منو از تنها چیزی که نمیتونی بترسونی تنهاییه.

از وقتی یادمه فقط قضاوت شدم و قضاوت نکردم .

به غیر عادی بودن عادت کردم و دوسش دارم.

مشکل اینجاست که من واسه یه آدم غلط تلاش کردم و باعث شد الان دیگه واسه یه آدم درست هم تلاش نکنم.

بحث ارزش داشتن و نداشتن نیس
بحث احترام گذاشتن به شخصیت یه ادمه.

با کسایی رفاقت میکنید که کل شهر میشناسنشون.

در خسته ترین حالت ممکن مجبوری قوی ترین باشی .

سَرد ترین نقطه ی شب عمیقه.

در ابعاد این عصر خاموش
 من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم تورا پیش بینی نمی کرد..