فردا یادم باشه هشت و نیم به تراپیست جدیدم زنگ بزنم.

گفتم تراپیست قبلیه پشت سرم چیا به دوستم گفته بود؟؟ یعنی یک درصد اینکه من این حرفارو می‌شنوم و قراره بهم آسیب بزنه واسش مهم نبود که دوباره هم تکرار کرده! آخه زن حسابی تو امین من بودی!!!

کار جدیدم یه جوریه. کاش از یه جوری بودن، خارج بشه.

عاشق روشن کردن بخاری ماشینم🥲

هعی بگذریم تو دسشویی قورباغه دیدم، تو چمن‌ها مار🥲

هوس کردم چنددقیقه‌ای توی توئیتر چرخیدم بعد یک هفته و باز پاکش کردم. رفته بودم داخل پیج نویسنده شهیر کشورمون خانم مونیرو روانی‌پور که نقل قولی از روزها در راه مسکوب آوردند که درست یا غلطش گردن ایشان اما خب این روزها خیلی ترند شده کتابش اگه نخوایم بگیم گرایه شده. می‌فرماید که:

قورباغه که پیر بشه، مار کونش میذاره!
شاهرخ مسکوب - روزها در راه

بی‌ادبانه بود اما خب کجای ادبیات ما باادبانه بوده تا حالا؟

پی‌نوشت: در جستجوی بیشتر به این پست اینستاگرام برخوردم که گویا فاعل و مفعول جابجا نقل شده‌است. باید در پی حقیقت بیشتر جست.

(اینجا محل قرار گرفتن عکس من و دلبره. اما فعلا به دلایلی نمیذارمش. شما ولی بهم قلب بدین 🥲🤍)

اینقدر این دوری سخت بود و لحظه دیدار پر اضطراب که تو این مسیر هفت ساعته چهار بار تا حالا رفتم دستشویی و هنوز یه ساعت دیگه می‌رسم تازه. پی‌نوشت: شد پنج بار.

اینقدر این دوری سخت بود و لحظه دیدار پر اضطراب که تو این مسیر هفت ساعته چهار بار تا حالا رفتم دستشویی و هنوز یه ساعت دیگه می‌رسم تازه.

پی‌نوشت: شد پنج بار.

خبری دیدم که نوشته بود سالانه ۳۰ هزارنفر بر اثر آلودگی هوا تو کشورمون کشته میشن. این آمار فارغ از سیستم فاضلاب وحشتناکمونه که خیلی‌هاش به منابع آب آشامیدنیمون وصله. اینطور که با همین آب‌ها به صیفی‌جات و میوه‌هامون آب‌رسانی می‌کنن و خب همینه که هیچکدوم از این میوه‌ها رو کشورهای درست درمون ازمون به عنوان صادرات هم نمی‌پذیرن. اما خودمون چی؟ سرطان و کوفت و زهرمار.
من از بندر می‌خوام برم چون هرروز صبح که پامیشم گلوم می‌خاره و چشمم می‌سوزه واسه حضور ۲۴ ساعته زیر شعله‌های نفتی در احتمالا آلوده‌ترین صنعت کشور.

نه که فکر کنین دلبر مجبورم کرده ها🧐