هر کجا دیدی که ماندن ها عذابت می دهد؛
یا که دستانی به منّت نان و  آبت می دهد؛

هر زمان حس کردی از همراهی ات زخمی عمیق؛
روی قلب افتاده و ، حالی خرابت می دهد ؛

بی صدا و هیچ حرفی آن محل را ترک کن!
این چنین رفتار ، رنجِ بی حسابت می دهد

دور باش از هر چه را کز دور میبینی قشنگ !
پوچ باشد برق زیبایش ! سرابت می دهد

بر حذر باش از کسی که خوب بودی در عوض ؛
جای خوبی با بدی هایش جوابت می دهد

آن کسی را که نمی فهمد تو را خطّش بزن
قلبِ زخمی و شکسته و کبابت می دهد

بی نهایت رنج و آزاری که میبینی از او ؛
زندگی تعطیل و بر مُردن شتابت می دهد

حرف دانا را به گوش جان پذیرا باش چون؛
تجربیّاتش به غایت ، صد کتابت می دهد

مهربانی های خود را خرج اهلش کن عزیز !
در مقابل مهرِ رویَش ، آفتابت می دهد

لایقت باشد کسی که شمعِ شبهای تو و ؛
در سیاهی ، روشنای ماهتابت می دهد

حالِ خوبی بی ریا در ساغری از اعتماد ؛
با هوای مستی و طعم شرابت می دهد

احترام و منطق و آرامش او می شود ؛
پرده ای بر اشتباهاتت ، حجابت می دهد

مثل من یک بار با گلپونه ها همخانه شو !
"پونه" با عطر خودش اکسیرِ نابت می دهد

🅲🅷🅰️🅽🅴🅻✓https://t.me/morfin401

        ?     @morfin401    ?
       ‌‌‌‌◉━━━━━━───────
       ↻    ◁     ❚❚     ▷    ⇆
?????????

❤️از همه سری تو❤️

حسی در من زنده‌است هنوز...
مثلِ حسرت‌های کودکی‌ام....
حسی در من زنده‌است هنوز ...
مثلِ اشتیاقم به آغوش پدر...
مثلِ اشتیاقم به بوسه‌های مادر...
حسی در من زنده‌است هنوز از جنسِ امید...
حسی که در سرم فریاد می‌زند ، هر لحظه‌را زندگی کن...
حسی در من زنده هست هنوز ،مثل درمان بال زخمی یک پرنده و پروازش در آسمان بیکران ...
هنوز هم حسی در سرم زار میزند ، مانند ابرهای تکه تکه ، برای باریدن ...
حسی در من زنده هست هنوز ، مثل لبخندت بعد گریه های شبانه ات ...
حسی در من میگرید ، مانند مادری در فراغ فرزندش ...
حسی در من فریاد میزند هنوز مانند لیلیِ بی خبر از مجنونش ....
حسی در من زنده هست هنوز ، مانند خندیدن چشمانت بعد یک غم طولانی ...
حسی در من زار میزند ، برای تو، برای من ،برای من و تو ....
حسی در من هر لحظه میگرید...
حسی در من زنده هست هنوز...
قاصدکِ عمر را به آسمان بسپار
و لحظه‌ات را دریاب...
ببین؛ بازهم که چایی‌ات سرد شد
لحظه‌را دریاب عزیزِ من!
فرداها به گور پدرشان خندیده‌اند.
من و تو چاره ای نداریم...
به جز بند زدنِ این چینی شکسته ،
امیدی هم اگر نیست، باید ساختش....
عمر که بی توجه به حالِ ما می‌گذرد
کمی تقلا برای چنگ زدن به ریسمان رویا هم ، بد نیست....

مَصی✍️
???️???✓https://t.me/morfin401

"خواب"

خواب بودم..
صدای جیغ و داد و همهمه میومد..پلکامو به زحمت باز کردم، با خودم گفتم:این همه مهمون سرزده از کجا اومده؟
صدای ضجه های مادرمو که شنیدم، جا خوردم!
رفتم سمتش..
گفتم مامان، چی شده؟ چرا گریه میکنی؟
هر چی ازش میپرسیدم، نه نگام میکرد...نه جوابمو میداد...
خودشو انداخته بود ، روی یکی که نمی دیدمش...
خواهرامو دیدم...
دیدم اونام حالشون خرابه...
هی جیغ میزنن و گریه میکنن...
رفتم سراغ یکی یکی شون...
میزدم رو شونه هاشون تا بپرسم چی شده؟
اما اونام بهم توجه نمیکردن...خسته شده بودم ازین سردرگمی...
آروووم ، رفتم نزدیک اونیکه مامانم بغلش کرده بود و ولش نمیکرد...
یهو خودمو دیدم...ماتم زده بود...
رفتم نشستم کنارش...گفتم شاید اینجوری منو ببینن و باورشون بشه که زنده م...
باید از خواب بیدارشون میکردم...
اما...
اما هر چی باهاشون حرف میزدم...
هر چی فریاد میزدم....
بی فایده بود...
دیگه ساکت شدم و ناامید...ترجیح دادم فقط نگاشون کنم...
دورمو گرفته بودن...
تو ناله هاشون از من میگفتن...
دیگه خودمم گریه م گرفته بود...
داشتن قنداق پیچم میکردن، تو یه پارچه ی سفید...
میخواستن رومو بپوشونن ، که داد میزدم، نکنین...
نفسم میگیره...
مامانم میدونستا.. اما هر چی پارچه رو میزد کنار، دوباره میپوشوندن...
بالاخره منو پیچیدنو تو یه قفس چوبی گذاشتَنَم...
جاش تنگ بود...اما...توش جا شده بودم...
وااای که چقدر عزیز شده بودم...رو زمین نبودما...
رو شونه هاشون، داشتن منو میبردن....
ازون بالا چقدر همه چی دیدنی بود...
یه عده پچ پچ میکردن...معلوم بود واسه تماشا اومده بودن...
یه عده آروم و قرار نداشتنو فقط میگفتن، خیلی زود بود...
عزیزامو میدیدم که تو راه قبرستون...هی از حال میرن...
بالاخره رسیدیم ...
رسیدیم همونجا که میگن خونه ی اول و آخر هممون اونجاست...
یه چاله کنده بودن که بزارنم اون تو...
خیلی گود بود و تاریک...
یعنی دلشون میومد، منو بزارن و روم خاک بریزنو برن؟
تو دلم میگفتم، میدونم اینکارو نمیکنن...
اما...کردن...
اولین بیلِ خاک رو که ریختن، داد کشیدم...
گفتم نریزید...
خواهش میکنم نریزید...
مگه نمیدونین به بوی خاک حساسیت دارم؟؟؟
نمیدونید نفسم میگیره؟؟؟
انگاااار کر شده بودن...
اونقدررر ریختن، که چاله پر شده بود...
دیگه نای نفس کشیدن نداشتم...
بخودم گفتم؛راحت بخواااب ..که دیگه راحت شدی...
شب بیداریهات تموم شده بانو ...
بخواب ..بخواب دنیا خسیسه
واسه کمتر کسی غم می نویسه..

#جوکر خرم آباد

???️???✓https://t.me/morfin401

حالا که مرا نداری، کسی هست مراقبت باشد؟
کسی هست وقتی دلت گرفته تو را بخنداند؟
کسی هست وقتی خوابت نمی‌برد بنشیند تا خود صبح با تو حرف بزند؟
کسی هست؟ کسی هست مثل من حرصت بدهد و با اخم نامش را که صدا می‌کنی برایت بمیرد؟
کسی هست نوازشت کند؟
کسی هست بداند کدام آهنگ را برایت بگذارد وقتی دلت گرفته ؟ کسی هست آهنگهای غمگین را تندتند رد کند؟
کسی هست درباره کتابی که می‌خوانی با او حرف بزنی؟
کسی هست؟ کسی هست همینطور که راه می‌روی برایت بمیرد؟
کسی هست کف دستت را ببوسد و مست شود از بوی تنت، عطر گندم خام؟ 
حالا که مرا نداری، تنها نمانده‌ای؟ دلتنگ نیستی؟ دلت بوسه و نوازش نمی‌خواهد؟ دلت یک مرد کلافه نمی خواهد که از همه دنیا پناه بیاورد به امن آغوشت؟ دلت یک کشتی شکسته نمی‌خواهد که در بندر دستانت پهلو بگیرد؟ دلت تنگ نشده برای این که بخندانمت، و بعد برگردی و نگاهم کنی که محو شده‌ام در حالت چشمانت، وقتی که می‌خندی از ته دل؟ 
خوش به حال باد. خوش به حال ماه. خوش به حال رژ لبت. خوش به حال شال آبی لعنتیت. خوش به حال آینه‌های آسانسور. خوش به حال خورشید. خوش به حال راننده‌های تاکسی که روزی دوبار صدای تو را می‌شنوند. خوش به حال تمام هفت میلیارد و خرده ای آدم دنیا، که می توانند صدایت کنند و جوابت سکوت نباشد.
حالا که مرا نداری...می‌بینی؟ مرا نداری. چه اهمیتی دارد بعد از این جمله لعنتی چه می نویسم...

#حمید_سلیمی

???️???✓https://t.me/morfin401

?#شعر *?*

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو

پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو

سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو

ور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگو

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت

آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسم

گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد

در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو

گفتم ای دل چه مه‌ست این دل اشارت می‌کرد

که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو

گفتم این روی فرشته‌ست عجب یا بشر است

گفت این غیر فرشته‌ست و بشر هیچ مگو

گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد

گفت می‌باش چنین زیر و زبر هیچ مگو

ای نشسته تو در این خانه پرنقش و خیال

خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو

گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست

گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو

?#احمد_عبادی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌**

????????

???️??? https://t.me/morfin401