یک انسان بیش‌تر به وسیله چیزهایی که نمی‌گوید شناخته می‌شود.

- آلبر کامو

زمان در من خواهد مُرد
و من بر زمان خواهم خفت.
@ltsme_official

در شب کوچک من، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهرهٔ ویرانیست

گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی مینگرم
من به نومیدی خود معتادم

گوش کن
وزش ظلمت را میشنوی؟

در شب اکنون چیزی میگذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها، همچون انبوه عزاداران
لحظهٔ باریدن را گوئی منتظرند

لحظه‌ای
و پس از آن، هیچ.
پشت این پنجره شب دارد می‌لرزد
و زمین دارد
باز می‌ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نامعلوم
نگران من و توست

ای سراپایت سبز
دستهایت را چون خاطره‌ای سوزان،
در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم از هستی
به نوازش‌های لب‌های عاشق من بسپار
باد ما را با خود خواهد برد
باد ما را با خود خواهد برد

- فروغ

من پذیرفتم
ولی باز هم صد دفعه بابتش گریه کردم.

اونی که حرفی از رفتن نمی‌زنه و از فکر‌کردن بهش واهمه داره، زودتر از همه راهشو از زندگی‌ت می‌کشه و می‌ره.

فقط نمی‌دونم چرا وقتی یک‌نفر بهم می‌گه: "خوش‌ به حال اون کسی که تو دوستش داری"، دلم می‌خواد یک فصل خدا گریه کنم.

هنوزم دیدن ت، برام مثل عمر دوباره‌ست.
@ltsme_official

این روزها را با صدای فرهاد و چای از سر می‌گذرانم. سردرگم و حیران. احساس می‌کنم برای دوست داشته شدن پیرم. پلک‌ها بر هم و اخم‌ها در هم. بی‌اعتنا و ناظر، به از دست رفتن روزها. تو اما منتظرم نیستی. کنارم نیستی. حواست به دلهره‌هایم نیست. خیال می‌کنی اگر حواست نبود هم، نبود. خیال می‌کنی رو پایم ایستاده‌ام و در حال دویدنم. من خوابم، نه برای اینکه خسته شدم و به استراحت نیاز دارم؛ برای اینکه نمی‌توانم.
می‌دانی که اگر جانم‌ را هم در مشتت بفشاری، از تو نمی‌پرسم چرا و چگونه.‌ می‌دانی که برای تو هر لحظه سراپا گوشم، حتی اگر نخواهی کلمه‌ای از من بخوانی و بشنوی. در بند تو هستم و راه فراری هم اگر باشد، من همین‌جا می‌مانم؛ بیمار،‌ آرام.

؛

ممنووونم ازتون. شبتون بخیر.?