#مپرس_حال_دلم_را ***مپرس حالِ دلم را ، که حالِ دل چون است

به دیده خون بنشاند ، دلی که دلخون است

مگو کجایی؟ و دیگر مپرس حالم را

که حالِ این دلِ عاشق ، شبیهِ مجنون است

تویی که چشمِ سیاهت ، مرا کنَد شاعر

همیشه وزنِ نگاهت ، چو شعرِ موزون است

نوای سازِ شکسته ، هوای دل دارد

که این ترنّمِ موزون ، همیشه محزون است

نشسته تا به ابد غم ، ميانِ سینه‌ی تنگ

نفَس نفَس شده آهم ، ز سینه بیرون است

رسیده وقتِ فراق و گذشته فصلِ وصال

دلم به رسمِ زمانه ، چنین دگرگون است

خدای من! نظری کن به حالِ #فـرزانه ببین به زخمِ زبان ، دردِ دل چه افزون است#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)***

#بهانه ***همه شب در انتظارت ، چه بهانه‌ها بگیرم

نکند خبر نداری ، که غمت به جان پذیرم

به جدالِ منطق و دل ، به حصارِ تنگ و بی‌دل

شده کودتا درونم ، که به پایِ آن اسیرم

به سرم نمانده شوری ، به هر آنچه در دلم بود

که نوای غم به سینه ، شده‌ ناله‌ی نفیرم

نه به دل توانِ دوری ، نه به پای دل صبوری

که ز آهِ خفته بر لب ، تبِ سینه بر نگیرم

شده عشقِ بی‌ثمر گم ، به میانِ قلبِ سنگت

که سرشکِ غم به گونه‌ ، شده قطره‌ی کویرم

نه که خود مرا اميری ، بزنی مرا به تیری

اگر از خودم گریزم ، نه عجب! که ناگزیرم

به بهای دلنوازی ، نفسی بگیر دستم

منم آن گدای عشقت ، که به دیدنت فقیرم

گذرم به کوی غم‌ها ، که فتاده بارِ دیگر

چه کنم؟ که #بغض‌خامش ، شده دادِ در ضمیرم

به حریمِ خلوتِ خود ، چه شود شبی بخوانی؟

غزلی که مانده باقی ، بسِپارم و بمیرم#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/09/05***

#حس_غریب ***هيچکس در من جنونِ عشق را باور نکرد

دیگری حالِ منِ دیوانه را بهتر نکرد

بر سرم با دستِ خالی کوفتم اما چه سود؟

چاره‌ بر حالِ دلِ بی یار و بی یاور نکرد

بی‌کسی جاری شد از چشمانِ کم سویَم ، ولی

یک‌ نفر چشمی برای غصّه‌هایم تَر نکرد

باغِ جان پژمرد و خشکید آن نهالِ آرزو

باد هم ، گل‌های غمگینِ مرا پرپر نکرد

هرچه در مردابِ غم از درد پیچیدم به خود

گوشه چشمت ، رحم بر احوالِ نیلوفر نکرد

رفتی و با رفتنت ، افتاده‌ آشوبی به دل

تکیه بر حسِّ غریبم چاره‌ای دیگر نکرد

شاعری در انزوایش ، شعرِ غم را می‌سرود

دردِ پنهانش ولی ، این قصّه را آخر نکرد

درد یعنی در هجومِ لحظه‌های بی‌کسی

لحظه‌ی پایان کسی ، با انزوایم سر نکرد

در وداعی شد دلم آوار ، چون آوارِ بم

رفت و بر آبادیِ ویرانه یادآور نکرد

در طریقِ عاشقی #دیـوانه‌ آن #فـرزانه‌ کو؟

از نگاهم رفت و فکرِ این دلِ مضطر نکرد

گم شدم چون‌ آتشی در زیرِ خاکستر ، ولی

هيچکس در من جنونِ عشق را باور نکرد#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/08/29***

#هیچکس#از_بی‌نیازی#دوستت_دارم_نگفت ***هیچ کس از بی‌نیازی ، دوستت دارم نگفت

آرزویت را ، به هر قیمت خریدارم نگفت

شاخه‌ی عمر دلم را غم تکان داد و چرا

میوه‌ی تنهایی‌‌ام رو شد ، ازآن بارم نگفت؟

هرکه آمد طعنه‌ای زد بر قدِ احساس و حیف

زخم‌هایِ ریشه دارَت را ، هوادارم نگفت

حنجره بلعید دردی را که قِی شد در دهان

از درون خالی شدم ، چیزی از انکارم نگفت

قصّه‌ی پُر غصّه‌ام را دید و محضِ شادی‌ام

لحظه‌ای از آنچه خواند ، از رنجِ بسیارم نگفت

کوچه کوچه پنجره دیوار و شب‌ها تیره‌تر

ماهِ پنهان ، رازهایش را به دیوارم نگفت

تا سحَر حیرانم از حالِ پریشانم ، ولی

ذهنم از خواب و سکوتِ چشمِ بیدارم نگفت

مانده‌ام سر در گریبان از پریشان خاطری

که از تهِ دل ، خنده‌هایت را طلبکارم نگفت#بغض‌خاموشم مرا دید از درون پاشیده‌ام

صد دل افسوسم ، که حرف از آهِ تکرارم نگفت

تازه فهمیدم چرا ، عمری بدهکارم به دل

چون کسی از بی‌نیازی ، دوستت دارم نگفت#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/07/11***

#جای_پای_خالی

***رفته‌ای ، امّا دلم با توست ، تنها نیست نه

در دلت بر من ، اگرچه ذرّه‌ای جا نیست ، نه

گفته بودم در کنارت می‌رسم در فرصتی

گرچه امروزم دگر ، امّیدِ فردا نیست نه

اینکه احوالم تماشایی ندارد بعدِ تو

مانده‌ام ، چشمت مگر محوِ تماشا نیست ، نه؟

از نخیلِ عشق شد کوتاه دستانم ، ولی

خوب می‌دانی گناه از نخلِ خرما نیست ، نه

دل به هر سو می‌زنم ، شاید کنم پیدا رهی

نیست راهی ، جز سراب و چاه پیدا نیست ، نه

حسِّ رویارو شدن‌ها را ندارم با بلا

از بد اقبالی گرفتارم ، تقلّا نیست نه

رفته‌ای و بی‌خبر از بی‌قراری های دل

آتشِ افتاده  بر جانم ، شکیبا نیست ، نه

گفته بودم وامدارَت می‌شوم با بوسه‌ای

وامِ عشقم را به دل ، دیگر تقاضا نیست ، نه؟

گرچه در عشقت شدم دیوانه و شیدا ، ولی

دل همیشه یاغیِ بی‌فکر و پروا نیست نه

بی تو در دنیا شدم ، عاقل‌ترین دیوانه‌ای 

که این چنین #فـرزانه‌ای دیوانه با ما نیست نه

پایِ جایِ خالیت ماندم ، مپرس از من چرا

رفته‌ای ، امّا دلم با توست ، تنها نیست ، نه#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/07/04***