@khamooshane
▪️◾️▪️◾️▪️◾️◾️▪️

Dance while you can
Before the night is over
We know how life
How life can change

هنر میشل گورِویچ نه در ارائه‌ی یک ساختار موسیقی تازه و رقابت‌طلب، که در تکرار تم‌هایی است که هر بار به شیوه‌ای دگرگون شده خود را در میان نت‌های موسیقایی پیدا می‌کنند. صدای دودگرفته‌ی گورویچ هر بار اشتیاق و زخم‌های انسان شهری را به یک نام می‌خواند و در عین تازگی و لذت، حرفش همواره یکی است. یک بار تلخی لحنش را می‌دوزد به "شش ماه اول عاشقی" و بار دیگر شیرینی ترنمش معشوق را در قرنطینه صدا می‌زند.

چه تلخ و چه شیرین، گورویچ از عشق حرف می‌زند و زیبایی و جاذبه‌ی حرف‌هایش که به ترنم در آمده‌اند در صداقت آنهاست. او نه سپید است و نه سیاه. خاکستری است، همه‌ی موسیقی‌اش و همه‌ی ترانه‌هایش خاکستری‌اند و صادق. او راوی خاطرات، زخم‌ها، امیال و تنهایی آدم شهری امروز است که هر روز که می‌خواهد به خودش نزدیک شود از درون احساس می‌کند که دارد چیزی را از دست می‌دهد. کلام گورویچ روایت فقدان ما انسان‌هاست و قصه‌ی جستجوی ما به دنبال گمشده‌مان.

منبع : وبسایت ویرگول ، مقاله برای «جاده‌ها زاده شده ام»
@khamooshane
▪️◾️▪️◾️◽️◾️◾️▪️

من که در پیله، گاه می‌خواندم
به من آهنگ آسمان دادی
در سلام تو غرق بودم که
رفتی و دست هم تکان دادی

لبت آن، خطِ نسخِ کوفی کُش
روز اول، شراب خوارم کرد
خط چال تو حین هر لبخند،
بعد هر بوسه داغدارم کرد

رد شدم از خطوط قرمز خود
با جهان در مجادله بودم
تو سر موضع خودت ماندی
من که اهل معامله بودم

رودِ خود را گذاشتم رفتم
سمت دریا و شور غمگینش
طوری از خود عبور کردم که
ماهی از آب‌های شیرینش

مثل چشمان بی ملاحظه‌ات،
غمت اصلا زبان نمی‌فهمد
بغض من توده‌های این سینه‌ست
درد که استخوان نمی‌فهمد

مثل یک مکث، آخر جمله
نقطه‌ای انتهای خط هستم
با تو کارم رواج داشت رواج
حال، باری به هر جهت هستم

فکر کردم که روزگار، به من
پاسخی غیر خیر، خواهد داد
شدم آن باغبان که می‌داند،
میوه‌اش را به غیر خواهد داد

کار دنیاست زندگی کردن
گرچه از آن نخورده‌ام، سیرم
من نماد مقاومت هستم
زخم دارم ولی، نمی‌میرم

تو که چشمت پر است از باروت
تو که لب‌های مرغ مینایی
به چه حقی گذاشتی رفتی؟
به چه حقی هنوز، اینجایی؟؟

لاکم آرامگاه خوبی بود
در خودم دفن بوده‌ام به خوشی
مردم‌آزار جان، چه کاری بود؟!!
زنده کردی مرا خودت بکشی؟

از  مداوای خویش بیزارم
تب تو خاستگاه بیماری ست
می‌روی تو، اگر یقین دارم،
مرگ، معشوقه‌ی وفاداری ست

گرچه اصلا زمان خوبی نیست
ناگزیرم که انتخاب کنم
زندگی جان کمی تحمل کن
بروم مرگ را جواب کنم...

آرش واقع طلب

@khamooshane
◾️▪️◾️▪️◽️◾️▪️◾️

کاتاژینا یاکووسکا/
لهستان
@khamooshane

گو پایِ حرف و راهِ نگه در میان مباش

این عيش بس‌ که با تو به‌ یک‌جا نشسته‌ایم

#طالب_آملی
@khamooshane
▪️◾️▪️◾️◽️▪️◾️◾️▪️

دوش دور از رویت ای جان، جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

در تفکّر عقلِ مسکین پایمال عشق شد
با پریشانیّ‌ِ دل، شوریده چشمم خواب داشت

کوسِ غارت زد فراقت گِردِ شهرستان دل
شحنۀ عشقت سرای عقل در طبطاب داشت

نقش نامت کرده دل محراب تسبیح وجود
تا سحر تسبیح‌گویان روی در محراب داشت

دیده‌ام می‌جست و گفتندم نبینی روی دوست
خود دُرَفشان بود چشمم کاندر او سیماب داشت

زآسمان آغاز کارم سخت شیرین می‌نمود
کی گمان بردم که شهدآلوده زهر ناب داشت

سعدی این ره مشکل افتاده‌ست در دریای عشق
اوّل آخر در صبوری اندکی پایاب داشت.

#سعدی
تصحیح محمدعلی فروغی

@khamooshane
◽️◾️▪️▪️◾️◾️◾️▪️◽️

گل مریم سپید
خواننده: طاهر قریشی
ترانه/ملودی: ایرج امیر نظامی

@khamooshane
???????

امیدهای ناممکن

ما امیدی نداریم
که باد شکوفه‌های سیب را
برای ما به ارمغان بیاورد
دانسته‌ایم
بدون شکوفه‌های سیب
بدون حرمان‌های زودرس
می‌توان
زندگی کرد
هرچه برای ما محبوب شد
در یخبندان شب
شکست
من بر باد نرفتم
امّا خیابان‌های پاریس
باران‌های پاریس
آن تلویزیون سیاه و سفید
در مدخل مسافرخانه
که فیلم رؤیای شیرین
رنه کلر را نشان
می‌داد
مرا به آتش می‌کشد
چاره چیست؟
آیا باید فراموش
کرد
یا باید در شفافیت آب‌های ناممکن
به دنبال عکسش بود
که هنوز خنجری را که در سینه‌ی من
به یادگار گذاشته است
در سینه‌ی من مانده است؟
گاهی از جراحت خنجرش
از خواب می‌پرم
خیال می‌کنم
می‌خواهند مرا
به زور سوار آمبولانس
کنند
راستی نجات در چیست؟
در فراموشی؟
در خیرگی به شمع‌هایی که به پایان
می‌رسند؟
به یاد آوردن کافه‌های
جوانی در تهران، لندن، ژنو،
نیویورک، بیروت
که با حضور زنان
تا بی‌نهایت وسعت
پیدا می‌کردند
و آینه‌هایی که جوانی مرا
نشان می‌دادند؟
پس
فراموشی است
فراموشی خواهد بود
ساده و حرمان‌زده
در باران مانده‌ام
فراموشی را به تنهایی
با خودم تکرار می‌کنم.

#احمدرضا_احمدی
@khamooshane
▪️◾️▪️◾️◽️▪️◾️◽️

? بردی از یادم
خواننده : ویگن و دلکش
ترانه : پرویز خطیبی
آهنگساز : مصطفی گرگین زاده

#عصمت_باقرپور_بابلی معروف به #دلکش، خواننده مشهور ایرانی

«دلکش» نام گوشه‌ای در دستگاه ماهور است نامی که روح‌الله خالقی، استاد موسیقی، برای این خواننده دهه ۳۰ و ۴۰خورشیدی برگزید.

@khamooshane
▪️◾️▪️◾️◽️◽️◽️◾️