یکی بیاد به من بگه دخترم؛

صدای نم‌نم بارون باعث میشه خوابم بگیره؛

این‌روزا هیچ‌چیز به کام نبود و دم نزدیم...

امیدوارم از فردا به زندگی عادی برگردم؛

ممنوع‌الوجودم؛

در جایی از سرنوشت آدمی هست که قلم را از لای کتاب زندگی‌‌مان بیرون می‌کشد، صفحه را گم می‌کنیم، خودمان را گم می‌کنیم؛ همان سرنوشت انسان دیگری را فرا می‌خواند که تو را از سر می‌گیرد و دوباره آغاز می‌شوی.

۰۰؛۰۰

«ما به باور دروغ‌هایی که عقایدمان را تأیید می‌کند تمایل داریم، به جای حقایقی که ذهن‌مان را می‌آزارد.»

کاش عروس‌دریایی بودم؛ یه ایروکانجی!