جنگ زدگان ساکن غزه‌ در خطر سرمازدگی و گرسنگی

یخ‌زده مجبورند به دنبال باقی‌مانده غذا بگردند.
طبق اظهارات لوئیز واتریج، سخنگوی آژانس امدادرسانی سازمان ملل (آنروا)، بسیاری از مردم غزه مجبورند برای سیر کردن خود، به دنبال باقی‌مانده غذا در زباله‌دانی‌ها بگردند: «اینجا در خان یونس، یک زباله‌دانی به وسعت یک کیلومتر مربع وجود دارد. هر روز شاهد کودکان، خانواده‌ها و حیواناتی هستیم که در میان زباله‌ها به دنبال باقی‌مانده غذا برای خوردن یا مواد قابل اشتعال برای گرم کردن خود می‌گردند.»

در همین حال، بسیاری از مردم برای گرم ماندن در هوای سرد زمستانی با دمای نزدیک به صفر درجه و باران و سرما، تلاش می‌کنند. 

طبق گزارش خبرگزاری AP، کمبود پتو، لباس گرم و هیزم برای آتش روشن کردن وجود دارد و چادرهایی که بسیاری از ساکنان در آن زندگی می‌کنند، به تدریج فرسوده‌تر می‌شوند.

شادیا عیاده، یکی از ساکنان غزه که تنها یک پتو و یک بطری آب گرم برای هشت فرزند خود دارد، گفته: «هر بار که می‌شنویم قرار است باران و باد بیاید، می‌ترسیم چون باد چادرهای ما را بلند می‌کند. از این می‌ترسیم که باد شدید باعث فرو ریختن چادرها شود.»

🔴آغاز اعتصاب ۵۴۰۰ معلم خرید خدمات آموزشی سیستان و بلوچستان از ۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ به دلیل عدم تحقق وعده‌های مسئولان

امروز شنبه یکم دی ماه ۱۴۰۳، معلمان خرید خدمات آموزشی استان سیستان و بلوچستان با انتشار فایل صوتی، اعتراض خود را نسبت به عدم پرداخت حقوق معوقه، نبود بیمه و عملی نشدن وعده‌های مسئولان در خصوص تبدیل وضعیت شغلی به قرارداد کار معین اعلام کردند.

این معلمان که تعداد آن‌ها به ۵۴۰۰ نفر می‌رسد، اعلام کرده‌اند که در صورت ادامه این روند و بی‌توجهی به خواسته‌های قانونی آن‌ها، از تاریخ ۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ از حضور در کلاس‌های درس خودداری خواهند کرد.

و دلایل اعتصاب آنها طبق اعلام قبلی به شرح زیر است

1. ۱۱ سال کار بدون حقوق و مزایای کافی
2. نداشتن بیمه و تأمین اجتماعی مناسب
3. عدم تحقق وعده‌های مسئولان در مورد تبدیل وضعیت به قرارداد کار معین
4. فشارهای اقتصادی و شرایط سخت معیشتی

معلمان خرید خدمات آموزشی اعلام کرده‌اند که با وجود تمامی مشکلات و وعده‌های مکرر مسئولان، تاکنون هیچ اقدامی عملی برای رفع مشکلات آن‌ها صورت نگرفته است.

برخوردهای خشونت‌آمیز با زنان در قم

چرا اخبار دستگیری‌های خودسرانه‌ی زنان توسط اوباش لباس شخصی در قم، با ون‌هایی بی‌نام و نشان، بازتاب بسیار کمی در خبرها و شبکه‌های اجتماعی داشته؟ امنیتِ زیست روزمره‌ی شهروندان عادی اهمیت خودش را در انبوه خبرها‌ از دست داده یا دوباره شبیه به سال‌های پس از سرکوب ۸۸ جامعه در انزوا و افسردگی به سر می‌برد؟ از وضعیت اجتماعی و روانی جامعه تا نقش رسانه‌ها در پوشش اخبار و تأثیر سیاست‌های سرکوب می‌تواند پاسخی به این پرسش باشد.

✔️ سرکوب و محدودیت رسانه‌ای: کنترل شدید بر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در داخل ایران، به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری، به شدت افزایش یافته است. این محدودیت‌ها، انتشار اخبار را دشوارتر و کندتر کرده و حتی بسیاری از شهروند-خبرنگاران نیز در معرض خطر دستگیری قرار دارند.

✔️ عادی‌سازی سرکوب: با گذشت زمان، متأسفانه بخشی از جامعه ممکن است به چنین اخبار تلخی عادت کرده باشد. سرکوب گسترده و مکرر، نوعی بی‌حسی اجتماعی یا عادی‌انگاری این وقایع را ایجاد می‌کند که می‌تواند منجر به کاهش بازتاب آنها در فضای عمومی شود.

✔️ اولویت‌بندی رسانه‌ها و مخاطبان: رسانه‌های خارج از کشور و مخاطبان جهانی اغلب اخبار برجسته‌تری را دنبال می‌کنند که در مقیاس وسیع‌تر قابل توجه است. حوادث محلی‌تر، مانند دستگیری‌های خودسرانه در قم، ممکن است در این اولویت‌بندی گم شوند.

✔️ فضای روانی جامعه: پس از سرکوب‌های شدید مانند وقایع سال ۱۳۸۸ یا ۱۴۰۱، جامعه ممکن است به سمت افسردگی، انزوا، یا عدم مشارکت فعال در عرصه عمومی کشیده شود. این انفعال می‌تواند انعکاس اخبار و اعتراض‌های مرتبط با سرکوب را کاهش دهد.

✔️ نقش وحشت و ارعاب هدفمند: استفاده از ابزارهایی مانند «ون‌های بی‌نام و نشان» نه تنها برای دستگیری بلکه برای ایجاد ترس و وحشت در جامعه است. این اقدامات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مقاومت را کاهش داده و افراد را از پیگیری یا اعتراض به این موضوعات بازدارند.

✔️ کمبود همبستگی اجتماعی: در جوامعی که تحت فشار شدید اقتصادی و اجتماعی هستند، همبستگی و اتحاد اجتماعی ممکن است دچار تزلزل شود. این می‌تواند موجب شود که افراد این دستگیری‌ها را به‌عنوان یک مشکل فردی و نه اجتماعی ببینند.

به هر حال، بازتاب کم این اخبار به معنای کم‌اهمیت بودن آن‌ها نیست، بلکه نتیجه‌ی یک ساختار سرکوبگر و فضای سیاسی-اجتماعی محدودکننده است از طرفی بازتاب گسترده‌تر این موضوعات، نیازمند خلق و تقویت دوباره‌ی فضای مقاومت جمعی و رسانه‌های آلترناتیو قوی‌تر است.

**همدردی شریفه محمدی از زندان با خانواده کارگران کشته شده در حادثه معدن طبس

اختصاصی- اولین نامه شریفه محمدی پس از صدور حکم اعدام**

"پاییز" دیگری از راه رسید و من همچنان در بند هستم.
مهر فرا رسید اما با بی مهری هایش!
رفیق نازنینم! همراه همیشگیم! در روزهای سخت! اول مهر کنارت نیستم تا تولدت را تبریک بگویم؛ دوم مهر کنارت نیستم تا سالروز ازدواجمان را جشن بگیریم.

آیدین عزیزم! پسر نازنینم! ببخشید از اینکه در روز اول مهر و سال تحصیلی جدید در مقطعی بالاتر در کنارت نبودم تا به روال همیشگی، موهای زیبایت را شانه کنم و روانه مدرسه ات نمایم و تو با شیرین زبانی بگویی: ممنون مامان، روز خوبی داشته باشی...

همنوردان نازنینم! در کنارتان نیستم تا همراه و همگام در مسیر درفک زیبا و پرغرور، همصدا بخوانیم:
همراه شو عزیز؛ تنها نمان به درد
کین درد مشترک، هرگز جدا جدا درمان نمی شود..‌
تا گرامی بداریم یاد و خاطره ی معلمان عشق و ایثار را.

عزیزانم! می دانم که این روزها سپری خواهد شد و ما باز هم کنار یکدیگر سرود زندگی سر خواهیم داد. اما بی مهری پاییز و ماه مهر برای ما تمامی ندارد.
ساعت ۱۲ شب است و ساعاتی از خاموشی بند گذشته است و من خواب به چشمانم نمی رود.
بی اختیار گریه می کنم اما نه برای دلتنگی آیدین و‌ نه برای حکمی که دارم و نه برای اینکه در کنار فرزندم نیستم تا او را روانه ی مدرسه جدید نمایم.
چگونه شب را سپری خواهند کرد کودکان و مادران و زنانی که عزیزانشان زیر خروارها خاک مدفون شده اند؟
کودکان چگونه اول مهر روانه مدرسه خواهند شد در حالی که پدرانشان را از دست داده اند؟
امروز خبر مرگ ۵۱ نفر از کارگران معدن در طبس لرزه بر جانم انداخت؛ فاجعه ای دیگر!!
کارگران معدن برای لقمه ای نان، حاضر به انجام سخت‌ترین کارها در بدترین و ناایمن ترین شرایط هستند تا شاید برای زنده ماندن خود و خانواده، مزدی ناچیز دریافت نمایند.
تصور میکنم چشمان منتظر کودکان را که پدرانشان از سر کار برگردند...
آه و افسوس که لبخند و شادی در اولین روز مهر بر لبان زنان و کودکانشان خشکیده شد!
تسلیت از پشت میله های زندان به خانواده های این عزیزان و تسلیت به هم طبقه ای هایم که این روزها شرایط سخت زندگی و معیشت بر دوششان سنگینی می کند!
آیدین عزیزم! پسر نازنینم!
تو هم مهر امسال را با بی مهری آغاز کردی. حتی اگر در کنارت  بودم و بهترین لباسها را برایت تهیه میکردم و به بهترین مدرسه روانه ات می کردم؛ اما شادی واقعی برایم روزی است که هیچ‌ کودکی به خاطر فقر و نداری از شادی و تحصیل و از حق زندگی کردن محروم نباشد و هیچ پدر و مادری با نگرانی که آیا فرزند و یا همسرش بعد از یک روز کاری، زنده از محل کار باز خواهد گشت یا نه، روزش را سپری نکند.
و من آن روز را انتظار می کشم!

شریفه محمدی
بند تشخیص زندان لاکان رشت"

انتشار: کمپین دفاع از شریفه محمدی

?بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و عزیز قاسم زاده پیرامون دور دوم انتخابات ریاست جمهوری

به نام خداوند جان و خرد!

?جامعه ایران در دوره‌های مختلف تاریخی و به طور خاص از زمانی که مراد از مفهوم «جامعه» به معنی مدرن آن مد نظر تجدد خواهان نو اندیش بوده و مشخصا از انقلاب مشروطه تا به امروز،به کرات دوره‌های رکود متعدد را تجربه کرده بسیاری از  پیروزی ها و دستاوردها امری موقتی بوده و استبداد دیگر بار، دوره طولانی خود را از سر گرفته و امتداد یافته است. اما چنین نیست که رکود و استبداد را پایانی نباشد و زمستان و سرما را به ابدیت پیوندی همیشگی باشد.اما دلایل رکود امروز که با آن درگیریم،عوامل متعددی دارد که دو مورد اصلی آن چنین است:

?یکم: برخوردهای سنگین امنیتی و قضایی با اقشار مختلف مردم از فرودستان و تهیدستان تا کارگران و معلمان از جوانان و زنان تا روشنفکران و هنرمندان و نویسندگان موجب شده که دیگر  هیچ امیدی به «روزنه گشایی» وجود نداشته باشد باساختار کنونی تصور اصلاح به شیوه های معمول و مرسوم به امتناع ذاتی تبدیل شده و شاید تنها دفع افسد به فساد واقع بینانه ترین نتیجه چنین انتخابی باشد که اخلاقا و عرفا و شرعا نمی توان از چنین نتیجه ای دفاع کرد.حضور گشت‌های ارشاد، برخورد بسیار قهرآمیز با زنان، و تداوم بازداشت و احضار فعالین منتقد تنها بخش کوچکی از شرایطی است که حضور دولت ها با عناوین اصلاحی و اعتدالی و اصولگرایی، تغییری در شرایط حاکم بر آن تا کنون نداشته است.

?دوم :عدم توان سازماندهی در بین جریان‌های اجتماعی شناسنامه‌دار است که ضروری است جنبش های اجتماعی موجود از جنبش زنان، جنبش کارگری، جنبش معلمان، جنبش روشنفکری و دیگر جریان ها  دست به خودانتقادی بنیادی بزنند و راهی را برای پیوند عمیق خود با لایه های مختلف اجتماعی ایجاد نمایند.

?«ناامیدی و استیصال » بدیهی‌ترین نتیجه‌ی رکود اجتماعی است.برخی از تصمیم ها ی ناصواب و اشتباهات از همین دو امر نشات می گیرد.ما به تک تک کسانی که تصور می‌کنند با حضور در انتخابات می‌توانند «تغییری» رقم بزنند، به ویژه همکاران معلممان، احترام می‌گذاریم اما خطاب به همه معلمان شریف و آگاه  می‌گوییم، دستاوردهای اجتماعی که از مشروطه تا امروز کسب شده، نتیجه‌ی فعل و انفعالات درون جامعه بوده است، نه هدیه‌ی دولت ها و حاکمیت های گوناگون.

?بیایید به روزهای اوج جنبش معلمان نگاه کنیم. معلمان جنبشی بی‌بدیل خلق کردند. «معلم» را از نو برای مردم تعریف کردند، مدرسه و جامعه را به یکدیگر پیوند دادند.آیا  این نتیجه‌ی مبارک، محصول  لطف دولت های موجود اعم از اصلاح طلب و اصولگرا بود یا  نتیجه‌ی همبستگی و سازمان‌دهی معلمان؟

?آن ظرفیت بزرگ، آن توان بزرگ در همبستگی باید در متن جامعه، در کلاس‌های درس، در میان مردم کوچه و بازار، هزینه شود، نه در ستاد‌های انتخاباتی آقایان پزشکیان یا جلیلی.

?تردیدی نیست که این دوره رکود نیز خواهد گذشت اما فراموش نکنیم بخش بزرگی از آسیب دیدگان دی ۹۶، آبان ۹۸ از بلوچستان تا تهران و کردستان و دیگر نقاط ایران، به حسن روحانی رای داده بودند که دولت اعتدالی و اصلاحی بود و در سال ۱۴۰۱ نیز این تجربه تلخ و سنگین در دولت موسوم به اصولگرایان هم تکرار شد.به گمان ما «انتخابات» زمین بازی فعالین صنفی و مدنی نیست. می‌بایست با «خود انتقادی» و در عین حال حفظ امید، برای فرداهای روشن‌ خود را آماده کنیم.

اسماعیل عبدی
عزیز قاسم زاده

به پایان دور تدارک مهندسی انتخابات نزدیک می‌شویم!
جمهوری اسلامی برای مشارکت حداکثری انتخابات با مهره‌های دستچین شده بازی می‌کند. کاملا روشن بود که از شش نامزد ریاست جمهوری حداقل سه نفر فاقد هر گونه صلاحیت ماندن برای مسابقه کسب آرا خواهند بود و نفر چهارم یعنی جلیلی نیز به صرف حمایت های جناحی تشویق به ماندن می شود.

تا کنون دو نفر به سود قالیباف کناره گرفته اند. روحانی جنایتکار مصطفی پور محمدی نیز گرچه ممکن است برای سنجش میزان تاثیرات پروپاگاندای سفید شویی شخصیت خونریزش در بازی انتخاباتی بماند. اما احتمال بیشتری در کناره گیری او بیشتر است.

این که آیا کدامیک از دو نامزد اصلی قالیباف و پزشکیان مد نظر علی‌خامنه‌ای، بیت او و سپاه پاسداران است، شیوه برخورد نصیحت گونه خامنه‌ای در گزینش همراهان آینده به پزشکیان این گمانه را تقویت می‌کند که او نامزد تعیین شده برای تصدی ریاست جمهوری است با این همه هر چه به پایان تدارک مهندسی آرا نزدیک می‌شویم، سایه روشن‌ها بیشتر خودنمایی خواهند کرد.

تا به اینجا آنچه برای جمهوری اسلامی در درجه اول اهمیت است مشارکت حداقل ۵۰ درصدی است که به یُمن بازی با افکار عمومی پیش از رای گیری و با وجود نبود محدودیت در مهر زدن شناسنامه و امکان رای دادن با کارت ملی راه برای بالا بردن تعداد آرا و تامین مقاصد رژیم باز شده است.

?«هشتم مهر»جمعه خونین زاهدان
?«هشتم تیر» جمعه انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران

▪️۸ تیر تقارنیست که تداعی کننده روز خونین و غم بار بلوچستان در ۸ مهر و جمعه خونین زاهدان شد

▪️در جمعه خونین زاهدان بیش از یکصد نفر ظرف فقط چند ساعت در شهر زاهدان به قتل رسیدند، صدها نفر دیگر توسط گلوله های جنگی و دو زمانه نیروهای نظامی جمهوری اسلامی از پشت سر و روبرو هدف قرار گرفته و زخمی، فلج، نابینا و قطع نخاع شدند، در بین کشته شدگان پیرمرد، میانسال، جوان ، نوجوان، کودک و زن بود!

▪️نه مقامی سکته کرد، نه مسئولی دق کرد و نه هیچ شخصیت حکومتی پاسخی داد که چرا آن نمازگزاران مظلوم اهل سنت بلوچ را کشتید؟
نه یک نفر محاکمه شد، نه از فرماندهانی که در کشتار دست داشتند درجه ای کم شد نه حلالیت طلبیدند و نه حتی گفتند اشتباهی شده بر عکس برچسب تجزیه طلب زدند و بیشتر بر خانواده های جانباختگان و مجروحین فشار وارد کردند و تهدید به بازداشت و شکنجه و ابطال مدارک هویتی و شناسنامه آنها نمودند که سکوت کنید و حرفی نزنید که چرا عزیزانتان را قتل عام کردیم،

▪️استان را بشدت محاصره و حکومت نظامی کردند، اعدام زندانیان بلوچ را تشدید کردند، سوختبران را کشتند، علماء و فعالین بلوچ را زندانی و شکنجه کردند،
حالا همانها و پیروانشان که در جمعه ۸ مهر مردم بلوچستان را داغدار و پیر و جوان را به خاک و خون کشیدند آمده اند و می گویند در جمعه ۸ تیر در انتخابات شرکت کنید و تائید کنید آری کار خوبی کردید که ما را قتل عام کردید!
آخر یک نفر را محاکمه نکردید
بخاطر غرورتان یک عذرخواهی ساده و حتی تسلیتی نگفتید

▪️با کدام وجدان این همه از انسانیت فاصله دارید با وجود این همه ظلم و ستم باز هم از این مردم می خواهید رای تائیدی بر جنایات شما بدهند و در انتخابات شرکت کنند.
در این جمعه ۸ تیر به یاد شهدا و مجروحین ۸ مهر در خانه می مانیم و به جنایات شما رای نخواهیم داد و در انتخابات شرکت نخواهیم کرد.
#جمعه_خونین_زاهدان#جمعه_خونین_خاش