سال ۱۹۱۶ انقلابیون دوباره قیام کردن و نظامی ها هم دیگه پشت یوآن نبودن و استان هایی که به اسقلال رسیدن ارتش نگهبان ملی رو تشکیل دادن. نظامی های باقی مونده ارتش یوآن هم چون از حکومت حقوقی دریافت نکرده بودن زیاد در مقابل ارتش ملی مقاومت نکردن. دولتهای خارجی هم پشت یوآن رو خالی کردن و ژاپن تصمیم گرفت به جای حمله به چین به مردمش اجازه بده تا از انقلابیون چین حمایت کنن. یوآن هم در کمال بیخیالی فقط مراسم تاج گذاریش رو عقب مینداخت به امید اینکه معترضان بیخیال بشن و دراخر پادشاهی رو به لیانگ شیئی واگذار کرد. پادشاهی تازه فقط ۸۳ روز عمر کرد.
در اخر یوآن شیکای به علت نارسایی کلیه در سن ۵۶ سالگی درگذشت.
رسیدن به انقلاب فرهنگی و جمهوری حتی بیشتر طول کشید و چین برای مدت نسبتا طولانی دچار جنگ داخلی و تهدیدهای خارجی شده بود اما در عوض اگه مردم قیام نمیکردن چین هیچوقت مدرنیزه نمیشد و الان یکی از ابرقدرتهای جهان نبود.

شیکای با ایجاد نظام اداری و ارتش قوی یکه سالاری رئیس جمهور در چین رو پدید اورد و حتی قبل از قیام مردمی سعی داشت با اصلاحات و مدرنیزه کردن چین از امپراطوری چینگ حفاظت کنه و مانع سقوطش بشه و بعد اینکه به قدرت رسید سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۶(قبل مرگش) پادشاهی چین رو تاسیس کرد.
یوآن برای تضمین حکومتی که میخواست برپا کنه حتی با اروپا و ژاپن هم مذاکره کرد و برای رسیدن به هدفش خیلی از رهبران مخالفش رو حذف کرد. سال ۱۹۱۵ شخصی به اسم یانگ دو که سیاستمدار زمان امپراطوری چینگ بود رو پیش مجلس وقت فرستاد تا جو رو برای برگردوندن شیوه رژیم قبلی آماده کنه. وقتی مجلس از شیکای خواست که پادشاهی رو قبول کنه به ظاهر مخالفت کرد اما دراخر همون روز قبول کرد و بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن به اطرافیان و اقوامش مقام های دولتی داد.

وقتی این قیام شدت گرفت جدای مردم بعضی از سیاستمدارها و نظامی های رژیم امپراطوری چینگ هم به مردم پیوستن که قصد همشون کمک نبود و بیشتر به فکر منافع خودشون بودن، مثل یوآن شیکای.
بعد از پیروز شدن انقلاب شین های اول سون یات سن به ریاست جمهوری رسید و پارلمان ملی چین رو بوجود اورد اما ژنرال های سابق که راه خودشون رو به دولت جدید باز کردن قدرت رو ازش گرفتن و اخر شیکای به ریاست جمهوری رسید که هدف اصلیش برگردوندن رژیم سلطنتی بود(همون قضیه مار حتی پوستم بندازه بازم ماره) و شد اولین رئیس جمهور چین.

New management

.