#بمان_با_من ***یگانه ساکنِ قلبم ، کمی بمان با من

کنارت آمدم ای جذبه‌یِ نهان با من

تویی که عطرِ حضورت ، میانِ کوچه‌یِ دل

به سوی مقصدِ سینه ، شده روان با من

تو آن ستاره‌یِ صبحی ، طلوعِ امّیدی

که در مدارِ تو افتاده کهکشان با من

بریز واژه به جانم ، که غیرِ تو هرگز

کسی نبود و نباشد که هم زبان با من

نشسته‌ام به کنارت ، بهانه می‌جویم

چه کرده‌ای مگر ای شورِ ناگهان با من؟

اسیرِ قافیه ماندم ، قلم نشست از پا

بیا به نقدِ سرودم ، غزل بخوان با من

بیا به گلشنِ شعرم ترانه سازی کن

مفاعلن فعلاتن مفاعلان با من

میانِ حیرتِ این شاعرانِ سر در گم

سَری تکان بده ، ای شاعرِ جوان با من

سپرده‌ام غزلم را ، به دستِ #قاصدعشق یگانه ساکنِ قلبم ، کمی بمان با من#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/11/16***

#غم_خودکار ***دگر از دست و زبانِ قلمم بیزارم

شده‌ام دلزده که غمزده را بردارم

آن قَدَر شاعِرم امشب ، که نوایِ قلمم

زخمه و زخم زنَد ، بر دلِ هر آثارم

با لبِ بسته بگویم سخن از دردِ درون

رازِ سر بسته‌یِ دفتر شده هر اقرارم

تا سحَر ناله کنم در قفسِ بسته‌یِ خویش

که من آن بلبلِ تنها شده در گلزارم

سینه‌ام تنگ و دلم خون و جگر صد پاره

آتش افتاده به جان ، داغِ جهنّم دارم

سیبِ گندیده نصیبم شده از باغِ بهشت

با همین سَهم ، چه از جاذبه‌اش سرشارم!

عاجزم وصف کنم ، قدرتِ جادوگرِ عشق

کاش می‌شد که دلم را به کسی نسپارم

ای که حسرت زده در پنجه‌یِ خودکارِ منی

خسته‌ از جوهرِ پر درد و غمِ خودکارم

شعرِ دردم ، که فراگیر شده بر نایم#بغضِ_خاموشِ سراسر شده را می‌بارم#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/11/12***

#آشوب ***خسته از بودنِ تو ، خسته‌تر از رفتنِ تو

از منِ خسته بریدی ، گله‌ای نیست برو

شرحِ احوالِ پریشان به زبان ممکن نیست

دردِ پنهانِ دلم را ، ز نهانم بشنو

گر دلم در تب و تاب‌ست از آشوبِ جهان

قصّه این‌ست ، دلم پیشِ دلت مانده گرو

دل به سودای تو دادن ، شده اقرارِ دلم

حيف از چشمِ خماری که ندارد پرتو

ديگری آمد و بینِ من و تو جای گرفت

رازِ پنهانِ دلم! فاش به اغیار مشو!

گرچه خالی شده دستم ، به دلم آهی هست

دلِ آزرده میازار به اندازه‌یِ جو

دیگر از گلشنِ جان ، بوی صفا رفته گلم

باغ و گلخانه دگر ، بی تو ندارد گلِ نو

تا که رفتی همه‌یِ شهر پُراز ولوله شد

دلِ #فـــرزانه‌ به هم ریخت از این درد ، مرو#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/11/08***

#مپرس_حال_دلم_را ***مپرس حالِ دلم را ، که حالِ دل چون است

به دیده خون بنشاند ، دلی که دلخون است

مگو کجایی؟ و دیگر مپرس حالم را

که حالِ این دلِ عاشق ، شبیهِ مجنون است

تویی که چشمِ سیاهت ، مرا کنَد شاعر

همیشه وزنِ نگاهت ، چو شعرِ موزون است

نوای سازِ شکسته ، هوای دل دارد

که این ترنّمِ موزون ، همیشه محزون است

نشسته تا به ابد غم ، ميانِ سینه‌ی تنگ

نفَس نفَس شده آهم ، ز سینه بیرون است

رسیده وقتِ فراق و گذشته فصلِ وصال

دلم به رسمِ زمانه ، چنین دگرگون است

خدای من! نظری کن به حالِ #فـرزانه ببین به زخمِ زبان ، دردِ دل چه افزون است#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)***

#بهانه ***همه شب در انتظارت ، چه بهانه‌ها بگیرم

نکند خبر نداری ، که غمت به جان پذیرم

به جدالِ منطق و دل ، به حصارِ تنگ و بی‌دل

شده کودتا درونم ، که به پایِ آن اسیرم

به سرم نمانده شوری ، به هر آنچه در دلم بود

که نوای غم به سینه ، شده‌ ناله‌ی نفیرم

نه به دل توانِ دوری ، نه به پای دل صبوری

که ز آهِ خفته بر لب ، تبِ سینه بر نگیرم

شده عشقِ بی‌ثمر گم ، به میانِ قلبِ سنگت

که سرشکِ غم به گونه‌ ، شده قطره‌ی کویرم

نه که خود مرا اميری ، بزنی مرا به تیری

اگر از خودم گریزم ، نه عجب! که ناگزیرم

به بهای دلنوازی ، نفسی بگیر دستم

منم آن گدای عشقت ، که به دیدنت فقیرم

گذرم به کوی غم‌ها ، که فتاده بارِ دیگر

چه کنم؟ که #بغض‌خامش ، شده دادِ در ضمیرم

به حریمِ خلوتِ خود ، چه شود شبی بخوانی؟

غزلی که مانده باقی ، بسِپارم و بمیرم#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/09/05***

#حس_غریب ***هيچکس در من جنونِ عشق را باور نکرد

دیگری حالِ منِ دیوانه را بهتر نکرد

بر سرم با دستِ خالی کوفتم اما چه سود؟

چاره‌ بر حالِ دلِ بی یار و بی یاور نکرد

بی‌کسی جاری شد از چشمانِ کم سویَم ، ولی

یک‌ نفر چشمی برای غصّه‌هایم تَر نکرد

باغِ جان پژمرد و خشکید آن نهالِ آرزو

باد هم ، گل‌های غمگینِ مرا پرپر نکرد

هرچه در مردابِ غم از درد پیچیدم به خود

گوشه چشمت ، رحم بر احوالِ نیلوفر نکرد

رفتی و با رفتنت ، افتاده‌ آشوبی به دل

تکیه بر حسِّ غریبم چاره‌ای دیگر نکرد

شاعری در انزوایش ، شعرِ غم را می‌سرود

دردِ پنهانش ولی ، این قصّه را آخر نکرد

درد یعنی در هجومِ لحظه‌های بی‌کسی

لحظه‌ی پایان کسی ، با انزوایم سر نکرد

در وداعی شد دلم آوار ، چون آوارِ بم

رفت و بر آبادیِ ویرانه یادآور نکرد

در طریقِ عاشقی #دیـوانه‌ آن #فـرزانه‌ کو؟

از نگاهم رفت و فکرِ این دلِ مضطر نکرد

گم شدم چون‌ آتشی در زیرِ خاکستر ، ولی

هيچکس در من جنونِ عشق را باور نکرد#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/08/29***

#هیچکس#از_بی‌نیازی#دوستت_دارم_نگفت ***هیچ کس از بی‌نیازی ، دوستت دارم نگفت

آرزویت را ، به هر قیمت خریدارم نگفت

شاخه‌ی عمر دلم را غم تکان داد و چرا

میوه‌ی تنهایی‌‌ام رو شد ، ازآن بارم نگفت؟

هرکه آمد طعنه‌ای زد بر قدِ احساس و حیف

زخم‌هایِ ریشه دارَت را ، هوادارم نگفت

حنجره بلعید دردی را که قِی شد در دهان

از درون خالی شدم ، چیزی از انکارم نگفت

قصّه‌ی پُر غصّه‌ام را دید و محضِ شادی‌ام

لحظه‌ای از آنچه خواند ، از رنجِ بسیارم نگفت

کوچه کوچه پنجره دیوار و شب‌ها تیره‌تر

ماهِ پنهان ، رازهایش را به دیوارم نگفت

تا سحَر حیرانم از حالِ پریشانم ، ولی

ذهنم از خواب و سکوتِ چشمِ بیدارم نگفت

مانده‌ام سر در گریبان از پریشان خاطری

که از تهِ دل ، خنده‌هایت را طلبکارم نگفت#بغض‌خاموشم مرا دید از درون پاشیده‌ام

صد دل افسوسم ، که حرف از آهِ تکرارم نگفت

تازه فهمیدم چرا ، عمری بدهکارم به دل

چون کسی از بی‌نیازی ، دوستت دارم نگفت#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/07/11***

#جای_پای_خالی

***رفته‌ای ، امّا دلم با توست ، تنها نیست نه

در دلت بر من ، اگرچه ذرّه‌ای جا نیست ، نه

گفته بودم در کنارت می‌رسم در فرصتی

گرچه امروزم دگر ، امّیدِ فردا نیست نه

اینکه احوالم تماشایی ندارد بعدِ تو

مانده‌ام ، چشمت مگر محوِ تماشا نیست ، نه؟

از نخیلِ عشق شد کوتاه دستانم ، ولی

خوب می‌دانی گناه از نخلِ خرما نیست ، نه

دل به هر سو می‌زنم ، شاید کنم پیدا رهی

نیست راهی ، جز سراب و چاه پیدا نیست ، نه

حسِّ رویارو شدن‌ها را ندارم با بلا

از بد اقبالی گرفتارم ، تقلّا نیست نه

رفته‌ای و بی‌خبر از بی‌قراری های دل

آتشِ افتاده  بر جانم ، شکیبا نیست ، نه

گفته بودم وامدارَت می‌شوم با بوسه‌ای

وامِ عشقم را به دل ، دیگر تقاضا نیست ، نه؟

گرچه در عشقت شدم دیوانه و شیدا ، ولی

دل همیشه یاغیِ بی‌فکر و پروا نیست نه

بی تو در دنیا شدم ، عاقل‌ترین دیوانه‌ای 

که این چنین #فـرزانه‌ای دیوانه با ما نیست نه

پایِ جایِ خالیت ماندم ، مپرس از من چرا

رفته‌ای ، امّا دلم با توست ، تنها نیست ، نه#فـــرزانه_بابایــی (قاصدعشق)

03/07/04***