🖇️@Ubanjoman

به مناسبت “شب‌یلدا” شنونده غزل ۸۶ حافظ، با صدایِ استاد محمدرضا شجریان باشید.

یـ❤️ـلدا‌مــبـارک

🖇️@Ubanjoman

❄ @Ubanjoman

از شعر گفتن
شعر و صدای اسماعیل خویی

?️@Ubanjoman

✨
درود و ادب
دانشجویان علاقه‌مند به زبان و ادبیات فارسی می‌توانند متون ادبی خود را ( اعم از شعر، داستان، نقدادبی و…) برای انتشار در نشریه ادبی کاروند، به آدرس @Ftemeh_abiri ارسال کنند.

?️@Ubanjoman

۱۵مرداد ماه، سالروز درگذشت پرویز شاپور، نویسنده، طنزپرداز و طرّاح است.

او زادۀ ۵ اسفندماه ۱۳۰۲ در قم بود.*
در رشته اقتصاد تحصیل کرد و به استخدام وزارت دارایی درآمد؛ ولی شهرتش به‌دلیل نگارش کاریکلماتور، نوشته‌های کوتاه "بیشتر تک‌خطی" بود که ظرافت و دیدی شاعرانه و طنزآمیز دارند و علاوه بر آفرینش کاریکلماتورها، در طراحی سیاه‌قلم نیز توانا بود.
وی در سی سال نخست، نه‌نوشت و نه‌نگاشت، اما در ۴۶ سال بعدی آثار کم‌حجم و پرمحتوایی برجای گذاشت که در ۱۲ جلد منتشر شده‌اند.

وی در سال ۱۳۲۹ با فروغ فرخزاد، نوۀ خالۀ مادرش ازدواج کرد و آن‌ها اهواز را برای زندگی انتخاب کردند. در ۲۹ خرداد ۱۳۳۱ پسرشان، کامیار متولد شد که در ۲۵ تیر ۱۳۹۷ در ۶۶ سالگی درگذشت. زناشویی آن دو، در سال ۱۳۳۴ به‌ جدایی کشید.

او فعالیت روزنامه‌نگاری‌اش را در روزنامه‌های محلی خوزستان آغاز کرد و از سال ۱۳۳۷ در مجله توفیق با اسم مستعار «کامی» «کامیار» و «مهدخت» می‌نوشت و سپس در نشریه خوشه به‌سردبیری احمد شاملو به فعالیت پرداخت.

✔️ کاریکلماتور

کاریکلماتور، حاصل پیوندِ کاریکاتور و کلمه است که شاملو این نام را برای نخستین بار بر برخی از نوشته‌های پرویز شاپور نهاد. به نظر شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است.

مادر پرویز می‌گفت: «۶۰ سال بچه بزرگ کردم، یک کلمه حرف حسابی از دهانش نشنیدم.» ولی همین حرف‌های ناحساب شاپور که با اسم «کاریکلماتور»، از مجموعه ها و جنگ های هنری و ادبی سر در می‌آورد، از بهترین و طنازانه ترین ستون های این مجلات بود. این کاریکلماتور است که اسم شاپور را به ادبیات امروز ایران سنجاق کرده است.

? نمونه‌هایی از کاریکلماتورهای پرویز شاپور:

- ای کاش وقتی به دوردست‌‌ها می‌‌روی، خودت را در آغوشم جا بگذاری.
- برای این که پشه‌ها کاملاً ناامید نشوند، دستم را از پشه‌بند بیرون می‌گذارم.
- اگر بخواهم پرنده را محبوس کنم، قفسی به‌ بزرگی آسمان می‌سازم.
- دلم به‌ حال ماهی‌ها می‌سوزد، چون هیچ‌کس اشکشان را نمی‌فهمد.
- گربه بیش از دیگران در فکر آزادی پرندۀ محبوس است.
- به یاد ندارم نابینایی به‌ من تنه زده باشد.
- هر درخت پیر، صندلی جوانی می‌تواند باشد.
- به عقیدۀ گیوتین، سر آدم زیادی است.
- روی همرفته زن و شوهر مهربانی هستند!
- غم، کلکسیون خنده‌ام را به‌ سرقت برد.
- بلبل مرتاض، روی گل خاردار می‌نشیند!
- قطرۀ باران، اقیانوس کوچکی است.
- به‌ نگاهم خوش آمدی.
- پایین آمدن درخت از گربه.
- زندگی بدون آب، از گلوی ماهی پایین نمی‌رود.
- جارو، شکم خالی سطل زباله را پر می‌کند.
- فوّاره و قوّۀ جاذبه، از سربه‌سر گذاشتن هم سیر نمی‌شوند.
- باغبان وقتی دید باران قبول زحمت کرده، به آبپاش مرخصی داد.
- فاصلۀ بین دو باران را سکوت ناودان پر می‌کند.
- فریاد زندگی در سکوت گورستان ته‌نشین می‌شود.
- همۀ مردم جهان به یک زبان سکوت می‌کنند.
زبان هم فیلتر دارد.
- وقتی تصویرِ گلِ محمّدی در آب افتاد، ماهی‌ها صلوات فرستادند.
-انسان در طول زندگی‌اش شانس مردن دارد.
- روی پل صراط، پوست موز می‌اندازم.
- به اندازه‌ای به مرگ امیدوارم، که هرگز دست به خودکشی نمی‌زنم.
- مرگ فرصت نداد بقیّۀ آرزوهایم بر باد رود.
- وصیت کرده‌ام سنگِ قبرم را پشت و رو بگذارند، تا بتوانم با مطالعۀ نوشته‌های آن، اوقات فراغتم را پر کنم.

? آثار:

- کاریکلماتور - انتشارات نمونه - ۱۳۵۰
- کاریکلماتور ۲ - انتشارات بامداد - ۱۳۵۴
- کاریکلماتور ۳ با نام «با گردباد می‌رقصم» - انتشارات مروارید - ۱۳۵۴
- کاریکلماتور ۴ - انتشارات مروارید - ۱۳۵۶
- کاریکلماتور ۵ - انتشارات پرستش - ۱۳۶۶
- کاریکلماتور ۶ - انتشارات مروارید - ۱۳۷۶
- کاریکلماتور ۷ با نام «به نگاهم خوش آمدی» - انتشارات گل‌آقا - ۱۳۷۸

?️@Ubanjoman

۱۰مرداد، زادروز محمود دولت‌آبادیاو نویسنده اهل سبزوار است. رمان ده‌جلدی کلیدر نام‌آورترین اثر اوست.
داستان بیشتر نوشته‌های دولت‌آبادی در روستاهای خراسان رخ می‌دهد و راوی رنج و محنت روستاییان شرق ایران است.

برشی از کلیدر:
«زندگانی یک بار است و بیش از یک بار هم نیست؛ و ما یک بار زندگانی کرده‌ایم. یک بار است زندگانی. یک بار. همان یک بار که نسیم صبح را به سینه فرو می‌دهیم، همان یک بار که عطش خود را با قدحی آب خنک فرو می‌نشانیم، همان یک‌بار که سیبی را گاز می‌زنیم و همان یک‌بار که تن در آب می‌شوییم و همان یک بار که سوار بر اسب در دشت تاخت می‌کنیم؛ یک بار ... یک بار و نه بیشتر. بعد از آن دیگر تمام عمر را ما دنبال همان چیزها می‌دویم، بعد از آن دیگر تمام مدت را به دنبال همان طعم اولینِ زندگانی هستیم. در پی لذت اول. سیب را به دندان می‌کشیم تا طعم بار اول را در آن بیابیم، آب را سر می‌کشیم تا لذت رفع عطش بار اول را پیدا کنیم. در آب غوطه می‌زنیم تا به شوق بار اول برسیم و نسیم را می‌بلعیم تا نشانی از آن اولین نسیم بیابیم. زندگانی یک بار است در هر فصل ...»

?️@Ubanjoman

?️@Ubanjoman

درود و وقت‌بخیر خدمت همراهان انجمن علمی زبان و ادبیات‌فارسی دانشگاه بجنورد.
ضمن تشکر از فعالیت‌های سرکار خانم فاطمه عبیری و سایر اعضای انجمن، سمت اعضای انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی در سال ۱۴۰۴_۱۴۰۳ به شرح زیر می‌باشد:

استاد مشاور فرهنگی:
دکتر اسماعیل علی‌پور

دبیر انجمن:
محدثه علی‌زاده (ورودی۱۴۰۰)

نائب دبیر:
مهدیه قصابی‌فرد (ورودی ۱۴۰۱)

سرپرست کمیته نشریه:
فاطمه عبیری (وروردی۱۴۰۰)

سرپرست روابط عمومی:
فاطمه محمدی (ورودی ۱۴۰۲)

سرپرست کمیته طراحی:
محدثه علی‌زاده (ورودی ۱۴۰۰)

سرپرست کمیته تولید محتوا:
مهدیه قصابی‌فرد ( ورودی ۱۴۰۱)

?@Ubanjoman