احساسشرمندگیپسازتحملبدرفتارىازجانبدیگرانیکاحساسپیچیدهواغلبطاقت‌فرسااست. ایناحساسازدرونی‌سازیناعادلانهىسرزنشناشیمی‌شود،جاییکهممکناستاحساسکنیدشمامسئولآنچهاتفاقافتادهاستهستید، یاوقتىازقضاوتدیگرانبترسید. این احساس شرمندگیمی‌تواندمنجربهانزوا،تردیدنسبتبهخود،وکاهشاحساسارزشمندیواعتمادبهنفسشما شود.

برایمدیریتایناحساسات،لازماستتشخیصدهیدکهاينحسشرمندگیبىجااستودرحقيقتازآن کسانیاستکهبهشماآسیبرسانده‌اند،نهشما.

احساسشرمندگیشمارامتمايلمی‌کندکهخودراپنهانکنید. براىمديريت اين احساسات، بر خلاف اين تمايل عمل كنيد و چهره خود را نشان دهید.

صحبت کردن با یک دوست مورد اعتماد، درمانگر، یا گروه حمایتی نيز می‌تواند دیدگاه و حمايت بیشتری به شما بدهد.

تمرین مهربانى نسبت به خود، یادآوری ارزش ذاتی‌ و تمرکز بر بازپس‌گیری حس توانايى تان می‌تواند به بازسازی اعتماد به نفس و کاهش بار شرمندگی کمک کند.

امروز، رنگين كمان ابرهاى خود باشيد.

دکتر نورایمان قهارى، روانشناس
https://t.me/drnourimanghahary

وظیفه‌یویژه‌یسرکوبسیاسیازبینبردنصدایافرادوپیوندهایاجتماعیآناناست،فلجکردنمشارکتوتوانمندیافرادودرنهایتتغییرفرهنگجامعهبهفرهنگسکوتوحفظبقایفردیبرایتسلطیافتنکاملبرآن. خشونتسرکوبگرانهاماتاآنجاییموثراستکهازراهایجادترسرفتارافرادرابرایمدتیمهار ‌میکند. بهعبارتدیگر،هرکجاکهسرکوبهست،مقاومتهموجودداردوزمانیکهمردمتحتستمبهآگاهیدستپیدا ‌کنند،علیهوضعیتموجودبهحرکتدرمی‌آیند،ودراینپروسه‌یحرکتصدایخودشانراهمبازمی‌یابند. در این روند مقاومت و سرکوب جا‌ن‌های زیادی فدا و ربوده می‌شوند، و برای همین وقتی حاکمیت دست به جنایت می‌زند، دادخواهی به عنوان جزئی از مجموعه راه‌حل‌های لازم در نظر گرفته میشود. دادخواهی تلاشی‌ست برای کشف حقیقت و برقراری عدالت. دادخواهی یک پروسه‌ تاریخی‌ست، که نقطه آغازش در همان زمانی قرار دارد که جنایت اتفاق می‌افتد و مقاومت در برابر آن آغاز می‌شود. در مرکز هر جنبش دادخواهی، جان‌بدربردگان، جانباختگان و خانواده‌های آنان قرار دارند، و در هر روند دادخواهی معمولا این پرسش‌های ابتدایی مطرح می‌شوند…
https://t.me/drnourimanghahary

بُعد فرهنگى-اجتماعى و سياسى، فاشیسم بر پایه اقتدارگرایی و ملی‌گرایی بنا شده است، و یکی از اصول اساسی آن سرکوب سیستماتیک صداهای متفاوت و مخالف است که اغلب از طریق سانسور، تبلیغات و ایجاد ترس انجام می‌شود. گروه ها و رژیم‌های فاشیستی با کنترل و ایجاد یکنواختی، افرادی را که اقتدارشان را به چالش می‌کشند یا دیدگاه‌های جایگزین ارائه می‌دهند، خاموش می‌کنند. این سرکوب، آزادی اندیشه و بیان را از بین می‌برد و جوامع را به پژواک‌هایی از روایت‌های مورد تأیید فاشيسم تبدیل می‌کند. با هدف قرار دادن روشنفکران، هنرمندان و فعالان، فاشیسم تنوع نظرها را نابود می‌کند.

فاشیسم اغلب برای کسانی که مشتاق یک نسخه ایده‌آل از گذشته هستند، جذابیت دارد؛ یک “عصر طلایی” که ممکن است هرگز به‌طور واقعی وجود نداشته باشد. جنبش‌های فاشیستی، با تمجید از روایت‌های تاریخی انتخابی، وعده بازگشت به دورانی از عظمت، نظم و افتخار ملی را می‌دهند. این گذشته ى رمانتیک معمولاً یک افسانه ى ساخته‌شده است که پیچیدگی‌ها و بی‌عدالتی‌های تاریخ را نادیده می‌گیرد.

برای تعمیق تأثیر خود بر افراد، فاشیسم از جنگ روانی استفاده می‌کند و با دست گذاشتن روى احساساتی مانند ترس، خشم و نوستالژی، نظرات عمومی را کنترل می‌کند.

از طریق تبلیغات، شيوع اطلاعات غلط و قربانی کردن گروه‌های خاص—مانند اقلیت‌ها یا مخالفان—فاشیسم حس قربانی-شدنِ-جمعی را القا کرده و ناامیدی را به سوی گروه‌های مورد هدف (اقليت ها و مخالفان) هدایت می‌کند، در حالی که نیات واقعی خود را پنهان می‌سازد.

این فريب و جنگ روانی وفاداری به هدف فاشیستی را تقویت می‌کند و وعده کاذب بازپس‌گیری عظمت گذشته را قابل دستیابی جلوه می‌دهد. با این حال، این تاکتیک‌ها جوامع را به سوی سرکوب و درگیری سوق می‌دهند و هرگونه امید به پیشرفت واقعی، اتحاد، و رسيدن به آزادى را از بین می‌برند.

در بسیاری از موارد، افرادی که به ایدئولوژی‌های فاشیستی جذب می‌شوند ممکن است به دنبال فراری از پیچیدگی و مسئولیت تفکر مستقل باشند.

جذابیت فاشیسم تا حدی در توانایی آن برای ارائه پاسخ‌های ساده و قاطع به مشکلات پیچیده نهفته است. برای کسانی که از عدم قطعیت یا احساس ناتوانی دچار استیصال شده‌اند، تسلیم شدن به یک رهبر یا ایدئولوژی که وعده نظم و وضوح می‌دهد، می‌تواند از نظر روانی آرامش‌بخش باشد.

این به این معنا نیست که آن‌ها نمی‌توانند برای خود فکر کنند، بلکه به این معناست که آن‌ها به امنیت حاصل از هم‌گرایی و حذف مسئولیت شخصی جذب می‌شوند. فاشیسم اغلب این تمایلات را با ایجاد ترس، تمجید از اطاعت و شیطانی جلوه دادن مخالفت‌ها كنترل می‌کند، به گونه‌ای که تفکر مستقل خطرناک یا حتی خیانت‌آمیز به نظر می‌رسد. در چنین سیستم‌هایی، تفکر انتقادی نه تنها سرکوب می‌شود بلکه به طور سیستماتیک تضعیف می‌گردد، و این وابستگی به رهبری اقتدارگرا را بیشتر تقویت می‌كند.

خاموش کردن صدای مخالف نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه ابزاری برای حفظ قدرت، جلوگیری از پیشرفت و تداوم بی‌عدالتی است.

آزادی نیازمند تفکر انتقادی و پذیرش دیدگاه‌ها و هويت هاى متنوع است.

هنگامی که با ایده “عصر طلایی” مواجه می‌شوید، برای هوشیار و انتقادی ماندن باید این سوالات را از خود بپرسید:
١.روايت چه کسی از گذشته در حالِ ستایش است؟
آیا این “عصر طلایی” همه را شامل می‌شود، یا برخی گروه‌ها را نادیده گرفته یا به حاشیه رانده است؟
٢.کدام جنبه‌های تاریخ حذف یا تحریف شده‌اند؟
آیا حقایق ناخوشایند این دوران، مانند نابرابری، سرکوب یا درگیری، نادیده گرفته شده‌اند؟
٣.این روایت چه احساساتی را تلاش می‌کند برانگیزد؟
آیا از حس نوستالژی، ترس یا دلتنگی برای دستکاری ادراک من استفاده می‌کند؟
٤.چه کسی از این روایت سود می‌برد؟
آیا کسی از ایده “عصر طلایی” برای کسب قدرت، سرکوب مخالفت یا توجیه سیاست‌های انحصاری استفاده می‌کند؟
٥.آیا این دیدگاه از گذشته واقع‌گرایانه است یا رمانتیک‌شده؟
آیا شواهد ادعای ایده‌آل بودن این دوره را تأیید می‌کنند، یا این تصویر بر اساس افسانه‌ها و خاطرات انتخابی ساخته شده است؟
٦.هدف از نگاه به گذشته چیست؟
آیا هدف، یادگیری از گذشته و بهبود آینده است، یا مقاومت در برابر پیشرفت و حفظ کنترل؟

با پرسیدن این سوالات، می‌توانید از تحريفات و بزرگ نمايى هاى احتمالی آگاه شوید و به طور انتقادی ارزیابی کنید که آیا این روایت در خدمت حقیقت و عدالت است یا صرفاً به نفع صاحبان قدرت.

دكتر نورايمان قهارى، روانشناس

https://t.me/drnourimanghahary

تحقیقات اپیژنتیک ميگويند،محيط میتواند ترکیب ژنتیک-بیولوژی افراد راتغییر دهد.مثلا، افرادی که فقر و ازدحام زياد در محیط زندگی را تجربه ميكنندبیشتردر معرض ابتلا به افسردگی اند، و جهش ژنتیکی درنسلی که به آن تعلق دارند دیده میشود.بدون بررسی و تغییر ساختارهایی كه بر تغییرات بیولوژیک و بیوشیمیایی تاثیر گذارده، به فرد القاء میکنند بی ارزش است و شرایط غیرانسانی و سرکوب کننده ای که باعث بروز افسردگی میشوند، درمان فرد ناکامل، تک بُعدی و خود بخشی از سیستمی میشود که شرایط فشار و سرکوب را حفظ میکند. از زاویه سیاسی-اجتماعی،"افسردگی اندوه و نااميدى ايست که به شهادت ایستاده است!"و این آگاهان، غمخواران و سرکوب شدگان اند که به غم نشسته اند، در حالتی افسرده، شاهد برظلم و ستم برسلطه جهان امروز. افسردگی پیآمد اجتناب ناپذیر نظاره گر بودن بر ستم و بیداد است، وقتی نتوانى بی اعتنا از کنار بی عدالتی ها بگذرى. بین ویژگیهای كلیدی نئولیبرالیسم و منشأ افسردگی ارتباط نزدیکی ست. نئولیبرالیسم به ما القاء میکند مردم خوشحال نیستند،چون مغزشان بیمار است. عليه ساختارهاى سركوب متشكل شويد.
دكتر نورايمان قهارى،روانشناس
https://t.me/drnourimanghahary