#Wisdom@AshemVohu2581

📜 پاسخ فیلسوف زرتشتی در سده‌های نخست اسلامی به خداناباوران: آفرینش، نشانه‌ی هستی آفریدگار

💠 «دانش تمثیلی آن است که از چیز آشکاری، چیزی که آشکار نیست، آشکار شود؛ و چیزی را که قابل رویت نیست، به وسیله‌ی چیز قابل رویت، به طریق تمثیل که اشاره شد، در برابر بینش خرد قرار دهد.»

💠 «چیز غیر قابل رویت را به وسیله‌ی چیز قابل رویت نشان دادن، چنان است که از کارِ انجام‌یافته و چیزِ نگهداری‌شده، انجام‌دهنده و نگهدارنده‌ای که حضور ندارد، و از چیزِ نوشته‌شده که نویسنده‌اش پدیدار نیست، کننده‌ی آن کارِ انجام‌یافته، نگهدارنده‌ی آن چیزِ نگهداری‌شده، و نویسنده‌ی آن نوشته، ناگزیر آشکار می‌شود؛ چنان که چیز پیدا و دیدنی، چیز ناپیدا و نادیدنی را آشکار می‌کند. آن آگاهی که درباره‌ی چیزی‌ست که امکان وجود دارد و سزاوار است که باشد، باورکردنی‌ست.»

💠 «دیگر، این که هستی ایزد متعال را نمی‌توان مانند چیزهای دیگر به وسیله‌ی حواس طبیعی دریافت؛ فقط با دانش ناگزیر و علم تمثیل می‌توان آن را تصدیق کرد.

💠 در برابر بصیرت عقل، از قابلیت تقسیم و تشکیل و ترکیب مردم و موجودات دنیا که به طرق مختلف و از عناصر گوناگون ساخته شده اند، چنین آشکار می‌شود که اجزاء و ابزارهای آنها از او ناشی می‌شوند مانند تن و جان؛ و عناصر که به وسیله‌ی او ساخته و آفریده شده اند؛ و عبارت اند از: آتش و آب و باد و خاک؛ که هر یک جداگانه برای اداره‌ی کار خود آن چنان سرشته و کامل شده اند، که آتش بنا بر فطرت و کمال خود آن چنان کار می‌کند که قادر به اداره‌ی کار آب و باد و خاک نیست؛ همچنین، آب در کار فطری خویش چنان است که قادر به انجام کار باد و آتش و خاک نیست؛ و نیز، باد توانایی انجام کار آتش و آب و خاک را ندارد؛ همچنان که خاک قدرت اداره‌ی کار آنها را ندارد؛ اما هر یک از آنها جداجدا چنان که باید کامل و فطری شده است.

💠 این همه از اوست که آفریننده و سازنده و کامل‌کننده است با فرزانگی و زیرکی؛ و هر یک را چنان ساخت و ویراست و سرشت و کامل کرد که برای آن کار، بایسته و سزاوار است. همین طور مردم و آفریدگان دیگر که آبستن این عناصر اند؛ و که ساخت ایشان از استخوان و گوشت و پی و رگ و پوست است که این مواد، جداجدا، هماهنگی و مناسبتی با یکدیگر ندارند ولی در ترکیب و ساختمان انسان و موجودات دیگر به صورت مجموعه‌ای باهم دیده می‌شوند.

💠 همچنین کمال و فطرت اندام‌های درونی، مانند: جگر، دل، شُش، کلیه، کیسه‌ی صفراء و ابزارهای دیگر که وظیفه‌ی هر یک از آنها آشکار است؛ ایشان مدافع وظیفه‌ی مخصوص خود سرشته و تکمیل شده اند. همچنین چشم، گوش، بینی، زبان، دهان، دندان، دست، پای، و دیگر ابزارهای بیرونی که هر یک جداگانه برای کار ویژه‌ی خود سرشته شده اند. و به‌روشنی پیداست که اگر یکی از اندام‌ها از کار بیفتد، اندام دیگر چون برای آن کار سرشته نشده است، شایستگی انجام کار او را ندارد.

💠 و اگر تنها به ساخت یکی از اندام‌های تن بنگریم، می‌بینیم که چه شگفت با فرزانگی ساخته شده است. مانند چشم که هر یک از اجزاء مختلف آن، اسمی مخصوص خود و وظیفه‌ای غیر از وظیفه‌ی اجزاء دیگر دارد؛ مثل مژه، اشک، سفیدی، تخم چشم، سیاهی، و شبکیه. آن گونه که سفیدی، پیه است. سیاهی، مایعی‌ست که به رگ پیه آن چنان ایستاده که به وسیله‌ی آن، گردش چشم از سویی به سویی صورت می‌پذیرد. شبکیه خود بینایی‌ست مانند بینایی که در آب است [منظور، انعکاس اشیاء است در آن]. سیاهی به رگ سفیدی چنان ایستاده است که ایستادن آب به رگ پیه. و شبکیه در سیاهی مثل انعکاس شیء است در اب روشن؛ یا دیدن کالبد در آیینه‌ی شفاف. و مدار سفیده [یعنی: کاسه‌ی چشم] به طرزی ترتیب داده شده که ذرات خاکی که از هوا به چشم می‌رسد در آن پنهان نشود؛ و به سوی پلک بگردد؛ و بینایی چشم را تباه نکند.»

📚 گزارش گمان‌شکن
✍ مردان فرخ اورمزددادان
💬 برگردان پروین شکیبا

🔥 @AshemVohu2581 🔥

#Study@AshemVohu2581

🔍 ناتوانی زبان پارسی یا زوال اندیشه‌ی پارسی‌زبانان؟

💠 «اگر پهلوان پیری را ببینید که در روزگار جوانی پیروزی‌ها دیده و نامش در سراسر جهان پیچیده و اکنون سال‌خورده و ناتوان شده و بازیچه‌ی دست کودکان کوچه و بازار گشته، چنان که هر یک به بهانه‌ی دستگیری آزارش می‌دهند و به چاله و سنگلاخش می‌افکنند آیا جوانمردی شما را بر آن نمی‌دارد که به دفاع از او برخیزید و از چنگ طفلان شریر یا نادان نجاتش دهید؟

💠 پس چرا از زبان فارسی دفاع نمی‌کنید؟

💠 زبان فارسی همان پهلوان نامدار است. روزگاری این زبان کشوری را، از دهلی تا قسطنطنیه و از فرغانه تا بغداد گشوده بود. پادشاهان عثمانی و هند سخن گفتن به این زبان را هنر و مایه‌ی افتخار خود می‌شمردند: کشورگشایان خونریز مغول تاج از سر شهریاران می‌ربودند اما پیش او، فارسی پهلوان، به ستایشگری می‌آمدند. امروز ناتوان است. ناتوانی زبان، ناتوانی کسانی است که به آن سخن می‌گویند. ما بهانه می‌آوریم و گناه درماندگی و بیچارگی فکری خود را به گردن زبان می‌اندازیم. زبان هر قوم آئینه‌ی تجلی ذهن و اندیشه‌ی او است. درود بر آن که گفت: خود شکن آئینه شکستن خطاست.»

📑 دفاع از زبان فارسی
✍ پرویز ناتل خانلری

🔥 @AshemVohu2581 🔥

#Study@AshemVohu2581

🔍 اهمیت و دشواری برگردان گاهان، سروده‌های زرتشت

💠 «گاهان جمع گاه (در اوستا گاثا به معنی سرود) قدمی‌ترین بخش از اوستا و کهن‌ترین اثر ادبی ایرانی است که برجای مانده است. سراینده‌ی این سرودها خود زردشت است، چنان که در شش‌تا از گاهان سراینده به عنوان اول شخص از خود یاد می‌کند. گاهان مشتمل بر 17 سرود است که در اوستای کنونی در میان یَسن‌ها قرار دارد و یسن‌های 28 تا 34 و 43 تا 51 و 53 را تشکیل می‌دهند. این سرودها نه تنها از نظر ادبی، بلکه از جهت در بر داشتن تفکرات نوین آن روزگاران اهمیت به‌سزایی دارد و نشان‌دهنده‌ی عقاید اصلی زردشت است. در گاهان خدای مطلق اهورَه‌مَزداست و جلوه‌های خاص او امشاسپندان اند و در مقابل، روح مخرب یا اهرمن قرار دارد. متاسفانه به سبب دشواری این سرودها هنوز نمی‌توانیم کاملا اطمینان پیدا کنیم که آنچه را پیامبر ایرانی در حدود 1000 پیش از میلاد بیان کرده است، خوب دریافته ایم.

💠 دشواری سرودهای زردشت تنها به سبب وجود تعداد بسیاری لغت ناشناخته نیست، بلکه مشکل اساسی عدم آشنایی کامل ما با اندیشه‌های اوست. زبان شعر نیز خود بر پیچیدگی مطالب می‌افزاید. مشکلات دستوری نیز در این امر بی‌تاثیر نیست. زبان اوستایی زبانی است که در آن، علاوه بر افعال، اسما و صفات و ضمایر نیز در حالات مختلف نحوی صرف می‌شوند و بعضی حالات صرفی پسوندهای یکسانی می‌گیرند. بنابراین، ممکن است به یک لغت در جمله چندین محل نحوی داد تا آنجا که مثلا اسمی را دانشمند اوستاشناسی در یک حالت صرفی به شمار آورده و همان واژه را محققی دیگر در حالتی دیگر دانسته است. در نتیجه، دانشمندان اوستاشناس جز در موارد نادری درباره‌ی معنی و مفهوم این سرودها اتفاق نظر ندارند. دو متخصص ممکن است یک شعر را به دو گونه ترجمه کنند که هیچ کدام بر دیگری مزیتی نداشته باشد.

💠 با این همه، مشکلات لغوی و صرفی و نحوی گاهان سبب آن نمی‌شود که لطف و زیبایی آن دسته از سرودهایی را که معنی آنها بر ما روشن است، انکار کنیم، خصوصا هنگامی که گاهان را با آنچه از شعر هندوایرانی آن زمان (مانند سرودهای ودایی و یشت‌ها) باقی مانده مقایسه کنیم، بیشتر به بدیع بودن گاهان پی می‌بریم.

💠 ترجمه‌ی گاهان به زبان پهلوی در دست است و در موارد نادری می‌تواند به فهم بهتر گاهان کمک کند، زیرا در عهد ساسانی به سبب گذشت زمان، فهم زبان گاهان برای موبدان زردشتی دشوار و گاه ناممکن بوده است.»

📚 تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام
✍ احمد تفضلی

🔥 @AshemVohu2581 🔥

#Wisdom@AshemVohu2581

? روان؛ سرپرست تن و مسئول کردار انسان در بهشت و دوزخ

? «بدان که مهار کالبد به دست روان است؛ چنان که خواهد، کند. دلیل بود بدان که اگر بهدینی اندیشه کند که می‌باید رفت به فسادکاری و دزدی و کارها که منسوب بدی بود، یعنی کارهای شیطانی و کارهای بد که همه کس را از آن رنج رسد و کردار این کارها که گفته آمد، بکند، پس فرمان آن دیوان برده باشد که در تن است. الا اندیشه کند که نمی‌باید شدن، و بی‌دینان را به راه راست خوانم، و آنچه اصل دین حق است، به جای آورم، چون منشنی [= اندیشه‌ای] و گوشنی [= گفتاری] و کنشنی [= کرداری]؛ هیچ بدی به هیچ دینی نرسانم، و آبادانی جهان کنم؛ و گوسپندسرده [= جانوران] را حرمت به جای آورم با آب و علف، و همچنین دیگر چیزها، و کار نیکو کنم.

? پس بدان که تن به فرمان روان کار می‌کند و تن از نیکی و بدی دور است. او را هیچ پاده‌فراه [= پادافره، کیفر] نیست.»

? راسته (آموزه‌ی بزشکی مغان)
✍ موبد دادار پور دادخت
? گزارش رهام اشه و مسعود میرشاهی

? @AshemVohu2581 ?

#Study@AshemVohu2581

↩️ آگاهی خسرو انوشیروان دادگر از دانش و فلسفه‌ی یونانی و حمایت او از دگراندیشان رومی در برابر ستم هم‌کیشان مسیحی‌شان
? «آگاثیاس با شگفت‌زدگی نقل می‌کند که این پادشاه با عقاید ارسطو و افلاطون آشنا بوده است. به قول همین مورخ، وی دستور داده بود که کتب یونانی را برای وی به فارسی (= فارسی میانه، پهلوی) ترجمه کنند. آشنایی این پادشاه با علوم (مخصوصا فلسفه‌ی) یونانی از طریق نسطوریان مسیحی بوده است. عده‌ی بسیاری از این فرقه بر اثر مخالفت مونوفیزیان به ایران پناهنده شدند و از حمایت پیروز (459 - 484 م.) برخوردار گردیدند. اینان در نشر آثار فلسفی سهم به‌سزایی داشتند. در سال 529 یوستی‌نین امپراطور روم دستور داد که مدرسه‌ی آتن بسته شود و در پی آن هفت تن از فلاسفه‌ی نوافلاطونی به ایران پناهنده شدند و در تیسفون اقامت گزیدند. اسامی آنان در دست است و همه از اهالی نواحی شرق امپراطوری قسطنطنیه بودند. یکی از این فلاسفه به نام پریسکیانوس رساله‌ای تحت عنوان «پاسخ‌های پریسکیانوس بر شکوک خسرو شاهنشاه» داشته که امروز ترجمه‌ی ناقص لاتینی آن در دست است. در این رساله مباحثات درباره‌ی علم نفس و خواب و خیال و تغییر فصول و اختلافات اطبا در معالجات و غیره به چشم می‌خورد که همه حاکی از علاقه‌ی این شاه به مسائل عقلانی گوناگون است. خسرو انوشیروان با همه‌ی این فلاسفه خوش‌رفتاری کرد و سرانجام در قرارداد منعقد در سال 532 میلادی ماده‌ای گنجانید که بر طبق آن این فلاسفه بتوانند به امپراطوری روم باز گردند و آزادی عقیده‌ی آنان تامین باشد. یکی از عیسویان ایرانی به نام بولص ایرانی [= پولس پارسی]، رئیس حوزه‌ی ایرانی نصیبین، کتابی مشتمل بر بحث درباره‌ی منطق ارسطو به سریانی نوشت.

? ابن‌ندیم از کتابی با عنوان «درباره‌ی سوالاتی که شاه روم به انوشیروان به دست بقراط رومی فرستاد» و نیز از کتابی به نام «فرستادن ملک روم فیلسوفانی را به نزد شاه ایران فرستاد و در آن درباره‌ی موضوعاتی از حکمت سوال کرده بود» یاد کرده است.»

? تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام
✍ احمد تفضلی

? @AshemVohu2581 ?

#Library@AshemVohu2581

? «فرمان‌های شاهنشاهان هخامنشی» | نوشته‌ی رلف نارمن شارپ | دربرگیرنده‌ی برگردان بیش از بیست سنگ‌نبشته از روزگار هخامنشیان

? @AshemVohu2581 ?

☕️ بریده‌ی کتاب ??

#Study@AshemVohu2581

↩️ ثروت هنگفت زنان در شاهنشاهی هخامنشی و نگاه منفی یونانیان به این امر

? «از منابع یونانی می‌توان دریافت که ثروت زنان درباری هخامنشی زبانزد بوده است. هرودوت می‌گوید (کتاب دوم، بند 98.1) که اهالی شهر مصری آنتیلا کفش‌های همسر شاه را تامین می‌کردند. افلاطون در کتاب الکیبیادس به املاک فراوان آمستریس، مادر شاه ایران، اشاره می‌کند (الکیبیادس 1، 121c - 123cd). گزنفون از املاک پریساتیس [پروشات/پروشیاتی] در سوریه خبر می‌دهد که درآمدشان را صرف مخارج مزدوران جنگی پسرش، کورش [کهین]، در شورش بر ضد اردشیر دوم کرد (آناباسیس، 1.4.9).

? همچنین معروف بود که پریساتیس [پروشات/پروشاتی] آبادی‌هایی در ماد دارد (آناباسیس، 2.4.27، لوئیس 1977؛ 22 و یادداشت 113)، بر این اساس، باید فرض کنیم که دهقانان و پیشه‌وران این دهات رسما در خدمت پریساتیس [پروشات/پروشاتی] بودند. لابد هنگامی که پریساتیس از دربار پارس به بابل تبعید شد، در املاک خودش در آنجا سکونت کرد (پلوتارک، اردشیر، 19.10).

? اشاره‌ی افلاطون به ثروت مادر شاه به منظور تمسخر الکیبیادس بود و به این ترتیب ثروت او را با کسی می‌سنجید که نه تنها داراتر بود، بلکه هم "بیگانه" بود و هم زن. روشن است که خواننده‌ی این نوشته‌ی افلاطون می‌فهمید منظور اشاره به چه کسی است؛ بنابراین همگان می‌دانستند که آمستریس زمیندار بوده است. داشتن املاک زیاد برای زنان یونانی امری غیرعادی بود. ارسطو در انتقاد از جامعه‌ی اسپارت‌ها، که در آن زنان مالک بیشتر املاک بودند، توجه همگان را به خطری جلب کرده است که ممکن است از مجاز بودن آنان به داشتن چنین قدرتی ایجاد شود (سیاست، a.27-32، 1270)»

? زنان هخامنشی
✍ ماریا بروسیوس

? @AshemVohu2581 ?

#News@AshemVohu2581

? گفتگو با حسام نوذری، دانشمند ایرانی، درباره‌ی آتش‌سوزی لس‌آنجلس

? چگونه فساد سیاسی چپ‌ها در قطب دموکراسی جهان (آمریکا) به فاجعه‌ای بزرگ در ایالت کالیفرنیا انجامید؟

? برگرفته از @HessamNowzari

#فساد_سیاسی #دموکراسی

? @AshemVohu2581 ?