حالا از بحث دلتنگی هم بگذریم، من واقعا دیگه داره از تیپ و لباس‌های تکراری‌م حالم بهم می‌خوره. قرار بود یکی دوهفته برم و سریع برگردم، برای همین با اندک تجهیزات رفتم. نمی‌دونستم قراره دوماه پابند بشم که😂

غربت است دیگر؛ آدمی‌زاد از وقتی که بلیط‌ش رو می‌خره، ناخودآگاه روزشمار و ثانیه‌شمارش فعال میشه و منتظر لحظاتی که قراره در آینده رقم بخوره می‌شینه.

در "لو‌ باتری‌ پلیز‌ شارژ" ترین حالت قرار دارم.

هرروز که صبح زود بیدار می‌شدم، تمام سختی کار رو به امید استراحت مطلق در روز جمعه‌ تحمل می‌کردم. تا اینکه متوجه شدم تا دو هفته آینده جمعه‌ها هم، فشرده کلاس دارم. الان دیگه هرروز رو با گریه شروع می‌کنم.

سرکلاس زبان‌تخصصی داشتم متن می‌خوندم، رسیدم به واژه کَپَسیتی که کلاس رفت هوا و همه خندیدن.
حالا درسته که برق‌مون قطع میشه و طلا بیش‌تر از ۳۰درصد گرون شده، ولی خب خداروشکر یک رئیس‌جمهوری داریم که هم آیفون رو ریجستر می‌کنه هم اسباب شادی ما رو فراهم می‌کنه.