در واقع برنامهٔ کتاب‌خوندن در پاییز قراره این‌جوری باشه: • خوندن کتاب اصلی اون روزهام • خوندن درس‌ها و منابع دانشگاهی‌مون • خوندن یک فصل از کتاب دربارهٔ ادبیات • خوندن یک جستار از کتاب در حیاط خلوت نویسندگان (همهٔ این‌ها رو با هوای مه‌آلود و بارون‌های شبانهٔ…

در پاییز قراره علاوه‌بر خوندن کتاب‌های ادبی، دربارهٔ ادبیات هم بخونم و واقعاً برای این یدونه ذوق دارم. قراره هم نقد ادبی بخونم، هم تاریخ، هم درآمدها و چیستی‌ها رو. بیشتر از همه برای اون فصل «خواندن برای دادن معنی به زندگی» از سارتر خوشحالم و نمی‌تونم براش…

I'll blow a hole in your face then go inside and sleep like a baby.

Gran Torino, Clint Eastwood (2008)

While this America settles in the mould of its vulgarity, heavily thickening
to empire
And protest, only a bubble in the molten mass, pops and sighs out, and the
mass hardens,
I sadly smiling remember that the flower fades to make fruit, the fruit rots
to make earth.
Out of the mother; and through the spring exultances, ripeness and decadence;
and home to the mother.
You making haste haste on decay: not blameworthy; life is good, be it stubbornly
long or suddenly
A mortal splendor: meteors are not needed less than mountains:
shine, perishing republic.
But for my children, I would have them keep their distance from the thickening
center; corruption
Never has been compulsory, when the cities lie at the monster’s feet there
are left the mountains.
And boys, be in nothing so moderate as in love of man, a clever servant,
insufferable master.
There is the trap that catches noblest spirits, that caught – they say –
God, when he walked on earth.

- Robinson Jeffers

James Baldwin's electrifying first novel: "I had to deal with what hurt me most, I had to deal with my father."

اگر دانشجوی ادبیاتید و ترم‌های اول هستین، بیاید بهترین نصیحت دنیا رو از من بشنوید و شروع کنید به خوندن انجیل. یا حداقل مهم‌ترین داستان‌ها و آموزه‌هاش رو بخونید و یا اینکه هیچ‌وقت سراغ ادبیات ایرلند نیاید چون قرار نیست حتی یک خط رو بفهمید. مخصوصاً جویس. چون این مرد دیگه داره دیوانه‌م می‌کنه ? بعداً ازم تشکر خواهید کرد.

امروز توی نامه‌ای که برای پری می‌نوشتم درمورد آهنگ Hold me صحبت کردم و بعد به خودم اومدم و دیدم تمام روز رو دارم Fleetwood Mac گوش می‌دم و به زیبایی دروغ‌های کوچیک فکر می‌کنم. شاید دلیل این‌که کتاب‌ها نجات‌دهنده‌های حرفه‌ای و قهاری هستن اینه که صدای پس‌زمینهٔ صفحات بهمون می‌گه «چشمات رو ببند» و شروع می‌کنه به بافتن داستان‌ها و قصه‌ها و دروغ‌ها و هر چیزی که هرگز اتفاق نیفتاده و همین شیرین و محبوب‌ش می‌کنه. نویسنده‌هایی که زیباترین دروغ‌ها رو ببافن تبدیل به بهترین معالج‌های روح می‌شن و هرکس که بهتر این دروغ‌ها رو به خاطر بسپاره، خوشحال‌تره.
باید دروغ‌های بیشتری بشنویم. حداقل فقط یک‌بار دیگه. یک‌بار همراه این کتاب، یک‌بار همراه چایی صبحونه و یک‌بار هم قبل خواب. درست مثل قهوه‌ای که منع شده و برات خوب نیست ولی همچنان می‌چسبه؛ وقتش نیست یک‌بار دیگه چشم‌هات رو ببندی و فقط یه دروغ کوچیک و زیبای دیگه بشنوی؟