مدیر توسعه استانی یا تماشاچی محافظه‌کار امور استانی؟ / یک استاندار چگونه باید باشد؟

👤 دکتر علی چشمی

✍️ درجه تمرکز در ایران به‌گونه‌ای دستکاری شده که خواسته‌های توسعه محلی و منطقه‌ای مردم را نمی‌توان برآورده کرد.

✍️ این معضل سبب شده استانداران بیش از اندازه وابسته به پایتخت باشند تا وابسته به انگیزه‌های استانی؛ در نتیجه در دوره‌های اخیر استانداران در توسعه استانی نقش محدودی داشته‌اند.

✍️ دولت جدید اگر می‌خواهد به سمت توسعه متوازن ایران حرکت کند، باید در انتخاب استانداران بازنگری کند و استاندارانی انتخاب کند که مدیران توسعه استان باشند نه مثل سال‌های اخیر تماشاچی محافظه‌کار امور استانی.

✍️ استانداران در دوره‌های اخیر تاکنون بیشتر برای تامین امنیت و مدیریت انتخابات منصوب شده‌اند. برداشت از امنیت در یک نگاه سنتی و ایستا قرار دارد. نگاهی که امنیت را محصول کنش بازیگران این حوزه می‌داند نه کنش عموم مردم.

✍️ وقتی استاندار مدیر امنیت استان است و نگاه امنیتی سنتی به مسائل دارد و در دولت هم بر همین مبنا منصوب می‌شود، نمی‌توان توقع داشت مدیر توسعه استان باشد.

✍️ اگر دولت پزشکیان می‌خواهد استانداران را تبدیل به مدیران توسعه کند، باید کسانی را منصوب کند که بتوانند با کسب‌وکارهای بزرگ و متوسط چه در امور اقتصادی و تولیدی و خدماتی چه در امور فرهنگی و آموزشی و چه در امور سیاسی تعامل برقرار کند، به آنها خدمات بدهد و از آنها درآمد و اشتغال و صادرات و رفاه بخواهد.

✍️ در این نگاه، امنیت محصول رفاه عموم مردم است و چون عموم مردم در وضعیت اقتصادی مناسبی هستند خودشان امنیت را برقرار می‌کنند.

✍️ لازمه این کار این است که استانداران از میان کسانی انتخاب شوند که نگرش توسعه‌ای داشته باشند، چنین اشخاصی معمولا سابقه فعالیت در امور اقتصادی و مالی دولتی یا خصوصی دارند، قدرت هماهنگی امور توسعه‌ای استان چه در درون استان و چه درون کشور و چه در تعامل با سایر کشورها دارند.

✍️ چنین اشخاصی، مطمئنا تیمی در اطراف خود دارند که می‌توانند برنامه توسعه استان را تدوین یا بازنگری و با سرعت مناسبی پیگیری کنند.

✍️ استانداری می‌تواند مدیر توسعه استان باشد که انتصاب او محصول اجماع‌سازی درون همان استان باشد و چون بر این مبنا انتخاب شده است، خواهد توانست بین نیروهای متکثر استان برای دستیابی به اهداف توسعه‌ای اجماع ایجاد کند.

متن کامل

#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #استاندار

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir

@cheshomi_ali

📊 گزارش ماهانه دارایان از بازار مسکن منتشر شد

شرکت تحلیل داده‌های اقتصادی دارایان پس مدت‌ها تلاش برای گردآوری و تحلیل داده‌های بازار مسکن اکنون محصول جدید خود را در اختیار فعالان اقتصادی قرار داده است. در این گزارش، آخرین آمار قیمت، معاملات، اجاره، ساخت و نماگرهای راهنمای مسکن تصویرسازی شده و به تصمیم‌گیری برای خرید و فروش و ساخت مسکن کمک می‌کند.  در این گزارش می‌خوانید:🔍

🔹 تحلیل آخرین آمارها از بازار مسکن
🔹 شاخص‌های کلیدی برای تصمیم‌گیری بهتر 
🔹 پیش‌بینی از روند قیمت مسکن

با محتوای گزارش در فایل پیوست آشنا شوید.

برای دریافت گزارش کامل کلیک کنید. 📩

🌐 وب‌سایت: daraian.ir 
👨🏼‍💻پشتیبانی: @Daraian_Support
📞 تماس:
۰۹۱۵۶۸۳۳۶۵۵
۰۵۱۳۸۷۱۷۸۶۵

دو تفکر در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری
علی چشمی

🔻 دو گروه در کشور ما سال‌هاست با هم در رقابت هستند و در این انتخابات هم در برابر هم قرار گرفتند. در اقتصاد ایران منبع اصلی ثروت و کسب درآمد، نفت و گاز و پتروشیمی و فلزات اساسی و صنایع وابسته به آنها یا صنایع واردات‌محور مانند خودروسازی، داروسازی و... هستند و مسیر ارزش‌آفرینی از آنها می‌گذرد. در نتیجه بخش عمده‌ای از این صنایع در اختیار گروه‌های نزدیک به قدرت هستند که تفکرات خاصی را به پیش می‌برند. بعد از سال‌ها تحریم، گروه‌هایی که منابع ثروتشان به این صنایع وابسته بوده، به این نتیجه رسیده‌اند که با همین فروش پایین نفت با قیمت‌های تخفیف‌دار و صنایعی که در اختیار دارند هم می‌توانند کسب درآمد داشته و حضور خود در قدرت را ادامه دهند، به همین دلیل این گروه ایدئولوژی خودکفایی و بی‌نیازی از دنیا را تبلیغ می‌کند و برنامه‌اش این است که با فیلترینگ و محدودسازی گسترده، کاهش ارتباط با دنیا و کاهش دسترسی به اینترنت و راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات بتواند یک اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده و کنترل‌شده را برپا کند که در آن بخش خصوصی نمی‌تواند چه در حوزه اقتصاد و چه در عالم سیاست از یک حدی فراتر رفته و قد علم کند.

🔻 در مقابل، تفکری وجود دارد که می‌بیند تحریم طی سال‌های گذشته اقتصاد ما را بسیار تحت فشار قرار داده است. علاوه بر اغلب کسب‌وکارهای بخش خصوصی که برای نفس کشیدن به دنبال رفع تحریم هستند، حتی بنگاه‌هایی که تحریم در سال‌های اخیر به رشد آنها کمک کرده است هم می‌دانستند اگر بخواهند رشدشان ادامه پیدا کند در اقتصاد بسته برنامه‌ریزی‌شده چنین فرصتی برایشان فراهم نیست و حتی ممکن است با تهدیدهایی مانند مصادره مواجه شوند. غیر از بخش صنعت، در بخش مالی هم بنگاه‌های خصوصی تازه‌قدرت‌گرفته‌ای مانند بانک‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری که هزار همت دارایی دارند و بنگاه‌های فعال در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات که اخیراً اخباری از تصاحب و تملک آنها از سوی گروه‌های خاص هم مطرح شد، تلاش کردند از این تفکر در انتخابات دفاع کنند. برداشت من از فضای انتخابات اخیر این است که قاطبه کسب‌وکارهای بخش خصوصی تهدیدها را در طیف مقابل و منافع خود را در تفکر گروه آقای پزشکیان می‌دید که از رفع تحریم و رها کردن ایران از قفس می‌گفت. از طرفی این گروه از روحیه تعاملی آقای پزشکیان با بخش غیردموکراتیک حاکمیت هم خوشش می‌آید و در نتیجه طیف‌های مختلفی از فعالان اقتصادی، صاحبان کسب‌وکارها و بنگاه‌ها و کارگران آنها در بخش‌های صنعتی، مالی و ارتباطات از ایشان حمایت کردند. نهاد دانشگاه در این انتخابات چندان فعال نبود و سوای از برخی استادان به نظر بیشتر دانشجویان در این انتخابات جزو گروه 50درصدی بودند که پای صندوق‌ها حاضر نشدند.

🔻 نتیجه نهایی این شد که اندیشه‌ای که می‌خواست به مدد همان فروش محدود نفت اقتصاد را با برنامه‌ریزی و به‌طور متمرکز و دستوری جلو ببرد، شکست خورد و اندیشه‌ای که از باز شدن روابط بین‌الملل و اقتصاد می‌گفت و عنوان کرد تلاش می‌کند جدال‌های بی‌حاصل درون قدرت را به تعامل تبدیل کند، فعلاً برنده شده است و همه منتظر هستند تا ببینند در گام اول، یعنی چیدن کابینه چه خواهد کرد.

از تفکر برنده و بازنده انتخابات چهاردهم در میزگرد هفته نامه تجارت فردا با حضور علی چشمی و جعفر خیرخواهان

متن کامل

کانال اقتصاد پولی و مالی
@cheshomi_ali

چرا دولت‌ها قادر به تغییر اوضاع نیستند؟
علی چشمی
۶ تیر ۱۴۰۳

? هیچ‌کس نمی‌تواند. شک نداشته باشید هیچ رئیس دولتی نمی‌تواند طی چهار سال یا حتی هشت سال، کشوری را که در مسیر توسعه حرکت نمی‌کند به توسعه برساند. هیچ‌کسی نمی‌تواند دولتی را که در راستای برنامه‌ها و سیاست‌های منافع گروه‌های خاص مانند رانت ارز ترجیحی، رانت وام تبصره‌ای، رانت قیر، رانت پتروشیمی و انواع رانت‌های دیگر حرکت می‌کند، به دولتی تبدیل کند که در پی منافع عمومی مانند کنترل تورم، ثبات اقتصادی و روابط معمولی با جهان باشد. هیچ‌کسی نمی‌تواند روابط حامی‌پروری در تخصیص بودجه عمومی را در کوتاه‌مدت از بین ببرد و بودجه را به زیربناهای آب و برق و حمل‌ونقل و ارتباطات تخصیص دهد.

? هیچ‌کس نمی‌تواند ناترازی مخرب قدرت را به سرعت به توازن پایدار قدرت تبدیل کند و باورهای ضدتوسعه مانند توهم جدایی از جهان، بی‌اعتمادی و ناامیدی منفعلانه را تغییر دهد. چرا ایران در این سکون نهادی گیر افتاده است؟ نهاد دولت و تفکیک قوا، نهادهای سیاست‌گذاری، روابط بازیگران سیاسی و اقتصادی، نهادهای انتخاباتی و حزبی، نهادهای غیررسمی از جمله باورها در شرایطی قرار گرفته‌اند که از دل آنها حداقل در 50 سال اخیر توسعه بیرون نیامده و نباید انتظار داشته باشیم به سرعت به توسعه برسیم. اما نکته مهم‌تر این است که در مسیر توسعه هم حرکت نمی‌کنیم.

? اما نیروهای اجتماعی در 10 سال اخیر بسیار تغییر کرده است. اکنون این نیروها در شبکه‌های اجتماعی فراگیر، بنگاه‌های اقتصادی نسبتاً بزرگ خصوصی نوپا و موسسات رسانه‌ای و هنری و ورزشی فعال هستند؛ هم ایده و دانش تولید می‌کنند و هم نسبت به 50 سال پیش بسیار بیشتر در پی تامین منافع اقتصادی خود هستند.

? تجربه سایر کشورها و مبانی نظری نشان می‌دهد خروج از این سکون نهادی ناکارآمد و ضدتوسعه‌ای راهکار دارد، اما زمان‌بر و تدریجی است. سه عامل برای تغییر اهمیت بیشتری دارد: شفافیت، مشارکت عمومی و پدران توسعه. شفافیت مالی مهم‌ترین نوع شفافیت است. اگر بودجه‌های دولتی، شرکت‌های دولتی، نهادها و موسسات عمومی غیردولتی و شرکت‌های وابسته به آنها شفاف شود و رسانه‌های تخصصی رانت‌ها و ناکارآمدی‌های این دستگاه‌ها را منتشر کنند، نیروی مهمی برای تغییر است، به‌ویژه به پشتوانه شبکه‌های اجتماعی کنونی.

? ویژگی‌های فردی یا شخصیت یک رئیس دولت می‌تواند سریع‌ترین نیرویی باشد که کشور را در مسیر توسعه قرار دهد و نقش پدر توسعه کشور را ایفا کند. شخصی که اندیشه توسعه داشته باشد، نه اندیشه تخریب؛ درک مناسبی از ساختار و توازن قدرت در کشور، وضعیت نیروهای اجتماعی و اوضاع و شرایط اقتصادی و سیاسی و فرهنگی کشور داشته باشد، برای اجرای برنامه‌های مهم کشور اجماع‌ساز باشد، برای طراحی برنامه‌ها و اجرای درست و به موقع برنامه‌ها تیم‌ساز باشد، با همه اشخاص و گروه‌ها در داخل و با سایر کشورها و نهادهای بین‌المللی تعامل سازنده داشته باشد. به ویژه باید آینده‌نگر باشد و سرعت تغییرات فرهنگی و تکنولوژیک جهان را درک کند. ایران در 20 سال اخیر چنین مدیر دولتی نداشته و این نیرو نتوانسته است برای توسعه فعال باشد.

متن کامل در هفته نامه تجارت فردا

@cheshomi_ali

محکوم به توسعه هستیم

از انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ تا به امروز مسیر پرنوسانی را مردم ایران طی کرده‌اند. نتیجه هر چه بوده رفاه فراگیر و آسایش عمومی پایدار و سربلندی بین سایر کشورها و ماندن جزو قویترین اقتصادهای جهان نبوده.
ایران برای قرار گرفتن در مسیر توسعه نیاز دارد نقش مهم و نوینی برای خود در زنجیره ارزش جهانی تعریف کند و با کمک درآمدزایی ناشی آن بتواند رفاه عمومی مناسب را تامین کند.
قفسی که این سال‌ها با تحریم‌ها برای ایران ساخته شده برازنده مردم نیست و با تعامل داخلی و جهانی مناسب لازم است هر چه سریعتر تورم مزمن و فقر گسترده کنترل شده و ایران در مسیر توسعه قرار گیرد.

در این چند روز به این دلیل در رقابت‌های انتخاباتی از مسعود پزشکیان حمایت کردم که اندیشه، تیم و شخصیت ایشان را برای گذار ایران به مسیر توسعه مناسب می‌دانم: اندیشه‌ای که به خواسته‌های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی همه انسان‌ها احترام می‌گذارد، تیمی که جزو بهترین کارشناسان کنونی ایران هستند و شخصیتی خودساخته و راستگو و مستحکم.

ما محکوم به توسعه ایران هستیم و مانده‌ایم تا بسازیم. نیروهای اجتماعی متکثری که این روزها فعال هستند برای ساختن ایران با مسعود پزشکیان یا بدون او فعالیت‌های خود را برای ساختن وطن ادامه خواهند داد. اما با پزشکیان حتما راه ساختن هموارتر خواهد بود، دولت حامی توسعه خواهد بود و نه مانع آن و سرعت ساختن بسیار بیشتر خواهد بود.

علی چشمی

https://t.me/cheshomi_ali

⭕️چشم‌انداز کارگزاران برای ایران
?دولت رفاه و توسعه

?ایران تا میان‌مدت (۱۴۰۷) و بلندمدت (۱۴۲۳) به کجا برود و چگونه باشد؟

#دولت_رفاه_و_توسعه

@kargozarans

ناامیدی و ریشه‌های اقتصادی آن در میزگرد موسی غنی‌نژاد و علی چشمی

?شرایط بد اقتصاد کشور در سال‌های اخیر که همراه با برخی فشارهای اجتماعی و محدودیت‌های سیاسی بوده، ناامیدی در ذهن عموم مردم جامعه به‌ویژه جوانان را گسترش داده و تعمیق کرده است. علاوه بر برخی پیمایش‌ها و نظرسنجی‌ها که از افزایش ناامیدی و بدبینی نسبت به آینده خبر می‌دهند، نرخ بالای مهاجرفرستی و گسترش میل به مهاجرت به از جوانان به نوجوانان و میانسالان و خروج سرمایه‌های مالی نیز از دیگر نشانه‌های گسترش نومیدی در کشور است. آیا افزایش ناامیدی باعث بی‌عملی و انفعال و بدتر شدن شرایط می‌شود یا خود عاملی برای تغییرات اصلاحی بنیادی است؟ موسی غنی‌نژاد و علی چشمی در این میزگرد با اشاره به ناامیدی از سیاستگذاری که چند دهه است به خطا رفته، از امیدواری به مردم و مطالبه‌گری عمومی می‌گویند.
(تجارت فردا شماره ۵۴۱)

https://t.me/cheshomi_ali

آقای نانوا! داستان عوض شده

✍ علی چشمی

دنیا پر از داستان‌های آموزنده است. داستان نانوایی سنگکی ما هم شنیدن دارد. این نانوایی تا دو سه ماه پیش، نان با آرد دولتی می‌پخت هر تا ۲۷۰۰ تومان. یک روز یک کاغذ کوچک روی دیوار چسباند: نان با آرد آزاد. هر مشتری، کارت که می‌خواست بکشد تعجب می‌کرد. نان هر تا شده بود ۱۰ هزار تومن. بگذریم از رفتار مشتریان. داستان ما درباره رفتار جناب نانواست.

آقای نانوا هنوز در همان حال و هوای سابقه. اما متوجه نیست پیش از این، نانوایی‌اش محل توزیع یارانه نان بود بخوانید رانت نان. او فقط یک توزیع‌کننده یارانه بود یعنی کارکردش پخش رانت بود. بنابراین هر جور دوست داشت با کسانی که دنبال نان ارزان‌تر بودند برخورد می‌کرد. حالا داستان عوض شده آقای نانوا!

الان مشتریان هستند که به تو نفع می‌رسانند نه تو به آنها. اما تو هنوز مثل قبل منتظری آنها که وارد می‌شوند به تو سلام کنند. هنوز اصلا نگاهشان هم نمی‌کنی. با این که کلی نان آماده داری هنوز مثل سابق آنها را منتظر می‌گذاری. داد می‌زنی با صدایی خشن: "چند تا؟ کارت بکش". نان را پرت می‌کنی جلو مشتری. خواست ببرد چاقوی داغونت و بدون دسته‌ات را پرت می‌کنی جلوش! هنوز منتظری ازت تشکر کنند و ملتمسانه خداحافظی! به ورودی نانوایی‌ات توجه کردی؟ مشتری در سرما و گرما باید بیرون باشد و برایت مهم نیست.

دلم برات می‌سوزد قبلا همیشه در استراحت بودی و نانوایی بسته. اما حالا همیشه باز هستی از صبح زود تا نصف شب. خب برایت به صرفه شده نان دانه‌ای ۱۰ هزار تومان. اما تو هنوز همان رفتار را داری طلبکارانه و بی‌توجه به مشتری. چرا؟ چون هنوز متوجه نشده‌ای این نان تو است در دستان مشتری است نه نان آنها در دستان تو.

برای گرفتن نان باید خدمات بدهی، تو سلام کنی، یکی باشد جلو دخل هم تر و تمیز و هم خوش‌رفتار. و محترمانه کارت را از مشتری بگیرد و بکشد و نان را سریع برایش تکه‌تکه کند و در پلاستیک رایگان قرار دهد و حتی نگذارد مشتری برای برداشتن نان دستش را دراز کند و سریع نان را به دست مشتری بدهد و با لبخند از او خداحافظی کند. حالا برای این که نان روی دستت نماند نباید داد بزنی: "اگر پلاستیک می‌خواهی هزار تومان بیشتر بکشششش"!

داستان نانوایی ما، داستان دولت ایرانه. در سال‌های اخیر که پول نفت به دلایلی از جمله تحریم و کاهش تولید و رشد جمعیت دارد ته می‌کشد دولت توزیع‌کننده رانت نفت دارد به دولت مالیات‌‌ستان تبدیل می‌شود. اما نانوای دولت ایران هنوز نانوای سابقه!
هنوز منتظر سلام، هنوز داد می‌زند، هنوز خواسته‌های مشتری برایش اهمیت ندارد. آقای نانوا! نمی‌شود دست و پای تولید را ببندی و ازش مالیات بگیری، نمی‌شود هر کس نخواست برود و ازش مالیات بگیری، نمی‌شود تورم ایجاد کنی و ازش مالیات بگیری، نمی‌شود مثل آن تولیدکننده قطعه خودرو سریع ببری زندان و مصادره و باز هم از او و همکارانش مالیات بگیری، نمی‌شود سریع به هر بهانه‌ای پلمپ کنی و ازشون مالیات بگیری، نمی‌شود فراری داد و ازشان مالیات بگیری. داستان نفت پخش کردن با داستان مالیات گرفتن از تولید و درآمد فرق دارد آقای نانوا! مالیات روی دستت می‌ماند اگر متوجه این تغییر داستان نشوی.
#داستان
#رانت

کانال پولی و مالی (علی چشمی)
https://t.me/cheshomi_ali