یوم سبتهم (سوره اعراف/ ۱۶۳)

حرمت روز سبت در سرتاسر عهد عتیق (تنخ) بسیار جدی و ابدی و شرط لازم و غیرقابل تخطی سعادت و رستگاری است. به نظرم (در کنار ختنه) این یکی از موانع ذهنی و قابل درک یهودیان برای پذیرش ادیانی است که سبت در آنها موضوعیتی ندارد. حال در اینجا دو سئوال یا نکته برای بررسی و تامل بیشتر مطرح می کنم که اگر دوستان هم همراهی کنند یا جواب و توضیحی برایشان دارند می تواند پربرکت باشد:

1- آیا سبت، واقعا در اسلام صراحتا نسخ شده؟ (دقت داشته باشیم که در آیه مربوط به نماز جمعه، اشاره شده که در وقت نماز جمعه، کار و کاسبی را رها کنید و بعد از نماز هم آن را ادامه دهید. پس از آن آیه، تعطیلی روز جمعه در نمی آید)
2- آیا سنت سبت در آیین یهودی قابلیت این خوانش را دارد که به مفهومی کلی تر ارجاع شود؟ این مفهوم کلی که در هر دوره 7 روزه، یک روز آن باید تعطیل و استراحت و مختص عبادت باشد. حال این روز می تواند طبق قرارداد شنبه باشد، یکشنبه باشد، جمعه باشد یا روزی دیگر. نه اینکه روز مشخصی از روزهای هفته همچون شنبه. به عبارت دیگر اگر یک آیین یا جامعه قرارداد کند که روز سه شنبه روز تعطیل و استراحت و مخصوص عبادت و اجتماعش باشد، به نوعی قانون سبت را رعایت کرده است.
بخشی از آیه ای از قرآن که آن را در تیتر گذاشته ام، وسوسه کننده است که چنین نگاهی به آیین سبت داشته باشیم. آمده است روز سبت شان. تو گویی روزهای سبت دیگران می تواند متفاوت باشد.

تا ابتدای ماه رمضان به شرط بقا و سلامت و فرصت، انشاءالله فضیلت تلاوت هر کدام از سوره‌ها یا آیات خاص مربوط به هر جزء را بر اساس احادیث وارده، به تفکیک جزء در اینجا خواهم گذاشت.

به نام خداوند حی توانا،

در اینجا قصد دارم به ترجمه های مختلف از آیه ۱۴ فصل ۱۴ کتاب زکریا که از آخرین کتب عهد عتیق است بپردازم، حضرت زکریا در کتابش پیشگویی های دارد در مورد همان مواردی که جناب حزقیال نیز در فصل ۳۸ کتاب خود به آن اشاره کرده است یعنی زمانی که جوج(یاجوج) و ماجوج به ضد اورشلیم قیام می کنند.

نکته ای که در این آیه کتاب زکریا هست تغییراتی است که در طول زمان در ترجمه های مختلف از این آیه حادث شده است.

به هر حال مشخص می شود که کتاب مقدس در پیشگویی خود در مورد اشغال سرزمین مقدس توسط جوج و ماجوج و یهودا صراحت دارد که این سرزمین توسط امتها(مسلمانان) در امنیت بوده(حزقیال ۳۸: ۸) و مورد حمله و اشغال توسط جوج و ماجوج و یهودیان قرار خواهد گرفت.

https://sepehrmohamadi.ir/w/index.php?title=%D8%B2%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D8%A7_%DB%B1%DB%B4:_%DB%B1%DB%B4

وحشی یا پرثمر - قسمت ششم در میان شواهد و قرائنی که می‌تواند به نفع این نظر باشد که פרא، در عبارت פרא אדם (فراز ۱۲، باب ۱۶، کتاب آفرینش) در اصل פרה بوده و به اشتباه פרא ضبط شده‌است، دو جمله‌ای است که در ادامه همین عبارت، در وصف اسماعیل آمده‌است: "ידו בכל…

در این ارائه آقای سپهری نکات جالبی بود که باید بنشینم و یک دور عهدین را با عنایت به آنها بخوانم. مثلا همیشه برایم سئوال بود که چرا اینقدر از ساکنان و پادشاهان جزایر در عهدین صحبت شده و هیچ وقت حواسم نبود که تمام قاره آمریکا، انگلستان و استرالیا هم جزیره هستند.

?نشست تخصصی بررسی مالکیت یهود از نیل تا فرات در تورات?استاد سپهر محمدی

#نشست_صهیونیسم
#مالکیت_یهود
#تورات
#از_نیل_تا_فرات
#مجمع_فرق_ادیان_اقوام_مذاهب
#مفام

?@mafam1392(در پیام رسان ایتا)

وحشی یا پرثمر (قسمت پنجم) در یادداشت قبلی به رویه معمول در تورات عبری، در نام‌گذاری اماکن یا فلسفه اسامی اماکن، اشاره‌ای اجمالی داشتم. گفته شد که با در نظر داشتن این رویه، شاید بتوان لقب פרא را برای اسماعیل با نام פארן (پاران) که سکونت‌گاه اسماعیل است نیز…

به بهانه عید اضحی

ترجمه فارسی ماشاءالله رحمان‌پور و موشه زرگری (هر دو یهودی) از پنج سفر تورات، ترجمه‌ای کمتر دیده شده از این کتاب است که اولین انتشار آن در دهه ۱۳۶۰ شمسی بوده‌است.
باب ۲۲ از سفر پیدایش، روایت قربانی پسر ابراهیم است. در ترجمه مذکور، فراز ۱۴ از باب ۲۲، به گونه‌ای ترجمه شده که می‌تواند توجه مخاطب را نسبت به سایر ترجمه‌ها به خود جلب کند:

"اوراهام نام آن محل [محل قربانی] را خدا ییرئه نامید. (اوراهام با خود گفت) در آینده (واقعه) امروز شهرت خواهد یافت و در این کوه خدا متجلی خواهد شد."

همچنانکه برای مخاطب مشخص است، عباراتی که مترجمان در پرانتز گذاشته‌اند، نقش توضیحی دارند و عینا در متن عبری نیستند (عبارت داخل کروشه نیز از خودم است). بنابراین ترجمه خالص این فراز، از نظر مترجمان مذکور چنین است:

"اوراهام نام آن محل را خدا ییرئه نامید. در آینده امروز شهرت خواهد یافت و در این کوه خدا متجلی خواهد شد."

می‌توان پذیرفت منظور از "امروز" در عبارت بولد شده، آنچنانکه مترجمان نیز با توضیح داخل پرانتز متذکر شده‌اند "واقعه امروز" و به عبارتی خود ماجرای قربانی است. اما اگر منظور از امروز، خود "روز" قربانی باشد (که نه با منظور دیگر، غیرقابل جمع است و نه می‌‌توان بر انحصار آن به چنین منظوری اصرار کرد) می‌توان گفت آنچه بر اساس این ترجمه پیشگویی شده، فقط با مشخص شدن تاریخ آن روز در سنت محمدی (۱۰ ذی‌الحجه) و بزرگ‌داشت آن روز (عید اضحی/قربان) در این سنت، محقق شده‌است. حتی می‌توان در تاویلی ذوقی، عنوان اضحی بر عید قربان را نیز در سنت اسلامی، کنایه‌ای از روشنی و وضوح و درخشندگی این روز و به عبارت دیگر، شهرت و نامی شدن آن قلمداد کرد یا آن را مرتبط با تجلی وعده داده شده خدا در آن کوه دانست. (با فلسفه‌های نامگذاری این روز به اضحی آشنا هستم و این نکته را صرفا به عنوان یک فرضیه، طرح کردم).

۲۸ خرداد ۱۴۰۳

دعای سمات و یهودیت-۱ همیشه کلماتی مثل «جبل حوریث» و «ساعیر» و «فاران» در دعای سمات توجهم را جلب می‌‌کرد که مشخص است مثلا «جبل حوریث» همان «کوه حوریب» تورات است. همین باعث شد به این دعا با دقت بیشتری توجه کنم. واقعا از کنار این نکات در دعای سمات نمی‌شود به…

دعای سمات و یهودیت-۱

همیشه کلماتی مثل «جبل حوریث» و «ساعیر» و «فاران» در دعای سمات توجهم را جلب می‌‌کرد که مشخص است مثلا «جبل حوریث» همان «کوه حوریب» تورات است. همین باعث شد به این دعا با دقت بیشتری توجه کنم. واقعا از کنار این نکات در دعای سمات نمی‌شود به راحتی گذشت:

- به جز حضرت محمد، پیامبرانی که نام آن‌ها در دعا آمده، موسی (۵ بار)، اسحاق (۳ بار)، یعقوب (۳ بار)، ابراهیم (۵ بار) و آدم (۱ بار) هستند. یاد کردن از موسی و ابراهیم و آدم، مطابق روال معمول ادعیه است اما یاد کردن از اسحاق و یعقوب کمی غیرمعمول است. این را بگذارید کنار اینکه از عیسی و نوح، بر خلاف رویه معمول در ادعیه، مستقیما یاد نشده. از نوح یاد نشده و از عیسی نیز فقط یکبار به صورت ضمنی و در عبارتی گنگ یا نیازمند به تفسیر یاد شده:

«و ببرکات التی ... بارکت لاسحاق صفیک فی امة عیسی» (این جمله در فرازی است که در آن به ارتباط ابراهیم با امت محمد، ارتباط یعقوب با امت موسی و ارتباط محمد با عترت و امتش یاد شده. ارتباط اسحاق با امت عیسی چیست و چگونه در تناظر مفهومی با این ارتباطات قرار می‌گیرد؟)
از اسماعیل نیز یاد نشده که خیلی غیرمعمول نیست، اما وقتی از اسحاق سه بار یاد شده، یاد نکردن از اسماعیل قدری به چشم می‌آید.

- نام دیگر دعای سمات، دعای شبور است. گفته می‌شود این کلمه، همان شوفار (شیپور) عبری است. به خاطر بیاورید جایگاه ویژه‌ای را که شوفار در آیین‌های یهودی دارد.

- زمان فضیلت خواندن این دعا نیز غروب جمعه است. همان زمانی که یهودیان آن را «عرو شبات» (غروب جمعه) می‌خوانند و عباداتی مخصوص آن برای شنبه دارند. عرو شبات برای یهودیان از نظر آیینی و قداست، چیزی مثل شب جمعه برای مسلمانان است.

- بسیاری از مضامین این دعا عینا در تورات موجودند. مثل کلمات و اعلامی که ابتدائا ذکر شد یا عبارات «ربوات المقدسین» (کتاب تثنیه، باب ۳۳، فراز ۲)، «کروبین»، «بحر سوف»، «بیت شبع»، «بیت ایل» (این کلمات و اعلام به کرات در تورات به کار رفته‌اند و نیاز به آدرس‌دهی دقیق ندارند) و..
برای عبارت «قبة الرمان» هر تفسیری ارائه شود در بافت این دعا و با توجه به سایر کلیدواژه‌های مذکور نمی‌تواند مخاطب آشنا را یاد این فرازها از کتاب خروج در وصف لباس مخصوص هارون، به عنوان تنها کسی که به جز موسی اجازه داشت به قدس‌الاقداس (محرمانه‌ترین مکان مسکن عهد) وارد شود نیندازد:

«بر گرد دامن ردا، انارهایی با نخ‌های آبی، ارغوانی و قرمز بدوز و زنگوله‌هایی از طلا میان آن‌ها قرار ده. زنگوله‌های طلا و انارها یکی در میان، بر گرد دامن ردا باشد. هارون ردا را به هنگام خدمت بر تن کند. چون به پیشگاه خدا در قدس داخل شود یا از آنجا بیرون آید، صدای زنگوله‌ها شنیده خواهد شد، مبادا بمیرد.» (سفر خروج، باب ۲۸، فرازهای ۳۳ تا ۳۵)

به هر حال به نظر می‌آید این دعا، می‌تواند دعایی باشد باب طبع یهودیان تازه مسلمان و دلگرم بودن آنان به دین جدیدشان به واسطه این دعا.

۱ خرداد ۱۴۰۳

(ادامه دارد)

پی‌نوشت: در تاریخ ۲ خرداد ۱۴۰۳، پاراگراف آخر یادداشت، ویرایش شده‌است.