آدیو بوک آنشرلی رو شروع کردم. وقتی داشتم نون و پنیر و گوجه‌ام رو با آرامش می‌خوردم، تمام مدت خودمو پیش آنه و ماریلا و متیو تصور می‌کردم. خیلی خوش گذشت!
کاش تا وقتی داستان تموم بشه، تو ذهنم منم جایی در روستای اون‌ها داشته باشم.

یبار با بچه‌های مدرسه داشتیم اردو می‌رفتیم و سوار اتوبوس بودیم. یه پسره داشت از پنجره بیرونو نگاه می‌کرد. یکدفعه داد زد: «لامبورگینی!» و ناگهان همه‌ی کسایی که اون سمت اتوبوس بودن، اومدن سمت دیگه‌ش که لامبورگینی رو ببینن. و مشخصاً با حسرت.

یه بچه ۷،۸ ساله بدو بدو اومد پیشم، به ایتالیایی داشت می‌گفت: بابای منم ایرانیه. اسمش آرشه. مامانبزرگمم شکوفه‌ست و عمه‌م اسمش سپیده‌ست?? من در قلب‌قلبی ترین حالت ممکن بودم. بعد گفت: یچیز میشه به فارسی بگی؟ گفتم «سلام خوبی؟» بعد کلی ذوق کرد که: وااای من فهمیدم…

فکر کنم اولین ژانر «برو فلان رشته/شغل، در کنارش علاقه‌تم ادامه می‌دی» تو تاریخ برای خاندان مدیچی ایتالیا باشه.

بابای کوزیمو مدیچی بهش گفت: حالا فعلا بانکدار شو. در کنارش هنر هم ادامه می‌دی

اینجا تو فضای عمومی، کسی چیزی نمی‌گه و کاری نداره.
خود دانشگاه هم چندین بار رندوم عکس گرفته و تو سایتشم گذاشته.
نمی‌دونم بازم قانونش رو.

بچه‌ها من اینجا کمک مربی‌ام و در واقع کار دانشجویی دارما :))
شغل واقعی نیست و هنوز درسمم تموم نشده. ?

درباره‌ی سیستم مدارس ایتالیا هم بگم که این مدلیه:
۱. مدرسه‌ی کامل دولتی و رایگان وجود داره.
Scuola pubblica

1. مدرسه‌ی غیرانتفاعی و خصوصی وجود داره که اصولاً خیلی گرونه.
   Scuola privata

2. یه نوع دیگه هم هست که مدرسه‌ی ماست و حد وسطه. بر اساس ایزه‌ست. یعنی وضع مالی خانواده رو حساب میکنن (باتوجه به خونه‌ای که زندگی می‌کنن و درآمد پدر و مادر). برای بعضی‌ها رایگان میشه و بعضی‌ها یه مبلغی باید شهریه بدن.
   Scuola paritaria

ولی یچیزایی هست که وقتی از دنیای بچه‌ها فاصله می‌گیریم، یادمون می‌ره.
مثلاً دیروز داشتیم باهاشون جمع و تفریق کار می‌کردیم.
۲۰۰ رو باید با ۱۰۰ جمع می‌کردن.

دختره ۲۰۰ رو نوشت. بعد ۱۰۰ رو زیرش نوشت که جمع کنه.
داشتم گوش می‌دادم که چی می‌گه، اینجوری داشت زیرِ هم حساب می‌کرد:

صفر به اضافه‌ی صفر، میشه صفر.
صفر به اضافه‌ی صفر، میشه صفر.
دو به اضافه‌ی یک میشه سه.
پس ۳۰۰.
??

هرچند، الان که فکر می‌کنم هرچی تو ذهنم باشه رو می‌پرسم.
مثلاً دیروز گفتم استریوتایپ های معروف استان‌های ایتالیا چیه؟

گفتن: استان لیگوریا (به مرکزیت جنوا)، به خسیس بودن معروفن.

استان توسکانی (به مرکزیت فلورانس) به داشتن لهجه‌ی ایتالیایی قشنگ)