نزار تحلیل هاتو بکوبم تو سرت

ساواکی بفرست پی‌وی لازم دارم یکیو کیر کنم

ساواکی بفرست پی‌وی لازم دارم یکیو کیر کنم

چرا منو نگفتید بگم

چرا منو نگفتید بگم

چرا منو نگفتید بگم

درود عزیزان متاسفانه ما توسط مشتی ایرانستیز تبر خورده و گپ چنلمون رو از دست دادیم مجبور شدیم گپ و چنل جدید بزنیم شما قبلا عضو بودید خوشحال میشیم دوباره عضو شید و از ما حمایت کنید ❤️❤️ لینک چنل : @REDEMPTION_IRAN لینک گپ : @THE_IDEALISTS

ایولا

?این‌شوشیناک

نام این‌شوشیناک، خدای شهر شوش، از دوره‌ی سلسله‌های قدیم در متون ظاهر می‌شود و در عهدنامه‌ی عیلام با نرام‌سین در مقام ششم آمده است اما رفته‌رفته در رده‌بندی خدایان عیلامی بالا می‌آید و مقام اول را کسب می‌کند؛ طوری که تا دوره‌ی عیلام میانه، خدای اعظم بخش فرودست عیلام می‌شود و به همراه ناپیریشا (خدای بخش فرادست عیلام) زیگورات چغازنبیل را به افتخارش بنا می‌نهند. نام این‌شوشیناک از قرن نوزدهم پیش از میلاد در نام‌های افراد به چشم می‌خورد اما در دوره‌ی عیلام میانه است که نام او در میان نام‌های سلطنتی (نظیر شیلهاک این‌شوشیناک و هوتلوتوش این‌شوشیناک) ظاهر می‌شود. در نوشته‌های شیلهاک این‌شوشیناک از این‌شوشیناک با عنوان "ایزد بزرگ، ایزد شهر عظیم من" نام برده شده است. این‌شوشیناک به همراه پی‌نی‌کیر و هومبان، یک تثلیث مقدس تشکیل می‌دادند و در متون قضایی و اقتصادی به همراه شیموت و عَدد، نقش شاهد را بازی می‌کردند. احتمالا از همان اوایل دوره‌ی استقرار در شوش، معبدی به افتخار این‌شوشیناک در آکروپل بنا نهاده شده و بارها مرمت و بازسازی شده است. خصوصا در دوره‌ی عیلام میانه، این معبد از جلال و جبروت فراوانی برخوردار بوده و تزئیناتی به شکل آجرهای قالبی با تصویر این‌شوشیناک و نین‌خورسگ داشته است. در زمان سلسله‌ی شوتروکی‌ها در این معبد، اشیاء فراوانی به نمایش گذاشته شده بود که از غارت شهرهای میان‌رودانی به دست آمده و به شوش بازگردانده شده بود؛ چیزهایی نظیر قانون‌نامه‌ی حمورابی و سنگ‌افراشته‌ی نرام‌سین که در کاوش‌های فرانسویان در اوایل قرن بیستم در آکروپل شوش به دست آمده و اکنون در موزه‌ی لوور به نمایش گذاشته شده است.

#EHSAN
@Redemption_of_Iran

?دستمزد پزشک در دوره‌ی ساسانی

مزد پزشکان در دوره‌ی ساسانیان، نه به خود پزشک یا نوع درمان، که به جایگاه و درآمد بیمار بستگی داشت. برای درمان حاکم ایالت یک ارابه‌ی چهاراسبه، حاکم شهر یک شتر عالی، مالکین بزرگ یک اسب متوسط و سرپرست خانواده یک الاغ ارزان‌قیمت به‌عنوان دستمزد می‌دادند. حق‌العلاج زنان، جنس‌ ماده و حق‌العلاج کودکان، بچه‌ی همین حیوانات بود. حق‌العلاج مستخدمان کمی بیشتر از کودک ارباب محاسبه می‌شد. موبد‌ها پول نمی‌‌دادند و فقط پزشک را دعا می‌کردند. مزد دام‌پزشک هم دقیقا مشخص بود. زیاد گرفتن دستمزد، جرم محسوب ‌می‌شد. همچنین دارو هم مثل غله جزء کالاهای اساسی و تحت اختیار حکومت بود.

✏️منبع: وندیداد (۱۳۸۲). به کوشش جیمس دارمستتر. ترجمه‌ی موسی جوان. جلد ۴، ص ۴۱ تا ۴۳ و ۱۵۰ تا ۱۵۱

#EHSAN
@Redemption_of_Iran