم ایران به سمت نابودی سرزمینی و شاید متلاشی شدن می‌رود. پس باید فکری جدی و شبکه سازی گسترده برای باقی نگاه داشتن کشور ایران و عبور از ج.ا داشت.