این چرخه تمومی نداره. میل به ۱۰۰ و پیشرفت از ۰ به ۱ و درجا زدن توی یک و ناامیدی. میل به بهتر و بهترین و پیشرفت از بد به قابل قبول و درجا زدن توی قابل‌قبول و ناامیدی. میل به بالاتر و بالاتر و پیشرفت از دره به کوهپایه و درجا زدن تو دامنه و ناامیدی. میل به مرگ و پیشرفت از نکیر به منکر و درجا زدن تو قبر و ناامیدی.

۵
تغییر روندی مفید. سوار چیزی که بدم میومد شدم و جایی عالی پیاده شدم و آدمی فوق‌العاده رو دیدم و خبری خیلی خوب شنیدم. حس می‌کردم پشت لرزش بیس یکی داشت میگفت: "این‌یکی رو زیادی تحمل کردی و ادامه دادی؛ درسته خیلی زود نحسی کارت رو از بین بردم، اما می‌خواستم یادآوری کنم رها کردن و فرار نه تنها آخرین فکر نیست بلکه توجه بهش بر شومی قدم‌های بعدیت اضافه می‌کنه." فکر کردم و دیدم برای پس‌گرفتن فرمون برخی رویداد‌ها باید فرمون‌های زیادی رو قربانی کرد. انتخاب اشتباه بند کفش می‌تونه چندین ساعت آزارت بده. از تاثیرات افرادی که حتی انتخاب من نبودن نباید خرده گرفت. امروز واقعا عالی بود‌.

۴
همشون وسوسه‌انگیز و جذاب نشون می‌دن. هرکدومشون که واردش شدم روی خوش نشون دادن. یهو دیدم بابت کار اشتباهی که نکردم یا تصمیماتی که هیچ دخل و تصرفی نداشتم افتادم زیر مشت و لگداشون. و تنها چیزی که از همه این اتفاقات یاد گرفتم تکوندن لباسام بعد از پاشدن بوده.

۲
وقتی بیشتر بهش توجه می‌کنی می‌بینی هرچیزی می‌تونه تقصیر شخصیت اول باشه. اگر در حال حاضر مجبور به تحمل شخص، مکان یا وضعیتی هست، با دقت بیشتر میشه فهمید تقصیر خود جناب شخصیت اوله. اگر انتخاب‌های شخصیت اول بهتر بود می‌تونست وضعیت بهتری داشته باشه. می‌گید :"آخه نه ۳ تا انتخاب بیشتر نداشت." اما هممون می‌دونیم انتخاب‌های گذشته‌ش باعث شد الان فقط سه راه داره.

۱
اگه از من بپرسید که چه انسانی از نظرم توی دسته‌ای بدرد نخور قرار میگیره ۱۰ ویژگی میگم که ۹ تاش توی خودم پیدا میشه. اگه همون لحظه بهم این موضوع رو یادآوری کنید قطعا باهاتون بحث میکنم که اشتباه میکنید و منظور دیگه‌ای داشتم.
اگه بگید بین ۱۰ ها موضوع فقط به ۲ تاش فکر و توجه میکنم قطعا درسته، اما من در لحظه با شما بحث میکنم و سعی در اثبات اشتباهتون دارم. صحبتی که اخیرا دیدم فکرم رو درگیر کرده. بخشیش میگفت "در مسیر هر کاری قطعا افرادی به شما کمک می‌کنند. اما در مسیر نجات خود از دست خودتان، هیچکس به شما کمک نمی‌کند‌". همیشه به ارتباطم با اطرافیانم فکر میکنم و اینکه چطور هستش رو ارزیابی میکنم اما، هیچوقت نمی‌تونم پل ارتباطی شکسته‌ی بین خودم و خودم رو درست کنم. هیچوقت فکر به رابطه‌ی خودم با خودم نتیجه‌‌ای نداره. هیچوقت راه بهبود این مسئله برام مشخص نمیشه. برای هر چیزی ایده‌ای دارم و می‌تونم نظری درموردش بدم اما این مورد احساس میکنم از ریشه دچار مشکل شده. شاید هم بخاطر بی‌توجهی من اصلا فرصت نکرده رشد کنه و ریشه‌ای بده‌.

#کتاب مرگ کسب و کار من است از روبر مرل رو #تموم‌_کردم .
فکر نکنم توی ذهنم این احتمال رو بررسی کرده باشم که بخاطر این شخصیت انقدر ناراحت بشم. لانگ داستان وحشتناک زندگی خودش رو هم خشک و آلمانی بیان کرد اما احساساتش بین کلمات غوطه‌ور بودن. قطعا پیشنهاد میشه. توی گودریدز بهش ۵ از ۵ دادم و طبق معمول یسری بخش‌هاش رو می‌تونید با سرچ کردن اسم کتاب بخونید.