دیر یا زود این عذاب ای جان به پایان می‌رسد
شاد باش! این رنج بی‌پایان به پایان می‌رسد

گرچه گاهی تندبادی شاخه‌ای را هم شکست
سرو می‌ماند ولی توفان به پایان می‌رسد

زندگی بر مردم آزادە‌ی بی‌آرزو
سخت می‌گیرد ولی آسان به پایان می‌رسد

داستان شمع با آتش روایت شد ولی
عاقبت با دیدە‌ی گریان به پایان می‌رسد

سیل آه خلق سدّ ظلم را خواهد شکست
قصۀ تاریخ بی‌سلطان به پایان می‌رسد

فریاد رسی چو نیست فریاد چه سود باشد؟

ڪَـیرم اصلا همه‌ے شهر، زلیخا بشوند
یابه اندازه‌ے تو، دلبر و زیبا بشوند.........
هم بعیدَست دلِ من پیِ‌شان پَر بڪشد.....
هم محالَست، بِجاے تو به دل جا بشوند...!!

آدمامیان و میرن....
ولی نمیشه تواز اون‌هایی باشی ڪــه
میان و‌ می‌مونن ...؟!

کاش چون دریا جهانی رو به ساحل داشتم!
بگذریم از آرزوهایی که در دل داشتم

از نگاهت شرم می‌بارید و من درویش‌وار
کنج دیوار غمت یک عمر منزل داشتم

پیش هرکس می‌نشستم حرف چشمان تو بود
من نه با تو، با تمام شهر مشکل داشتم

زندگی با طعنه‌های دوستان آسان نبود
کاش من هم دشمنانی صاف و یکدل داشتم

لطف بودن با تو از من شاعری دیوانه ساخت
ورنه من در خود هزاران زن عاقل داشتم

‏چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت که از دوری
برآید از دلم آهی، بسوزد هفت دریا را

دم دست نباش
بهترین هم که باشی، تکراری میشی...

مهم نیست چند سالته،
هروقت یاد گرفتی جواب اعتمادی که بهت میشه رو...
با جفتک انداختن ندی، بهت میگن آدم!😉🙃

گفت چرا نهان کنی عشق مرا چو عاشقی
من ز برای این سخن شهره عاشقان شدم

.
اڪَر از من بپرسی عشق چیست؟
می‌ڪَویم ڪه
عشق صداے توست ڪه
صد درد قلب مرا تسڪین میدهد...!!