تبديل متحد به دشمن، واقعيتى است كه سردى و سنگدلى ذات سياست را نشان مى‌دهد. ما معمولاً روابط ميان دولت‌ها را با تمثيل دوست و دشمن توضيح مى‌دهيم، ولى اين تمثيل غلط‌انداز است. همان گونه كه بسيارى از دولتمردان گفته‌اند، یک قدرت بزرگ هيچ دوستى ندارد، بلكه صرفاً منافعى دارد. شارل دوگل گفته: «خون خيلى زود خشک مى‌شود.» و كشورها هم دشمنى‌هاى ساليان گذشته را به سرعت فراموش مى‌كنند. مفهوم «دوستى» در سياست بين المللى صرفاً پوششى احساسى است بر روى محاسبۀ منافع ملى. اما منافع ملى چيست؟
منافع ملى هر چيزى است كه یک دولت براى امنيتش لازم مى شمارد. منطق خشک سياست ايجاب مى‌كند كه انسان‌ها و اموال براى حفظ اين منافع قربانى شوند. اين ضرورت همواره به رسميت شناخته شده است و خرد حكومتدارى‌اى را به وجود آورده كه ممكن است مستلزم خشونت، فريب و عهدشكنى باشد.

? #سیاست
? #کنت_میناگ

@Library_of_Babel

آیا این یک ترور اقتصادی است؟

وزارت ارشاد می‌گوید نظر بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، زیرمجموعه‌ی ستاد کل نیروهای مسلح، مانع انتشار کتاب «نکته‌های تاریخی» است.

برای نویسنده‌ای که روزگارش از حق‌التالیف نوشته‌هایش می‌گذرد، این کار شباهتی به یک ترور اقتصادی دارد؛ تروری که زحمات چندساله‌ی من و تیم تحقیقاتی‌ام را هدف گرفته است.

اما چه می‌شود کرد؟
جماعتی که توان نقد کردن مطالب را ندارند، زور توقیفش را دارند.

قید کتاب شدنش را زدم؛ همین جا، کنار یادداشت‌ها، فایل پی‌دی‌افش را منتشر می‌کنم.

برای حمایت از زحمات تیم تحقیقاتی‌ام، مخاطبان در صورت تمایل، برای استفاده از این فایل، مبلغ ۱۸۰ هزار تومان به یکی از این دو شماره کارت، به نام "جعفر شیرعلی‌نیا" واریز کنند:

6037997594102924
6104338917364925

با این ایمیل و این شماره در تلگرام، پذیرای نظرات و سوالات شما هستم:

[email protected]
09218062119

برخى آدم‌ها ممكن است تلاش كنند از دست زدن به اين انتخاب دشوار كه چه وجهى به زندگى شان بدهند پرهيز كنند و در هر موقعيتى كه پيش مى‌آيد همان كارى را بكنند كه ديگران انتظار دارند. آن‌ها در واقع مى‌خواهند به جاى انتخاب كردن راهى در زندگى براى خودشان، انتظارات ديگران را برآورده كنند. چنين آدم‌هايى صرفاً مجموعه‌ای از نقاب‌ها هستند كه در برابر هر كسى يكى از آن نقاب‌ها را به چهره مى‌زنند و به قول كيركگور «تو در واقع هيچ نيستى. تو تنها رابطه‌اى هستى با ديگران.»

اما در مقطعى ديگر، براى هر كس دانستن اين كه كيست و دنبال چيست اهميت وحشتناكى پيدا مى‌كند: «مى‌دانى كه نيمه‌شبى فرا مى‌رسد كه هر كسى ديگر بايد نقابش را به دور بيندازد؟ فكر مى‌كنى زندگى مى‌گذارد تا ابد به مسخره‌اش بگيرى؟ فكر مى‌كنى مى‌توانى يواشكى اندكى پيش از آن نيمه‌شب در بروى تا مجبور نباشى نقابت را از چهره بردارى؟»

خطرى كه در كمين است اين است كه اگر دائماً خود را با نقاب‌هايى كه براى ديگران به چهره مى‌زنى بشناسانى، آن لحظه‌اى كه «نيمه‌شب» فرا مى‌رسد و بايد نقاب از چهره بردارى، پشت آن نقاب ديگر هيچ چيز نباشد.

? #فلسفه_كيركگور
? #سوزان_لى_اندرسن

@Library_of_Babel

در این دنیا به از آن جا نیایی
که باشد یک کتاب و یک کتابی

کتاب ار هست کمتر خور غمِ دوست
که از هر دوستی غمخوارتر اوست

نه غمّازی نه نمّامی شناسد
نه کس از او نه او از کس هراسد

نشیند با تو تا هر وقت خواهی
ندارد از تو خواهش‌های واهی

? #دیوان
? #ایرج_میرزا

@Library_of_Babel

کوشیدن
جستجو کردن
نیافتن
و باز تسلیم نشدن...

? #Ulysses
? #Alfred_Tennyson

@Library_of_Babel

رفتن
همیشه رفتن
حتی همیشه در نرسیدن
رفتن!

? #گلها_همه_آفتابگردانند
? #قیصر_امین_پور

@Library_of_Babel

? #بار_هستی
? #میلان_کوندرا

@Library_of_Babel

در قلمروی عوام‌زدگی حکومت‌های تمامیت‌خواه، پاسخ‌ها از پیش آماده شده است و هیچ گونه پرسش تازه‌ای مجاز نیست. بنابراین دشمن واقعی عوام‌زدگی حکومت‌های تمامیت‌خواه، انسانی است که سؤال می‌پرسد. سؤال مانند چاقویی است که پردۀ پر نقش و نگار دکور را پاره می‌کند تا آن چه در پس آن پنهان است آشکار شود. در جلو دروغ قابل فهم، و در پشت حقیقت غیر قابل درک.

? #بار_هستی
? #میلان_کوندرا

@Library_of_Babel

مفهوم «به بیان در نیامدنی» یکی از نکته‌های کلیدی اندیشه‌های والتر بنیامین در زمینۀ هنر است. این مفهوم پیوند دارد با تأویل اثر هنری. هر تأویل چیزی را بیان می‌کند، اما حتی از تمامی تأویل‌های ارائه شده از یک اثر باز نمی‌توان به معنای نهایی آن اثر رسید، یا به خود آن اثر پی برد. آن «خود» به بیان در نیامدنی است. درست همان طور که عارفان قبّالا می‌گفتند، هر تأویل همچون گلبرگی است از گل سرخ. در مرکز گل هیچ چیز نیست. این گلبرگ‌ها هستند که اهمیت دارند. وقتی بینامین می‌نوشت «حقیقت هرگز در وجود برهنه و آشکار به چشم در نمی‌آید» یا در مورد کافکا می‌گفت «او نیز دریافته بود که تداوم حقیقت بی معناست» همین جنبۀ اندیشۀ خود را روشن می‌کرد.

نقدهای بنیامین نمونه‌هایی از این تلاش برای تحقق آزادی معناسازی محسوب می‌شوند. این نقدها روشنگر معناهایی از پیش موجود در اثر نیستند، و حتی ادعای شکوفا کردن پتانسیل‌های نهفته در اثر را ندارند، بلکه خود معناهایی را به اثر می‌افزایند. نقدهای او دربارۀ درونمایه‌های اثر نبود، بلکه خود درونمایه‌هایی تازه می‌آفرید. عناصر اثر، بهانه‌هایی بودند تا با آغاز از آن‌ها خود به آفریدن مفاهیمی تازه مشغول شود.

? #خاطرات_ظلمت
? #بابک_احمدی

@Library_of_Babel

نویسنده‌های تازه‌کار ایده‌های فوق‌العاده دارند. نویسنده‌های بزرگ ایده‌های خوب ولی تکنیک فوق‌العاده دارند. اولین کاری که باید انجام دهید این است که تکنیکی را که برای تبدیل ایده‌هایتان به داستان نیاز دارید به خوبی درک کنید.

? #داستان_نویسی_for_Dummies
? #رندی_اینگرمنسن

@Library_of_Babel