در تلاطم رهایی دود ها:)))

بعضی از آدما هم وقتی قلبشون میشکنه دست از دوست داشتن برنمی‌دارن،فقط دیگه نشونش نمیدن.

هر صبح که شروع میشه،چند دقیقه سرجام بدون هیچ حرکتی اورثینک کردن و شروع میکنم.با خودم میگم برنامه ی زندگی واسه امروز چیه؟و تمام اتفاقات روزهای قبلو مرورشون میکنم.میدونم،روزا سخت میگذرن و آدما فقط اون نیمه ی روشن زندگیتو میبینن و با خیال اینکه این چقدر شاده چقدر حالش خوبه و فلان میگذرن ولی اون صبحایی که دستامو رو شقیقه هام گذاشتم و از همه چیز و همه کس خسته بودم کجا بودی؟:)
اما دیگه نیازی به تو نیست،خیلی وقته که خودم حالمو خوب میکنم:))))

اصن نیستی انگار تو این کله گچه.

می‌دانم چرا هیچ گاه یاد من نیستی.من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشتم که با هر تلنگری به یادم بیفتی.انسان به زخم‌ها بیشتر می‌اندیشد تا مرهم ها.

گفت یاد تمام آغوش های آغشته به بغض بخیر.

یاد تمام خاطرات بخیر.

نشد بدم،دنیارو برا خنده هات.

یه روزی همه میرن میدونه کی موقشو؟