فرهاد قنبری
به خودمان رحم کنیم

⏺ در آمریکا طی چند روز آتش سوزی شدید، میلیون‌ها هکتار از جنگل ها و گیاهان و خانه‌های مردم از میان رفته است. تلاش دولت و آتش نشانی این کشور برای مهار حریق هم تا این لحظه ناموفق بوده‌ است.
چند سال پیش کلیسای نوتردام در پاریس طعمه حریق شد و بسیاری از قسمت های آن از بین رفت. استرالیا هم چند سال پیش درگیر آتش‌سوزی شدید بود که بخش‌های بزرگی از جنگل‌های آن را به ویرانی و نابودی کشاند.

اما واکنش مردم آمریکا، استرالیا و فرانسه و در کل جامعه غربی به این دو حادثه طبیعی چگونه بود!؟
در بسیاری موارد مشاهده کردیم که شهروندان آمریکایی، فرانسوی و استرالیایی دست به دعا برداشته و با کمک و دستگیری خود تلاش کردند تبعات این دوحادثه را به حداقل برسانند.

⏺ حال تصور کنیم این حوادث در کشور ما رخ می داد. در آن صورت واکنش ما ایرانیان چگونه بود؟
به احتمال قریب به یقین در اولین قدم شبکه‌های فارسی زبان ضدایرانی مانند اینترنشنال هر روز کلیپ های ارسال شده مردم از سوختن حیوانات و درختان و آثار باستانی را با هزاران فحش و ناسزا علیه ملت و شهردار و آتش نشانی را به نمایش می گذاشت
سپس نوبت به بلاکرها می‌رسید تا ذره‌بین به دست چیزی از مناطق درگیر آتش پیدا کنند، تا تمام بدبختی ها و آتش‌سوزی های کره زمین را به ناکارآمدی و عقب‌ماندگی و نفرین‌شدگی سرزمین ایران نسبت دهند.
ما مردم هم در فضای مجازی شروع به پخش و اشتراک‌گذاری مطالب و توییت‌هایی شبه‌روشنفکران و شبه‌منتقدان از این قبیل می‌کردیم:
۱- دولت خودش عمدی این آتش سوزی را راه انداخت که حواس مردم را از گرانی ها و سیل و سقوط هواپیما و...، پرت کند.
۲- آتش نشانی چطور از اون آب پاش‌ها که در امریکا هست نداشت و هنوز می‌خاست با شلنگ خاموش کنه!
۳- خاک بر سر حکومت بی لیاقت که به صورت تعمدی میخاد جنگل ها و حیوانات و آثار باستانی ما را تخریب کند تا ما نژاد پاک آریایی اصالت و طبیعت خود را فراموش کنیم (با چند شعار مرگ بر آخوند و فلان)
۴- شهردار بی‌عرضه و فلان فلان شده در هنگام آتش‌سوزی در خانه اش خوابیده است. هر کجای دنیا بود الان مردم خانه شهردار را آتش می‌زدند.
۵- حکومت هر وقت چنین کاری می‌کند تصمیم دارد پشت‌‌اش یک جام زهر و نرمش قهرمانانه‌ای داشته یا یکی از مقامات هم را سر به نیست بکند.
۶- مردم دنیا اینجا ایران است، نفرین شده‌ترین سرزمین جهان.
۷- مردم دنیا به داد ما برسید با هشتک «سیو ایرانیان»
۸- با وجود این حکومت ما را از بمب و موشک اسرائیل نترسانید.
۹- از این لحظه به بعد هر کس شما را از تهاجم خارجی ترساند، یک بی‌شرف است.
۱۰- ایران یک تهدید در جهان دارد و آن هم حکومت‌اش است.
۱۱- چه مردم نجیبی داریم. هر جای دنیا با نصف این آتش‌سوزی چهار دولت برکنار می‌شد و خانه چند وزیر وسط آتش بود.
۱۲- و...

⏺ وضعیت امروز ما شبیه وضعیت زندانیان مورد مطالعه ژنرال مایر است.
ژنرال مایر در مطالعه خود حدود هزار نفر از نظامیان آمریکایی که در اردوگاهی در کره زندانی شده و از استانداردهای بین المللی برخوردار بود را بررسی کرد. زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود، از هیچ‌یک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمی‌شد اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود و زندانیان به مرگ طبیعی می‌مردند.
امکانات فرار وجود داشت اما فرار نمی‌کردند. بسیاری از آنها شب می خوابیدند و صبح دیگر بیدار نمی شدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خود رعایت نمی‌کردند و عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی می‌ریختند دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:
«در این اردوگاه، فقط نامه هایی که حاوی خبرهای بد بودند به دست زندانیان رسیده می‌شد. نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشدند هر روز از زندانیان می‌خواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خود خیانت کرده اند، یا می‌توانستند خدمتی بکنند و نکرده‌اند را تعریف کنند هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود هیچ نوع تنبیهی نمی‌شد. همه به جاسوسی برای دریافت جایزه عادت کرده بودند
با دریافت خبرهای فقط منفی امید از بین میرفت با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می‌یافتند. با تعریف خیانت‌ها، اعتبار آنها نزد هم‌گروهی ها از بین می‌رفت و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ‌های خاموش کافی بود.

⏺ این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده می‌شود و امروز همه ما ساکنان ایران هم در یک خود آزاری دسته جمعی شبانه روز خود را به صورت گروگان در اختیار رسانه ها و شبکه‌های اجتماعی مختلف قرار داده ایم تا هر گونه که دلشان می خواهد بمب بارانمان کرده و چاره ای جز خودکشی و فرار و دشمنی با سرزمین خویش، مقابلمان قرار ندهند.
@kharmagaas

مثل یه پروانه ببین
اسیرِ مشتِ بسته‌ام
از این همه پرسه‌زدن
کوچه به کوچه خسته‌ام

تو لحظه‌های بی‌کسی
اسیر ناباوری‌ام
تو قاب خالی جنون
یه عکس خاکستری‌ام

? نیما مسیحا - پروانگی
ترانه: پیام پارسا
آهنگسازی و تنظیم: بابک بیات

تیتراژ فیلم سینمایی "دست‌های آلوده"

?@HameChiz_0?

داریوش: بود و نبود نصف کاراکترها تو فیلم تفاوتی ایجاد نمی‌کرد.
منطق داستانی هم که اصلا بی‌خیال.

بازنده: ۵۰تا پاسگاه پلیس درگیر گم‌شدن یک بچه‌ن؛ وجدانا تو واقعیت این‌جوریه؟
پلیس همواره ماگ‌دار؟
سه‌تا سگ برای پیدا‌کردن یک بچه؟

گردن‌زنی: آشغال کامل.
پلیس این‌جوریه؟ پرونده‌ی قتل معشوق سابق رو می‌دن دست این؟
بعد پرونده‌ی قتل، همچین رئیس پرونده‌ی جوونی داره؟
این‌ها همه به کنار؛ بازی‌ها افتضاااح، داستان فوق مزخرف.
حاضرم قول بدم اون سکانس‌های عروسی قسمت اول رو برای این ساختند که توی اینستاگرام وایرال بشه و به اون واسطه ملت بیان سریال رو ببینند.
می‌گن داستانش براساس یک داستان واقعیه؛ پس چه‌قدر هنرمندن که یک داستان واقعی رو این‌جوری توش گند زدند.

جوکر ۲: ترکیب سردرد و رنگ.
هر دو دقیقه یک حرکت از قبل تمرین‌شده‌ی بی‌مزه و بی‌معنی.
جایی هم کم آوردند، یک آهنگ پخش می‌شه که باید برقصند.
تهش هم یکی یک شوخی رکیک می‌کنه، همه می‌گن وااای، چی گفت؟؟

غربت و زخم کاری هم که قبلا درباره‌ش حرف زده شد.
گناه فرشته، قطب شمال، جیران و ...؛ یعنی واقعا بابت ساخت این فیلم‌ها، پولِ واقعی خرج شده؟

پ.ن ۱: همچنان آخرین سریال عالی، قورباغه بوده و بس.
پ.ن ۲: خاتون، ‌آکتور، پوست شیر و ...، حداقل به شعور و وقت مخاطب توهین نمی‌کردند و کیفیت نسبتا خوبی داشتند و برای تولیدشون زحمت کشیده شده بود.
پ.ن ۳: لیست این مزخرفات خیلی بیشتر از این چندتاییه که بررسی شد. و البته درباره‌ی شدت چرند بودن‌شون می‌شه ساعت‌ها حرف زد.
پ.ن ۴: این وسط‌ها، مگه تموم عمر چندتا بهاره بد نبود. گل یا پوچ هم خوب بود. بهتره که ادامه‌ش رو یا نسازند یا با همین سبک و با استفاده از مردم (و نه سلبریتی‌ها)‌ بسازند.
پ.ن ۵: سریال‌های خارجی هم به‌شدت همین روند تنزل و افول رو دارند.

?@HameChiz_0?

داغ ترانه تو نگام
شوق رسیدن تو تنم

تو حجم سرد این قفس
منتظر پر زدنم

? شادمهر عقیلی - علامت سؤال
ترانه: نیلوفر لاری‌پور
آهنگسازی و تنظیم: شادمهر عقیلی

?@HameChiz_0?

من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

برگشت یار سرکشم بگذاشت عیش ناخوشم
چون مجمری پرآتشم کز سر دخانم می‌رود

با آن همه بیداد او وین عهد بی‌بنیاد او
در سینه دارم یاد او یا بر زبانم می‌رود

صبر از وصال یار من برگشتن از دلدار من
گرچه نباشد کار من هم کار از آنم می‌رود

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود

(سعدی)

?@HameChiz_0?

9️⃣/9⃣
صد البته که سیاستمدارها و مقامات کشورهای خارجی اون‌قدر احمق و ناتوان نیستند که مغزشون رو بدن دست چهارتا جوجه‌ی عقده‌ای وطن‌فروش
اما این چیزی از خیانت و حقارت این افراد مفلوک کم نمی‌کنه.

پ.ن ۱: هیچ‌وقت معنی این حرف‌ها دفاع از هیچ حاکمیتی نیست. زمان قاجار هم اگر کسی به نیروهای دشمن گرا می‌داد و فتح رو برای اون‌ها هموارتر می‌کرد، قصور و ناتوانی قاجار سر جای خودش، اما خیانت خائن به وطن هرگز بخشودنی نبود؛ چه به ثمر بنشینه، چه نه.
پ.ن ۲: ساده‌انگاریه که کل دلایل اون شکست‌ها (مثل سقوط هخامنشی) رو گردن یک خیانت فردی انداخت. قطعا عوامل خیلی خیلی زیادی لازمه تا یک حکومت فروبپاشه و چه‌بسا بدون اون خیانت‌ها هم این شکست‌ها اتفاق می‌افتاد. اما موضوع بحث ما این‌جا نه فتح و شکست، که خیانت‌کردن به کشور بود؛ ورای هر تاریخ و حکومتی.

?@HameChiz_0?

6️⃣/9⃣
کل این حرف‌ها رو زدم که به این‌جا برسم؛ قبلا هم گفتیم
مخالفت یا موافقت با یک حکومت، دولت، تفکر‌ سیاسی و ...، یک نظره که هرکس می‌تونه داشته باشه؛ هرکس هم استدلال خودش رو داره.

تاریخ داره نشون می‌ده، این‌که وضعیت حکمرانی چه‌طور بوده، مردم تحت ستم بودند یا نه، شرایط جامعه چه‌جوری بوده و ...، سر جای خودش.
اما هیچ‌وقت، هیچ‌کس، تحت هیچ شرایطی، در هیچ تاریخی و در هیچ جغرافیایی، خائن به وطن رو، خائن به خاک و امنیت رو، و خائن به مردم کشورش رو نمی‌بخشه؛ با هر استدلالی.

?@HameChiz_0?

خورشید خانم پنجه‌ش، گرم و طلایی
تو باغ درختا رو، چراغون کرده

بیا گل ریحون دارم، دیگه نوروز تو راهه
بیا رنگین‌‌کمون دارم، دیگه نوروز تو راهه