راوی برای نگره بیانی خود وارد مرگ اندیشی کرده روایت را تا ترسیمی از نیستی را پدیدار کند. محتضر شدگی شرایط سکوت در پرده انزوا را نشان می دهد.

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#سروده_پیشرو     #شماره_۱۴۰

ايمني از رازهای تاريکش
که وعده گاه عشق و جهانی
کشيده به آغوش،
دهليزهای محتضر جارهای يخ را.

خوش ترم باتو
که ثروت باد را شماره می کنی!
دانه ای/ که به پيشانی است
گلی که موميای زمين شد
چندان که تيره تر از دشمن
چندان هياهو گر از بی زبانان
حيران به کردار اهريمن اش.

پنداری سايه بر غروب ماه
لگام کوه ها و کوليان/
که دايره می زنند در شب زنگی
و به هر دمی که فرو می بری
افسوس مرغزاران.

پسرم!
جهان اين گونه بود
آميزه ای از جسارت و وای من/
خميده و خادم حلقه به گوشان.

#بهرام_اردبیلی

#نگاه:
شرایط سروده نو در دهه های چهل و پنجاه، وضعیتی میان نگره بیانی و استقرار معنا سپری کرده که لازمه ورود به این موضوع ها تامل در محاکات ادبیت است. پس از آن رهیابی به شناخت تاریخی و زبانی سروده اردبیلی که پیش آید کوششی در نسبی گرایی به چگونه گفتن و چه گفتن می رسیم.

#نگره_بیانی خاستگاهی مبسوط به وضعیت آن دو دهه بوده و سراینده های پس نیما به گونه خویش در جهان بینی سلوک گفتاری خویش را فراز می دادند. مثلا اخوان ثالث در نگره بیانی خود معطوف به قدرت رسیدن در حافظه تاریخی از زخمه یاس فلسفی اجتماعی بود. فرخزاد به گونه ای دیگر درگیر نگره بیانی اجتماعی و بارز به گفتگو با متن دیالکتیکی تا رویایی که توانست با استفاده از تکنیک های روایتی تعلیق در متن به مثابه عرفان شخصی از چگالی موقعیتی فرد در زبان اندیشه نگره های بیانی اش را پردازشی زبان ورز دهد. آتشی و شاملو تا سپهری به گونه های فردیت محور در جنون نوشتن های مختلف خویش به نگره های بیانی نگریستند.

#استقرار_معنا در کار این دو دهه تثبیت وضعیت روایی سروده نو محسوب می شود که در یک خاستگاه تاریخی و زبانی در روایت توانستند ادامه دهندگان راه نیما سلوکی ادبی و هنری را به مثابه تامل در بیان شیده دار کنند. تا بشود استقرار معنا را در کار سراینده های این دو دهه منش دار و متفاوت دید.

هر دو این نگره را در رساله مواضع(۱) بسط موضوعی دادم. کنون با این مقدمه وارد جهان روایت سروده می شویم.

#مجله_ادبی_آن
#سروده_پیشرو_در_برگردان
#دوره_دوم         #شماره_۲۳

از کلاهت برای ما سرزمینی بیرون بیاور
برای ما، مادرانی،
که بیمار نشوند بیرون بیاور
و دوستانی که مهاجرت نکنند
خانه هایی را بیرون بیاور
که جنگ نشانی شان را نمی داند
ای شعبده باز،
به ستوه آمدیم از هرگوش ها.‌.‌

سروده:
#کاتیا_راسم
برگردان:
#سعید_هلیچی

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#سروده_پیشرو #شماره_۱۲۶
#صبحگاه

‏بزرگ‌ترها می‌جنگند،
کودکان می‌میرند
و زنان بر کشته‌ها زار می زنند،
‏نکبت است ایام...

اینجا خاورمیانه است
سرزمین صلح‌های موقت
بین جنگ‌های پیاپی

#حافظ_موسوی

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan

#مجله_ادبی_آن
#سروده_پیشرو_در_برگردان
#دوره_دوم         #شماره_۲۱
#آغاز_سخن **آمد به سویم
چونان چهره‌‌ غریبی
باری آن کودک که بودم.

سخنی نگفت وُ رفتیم،
هر دو به هم خیره در خموشی.
گام‌هامان، شطی
که جاری بود غریبانه.
گردمان آوردند ریشه‌ها،
بنام برگ‌های یله‌ در آغوش باد.

از همدگر جدا و جنگلی گشتیم
که می‌نویسدش، زمین
راوی‌اش فصل‌‌ها.

ای کودکی که بودم
پیش‌ آ!
چه گرد می‌آورد ما را اینک؟
چه بگوییم؟

سراینده:#آدونیس برگردان:**
#صالح_بوعذار

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan

#مجله_ادبی_آن
#سروده_پیشرو_در_برگردان
#دوره_دوم #شماره_۲۱
#شعر

کدام کشتی چون کتاب،
که ما را تا سرزمین‌های دوردست ببرد
و کدام گلّه از اسبان تیزتک
چون صفحه‌ای از یک شعر پرشور می‌تازد.

این سفر را بی‌چیزترین کس می‌تواند
بی‌هیچ هزینه‌ای برود
چه کم‌خرج است ارابّه‌ای
که روح انسان را حمل می‌کند.

سراینده:
#امیلی_دیکینسون
برگردان:
#فاطمه_راکعی

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#سروده_پیشرو #شماره_۱۲۵

به تلفن سپرده‌ام که زنگ بزند
به بالش سپرده‌ام که شب
خواب یک ماه دیگر را ببیند
به سفر سپرده‌ام که هوای تو را داشته باشد هواپیما
به آینه سپرده‌ام که روبه‌روی تو بنشیند
و نیم‌رخ بر صندلی کنار من
تو را دید بزند
به تو اما چیزی نمی‌سپارم
جز لبخندی بر صورتت
پس باید شبیه مجریان تلویزیون دولتی تپق بزنم
عزیزم خدا را به تو می‌سپارم!

انوشه روان شهید فرهنگ ایران
#بکتاش_آبتین

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#سروده_پیشرو
#شماره_۱۲۳

حاشیه‌ کبیر باشم و
از لای اوراق خرد خودم بیرون بزنم
سپید باشم و بپاشم روی‌سیاه
که خود سپید می‌بیند خام.

بریزم روی الفبای غربت
بریزم روی انهدام کاسه در شراب
سرخ بیفتد از رگان تاریکم
بل‌که می‌کشی‌ام
از فراز جَوی که بالای ما
ایستاده به سماع.

دست بیندازم لای لولی ژولیده‌ زبانت
که همچنان سرخِ سرخِ سرخ
مصحفی باشی
که از لای اوراق خودم
ورق ورق پر می‌زند و می‌پیچد
به دست و پای هنوز
کاش در کتاب‌سوزان سکندری
من هم ورقی بودم.

#رضا_روزبهانی

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#سروده_پیشرو
#شماره_صد_و_چهل

دف مرگ می‌زد،
تیرگی شب در نفوس فروزنده آتش
همچو ساز پرنده در آواز سرد زمستان
در ستیز با هجای نور.

کدام چشمه روان به سوی دیده مادر!
که سینه خشک بیابان را
در قفس خود دفن می‌کند
تا دیده دوارش/
خانه پرنده را فریاد نکشد
تا در تلالو روز امید را،
در گهواره خالی تاب ندهد.

#عسل_عبدی

ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad

https://t.me/majalehan