من هربار که گوشی‌م زنگ می‌خوره:
«دست از سرم بردارید! ازتون متنفرم! انقدر به من زنگ نزنیدددد! رهام کنیدددددد! همتون برید بمیرییییید!!»

همچنان من وقتی جواب می‌دم:
«سلاااااااام، حال شما خوبهههه؟ روزتون به خیرررر، اتفاقاً الآن می‌خواستم تماس بگیرم باهاتون، خوب شد خودتون زنگ زدید!»

پروردگارا ما را از شر انسان‌های ادایی، پیک‌می و خودشیفته در امان نگاه دار.

آآآآآمِن!

آسمون?

حس تمام این دو، سه روزم فقط توی این جمله خلاصه می‌شه: «من تمام چیزهای کافی رو دارم برای اینکه احساس خوشحالی و خوشبختی کنم؛ شکرت.?»

نامه‌ی یادگاری از حال به آینده:

«مهسای عزیزم؛
مطمئنم که خنده هنوز عضو اصلی صورت توعه و پرسه در کلمات رازِ خوش زندگی کردنت.
می‌دونم که هنوز مصمم و شجاع برای رویاهات می‌جنگی و هنوز به آدم‌ها به اندازه‌ی توانت عشق می‌ورزی.
این نامه رو برات می‌نویسم چون که به نظر من «تنها "کلمه" است که می‌ماند.»

میدونی، من خیلی جاها ترسیدم و شک کردم اما تو همیشه به اون چیزهایی که می‌خواستی مطمئن بودی؛ چون تو با قلبت فکر می‌کردی، با سکوتت نفس می‌کشیدی و میون هیاهوی پر تنش صداهای بیرون، تو صدایی از عمیق‌ترین بخش‌های روح نقره‌ای و قلبِ سرخ من بودی که هیچ‌کس جز خودم صدات رو نمی‌شنید و تو هر لحظه بهم خبر از عشق و شعف می‌دادی!
ازت ممنونم که ناامید نشدی و اجازه ندادی من هم ناامید بشم.
ازت ممنونم که با تمام توانت برای آرزوهامون تلاش کردی و با خستگی ادامه دادی تا حالا به اینجایی که هستیم برسیم.
ازت ممنونم که توی روزهای سخت و شب گریه‌ها روی تخته‌ی سفید، جلوی چشم‌های حواس‌پرتم با رنگ سرخ نوشتی:
"اگر چه آفت عمر انتظار است
چو‌ سر با وصل دارد سهل کار است
چو خوش‌تر زآن که بعد از انتظاری
به امیدی رسد امیدواری"
و صبر و انتظار رو برام آسون‌تر کردی.
ازت ممنونم که هر روز باهام وقت گذروندی.
برام نوشتی.
برام قصه خوندی.
به حرف‌هام گوش کردی حتا اون حرف‌هایی که هیچ‌وقت به زبون نیاوردم.
ازت ممنونم که باهام رقصیدی، هر سازی که دلم و دنیام زد تو باهام رقصیدی و خیلی خوش هم رقصیدی.
با خنده‌هام خندیدی و گریه‌هامو بغل گرفتی و توی گوشِ دلم گفتی: "صبر کن و بهم اعتماد کن چون که من، آینده‌ام".
مهسای سرسخت و جسورِ من؛
ازت ممنونم که پا به پای من اومدی، هر جایی که دوست داشتم برم منو بردی و از پیرهنم به من نزدیک‌تر بودی.
از مادر با من صبورتر و از هر دوستی صمیمی‌تر بودی.
ازت ممنونم که از تنها بودن و خلوت کردن با من نترسیدی و کنارم لذت بردی.

حالا که خوب فکر می‌کنم، تو بهترین چیزی هستی که این جهان می‌تونست به من بده!
تو، همیشه دقیقاً تمام اون چیزی بودی که من از جهان و آدم‌هاش می‌خواستم.
دوستت دارم و خوشحالم که تو تا آخرین نبضِ گردنم با منی؛
من فراموش نکردم و تو هم فراموش نکن که (؛) رمزِ ماست. رمزِ مهسای امروز و مهسای آینده. رمزِ ما ادامه دادن، خندیدن و با تمام وجود این زندگیِ زود گذر رو زیستنه.

تولدت مبارک "از بخیه به زخم‌های من نزدیک‌تر."»❤️‍?

ارتباط موثر؛ مهارت‌های اولیه‌ برای داشتن یک ارتباط - شنیدن -ذهن خوانی - قضاوت کردن - نصیحت و مجادله‌ - حق به جانب بودن - گوش دادنِ موثر - ابراز نیازها‌، احساس‌ها و افکار شخصی - پیام‌ها و آماده‌سازی پیام‌ها - قواعد ابراز موثر افکار، احساس‌ها و نیاز ها […

ارتباط موثر؛ مهارت‌های اولیه‌ برای داشتن یک ارتباط

- شنیدن
-ذهن خوانی
- قضاوت کردن
- نصیحت و مجادله‌
- حق به جانب بودن
- گوش دادنِ موثر
- ابراز نیازها‌، احساس‌ها و افکار شخصی
- پیام‌ها و آماده‌سازی پیام‌ها
- قواعد ابراز موثر افکار، احساس‌ها و نیاز ها

[ سه‌شنبه ۱۳ آذر ساعت ۱۸ ]

برگزار کننده:
رعنا سیران زاده (کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی )

پلتفرم: گوگل میت‌

هزینه‌ی شرکت در وبینار: ۱۲۰ هزار تومان

ظرفیت: ۲۰ نفر
مدت زمان: ۷۵ دقیقه‌

برای ثبت نام به آیدی زیر پیام بدید:
@Universwhole

نمی‌دونم چطور شده که من این کمپ سپیده رو ندیدم!???
حتا نمی‌دونم که الان اصلاً ظرفیت داره یا نه.?

اما یه چیزو خیلی خوب می‌دونم، اون هم اینکه اگر می‌خواید «نویسنده بمونید!» سپیده یکی از بهترین‌ها در این زمینه‌ هست.
بسیار باسواد، بسیار خلاق، بسیار منعطف و مسئولیت‌پذیر و بسیاااار خوش انرژی!

به نظرم می‌تونید این کمپ رو به خودتون با خیال راحت هدیه بدید.?*?
البته امیدوارم ظرفیت داشته باشه.?***

هرچقدر سرعت زندگی رو پایین‌تر بیاریم، به نفعِ کاهش اضطرابمونه.
از چه راه‌هایی مثلا:
• نقاشی کردن با مبتدی‌ترین طرح‌ها برای وصل شدن به ناخودآگاهمون(مثلِ خط خطی کردن و از دلِ خط‌ها نقاشی در آوردن..)
• پلنر شخصی طراحی کردن و نوشتنِ برنامه‌هاتون برای روزهای آتی یا نوشتنِ افکارتون و چندین بار خوندن و اجرایی کردنش تا رسیدن به نتیجه دلخواه
• جزوه نوشتن موقع درس خوندن با توجه به جوری که لذت میبرید و میتونید غرق شید تو درس‌هاتون
• انتخاب آگاهانه غذاها
• استفاده کمتر از موبایل
• حضوری رفتن و اقدام کردن برای هرکاری که خوشمون میاد و تجربه کردنش.
• یاد گرفتن مهارت‌های عملی مثلِ نت‌خوانی موسیقی، ورزش کردن، زبان جدید و..
با زندگی همراه بشید و غرق بشید درش، بذارید از اضطراب فکر دور شید و درگیر انجامِ تمام خواسته‌هاتون شید.