من اینو گذاشتم پروفایل (اجازه هم گرفتم) 😎 دیدم لونا هم یکی دیگه‌شو گذاشته بود حال کردم

عذرخواهی پیشاپیش از گروه‌ها و چنل‌هایی که آرشیو می‌کنم، مدتی ازتون بی خبر می‌مونم از بی اهمیتی نیست اگر ازم واکنشی به سخنان تون دریافت نمی‌کنید. تنهاتون نذاشتم...
بگذریم، اگر باهام کار واجب داشتید تگ کنید در خدمتم... ممکنه آنلاین باشم ولی پیام پاسخگو نباشم... 🌱

✨🐱

از وقتی که یادمه، دوست داشتم نقاشیم خیلی خوب باشه. البته خلاق بودم اما نمیشه گفت کار نهاییم خیلی خوب میشد؛ تمرین هم نمی کردم انصافا...
هنرستانی بودم، دانشگاه هم هنر خوندم ولی هیچوقت راضی نبودم از کارم.

امروز تو یه چنل رندوم، تمرینات (به عنوان کپشن نوشته شده بود تمرین) رندوم یک شخص و کاراکتر شیتی که زده بود لود کردم. فقط چند ثانیه طول کشید ولی ناگهان دیگه دلم نخواست نقاشیم خیلی خوب باشه. تو همون چند ثانیه حس کردم این میزان از تمرین، نه. مال من نیست. نمیخوام یه رویای دست نیافتنی رو به زور نگه دارم... جاش رو قفسه ای که سال های سال روش نشسته بود یکم خالیه و سبکیِ نه چندان جالبی متصاعد میشه ازش. امیدوارم این یکی ام از سر "دیگه توانی برام نمونده روی چیزی بذارم" نباشه.

بعداً نوشت: شبیه یه خشم نهفته‌اس، هرچی بیشتر نقاشی می‌بینم امروز، بیشتر دلم نمی‌خواد هیچوقت نقاشی کنم

•| #Mia 🐱

{ The reason I hold on,
Cause I need this hole gone...*}•🥀***

مامان یه کلمه اومد تو اتاق و اسم "برنامه مون" رو آورد. منظورش چیز دیگه ای بود ولی من الان یک اضطراب متحرکم...

What we used to vibe to back in 2017

[ #Music 🛹 #BackThen ]

چند ساعت متمرکز خوبی رو تجربه کردم. دیگه زندگی مثل آدم‌های عادی بس. 🚫

چرا بعضی وقتا فکرهای خوب، نتایج خوبی نمیدن بنظرتون؟
من یه فکری دارم که البته اورجینال مال خودم نیست... ولی تا حدود زیادی فکر میکنم می‌تونه دلیل این باشه که چرا بعضی وقت‌ها وقتی می‌خواییم خوب باشیم نتایج خوبی نمی‌گیریم. البته نه همیشه.

دوران هنرستان که باید کارورزی انجام می‌دادیم، به هنرستان ما نقاشی و طرح زدن دبستان‌های سمت خیابون جمهوری افتاد. تجربه جالبی بود. از طرح‌های منم ۲ تاش منتخب شد هرچند وسط کارورزی یه مسافرت پیش اومد که مجبور شدم نصفه بذارمش و بعد که برگشتم، جور دیگه ساعت‌هام رو پر کنم.
این پویش زیرنظر بسیج بود و دوتا خانم که همراه ما بودن طرح هامون رو بررسی و تایید کنن گاهی خیلی حرف های خوبی میزدن. مثلا راز فال ورق، یوستین گُردر رو یکی از اونا بهم معرفی کرد که واقعاً کتاب خوبی بود برای خوندن در اون سن... و یکی دیگه شون، یه مسأله‌ای رو بیان کرد که سال‌هاست باورهای من رو بهم ریخته. ✨
مخصوصاً به عنوان فردی با تایپ شخصیتیِ خود فدا کننده برای راحتی دیگران 😅
تئوری ایشون این بود که آدم‌های معمولی، حتی مهربون‌ترین شون باز هم خودخواه هستن. یعنی حتی کسی که میره مناطق محروم، از راحتیش می‌زنه یا می‌ره به زلزله زده ها کمک می‌کنه...‌ اون ته دلش، بازم اون کار رو انجام میده که وجدانش راحت باشه. یعنی نفس انسان‌دوستی داره ولی اون کار یجایی از دلش، برای آروم کردن خودش انجام میشه. 🌱
بازم میگم، این همیشه و همه‌جا نیست.‌ آدم‌های فداکار واقعی و از جان گذشته وجود دارن اما بیشتر ما، حال خوب به دیگران هدیه می‌کنیم که خودمون خوب باشیم... این می‌تونه مثلاااا نمونه اش این باشه که بعضی وقت ها با نیت خوب دیگران رو گس لایت می‌کنیم. مثلا بخاطر اینکه دیر کردن، از دست شون ناراحت شدیم ولی وقتی عذر خواهی می‌کنن، حالا یا چون عذرخواهی شنیدن معذب مون میکنه، یا چون نمی‌خواییم طرف خیلی عذاب وجدان بگیره، بهش میگیم نه بابا اصلا ناراحت نشده بودم.
بعد اون فرد گیج میشه. چون سیگنال های ناراحتی رو دریافت کرده ولی الان دارن بهش میگن اشتباه فکر کرده. 👀
یعنی در واقع با نیت دعوا نشدن، ناراحتی نشدن و... داریم به بخش دیگه ای از ماجرا که حالا اعتماد باشه یا شرایط روحی طرف مقابل ضربه وارد می‌کنیم.

بحث نتیجه‌ی اخلاقی خاصی نداره. فقط یه سری چیز بود که می‌تونید بهشون فکر کنید. 🪭

•| #Mia 🐱