ناهم‌زمانی امور هم‌زمان

@moshtaghivmahjoori

نقد ایده وفاق ملی

@moshtaghivmahjoori

♦️**وفاق ملی(اختصاصی رسانه تحکیم ملت)
احسان شریف ثانوی

مقدمه**

در ایام انتخابات سه ایده‌ی روزنه‌گشایی، راه‌گشایی و میانه‌روی را با نگاهی انتقادی مورد مداقه و تحلیل قرار دادم. به گمان من وفاق ملی ایده‌ای در ادامه‌ی زنجیره ایده‌هایی است که ذکر کردم. جدای از جنبه‌های اشتراکی مولفین و موسسین این ایده‌ها، که در مقام تحلیل و نقد بی‌اهمیت است، باید مجددا به کنه نگاهی پرداخت که راه‌حل تمامی ابرمسائل و بحران‌های سیاسی و اجتماعی این سال‌ها را با نگاهی تقلیل‌گرایانه به راه‌حل‌ها و ایده‌هایی چون روزنه گشایی، صبر شادمانه و اکنون وفاق ملی فرو می‌کاهد. ماهیت همه‌ی این پروژه‌ها که به نظرم از ایده عنوان دقیق‌تری است، اشتراکات جدی دارد. میانه‌روی، خشونت گریزی، اصلاح‌طلبی دولت‌محور‌ راهبردهای متفاوت این پروژه‌ها در نسبت با ساختار سیاسی و جامعه است.
من ابتدا مجددا به بررسی مفهومی دقیق گره‌های مرکزی این ایده‌ها خواهم پرداخت. سپس تحلیلی از ابر بحران‌ها و کلان مساله‌های سیاسی و اجتماعی را طرح خواهم کرد و‌در نهایت امر سراغ تحلیل و تدقیق "وفاق ملی" به عنوان نهایی‌ترین کالای خط تولید راهبرد محمدرضا جلایی پور عزیز و دوستان خواهم رفت.

https://telegra.ph/وفاق-ملی-01-29-2

🆔️@tahkimmelat

?فایل pdf مقاله
?#جستاری_درباب_حکمرانی_و_آینده
?احسان شریف ثانوی
?آدرس کانال تلگرامی
@moshtaghivmahjoori

?فایل pdf مقاله
?#سکولاریسم_و_جامعه_ما
?احسان شریف ثانوی
?آدرس کانال تلگرامی
@moshtaghivmahjoori

*♦️* ما

? احسان شریف ثانوی در یادداشتی اختصاصی به رسانه تحکیم ملت**

? مقدمه

?در هیاهوی زنده‌باد و مرده‌بادهایی که این روزها به سمت هم پرتاب می‌کنیم می‌توان چند قدمی عقب رفت و‌فارغ از این هیاهوی زودگذر مساله ایران و مساله‌ی ما را در قاب و تصویری کلان‌تر‌ دید. ایران برای من یک واحد جغرافیایی نیست، از ایران که می‌گویم چشم به یک پیوستار تمدنی_فرهنگی دارم. تاریخ ما مشحون از فراز و فرودهاست. اندود از کامیابی‌ها و زوال‌ها، حالا هم چون همیشه و همواره ما در میانه‌ی تاریخیم. در میانه‌ی تاریخ با نگاهی به پس و گامی به پیش. من قصد دارم از افق یک "ما" به ایران و مساله ایران نگاهی بیندازم. با فهم این‌که جامعه یک کل واحد و یک‌دست نیست، برشی از این جامعه‌ی ناهمگون را پدیدارشناسی خواهم کرد. برشی که در فهم مساله‌ی ایران و همه‌ی ابعاد گوناگونش از چشم اندازی مشترک در حال فهم و تبیین آن هستند. از "ما" باید سخن بگوییم. از مایی که زیر تازیانه‌های مدام دیگری‌سازی است. از مایی که در معرض مدام تبدیل تفاوت‌ها به دشمنی قرار دارد. باید هویت جمعی این "ما" را تبارشناسی کنیم و در باب بود و نمودش سخن‌ها بگوییم.

? مبانی

?جامعه را می‌توان با روش‌ها و متدلوژی‌های مختلف شناخت. می‌توان نگاهی طبقاتی و کلاسیک به جامعه داشت. می‌توان بر مبنای رفتارهای جمعی جامعه را فهم نمود و می‌توان با نگاهی تلفیقی و مدرن دینامسیم و پویایی جامعه را فرونکاست و در یک سیالیت چند وجهی آن‌را درک نمود.در تحلیل من که برگرفته از پاردایم تلفیقی جامعه شناسی است، یک پیوستار عینی و ذهنی وجود دارد. ساختارهای عینی چون حکومت، قانون و... و ساختارهای ذهنی مثل هنجارها و‌ارزش‌ها و... . من این پیوستار را در بعد زمانی تاریخ معاصر و یک قرن گذشته محل بحث دارم.

?از منظر تاریخی امکان شناسایی یک مای پیوسته در هر دو بعد ذهنی و عینی وجود دارد. روح زمانه‌ی ما در تبلور ایده‌ی گذار از کهنه به نو موضوعیت پیدا می‌کند. این ما در طی این تاریخ با همه‌ی فراز و ‌فرودها و همه‌ی پیش‌روی‌ها و رجعت‌ها همیشه کنش جمعی در راستای نوسازی و توسعه پیش روی خود داشته‌است. در بعد عینی هنوز خواست این ما همان یک کلمه‌ای است که میرزا یوسف‌خان مستشارالدوله در صد و اندی سال قبل در رساله‌ی یک کلمه بیان نمود: قانون. در بعد ذهنی هم این ما علی‌رغم مقاومت طبیعی و جدی کهنه در عام‌ترین کاربردش در یک پیوستگی تاریخی نوسازی و توسعه‌ی فرهنگی را پیش برده‌است. این ما در بزنگاه‌های تاریخ‌سازی چون انقلاب مشروطه، دولت‌ملی دکتر مصدق، انقلاب ۵۷، دوم خرداد ۷۶، جنبش سبز، جنبش مهسا و... با کنش‌های ظاهرا متفاوت خواست‌های بنیادین و مشترکی را پیش برده است. به گمانم مبنایی‌ترین خواسته‌ی این ما در بعد عینی دولت‌سازی در معنای مدرنش و حاکمیت قانون بوده است. در بعد ذهنی هم یک جنبش اصلاح‌گری فرهنگی برای تولد انسان مدرن ایرانی همواره درجریان بوده است.

?برای خواندن ادامه یادداشت روی لینک زیر کلیک نمایید.

https://telegra.ph/ما-07-15

?️@tahkimmelat

Telegraph

ما

***💢*** ما ***🖋*** احسان شریف ثانوی ***🔷*** مقدمه در هیاهوی زنده‌باد و مرده‌بادهایی که این روزها به سمت هم پرتاب می‌کنیم می‌توان چند قدمی عقب رفت و‌فارغ از این هیاهوی زودگذر مساله ایران و مساله‌ی ما را در قاب و تصویری کلان‌تر‌ دید. ایران برای من یک واحد جغرافیایی نیست، از…

**از امکان تا امتناع دموکراسی
انتخابات در نظام‌های هیبریدی

✍احسان شریف‌ثانوی**

♦مقدمه
من در این ماه‌ها درگیریِ جدی با مساله امکان یا عدم‌ِامکان دموکراسی‌سازی و تثبیت آن در ایران داشته‌ام. سعی نموده‌ام علاوه بر چارچوب‌های نظری و مطالعات پژوهشی_تطبیقی نگاهی جدی به بافتار فرهنگی، ابعاد تاریخی، ژئوپولتیک منطقه‌ای و امکان‌های عملیاتی آن در این جغرافیا و این زمانه داشته‌باشم. در سلسله مقالاتی پیوسته حاصل این تامل و تلاش نظری_پژوهشی را در یک بسترِ مناسب با مخاطبان به اشتراک خواهم گذاشت. اما در شرایط فعلی به عنوان پیش شماره‌ی این سلسله یادداشت ها تمایل دارم نگاهی نظری_پژوهشی به مقوله انتخابات در نادموکراسی‌ها یا نظام‌های هیبرید داشته‌باشم. در شرایطی که حتی فرانسیس فوکویاما سرنوشت محتوم ساختارهای سیاسی اقتداگرا را دموکراسی لیبرال نمی‌داند.

♦در سال‌های پس از جنگ سرد، ما با طیفی از حکومت‌ها طرفیم که کاملا در میانه دموکراسی و اقتدارگرایی به ثبات رسیده‌اند و دیگر مطالعه این کشورها با نظریاتِ گذار به دموکراسی ممکن نیست. حاکمیت‌هایی که در کنار وجوه اقتداگرایانه دارای نهاد انتخابات و سایر نهادهای مدنی هم هستند. سه مسیر اصلی شکل‌گیری این نظام‌های دوگانه(hybried) را پژوهش‌گران علوم سیاسی به این شکل دسته بندی می‌نمایند:

۱.زوال یک حکومت اقتدارگرا
۲.سقوط یک حکومت اقتدارگرا
۳.زوال یک دموکراسی

♦کشورهای دارای نظام هیبریدی عمدتا کشورهای درگیر در موج سوم دموکراتیزاسیون هستند. آن‌ها بر خلاف کشورهای موج اول دموکراسی‌سازی که ساخت دولتی قوی و کشورهای موجِ‌دوم دموکراسی‌سازی پس از جنگ جهانی دوم که دارای اقتصاد پایدار بودند، فاقد دولتی قوی و دارای اقتصادی ضعیف و ناپایدار بوده‌اند. پژوهش‌ها نشان داده است که هیچ دموکراسی در جهان با تولید ناخالص داخلی سرانه ۶۰۵۵ دلار دچار فروپاشی و بازگشت از دموکراسی نشده‌است.

♦در ساختارهای هیبریدی انتخابات لزوما هیچ نسبتی با مساله گذار به دموکراسی ندارد و‌ در بسیاری از اوقات با سازوکارهایی از قبیل :

-توزیع کرسی و منابع بین نیروهای وفادار
-کانالیزه کردن اعتراض‌ها با حداقل هزینه
به تحکیم و تقویت اقتداگرایی کمک می‌نماید.
نادموکراسی‌ها در حقیقت پدیده‌ای به نام ناانتخابات را در خود جای داده‌اند.
در این مکتوب نکاتی را پیرامون ناانتخابات در نظام‌های هیبرید را با شما به‌اشتراک خواهم‌گذاشت.

♦اصل زمینه
اصل زمینه مهم‌ترین مساله‌ای است که با آن می‌توان انتخابات و کارکردهای متفاوتش در نظام‌های هیبریدی بررسی کرد. بدون فهم دقیقی از زمینه و بافتار نظم سیاسی و ساختاراجتماعی گزاره‌های در باب انتخابات کلی گویی‌های نامشخص و نامعلوم است.
یوناتان مورس پژوهش‌گر برجسته نظام‌های هیبرید به دو نکته اساسی در مورد انتخابات در این نظام‌ها اشاره می‌کند:
_ زمینه و بافتار هر کشور مشخص می‌نماید، که انتخابات در آن چه کارکردی دارد.
- برگزاری منظم انتخابات و بهبود شرایط رقابت لزوما امکانی برای گذار به دموکراسی نیست. در بسیاری از کشورها مثل مکزیک و پاراگوئه انتخابات و اقتدارگرایی به هم‌زیستی رسیده‌اند.
مشخصا تفاوت‌های جدی زمینه‌ای و بافتاری مسیرهای متفاوتی هم در باب حرکت احتمالی به سوی دموکراسی رقم زده است.
مورس سه مسیر متفاوت برای دموکراسی‌سازی پساجنگ سرد برمی‌شمرد:
کشورهای پساکمونیستی، مسیر آفریقایی و کشورهای خاورمیانه‌ای

♦کارکرد
در شرایطی که مساله کارکرد انتخابات در این نظام‌ها عمدتا به‌دلایل حیثیتی و تقابل‌های بی‌اساس واضح و روشن نیست. خوب است نگاهی به پژوهش‌هایی دقیق در بابِ‌کارکرد انتخابات در این ساختارها بیندازیم.
جنیفر گاندی و آلن لات اوکار در مقاله‌ای چهار کارکرد انتخابات در نظام‌های هیبرید را به این شرح عنوان می‌نمایند:
_ تقسیم کرسی‌های قدرت
_ اعطای قدرت محدود و دسترسی محدود و ایجاد تنش دائمی در جبهه مخالفان
_ گرفتن اطلاعات گسترده از فضای اجتماعی
_ کاهش اقدامات خشن و خیابانی
آن‌ها در این پژوهش اشاره می‌کنند که در اکثر موارد انتخابات موجب تقویت نهادهای دموکراتیک نمی‌شود و بلکه به تثبیت نظام اقتدارگرا منجر می‌شود...... / ایران فردا

?متن کامل:

https://cutt.ly/RepR3E1P

melimazhabi.com
✅@mellimazzhabi

Telegraph

🔴از امکان تا امتناع دموکراسی

***🔻***احسان شریف‌ثانوی @iranfardamag ***🔹***مقدمه من در این ماه‌ها درگیریِ جدی با مساله امکان یا عدم‌ِامکان دموکراسی‌سازی و تثبیت آن در ایران داشته‌ام. سعی نموده‌ام علاوه بر چارچوب‌های نظری و مطالعات پژوهشی\_تطبیقی نگاهی جدی به بافتار فرهنگی، ابعاد تاریخی، ژئوپولتیک…