سر همین درک نمی‌کنم یسری رو که می‌گن: کاریو بکن که در لحظه خوشحالت می‌کنه.
خب باشه در لحظه خوشحال شدی. ولی جواب عزت نفس نازنینت رو چطور می‌دی؟ 😭✨

دیشب داشتم فکر می‌کردم انگار اولین باره با یچیزی مواجه شدم به اسم اینکه:
آااره من دوست دارم فلان کارو بکنم! ولی ایگوم اجازه نمی‌ده متاسفانه. ایشون قبل از من اهمیت دارن.
On my knees for my ego. 🧎🏻‍♀️✨

همه‌ی ما مهاجرا این وضعیتو درک کردیم که وقتی می‌ریم ایران و خدماتی دریافت می‌کنیم، می‌ترسیم بگیم کجا زندگی میکنیم.. چون بقیه فکر میکنن چقدر الان پولداریم و قیمتو خیلی وقت‌ها چند برابر حساب میکنن باهامون😭
درحالی که حداقل من و همسن و سالام هممون زندگی دانشجویی داریم :(

دارم چمدون جمع می‌کنم و از کت و کول افتادممم🥹

آدیو بوک آنشرلی رو شروع کردم. وقتی داشتم نون و پنیر و گوجه‌ام رو با آرامش می‌خوردم، تمام مدت خودمو پیش آنه و ماریلا و متیو تصور می‌کردم. خیلی خوش گذشت!
کاش تا وقتی داستان تموم بشه، تو ذهنم منم جایی در روستای اون‌ها داشته باشم.

یبار با بچه‌های مدرسه داشتیم اردو می‌رفتیم و سوار اتوبوس بودیم. یه پسره داشت از پنجره بیرونو نگاه می‌کرد. یکدفعه داد زد: «لامبورگینی!» و ناگهان همه‌ی کسایی که اون سمت اتوبوس بودن، اومدن سمت دیگه‌ش که لامبورگینی رو ببینن. و مشخصاً با حسرت.

یه بچه ۷،۸ ساله بدو بدو اومد پیشم، به ایتالیایی داشت می‌گفت: بابای منم ایرانیه. اسمش آرشه. مامانبزرگمم شکوفه‌ست و عمه‌م اسمش سپیده‌ست?? من در قلب‌قلبی ترین حالت ممکن بودم. بعد گفت: یچیز میشه به فارسی بگی؟ گفتم «سلام خوبی؟» بعد کلی ذوق کرد که: وااای من فهمیدم…

فکر کنم اولین ژانر «برو فلان رشته/شغل، در کنارش علاقه‌تم ادامه می‌دی» تو تاریخ برای خاندان مدیچی ایتالیا باشه.

بابای کوزیمو مدیچی بهش گفت: حالا فعلا بانکدار شو. در کنارش هنر هم ادامه می‌دی