هیچ چیز جز ورزش از روزمرگی، نا امیدی، عصبانیت، کسالت و ناراحتی نجاتت نمیده.

تا وارد کافه شدم، All too well پخش شد💆🏻‍♀️

امروز به پایان رسید ‏و هیچی نشد. بعضی وقتا باورم نمیشه از پس روزایی بر میام که فکر می‌کردم حتما یه چیز بدی قراره اتفاق بیوفته.

اینا رو گذاشتم که شاید برای یک نفر هم که شده، انگیزه بشه. بدونه اگه استمرار داشته باشه، در طولانی مدت حتما نتیجه‌ش رو می‌گیره.??

«من رویا ندارم؛ هدف دارم. یک رویا بزرگ و دور به نظر می‌رسه و رسیدن بهش سخته اما وقتی هدف داری، احساس می‌کنی که می‌تونی بهش برسی».

وقتایی که خیلی خسته‌م و حوصله‌ی هیچ‌کاری رو ندارم، این حرف پارتنرم رو به یاد میارم:
«روزایی که حال و حوصله‌ی تمرین نداری، همون روزا مهم‌ترینان! تو اون روزاست که باید استمرار رو حفظ کنی تا تغییر ایجاد بشه. فقط کافیه بری، اتفاقا بهترم تمرین می‌کنی، حالتم بهتر میشه».

احساس می‌کنم کلمه‌ها اصل احساس رو منتقل نمی‌کنن! جمله‌ها لا‌به‌لای فکرام می‌چرخن و نهایتا گم میشن و کلمات دور و دورتر…

آشپزی و تمیزکاری بعدش انرژی زیادی ازم می‌بره، برای همین اگه کسی رو زیاد دوست داشته باشم براش آشپزی می‌کنم!