?رَوا بُوَد که چُنین بی حِساب دِل ببَری؟
#سعدی
#مهدی_عباسی

#گلنار
#مهدی_عباسی

این ویدئو را دوست دارم برای نازنین مردی که گوشه‌ی تصویر می بینید. از وطن گفتن و خواندن کنار او حالِ دیگری دارد. محمد درویش برای من، خودِ میهن پرستی و وطن دوستیِ معاصر است. نگاهش صلح است و مهر ورزی. از او‌ بسیار آموختم و باور دارم که وجودِ امثال درویش ها، برایِ این سرزمینِِ همیشه دردمند برکت است. امید، امید و هزار بارِ دیگر امید، در زندگی و زیستِ او موج می زند و می‌شود امیدوار بود که ایرانِ دردمندِ ما، کنارش می تواند سایه‌ی امنیت بر سر داشته باشد. کاش می شد به وفور از او‌ تکثیر کرد. این سعادت رو داشتم که در دوره‌ی کنشگری اجتماعی که به همت ایشان برگزار شد حضور داشته باشم و این فرصت رو مدیونِ دوستِ نازنینم، رویا جانِ ایمانی هستم و تمام قد از او سپاسگزارم. فصلِ مشترکِ تمام هم دوره ای ها و محمد درویش در این دوره‌ی عمیقا ارزشمند، ایران بود و چه چیزی از این عزیزتر که ساعت ها نظاره گر فضایی باشی که تمامِ اتمسفرش، ایران است. بیش باد.

پ‌ن:

اجرایی که می بینید و می‌شنوید، اجرایی بداهه از قطعه‌ی «نامه به وطن» است با شعری از سید اشرف الدین حسینی و موسیقیِ آندرانیک که سال ها پیش، داریوش اقبالی نازنین، به زیبایی تمام اجرایش کرده. سپاسگزارم از لطف و همراهی دوست و برادر عزیزم همایون آرام فر عزیز و هنرمند برای نوازندگی پیانو.

#ایران
#خاک_همیشه_دردمند
#محمد_درویش
#مهدی_عباسی
#نامه_به_وطن
#داریوش_اقبالی
#بی_تفاوت_نباشیم

زندگی آنچنان نبود که من 
آنچه باید که می‌شدم باشم 
تو خودت باش و آنچه باید شو 
من بلد نیستم خودم باشم!

(یاسر قنبرلو)

#مهدی_عباسی
#ساغر_هستی

نام مرا ببر، که بگویم فدای تو
من را خطاب کن که تو را جان صدا کنم
مریم؛ زمین بکر خدایان نابکار!
بادا تو را که مادر انسان صدا کنم

با عشق و با محاربه و با خرد تو را
با قید جاودانگیِ《تا ابد》 تو را
مریم، نزاع می‌شود و می‌شود تو را
معشوق جنگ‌‌های ‌خدایان صدا کنم!

قصه‌ست و با روایتِ ناقص نمی‌شود
تنهایی است و در همگان حس نمی‌شود
پس ازدحام شایعه باعث نمی‌شود
این کوچه را به‌سهو خیابان صدا کنم

آغوش چیست؟ کاشتنت توی باغِ《کاش》
من دست برنداشته‌ام هرگز از تلاش
ترکیب‌ خنده‌_گریه‌ی طفلی گرسنه باش
تا پسته را برای تو پستان صدا کنم

من لمسی‌ام، بغل‌زده هستم، تماسی‌‌ام
دور از تو یک سکوت عمیق و اساسی‌ام
در عین کبر، عاطفی‌ام، التماسی‌ام
تا با گلوی گریه‌ی عریان صدا کنم:

مریم! مرا نبخش اگر مثل دیگران
دیواره‌ای بسازم از اندوه عشق و نان
زن را بگیرم و بگذارم درون آن
فتح تو را به فتحه، زَندان صدا کنم

دست است و دستگاه نگهداری از تو است
چشم است و چشمه‌های غمِ جاری از تو است
خواب تو رویش شبِ بیداری از تو است
پلک تو را اتاق نگهبان صدا کنم

هنگام استحاله‌‌ به هنگامه‌ی منی
دهرم بدین‌طریق که علّامه‌ی منی
مولای مولوی‌شده‌! نی‌نامه‌ی منی
باید تو را پری پریشان صدا کنم

بی‌واژه و بدون تو و بی‌سخن تو را
حتی بدون حنجره و بی‌دهن تو را
پوشیده‌ام به‌مرتبه‌ی پیرهن تو را
شاید تو را به چاک گریبان صدا کنم

ای پیری و جوانی و آنگاه کودکی!
بشمار دوره‌های غمت را یکی‌یکی
اسمی بگو که این همه‌‌ات را به‌زیرکی
با آن به لب بیارم و با آن صدا کنم

مریم! من اجتماعی‌ام و من سیاسی‌ام
من مبتلا به ایده‌ی دشمن‌هراسی‌ام
معشوقه‌ی زبانزده‌ی اختصاصی‌ام!
خاک منی که با جملات حماسی‌ام
ایران تو را بنامم و ایران صدا کنم

#رحمت_رسولی_مقدم

شعر مریم

خوانش: مهدی عباسی
شاعر: رحمت‌ رسولی‌مقدم

مهدی عباسی گرامی منت گذاشته‌ان سرم و با آن صدای عزیزشون شعر دوم مریم رو دکلمه کرده‌ان. حال و هوای عزیزی داره این صدا❤️

?️@rasooli_moghaddam

مست از رایحه‌ی کوچه‌ی نارنجستان
دوستش داری و مبهوت شدی در باران

دوستش داری و سرگیجه ای و سرگردان
دلِ من! آن دلِ آرام مرا برگردان...

(یاسر قنبرلو)

#مهدی_عباسی
#باتو_بی_تو
#کنسرت

#گلنار
#مهدی_عباسی