АНГЛАМОҚ

Ҳижрон дарвозаси абадан очиқ,
Дўстимга айланди қайғули қўшиқ.
Сенга муносиб ёр, муносиб ошиқ
Бўлолмаслигимни билиб қолдим мен.

Эргасигаёқми ё индинига
Сени эслайвердим... ё тавба, нега?
Юзиб қотиб кетган тошдек, чинига
Кулолмаслигимни билиб қолдим мен.

Булутга йўл олдим секин, чопмасдан,
Жазира қуёшга кўзим ёпмасдан...
Ўйладим, ҳасрато, сени топмасдан
Ўлолмаслигимни билиб қолдим мен.

Жиддий олмаяпсан аммо сўзимни,
Кўргинг йўқ жизғанак бўлган юзимни.
Сенсиз сени тугул, ҳатто ўзимни
Билолмаслигимни билиб қолдим мен.

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

ДУНЁ БУ

Деёлмаган ҳеч кимса ҳали:
“Ўладиган дунё эмас бу!”
Ҳар кимсанинг бордир ўз гали,
Қоладиган дунё эмас бу.

Умр онин шартида қайғу,
Шодлигию дардида – қайғу.
Ҳар туйғунинг ортида қайғу,
Куладиган дунё эмас бу!

Молу давлат ғулғула солар,
Cавол лекин: “Бунда не қолар?”
Берганини қайтариб олар,
Оладиган дунё эмас бу!

Яшир, дўстим, фоний ғазабни,
Боқий Кунга асра асабни!
Пўсткалласин айтайми гапни –
Бўладиган дунё эмас бу...

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

БУГУНИМИЗ

Кунлар қизиқ, бўлинар учга:
Кеча, бугун ҳамда эртага.
Бошқа бирон кунни, ишонинг,
Қўшолмаймиз асло ўртага.

Бир пайтлар ҳамма “кеча”лар
Бўлган “бугун”, бўлгай “эртага”.
Яна қанча келар “эрта”лар -
Қараб қолаверар ортига.

Табиатнинг ёвуз қонуни –
Тонг алмашар албат кечага.
Худди шундек не-не “эрта”лар
Айланади “бугун”, “кеча”га.

Дўстим, бунда ажабланиш не,
Ҳайрат нечук, ўйланмоқ нечун?
Ахир, бизнинг ҳайратимизга
Қараб турмас бирон битта кун.

Файзли ўтсин, нурафшон ўтсин,
Десак агар бу кунларимиз,
“Эрта”мизни тўғрилаб борсак,
Чиройлашар “бугун”ларимиз.

Чиройлашса “бугун”ларимиз,
“Кеча”миздан кўнглимиз тўлар.
“Бугун”идан кўнгли бут инсон
“Эрта”сига умидвор бўлар.

Инсон умри шу билан қизиқ,
Шу тугилган тугуни билан.
“Кеча” кетди, “эрта” келади,
Инсон яшар бугуни билан.

Ўнгламоқ шарт бугунимизни,
Бизга фақат дўст бугунимиз.
“Кеча” - ўтган, “эрта” келмасдан
“Бугун” бўлар сўнгги кунимиз...

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

БАҲОНА

Қалб – асли зим-зиё, қоронғу хона,
Маразлик яшайди ичда пинҳона.
Айблари очилиб қолгудек бўлса,
Инсон излай бошлар осон баҳона:

Кўплардан хатою айби сўралса,
Нетай, дер, қисматим шундай яралса...
Баҳоналар ичра ўйлаб қаралса,
“Тақдири азал” энг ёмон баҳона.

Ҳукмни билгувчи инсоннинг ўзи,
Тағин жим кулгувчи инсоннинг ўзи,
Ҳар ишни қилгувчи инсоннинг ўзи,
Айбни тўнкаш учун шайтон – баҳона!

Одамлар фитнанинг кўрсатиб кучин,
Самога термулиб дейдилар: “Нечун?”
Ердаги маъсият, фужурлар учун
Доимгидек мовий осмон – баҳона...

Ҳазрати инсоннинг пойида замон,
Ҳеч қачон ўзгармас, жойида замон...
Ўзимиз ўзгариб кетганмиз ёмон,
Ёмонлашга келса, замон – баҳона!

Инсон умри нима, қолса гар тугаб,
Ортиқчалик қилар ҳар қанақа гап.
Ўлим фариштаси – ҳақиқий сабаб,
Ўқ, қилич, ханжару камон – баҳона!

Хайрулло, ҳазир бўл, сароб ютмасин,
Қалбинг нақд хатарни ҳеч унутмасин.
Тағин, бир умрга алдаб ўтмасин
Оловга элтувчи ёлғон баҳона!

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

ҚИДИРАРЛАР

Одамлар турфа хил, гар лозим бўлса,
Ҳар ёна югуриб, зир қидирарлар.
Локин ўзларига даркор ўлмаса,
Нари борса уни бир қидирарлар.

Айримлар етарли ақл йўғидан,
Зарба еб чарчашар замон тиғидан.
Баъзилар ўзганинг чимилдиғидан
Дунёга яширин сир қидирарлар.

Худойим қисмаган бўлса сезгидан,
Оқил ўз айбини топар кўзгудан.
Жоҳиллар хатони излаб ўзгадан,
Тирноқ орасидан кир қидирарлар.

Нодонлар ўзгармас эллик ёшида,
Ҳикмат тополмаслар ориф қошида.
Солиҳлар бир маслак, йўлнинг бошида
Манзилга элтувчи пир қидирарлар.

Кимлар бор, хотиржам ошини ошаб,
Жим ўтиб кетарлар одамга ўхшаб.
Баъзилар мазмунсиз умрни яшаб,
Саҳро ўртасида қир қидирарлар.

Кўплар бу дунёга келиб-келмасдан,
Яшарлар ерни ҳеч писанд қилмасдан.
Аслини олганда, билиб-билмасдан
Ўзларига лойиқ ер қидирарлар.

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

РАУФ ПАРФИ

Замин оғир, само ғўр эди,
Қиқирларди орзу-муттаҳам.
Дунёга у сиғмоқчи бўлди,
Дунё торлик қилди жуда ҳам.

Пирпираган шамлар олдида
Парвонага ўхшаб яшади.
Унутилган ҳақнинг ёдида
Яшолмасдан яшаб яшади.

Юрагида асраб кўз ёшни,
Мақсадига жимгина етди:
Одамларга қандай яшашни
Яшолмасдан ўргатиб кетди.

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

Илоҳо, биламан, хатоларим кўп,
Ўзингдан марҳамат тилагайман чўғ.
Кечиргувчи Санинг бандаларинг кўп,
Манинг Сандан бошқа кечиргувчим йўқ.

Ўзингдан кутаман меҳру шафқатни,
Юрагимда дуо, тилов ҳар ёқда.
Ўзинг яратгансан бори хилқатни,
Сендан бошқа ерга қочмоқ қаёқда?!

Унутилган чоғи илоҳий қасам,
Кўз бошларга оққан савдо кўрурлар.
Ўзингдан ўзгага термулай десам,
Ўзим қаторилар йиғлаб турурлар.

Илоҳо, безагил нур-ла ҳаётим,
Яшиллик уфурсин япроқларимдан.
Ҳамонки қалбимда улуғ оятинг,
Ўлсам, униб чиқсин тупроқларингдан!

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

ТАНГЛИК

Кенг кўчага сочилган ҳислар,
Хаёлотнинг излари узун.
Манзил сори тикилган кўзлар
Ахтаради ҳақиқат изин.

Билмам бу кор не деб аталар --
Ёдланмаган умр ҳадиси,
Ё ўткинчи телба ваъдалар
Таратгувчи хиёнат иси?!

Билолмадим, бу алам ёди,
Манзил сори тинч етолмадим.
Кўприк асли мустаҳкам эди,
Мен негадир ҳеч ўтолмадим.

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

АЁН

Ўйлаб топмаганман бахт деган сўзни,
Демак, бахтсизлик ҳам менга оидмас.
Топиб бўлармиди босилган изни,
Кетган кетиб бўлди, қайтмаса қайтмас.

Мен туғилган пайтда бор эди орзу,
Армон ҳам тирикди анчадан буён.
Эски насиҳатни йиғиштир, дўстим,
Умр ўтиб бўлди, қолгани аён.

Толе ҳам тушмаган онам маҳрига,
У зотан бир шўрлик касга зормиди?
Ер чорлаб турганда қаро бағрига
Осмонга cапчишга бало бормиди?

Дунёни икки деб ёзмишлар тугал,
Недан бу борада энди хархаша –
Бириси фоний, лек жилваси гўзал,
Бири боқий, қайсар шунга яраша.

Бари шодликларга вақт бордир ҳали,
Бир куни раҳматлар чексиз ёғилар.
Ҳозир кетдик дилга малҳам қўйгали,
Кетдик, кутиб қолди бизни қайғулар!

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot

Узвийлик

Табиатдан яшаб бўлмайди айро,
Енга олмайсизку ер тортиш кучин.
Учдингиз хам дейлик самолар аро,
Излаб тополмассиз осмоннинг четин.

Бойлик илинжида ерни қўпориб,
Интиласиз замин маркази томон.
Ўша бўшлиқларга тупроқ сурилиб,
Зилзилалар бўлар кундан - кун ёмон.

Буғдой бошоқдаги оқсил донаси,
Балки бобонгизнинг қонида сузган.
Ҳаво айниганда оёқ оғриғи,
Ўтмишнинг бирлигин исботлаб берган.

Бугун ёқиладир минглаб дарахтлар,
Тугаётган ўрмон қатьий жазоси,
Иссиқлик кучаяр, барча қовжирар,
Тезда аксланади инсон хатоси.

Ўзингизни асло этманг мустасно,
Сиз хам бу дунёнинг битта зарраси,
Агар чиқиндини отсангиз хато,
Айланиб тегади бир кун парчаси.

Осмон ва ерлар бир бўлган давр,
Сизнинг моддангиз хам яшаган унда,
Тақдир илоҳийда сочилган излар,
Кўкка туфурсангиз тушади юзга.

Эй Одам боласи, эй қадрдоним,
Билингки бурчингиз ўзликни англаш,
Бирлик, ҳамоҳанглик ва мухим доим -
Аллоҳга берилган ваьдангиз эслаш!!

https://instagram.com/ixtiyorbaxtiyorovich1990?igshid=ZDdkNTZiNTM=

@ixtiyorbaxtiyorovich