လက်နက်ကိုင်လိုက်တဲ့အခါမှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေ၊ ခံယူချက်တွေက ပြောင်းသွားတယ်။ ကောင်းတဲ့ဘက်ကိုပြောင်းသွားသလို ဆုတ်ယုတ်သွားတာတွေကလည်း အများကြီးရှိတယ်။ ဒီအတွက်ကြောင့် ဘာသာရေးစကားပြောတာတော့မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ လက်နက်ကိုင်ထားလေလေ ပိုပြီးတော့မှ စိတ်တည်ငြိမ်အောင် လေ့ကျင့်ဖို့လိုတယ်။ တချို့ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေကို ပြောဖြစ်တဲ့အခါရှိတယ်။ စိတ်တည်ငြိမ်မှုလေ့ကျင့်ခန်းတွေဟာ သာမန်အရပ်သားပြည်သူထက်ကို ဒီလက်နက်ကိုင်ထားတဲ့သူတွေက ၃ ဆ ၅ ဆ အထိလုပ်ဖို့လိုတယ်။ ဒါက ပမာဏအနေနဲ့ ပြောတာပါ။ ဒီထက်ပိုပြီးတော့မှ နက်နက်နဲနဲနဲ့ လေ့ကျင့်ထားဖို့လိုတယ်။ မဟုတ်ရင် တော်ရုံလူက ဒီရှုတ်ထွေးတဲ့အခြေအနေမှာ စိတ်ခံစားချက်ကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ဖို့ ကိုယ်မဟုတ်တဲ့သူတွေကို မြင်တဲ့အခါမှာ ကိုယ့်လောက်ကို မမြင်နိုင်တာမျိုးတွေ ရှိတယ်။ အဲ့လိုဟာမျိုးတွေအတွက် ပြင်ထားမှသာလျှင် အမှားတွေနည်းမှာ ဖြစ်တယ်။

နောက်တစ်ခုကတော့ ဥပဒေပါ။ နိုင်ငံတကာဥပဒေတွေက ဘယ်လိုပဲရှိရှိ လိုက်နာရမယ် ပြောနေပေမယ့် အခုဒီနိုင်ငံမှာ ဖြစ်နေတာမျိုးက ဘယ်နိုင်ငံကမှ ရုတ်တရက်အရေးယူနိုင်တာမျိုး ထင်ထင်ရှားရှား မရှိသေးဘူး။ ဥပဒေတွေက မျက်ကွယ်အနေအထားကို ရောက်သွားနိုင်ခြေများတယ်။ ဒါကြောင့် အဖွဲ့တွေအနေနဲ့ စစ်တပ်က ကျူးလွန်ထားတဲ့ အမှားတွေ အမူအကျင့်တွေအတိုင်း မလုပ်ဘဲ လျှော့ချနိုင်ဖို့လိုတယ်။ အမှားအမှန်ကတော့ ပြောဖို့ခက်တယ်။ ဘယ်လောက်ရာခိုင်နှုန်းဆိုရင် ပျူရွာလို့ သတ်မှတ်ရမှာလဲ။ ဘယ်လိုဟာမျိုးဆို ဒလန်လို့သတ်မှတ်ရမှာလဲ။ ဒါတွေက တိကျတဲ့ အဖြေလည်းမရှိဘူး။ တိကျတဲ့ အဖြေမရှိတဲ့အခါမှာ မှားယွင်းမှုတွေ အနည်းငယ်ရှိနိုင်ပါတယ်။

ကံကောင်းတာက လက်ရှိ ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေ အနေနဲ့ကတော့ ခံယူချက် စံနှုန်းတွေကို မြင့်မြင့်မားမား သွားနေတယ်။ ကျွန်တော့်အမြင်က ပြည်သူလူထုတွေအနေနဲ့ကလည်း ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေရဲ့အပေါ်မှာ ရဲရင့်မှု တိုက်ခိုက်နိုင်မှုအပေါ်မှာပဲ လေးစားတန်ဖိုးထားတာမဟုတ်ဘဲနဲ့ သူတို့ရဲ့စံနှုန်းတွေအပေါ်မှာ လေးစားလိုက်နာတာကို တန်ဖိုးထားမယ်ဆိုရင် သူတို့အတွက် Remind ဖြစ်တယ်။ သူတို့အမြဲတမ်းအမှတ်ရနေပြီး ပြည်သူလူထုက ငါတို့ရဲ့ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်အပေါ်မှာပဲ အသိအမှတ်ပြုနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ရဲ့ ဘယ်လောက်အထိ စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင်လုပ်နိုင်သလဲ။ ကိုယ့်ရဲ့ခံစားချက်တွေ ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ပြီးကိုင်တွယ်နိုင်သလဲ ဆိုတာကိုပါ တန်ဖိုးထားတယ်ဆိုတာကို နားလည်တဲ့အခါမှာ မျက်ကွယ်ထိန်းဖြစ်တာပေါ့နော်။ ဘယ်သူကမှ ထိန်းနေတာမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သိစိတ် မသိစိတ်ထဲမှာ ဒါတွေ ကိန်းအောင်းလာတဲ့အခါမှာ ထိန်းဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း စကစလို အုပ်စုထဲမှာနေတာတောင် ကျွန်တော့်ကို တောက်လျှောက်ထိန်းနေတာဘာလဲဆိုရင် ဘယ်သူမှမသိရင်တောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိတယ်။ အလွယ်တကူ လုပ်လိုက်မယ်။ဒီလိုလုပ်လိုက်ရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သိတယ် ဆိုတဲ့အသိကထိန်းတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ မသိစိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်ခဲ့တာက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လူထုကို ကာကွယ်တဲ့ဆိုတဲ့ဟာမျိုးလေး ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုတာက မသိစိတ်ထဲဝင်နေတဲ့အခါကျတော့ အဲဒီစိတ်ကပဲကျွန်တော့်ကို အမှားတွေနည်းသွားစေတယ်လို့ မြင်ပါတယ်။

ပြန်ချုပ်ရရင် လက်နက်ကိုင်ထားတဲ့သူတိုင်းဟာ စစ်ရာဇဝတ်မှုကို ကျူးလွန်နိုင်ချေရှိပါတယ်။ ပုထုဇဉ်တွေ ဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်ပါ။ နိုင်ငံတကာတပ်မတော်တွေမှာတောင် ရှိတဲ့သူတွေက ကျူးလွန်တာဖြစ်တာကြောင့် ဒီကျူးလွန်မှုက ဖြစ်နိုင်ချေရှိပါတယ်။ ဘယ်အဖွဲ့မိုလို့ မကျူးလွန်ဘူးဆိုတာကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဒီဟာကို လျှော့ချဖို့၊ တားဆီးဖို့အတွက်ကတော့ လက်နက်ကိုင်ထားတဲ့ စစ်သည်တစ်ဦးချင်းဟာ ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကို မှန်ကန်အောင်၊ တည်ငြိမ်နေအောင် နှလုံးသွင်းမှန်ကန်ဖို့ကို အမြဲတမ်း လေ့ကျင့်နေဖို့လိုပါတယ်။ တဖန် သွယ်ဝိုက်သောအားဖြင့် ပြည်သူလူထုကလည်း ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေကို လေးစားတန်ဖိုးထားတဲ့အခါမှာ သူတို့ရဲ့ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်တင်မဟုတ်ဘဲနဲ့ စံနှုန်းတွေကို လေးစားလိုက်နာမှုအပေါ်မှာ တန်ဖိုးထားခြင်းအားဖြင့် သူတို့ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေကပိုပြီးအမှားနည်းတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေဖြစ်လာမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။

("စစ်ပွဲဇုန်အတွင်းမှာ အရပ်သားပြည်သူတွေ ဘေးကင်းဖို့” စကားဝိုင်းမှ ကောက်နုတ်ချက်)

#PeoplesGoal
#ပြည်သူ့ပန်းတိုင်
#IHL_Myanmar

လူ့သဘောသဘာဝအရ ကိုယ်က အသက်အန္တရာယ်နဲ့ ကြုံလာတဲ့အခါမှာ အတွေးအခေါ်တွေက ပြောင်းလဲတာက လူ့သဘာဝပါ။ တချို့နိုင်ငံက စစ်သည်တွေလည်း သူတို့နိုင်ငံက သင်တန်းတွေ၊ ကျောင်းတွေမှာ လိုက်နာရမယ့် ကျင့်ဝတ်တွေသင်တယ်။ ဥပဒေတွေ သင်တယ်။ အမေရိကန်စစ်သားတွေဆိုလည်း ဒီလိုပဲ။ တဖက်ရန်သူရဲ့ အလောင်းပေါ်မှာ အပေါ့စွန့်တာ ဒီလိုဟာတွေလုပ်တယ်။ နောက်ပြီး အရပ်သားလား၊ ရန်သူလား ပစ်မှတ်မကွဲတဲ့အခြေအနေမှာ သူတို့မှားယွင်းပြီး လုပ်မိတာတွေရှိတယ်။ဒီလိုအခြေအနေမျိုးဟာ ကျွန်တော့အတွေ့အကြုံအရဆိုရင် အဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့လည်းဆိုင်သလို တစ်ဦးချင်းရဲ့ စိတ်ခံစားမှုပေါ့နော်။ လက်ရှိဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေတွေရဲ့ ကိုင်တွယ်ရခက်ခဲတဲ့ အခြေအနေမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ဒီလိုအမှားမျိုးက လက်နက်ကိုင်ထားတဲ့သူတိုင်းလုပ်နိုင်တဲ့ အမှားမျိုးထဲမှာ ပါပါတယ်။

လက်နက်ကိုင်တဲ့အခါမှာ သူတို့ရင်ဆိုင်ရတဲ့အရာက အသက်အန္တရာယ်နဲ့ နီးနေတာဖြစ်တဲ့အတွက် သူတို့ကိုယ်တိုင်ရဲ့ စဉ်းစားပုံကလည်းပြောင်းပါတယ်။ တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်တွေမှာလည်း အလားတူပေါ့နော်။ ပြည်သူလူထုအပေါ်မှာ ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး မစဉ်းစားနိုင်တာမျိုး ပြည်သူလူထုကိုပဲ ဦးတည်ပြီး မစဉ်းစားနိုင်တာရှိပါတယ်။ သို့သော် အင်အားကြီးလေလေ ပိုပြီး တာဝန်ယူရလေလေပါပဲ။ အင်အားကြီးတဲ့ အဖွဲ့တွေကတော့ ပိုပြီးမြင်သာထင်သာရှိတာပေါ့။ နောက်တစ်ခုက ဥပဒေပါ။ တကယ်တမ်းကျတော့ ဒီဥပဒေက စစ်ရာဇဝတ်မှုတွေက ကျူးလွန်လိုက်တဲ့အခါမှာ ထင်ရှားတဲ့ ကိစ္စရပ်တွေရှိမယ်၊ မှတ်တမ်းမှတ်ရာရှိတဲ့ ကိစ္စရပ်တွေဆိုရင်တော့ နောက်ကြောင်းပြန်ပြီး အရေးယူလို့ရပေမဲ့ များသောအားဖြင့်ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ အခြေအနေတွေမှာ ပြန်ပြီးတော့မှ ဥပဒေအရ အရေးပြန်ယူတာတွေ၊ ခုံရုံးတင်တာတွေက လုပ်နိုင်ဖို့နည်းပါတယ်။

အဲဒီအတွက်ကြောင့် လက်နက်ကိုင်ထားတဲ့ စစ်သား ဘယ်အဖွဲ့မဆို သူတို့အနေနဲ့က ရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ၊ မရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ အခုနကလို အမှားတွေ ကျူးလွန်တတ်ပါတယ်။ အဲလို ကျူးလွန်တာတွေက စကစ က သူပုန်ရွာတွေလို့ သတ်မှတ်သလိုပဲ တော်လှန်ရေး အဖွဲ့တွေဘက်ကလည်း ပျူရွာတွေဆိုရင် တချို့ရွာတွေက ပျူရှိတယ် မှန်တယ်။ ရွာလုံးကျွတ် မဟုတ်ဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်ပိုင်းမှာဆိုရင် အဲလို ကိစ္စတွေဖြစ်တယ်။ အဲမှာရှိနေတဲ့ ရွာသားတွေက တော်လှန်ရေးကို ထောက်ခံတဲ့သူတွေလည်းပါတယ်။ ပျူမဟုတ်တဲ့သူတွေလည်း ပါတယ်။ သို့သော် ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေက တရွာလုံးကို ပျူရွာလို့ သတ်မှတ်ပြီး လုပ်တာတွေရှိတယ်။ ဒီလို နားလည်မှုလွဲတာတွေက ရှိပါတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ဒီအခြေအနေတွေဟာ နံပါတ်တစ်အချက်ကတော့ ကျွန်တော်တို့အားလုံး စစ်သားဖြစ်ဖို့ခက်တယ်။ စစ်တိုက်ရတာလွယ်ပါတယ်။ စစ်တိုက်ရတာက အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ လွယ်တယ်။ စစ်ပွဲအတွင်းမှာ ခံစားချက်တွေ ထိန်းရတာက ထင်သလောက်မလွယ်ဘူး။ စိတ်ရိုင်းတွေက ဝင်တယ်။ စိတ်ရိုင်းမဟုတ်ဘူးဆိုရင် အဲဒီအချိန်မှာ ကိုယ့်ရဲ့ Ego က အလုပ်လုပ်တဲ့ဟာက ပိုများတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်တော် ဘာလို့ စစ်သားမလုပ်တော့လဲဆိုရင် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း စစ်သားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ အရည်အသွေးမရှိဘူး။ မပြည့်ဘူးလို့ ပြောရမှာပေါ့။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ စစ်သားတစ်ယောက်ရဲ့ အရည်အချင်း အရည်အသွေးကို တိုင်းတဲ့အခါမှာ ပညာတတ်တာလား။ စစ်တိုက်တတ်တာလား။ ဒါတွေနဲ့ တိုင်းတာတာနဲ့ မပြည့်စုံဘူး။ ဘယ်လောက်အထိ ခက်ခဲရှုပ်ထွေးနေတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထားနိုင်လဲ။ ကိုယ်ရဲ့ အသက်ဘေးနဲ့ ကြုံလာတဲ့ အချိန်မှာတောင်မှ ကိုယ်ရဲ့ ရန်သူမဟုတ်တဲ့ အရပ်သားတွေဖြစ်မယ်။ ကြားနေ ပစ်မှတ်တွေဖြစ်မယ်။ ဒါတွေအပေါ်မှာ ဘယ်လောက်အထိ ထိန်းသိမ်းလုပ်နိုင်လဲဆိုတာက အင်မတန်ခက်ပါတယ်။ ရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ မရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ လုပ်ဖြစ်သွားတာတွေက ရှိသွားနိုင်ပါတယ်။

အဲလို အလားတူအခြေအနေတွေပေါ့ ဥပမာ ရခိုင်ပြည်နယ်မှာ ကြားနေအုပ်စုတွေ၊ ရိုဟင်ဂျာတွေတဖက်ကလည်း ဘင်္ဂါလီလို့ခေါ်တာတွေရှိတယ်။ အဲဒီမှာလည်း တချို့တွေက စကစရဲ့ စည်းရုံးမှုအောက်ကို ပါသွားတာရှိတယ်။ တချို့ကျတော့လည်း စကစရဲ့ ခြိမ်းခြောက်မှုကို ကြုံတွေ့ရတာရှိတယ်။ အဲလိုအခြေအနေမျိုးမှာ တဖက်က အဖွဲ့အစည်းတွေအနေနဲ့ သူတို့ သတ်မှတ်မှုတွေက ပုံစံပြောင်းသွားတယ်ပေါ့။ အရပ်သား လူသားဆိုတဲ့ အမြင်ကို မမြင်နိုင်တော့ပဲနဲ့ ပုံစံပြောင်းသွားတာတွေရှိတယ်။ အဲလိုအခြေအနေမျိုးမှာ သူတို့အနေနဲ့လည်း ကန့်သတ်ချက်တွေက ပိုများတယ်ပေါ့။ ခရီးသွားလာခွင့် မြို့နယ်ဖြတ်ကျော်ခွင့်တွေကအစ အကန့်အသတ်များတဲ့အခါမှာ ပိတ်မိနိုင်တဲ့ အခြေအနေတွေလည်းရှိတယ်။ ဒါတွေက ရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ မရည်ရွယ်သည်ဖြစ်စေ အမှားတစ်ခုမဖြစ်နိုင်အောင် ပေါ့နော်။ အမှားအကြီးကြီး မဖြစ်အောင် ထိန်းသိမ်းဖို့ကတော့ သက်ဆိုင်ရာ တပ်ဖွဲ့ဝင်တွေ အားလုံးမှာ တာဝန်ရှိပါတယ်။

ရှမ်းပြည်ဘက်မှာဆိုလည်း ကြုံဖူးပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်ပိုင်းက အဖမ်းခံလိုက်ရတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကြည်ခိုင်ပေါ့နော်။ သူကအမိန့်ပေးပြီး တိုက်ရတဲ့ တိုက်ပွဲတွေလည်း ကြုံခဲ့ဖူးပါတယ်။ အဲဒီမှာ မှတ်မှတ်ရရ ရွာတစ်ခုပေါ့။ အဲဒီရွာမှာ တစ်ဖက်က အဖွဲ့အစည်းတွေရှိတယ်။ ချဉ်းကပ်လာတဲ့အခါ ပစ်ပါလို့ ပြောတယ်။ ပစ်ပါလို့ ပြောတဲ့အချိန်မှာ အဲဒီရွာက လူဦးရေ ၄၀၀ နဲ့ ၆၀၀ ကြားလောက်ရှိတဲ့ ရွာကြီးဗျာ။ အဲဒီရွာက ပုံမှန်ပြည်သူတွေနေတဲ့ ရွာပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုအချိန်မှာ အဲဒီရွာက ပုံမှန်ရွာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံပြောပါတယ်။ နောက်ထပ် အချင်းချင်းကိုလည်း ဆိုက်ဝါးထည့်ပါတယ်။ သူတို့ကဘာပြောလဲဆိုတော့ တိုက်ပွဲသံကြားပြီးတည်းက ဘယ်ပြည်သူမှ အဲဒီရွာထဲမှာ ရှိနေမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ အဲဒီမှာက တဖက်အဖွဲ့အစည်းပဲရှိတော့မှာတဲ့။ အဲတော့ ထိသွားရင်တောင် တဖက်အဖွဲ့အစည်းပဲပေါ့နော်။ ရွာသူရွာသား အစစ်ဆိုရင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီဆိုရင် ပြေးပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကြုံတဲ့ အချိန်မှာ တိုက်ပွဲစတာက နာရီပိုင်းပဲရှိသေးတယ်။ နာရီပိုင်းပဲရှိသေးချိန်မှာ သတင်းအပေါ်မူတည်ပြီး လုပ်တဲ့အခါ ရွာကတောင်ပေါ်ရွာဖြစ်တဲ့အတွက် ရွာရဲ့ ရှောင်လမ်းတွေက တစ်ရွာနဲ့တစ်ရွာကူးတာက တောင်ပေါ်တောင်အောက်ဆင်းရတဲ့ လမ်းတွေရှိပါတယ်။ အဲဒီလမ်းတွေကို ကြိုကာပြီး အမြောက်နဲ့ ပစ်တာရှိတယ်။ တိုက်ပွဲစကတည်းက အဲဒီနေရာတွေကို ကာပြီး ပစ်ထားတဲ့အခါမှာ ရွာထဲမှာရှိနေတဲ့ ရွာသူရွာသားတွေက မထွက်နိုင်တာက သေချာတယ်။ မထွက်နိုင်တဲ့ အခြေအနေမှာ ကျွန်တော်က ရွာသူရွာသားတွေရှိနိုင်သေးတယ်ပြောတဲ့အခါမှာ မရှိလောက်ဘူးတဲ့။ မဟုတ်ဘူး ရှိလောက်သေးတယ်၊ တကယ်လို့ ရွာသားတွေရှိနေသေးရင် ဘယ်သူတာဝန်ယူမှာလဲလို့ မေးတဲ့အခါ ငါတာဝန်ခံမယ်လို့ပြောတယ်။ မင်းလုပ်စရာရှိတာသာလုပ်လို့ အခုအဖမ်းခံရတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ပေါ့နော်။ သူကအဲလို ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ ဘယ်လောက်ပဲ‌ပြောနေပစေ ကိုယ်ပိုင် အသိဉာဏ်ရှိဖို့လိုပါတယ်။ ဒါက ကိုယ်လုပ်ပိုင်ခွင့်ထဲမှာပဲရှိတာပါ။

အမြောက်ဆံ၊ ကျည်ဆံ၊ လေယာဉ်မှူးတွေ ကြဲချနေတဲ့ ဗုံးတွေပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်လုပ်ချင်မှဖြစ်တာပါ။သူတို့က ဘေးမှာ အနီးကပ်ရှိနေတာက နည်းပါတယ်။ အဲ့တော့ ရှောင်ပြီးတော့ ပစ်တာပါပဲ။ ကံကောင်းတယ်ပြောရမယ် တိုက်ပွဲတွေ ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ တကယ်တမ်းလည်း ဒီရွာထဲမှာ အရပ်သားတွေရှိပါတယ်။ ပြောချင်တာက စစ်တပ်ရဲ့ သဘောတရားကတော့ တိုက်ပွဲတွေဖြစ်တဲအခါမှာ စံနှုန်းတွေက လျော့သွားတာရှိကြတယ်။ မြန်မာ့တပ်မတော်က အားလုံးနီးပါးနဲ့ ရန်သူဖြစ်နေတော့ ဖိစီးတဲ့ဒဏ်ပေါ့ဗျာ။ အရင်တုန်းကလည်း တိုင်းရင်းသားနယ်မြေတွေမှာ ရန်သူတွေအများကြီးဖြစ်တယ်။သူတို့ကို ထောက်ခံမှု အရမ်းကျနေတဲ့ အခါကျတော့ မဲမဲမြင်ရာ အကုန်လုံးကို ရန်သူ သူပုန်လို့ သတ်မှတ်ရတဲ့ အနေအထားဖြစ်နေတယ်။ အဲလိုအနေအထားမှာလည်း ပြည်သူကို သတ်လိုက်ဆိုတဲ့ စကားကို တိုက်ရိုက်တော့ သူတို့လည်းမပြောဘူး။ အခုကပြောသလိုပဲ ဒါက ရွာပုန်းဖြစ်တယ်။ ရွာပျက် ဖြစ်တယ်။ ပြီးရင် ဒီအချိန်မှာ ဘယ်ရွာသားမှ ရှိမနေနိုင်ဘူး။ တဖက်အဖွဲ့အစည်းပဲရှိနေမှာ မင်းတို့ ဆော်သာဆော် ချသာချပေါ့နော်။ ဒီလိုမျိုးပြောတဲ့အခါမှာ တချို့တွေလည်း နားယောင်ပြီးတော့ သူတို့ကိုယ်တိုင်လည်း အဲဒီစိတ် ရှိကောင်းရှိလိမ့်မယ်။ တချို့သူတွေကလည်း သူများဘေးကပြောတာနဲ့ ဖြစ်နိုင်ချေရှိတာပဲဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးဝင်သွားခဲ့ရင် လုပ်မိတာတွေ၊ ခြေလွန်လက်လွန်ဖြစ်သွားတာတွေရှိပါတယ်။ အခုလက်ရှိ ဗုံးကြဲတဲ့ ကိစ္စတွေပဲဖြစ်ဖြစ် ရွာမီးရှို့တဲ့ ကိစ္စတွေလည်း အဲလိုပါပဲ။

တပ်ရင်းတွေ၊ တပ်ခွဲတွေမှာ လူတွေ ဆယ်ဂဏန်း၊ ရာဂဏန်းချီတဲအခါမှာ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ လွန်ဆန်လို့မရတဲ့ ကိစ္စတွေရှိတယ်။ ကိုယ့်လုပ်ပိုင်ခွင့်ထဲကဟာဆိုရင်တော့ ရှောင်လွှဲသွားလို့ရတယ်။တချို့ဟာတွေကျတော့ ဝင်တားလို့ မရတဲ့ အပိုင်းတွေရှိတယ်။ ဒါတွေကတော့ ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ရတာပါ။ ပြန်ချုပ်ရရင်တော့ ကျင့်ဝတ်တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောတာတွေ မရှိဘူးလားဆိုရင် ပြောတာတွေရှိတယ်။ သင်တယ်လို့ သုံးလို့ရအောင် သင်တာတွေလည်းရှိတယ်။ အလေးအနက်ကြီးတော့မဟုတ်ဘူး။ သို့သော် လက်တွေ့လိုက်နာမှုတွေ၊ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုမှုတွေ အဲဒီအပေါ်မှာ ကျွန်တော်မြင်ရသလောက် ၉၅ ရာခိုင်နှုန်းလောက်က သူတို့က ပြည်သူတွေ ဘာတွေကို စဉ်းစားနေတာမဟုတ်ဘူး။သူတို့အနေနဲ့က နည်းနည်းလေးဆက်စပ်တယ်ထင်ရင် ရန်သူပဲ။ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ယုံကြည်မယ်၊ထောက်ခံမယ်ဆိုရင် သူက သူတို့ရဲ့ ရန်သူ စာရင်းထဲပဲ ထည့်တာပါ။ အဲလိုနည်းနဲ့ တုန့်ပြန်တာပေါ့။ရလဒ်အနေနဲ့ တတိုင်းပြည်လုံးနီးပါးရဲ့ ရန်သူက စစ်တပ်ဖြစ်တာပေါ့။ သူတို့အတွက်လည်း စစ်တပ်ထောက်ခံသူကလွဲပြီး ကျန်တဲ့အုပ်စု တာ်တော်များများက သူတို့ရန်သူဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအတွက် သူတို့ အမှားတွေပိုလုပ်တယ်။ လူမဆန်တဲ့ ကိစ္စတွေ ပိုလုပ်တယ်။ လက်ရှိ အာဏာသိမ်းပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ ဆိုရင်တော့ သူတို့က မထင်ထားလောက်အောင်ကို လုပ်ပါတယ်။

မေး။ ကိုယ်တိုင်လည်းစစ်ပွဲမှာ တိုက်ခိုက်ဖူးတော့ အရပ်သားတွေကို ကာကွယ်ဖို့ကို ဘယ်အရာတွေက အဟန့်အတား ဖြစ်စေလဲ။ အဲဒီအရာတွေကို ဘယ်လို ကျော်ဖြတ်ရမလဲ။

"ပြည်သူကို မကာကွယ်၊ မိမိ၏ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကိုသာ ပြန်ကာကွယ်နေသည့် အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုသာ ဖြစ်နေပေတော့သည်"
https://youtu.be/9wEDhnJdL8o

YouTube

"ပြည်သူကို မကာကွယ်၊ မိမိ၏ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကိုသာ ပြန်ကာကွယ်နေသည့် အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုသာ ဖြစ်နေပေတော့သည်"

"အကြမ်းဖက်စစ်တပ်နဲ့ ပြည်သူ" ရေးသားသူ - စောဖိုးစီ (CDM) (ကလောင်ရှင် စောဖိုးစီ(CDM) သည် ၂၀၂၃ ခုနှစ် အစောပိုင်းတွင် ပြည်သူ့ဘက်ကူးပြောင်းရပ်တည်လာခဲ့သည့် စစ်သူနာပြုအရာရှိတဦး ဖြစ်ပါသည်။) ရွတ်ဖတ်သူ - ယဉ်လဲ့လဲ့ထွန်း #humansofmyanmarmilitary #PeoplesGoal #ပြည်သူ့ပန်းတိုင်…

ဗိုလ်ချုပ်တွေလက်ထဲက အာဏာဆိုတာ မင်းအောင်လှိုင် ခဏပေးကိုင်ထားတဲ့ အရာ။

ကိုယ်မစားရင် သူစားတာခံရမယ့်အကွက်မို့... ပါဝါရှိတုန်းလေး ချက်စ်ကြည့်ဖို့ မမေ့ကြနဲ့။

"ပြည်သူ့ဆန္ဒသည်သာ အောင်ပွဲစင်စစ် ဖြစ်ရမည်။"

တပ်မတော် အရာရှိဟောင်းတဦး

"စစ်ဗိုလ်ချုပ်တွေကို မင်းအောင်လှိုင် ပေးတဲ့ message "
++++++++++++++++++++++

CDM လုပ်၊ ထွက်ပြေး၊ လက်နက်ချ၊ အလင်းဝင် ဖြစ်စဉ်တွေက များလွန်းလို့ အထင်ရှားဆုံး ဖြစ်စဉ် အချို့နဲ့ပဲ နှိုင်းယှဉ်ပြချင်ပါတယ်။

လောက်ကိုင် ဒကစဖြစ်စဉ်တုန်းက အနီပတ်ခြောက်ယောက် ခေါင်းချင်းဆိုင်ပြီး သူတို့အပါအဝင် လက်အောက်က လူတွေအားလုံး အသက်ရှင်နိုင်ဖို့ တစ်ခုတည်းသောထွက်ပေါက်အဖြစ် လက်နက်ချဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့ကြပါတယ်။

ဒါက ဘာကိုပြသလဲစဉ်းစားကြည့်ရအောင်ပါ။

ဗမာစစ်တပ်မှာ ဗိုလ်မှူးကြီးနဲ့အထက်အဆင့်က 'အရာရှိကြီး' အဆင့်တွေပါ။

အဲဒီမှာမှ မှူးကြီးနဲ့၊ မှူးချုပ်က အနီပတ်၊ ဗိုလ်ချုပ်နဲ့အထက်ကတော့ အဝါပတ်ပေါ့။

တက်လမ်းမရှိတော့တဲ့သူတွေက အရာရှိငယ်ဘဝ ဗိုလ်မှူး၊ ဒုမှူးကြီး အဆင့် အစိမ်းပတ်ဘဝနဲ့ပဲ အရပ်ဘက်ပြောင်းဇာတ်သိမ်းကြတာ များပါတယ်။

အဲဒီအထဲကမှ ဗိုလ်မှူးကြီးအဆင့်ရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ ဗိုလ်ချုပ်၊ အဆင့်မှသည် တပ်ချုပ်အထိ ရာထူးတွေကို မျှော်လင့်နိုင်လာပြီဖြစ်တဲ့အတွက် (စစ်တပ်စကားနဲ့ပြောရရင်) အနေအထားပြမယ်၊ မှိုကြွမယ် ဆိုတာမျိုးတွေ တွေ့လာရပါတယ်။

ဗိုလ်မှူးချုပ်အဆင့်ဟာ ရာထူးအနေနဲ့ တပ်မမှူး၊ ဒုတိုင်းမှူး တွေဖြစ်ကြပြီး 'ဒု' ဆိုသူတွေကတော့ ထပ်တက်ဖို့ အလားအလာ မရှိတော့သလောက်ပါပဲ။

ဗိုလ်ချုပ်တွေကတော့ တိုင်းမှူးရာထူး ရကြတာမို့ စစ်တပ်မှာ မှူးချုပ်နဲ့ ဗိုလ်ချုပ်က နေပျော်စရာ အကောင်းဆုံး အဆင့်ဖြစ်သလို အရာရှိတွေ အမျှော်လင့်ဆုံးနဲ့ အတပ်မက်ဆုံး ရာထူးအဆင့်လည်းဖြစ်ပါတယ်။

တပ်မမှူး၊ တိုင်းမှူးရာထူးနေရာ ရောက်လာရင် နေရာဒေသကိုလိုက်ပြီး တစ်သက်စားမကုန်တဲ့ ပမာဏကနေ ဆယ်သက်စားမကုန်တဲ့အထိ ဝင်ငွေရကြပါတယ်။

လက်အောက်ငယ်သားတွေရဲ့ရပိုင်ခွင့်ကို ခေါင်းပုံဖြတ်တာကစပြီး မသမာတဲ့နည်းလမ်းပေါင်းစုံအပြင် တိုင်းပြည် သယံဇာတတွေကို ခိုးစားပေါင်းစားကြတာအဆုံး ငွေရဖို့နည်းလမ်းမှန်သမျှ အတွင်းအားအကုန် ထုတ်ကြပါတော့တယ်။

အာဏာရှင် ခေတ်အဆက်ဆက်မှာ အမေပေးတဲ့ရွာမြေတစ်ကွက်ကလွဲပြီး ဘာမှမရှိပါဘူးဆိုတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်အငြိမ်းစား တစ်ယောက်လောက်များ ရှိခဲ့ရင် အလင်းပြကြပါ။
(ကမ္ဘာ့အံ့ဖွယ် ရှစ်ပါးထဲ ထည့်မလို့)

ဆိုလိုရင်းပြန်ကောက်ရရင် လောက်ကိုင် ဖြစ်စဉ်က မှူးချုပ် ခြောက်ယောက်ဟာ တစ်သက်စားမကုန်တဲ့ ကြွယ်ဝမှုတွေ ကိုယ်စီရှိကြပါလိမ့်မယ်။

သို့သော်လည်း ဒီရာထူး ဆက်ရဖို့အတွက် ရှိသမျှလူတွေ အကုန်ထိုးကြွေးပြီးဆက်တောင့်ခံရင်တောင် မင်းအောင်လှိုင်က လက်ခုပ်လေးတီးပေး၊ သေရင် မိန်းမဆီ ငါးထောင်တန် ဆုတံဆိပ်ပြားလေး လာပေးရုံကလွဲပြီး ဘာမှ မလုပ်ပေးနိုင်တော့တာ၊ လုပ်ပေးဖို့လည်းမစဉ်းစားတော့တာ သူတို့ကောင်းကောင်းကြီးနားလည်ခဲ့ကြပါတယ်။

တပ်မတော်ရဲ့သဘောထားအမှန်ကို မြွေမြွေချင်းခြေမြင်သွားခဲ့ကြတဲ့နောက် လက်နက်ချဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီး လူလေးထောင်ကျော်ရဲ့အသက်နဲ့ဘဝကို ပြန်‌ပေးနိုင်ခဲ့လို့ သူတို့ခြောက်ယောက် ကမ်းပေ့ခ်ျ၊ ချီးယားနဲ့ အောင်ပွဲခံခဲ့ကြပါတယ်။

ပြဇာတ်ရဲ့ နောက်တစ်ခန်းမှာတော့ ဘဘကြီးဆိုသူက "ဒီလူလေးထောင်ကျော်ကို ဘာလို့ ငါ့အတွက် အသေမခံခိုင်းခဲ့ကြသလဲ" ဆိုပြီး သေရွာပြန်‌ေလး‌ေထာင်‌ေကျာ်အတွက် အဲဒီခြောက်ယောက်မှာ တာဝန်ရှိတယ်လို့ သတ်မှတ်ပြီး သေဒဏ်တွေ၊ တစ်သက်တစ်ကျွန်းတွေ လှိမ့်ချပါတော့တယ်။

ဒီမက်ဆေ့ခ်ျက ဘာလဲဆိုရင်...

"မင်းတို့ကို ဒီရာထူးတွေပေးထားတာ စားဖို့၊ ခိုးဖို့ချည်းမဟုတ်ဘူး။
အသေခံရမယ့်နေ့ကျရင် ငါ့မိသားစုအတွက် မင်းတို့သေပေးရမယ်၊ အခြားလူတွေ အသက်စွန့်ဖို့လည်း အမိန့်ပေးနိုင်ရမယ်"
ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့ခ်ျ။

ခုနောက်ဆုံး ဩဂုတ် ၃ ရက် လားရှိုးရမခဖြစ်စဉ်မှာတော့ ခေါင်းပေါင်းကြီးတွေဟာ အထက်ပါ မက်ဆေ့ခ်ျကြောင့် လက်နက်မချပဲ သေဖော်ညှိလို့ရသမျှ ခေါ်ရင်း ထွက်ပြေးကြတယ်။

(ဖမ်းမိထားတဲ့ အဝါပတ်၊ အနီပတ်‌ေတွကို ကြည့်လိုက်တော့ ခိုးဆိုးလုနှိုက်နဲ့တောင် မှားရလောက်တဲ့အထိ သိမ်ငယ်နေလိုက်ကြတာ။)

နောက်ဆုံးတော့လည်း Standard Army ကြီးရဲ့ထိတ်ထိတ်ကြဲ စစ်တိုင်းကြီးဟာ သူယုတ်ကို ကိုးကွယ်ရင်း နေဝင် မီးပျက် အပြီးသတ်ခဲ့ရပါ‌ေတာ့တယ်။

စာရင်းချုပ်တော့လည်း အဝါပတ်၊ အနီပတ် သုံးဦးအပါအဝင် လောက်ကိုင်ထက်မလျော့တဲ့ဈေးနဲ့ လေးထောင်ကျော် ဒူးထောက်ခဲ့ကြရ တာပါပဲ။

ပြန်တွေးကြည့်ရင် လောက်ကိုင်က အနီပတ်ခြောက်ယောက်က ဘာပဲပြောပြော လေးထောင်ကျော်ကယ်ပြီး သိက္ခာရှိရှိ ကမ်းပေ့ခ်ျချီးယားလိုက်ရသေးတယ်။

လားရှိုးက အဝါပတ်အနီပတ် သုံးယောက်ကတော့ ဂျေးအောင်းရတာချင်းအတူတူ ပေတိပေစုတ်။
အနောက်က ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ ဇလုံနီလာနဲ့မိသားစုတွေကိုလည်း မင်းအောင်လှိုင်က အလွတ်ပေးမှာမဟုတ်။

အားလုံးဇာတ်ပေါင်းကြည့်လိုက်တော့ စစ်ဗိုလ်ချုပ်တွေ အားလုံးကို မင်းအောင်လှိုင်ပေးလိုက်တဲ့ မက်ဆေ့ခ်ျက ရိုက်ချက်ပြင်းပါတယ်။

ရှေ့ကျည်ကို ကာကွယ်နေရင်း နောက်ကျည်ကလည်း နှလုံးသားတည့်တည့်ကို ချိန်ရွယ်ထားပြန်တယ်။

ဖြုတ်လိုက်၊ လဲလိုက်မကြာခဏလုပ်ခံ‌နေရတဲ့ ရာထူးနေရာဆိုတာကလည်း ကမ်းနားသစ်ပင်မျှသာ။

ပိုင်ဆိုင်သမျှ ဆိုတာဟာလည်း မင်းအောင်လှိုင် စိတ်ကြည်နေတဲ့ ခဏတာပဲ ခံတယ်ဆိုတာ ပိုင်ဆိုင်မှု ချိတ်ပိတ် သိမ်းဆည်းခံ‌လိုက်ရတဲ့ ရှေ့ကဗိုလ်ချုပ်တွေ အဖြစ်က သက်သေ။

ကိုယ်ကျိုးအတ္တကို ဦးစားပေးတဲ့ကစားပွဲမှာ ပါဝါနိမ့်သူတွေရဲ့ အသက်နဲ့ ဘဝဟာ အလကားပဲ မဟုတ်လား။

တပ်တွင်းစည်းလုံးမှုပိုင်းတွင်လည်း အားနည်းလာကာ အုပ်စုများ အဖွဲ့များ ကွဲထွက်လျက်ရှိနေသည်။ တချို့သော ရဲဘော်များနှင့် အရာရှိများသည် မိမိနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သော သက်ဆိုင်ရာ အထက်လူကြီး၏ အမည်နာမ ရေရွတ်ရုံဖြင့် တခြားသူများက မထိရဲ မပြောရဲသည်အထိ အခွင့်အာဏာစက်ရှိကုန်၏။ အပြစ်လုပ်သည့်တိုင် ထိုသူများအား ဘေးမဲ့ပေးထားကြလေသည်။ သာ၍ဆိုးသည်ကား အဆင့်ဆင့်သော ကတော်ပေါင်းစုံတို့သည်လည်း ယောကျ်ား၏ ရာထူးအားကိုးဖြင့် ထပ်လောင်း အနိုင်ကျင့်နေသည်ကိုလည်း အံဩဖွယ် တွေ့ရှိရပြန်လေသည်။ တပ်တွင်းကိစ္စများတွင် ဝင်ရောက်ခြယ်လှယ်နေသည့် ခေတ်သစ် စုဖုရားလတ်များပင်တည်း။ စစ်တပ်တွင်း တာဝန်ရှိသည့်သူထက် သူတို့၏ မိန်းမများကို ပို၍ သတိထားကြောက်လန့်နေရသေးသည်။

ရွေးကောက်ပွဲကာလများတွင် စစ်သားများနှင့် အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးများသည် မိမိတို့မွေးဖွားရာ ဇာတိများတွင် ယခင်အိမ်ထောင်စု စာရင်များထဲမှ မထွက်ရသေးဘဲ အိမ်ထောင်စုစာရင်း အသစ်များကို ဖိအားပေးလုပ်စေခြင်းဖြင့် အိမ်ထောင်စုစာရင်း ဖောင်းပွခြင်းများကို ဆိုးရွားစွာ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ မဲပေးမှုလုပ်ဆောင်ရာတွင် မိမိတို့ဒေသတွင် တစ်မဲ၊ မိမိတို့၏အလုပ်ရှိရာတွင် တစ်မဲ စသည့် မဲစာရင်းမမှန်သည့် လုပ်ရပ်များ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။

ယနေ့ခေတ်တွင် အကြမ်းဖက်စစ်တပ်၏ ဥပဒေမဲ့ အနိုင်ကျင့်မှုကြောင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်ခဲ့ကြသော၊ အကြမ်းဖက်စစ်တပ်၏ သဘောထားအမှန်ကို သိရှိသွားကြကုန်သော ပြည်သူများသည် ပြည်သူ့အစိုးရ၏ မျက်စိပွင့် နားပွင့်အောင် စေတနာထား ဟောပြောပြသ လုပ်ကိုင်ပေးမှုများကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဖိနှိပ်အနိုင်ကျင့်လာသော အကြမ်းဖက်စစ်တပ်ကို မစင်ကဲ့သို့ ပိုပြီး ရွံ့ရှာစက်ဆုပ်လာကြကာ ပြည်သူနှင့်အတူ လူတန်းစားအမျိုးမျိုး ပေါင်းစည်းညီညွတ်စွာဖြင့် အမြစ်ပြတ်တွန်းလှန်နေကြသည်မှာ အာရှတွင် ပထမဆုံးသော အံဩဖွယ်ရာ ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် သမိုင်းစာမျက်နှာသစ်ကို မြန်မာပြည်မှ စတင်ကာ သမိုင်းမော်ကွန်း ရေးထိုးနေပြီ ဖြစ်ပါသည်။

ဒေါင်းမိခင်၏ စကား ၃ ခွန်း
“ နားဆို့နှုတ်ပိတ် မျက်စိမှိတ်သည်
အဟိတ်မပြား ယုတ်တရားကို
မေ့သားမျက်ပျံ တိုက်ဖျက်နွှံ၍
ဒေါင်းလံဝင့်နိုင်ပါစေသော်ဝ်....

ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း ကိုယ်စိတ်ကျဥ်းအောင်
ငြိုးဖျဉ်းမုန်းထား ယုတ်တရားကို
မေ့သားသက်နှံ တိုက်ဖျက်နွှံ၍
ဒေါင်းသံရင့်နိုင်ပါစေသော်ဝ်…..

မျက်နှာရွေးချယ် ကြီးနှင့်ငယ်ဟု
လူဝယ်ခွဲခြား ယုတ်တရားကို
မေ့သားညက်စံ တိုက်ဖျက်နွှံ၍
ဒေါင်းပျံဝင့်နိုင်ပါစေသော်ဝ်………”

ဤဖက်ဆစ်စစ်တပ် တော်လှန်ရေးတွင် ပါဝင်နေကြသူအားလုံးသို့ ဆရာကြီးမင်းသုဝဏ်၏ ကဗျာဖြင့် ဂုဏ်ပြုရင်း

“ အရေးတော်ပုံအောင်ရမည် ….
အောင်ကိုအောင်ရမည် …..
အောင်နေပြီ ……”။

(ကလောင်ရှင် စောဖိုးစီ(CDM) သည် ၂၀၂၃ ခုနှစ် အစောပိုင်းတွင် ပြည်သူ့ဘက်ကူးပြောင်းရပ်တည်လာခဲ့သည့် စစ်သူနာပြုအရာရှိတဦး ဖြစ်ပါသည်။)

#humansofmyanmarmilitary
#PeoplesGoal
#PeoplesGoal

တပ်တွင်းရှိ အထက်အရာရှိအများစုသည် အပြောအဆို အပြုအမူ ရိုင်းစိုင်းတတ်ကြပြီး ထိုသူတို့သည် အမျိုး ဘာသာ သာသနာကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ကြမည်ဆိုသည်မှာ နားရှိလို့သာ ကြားရသည်ဟု အောက်မေ့မိတော့သည်။ တပ်တွင် ပြဿနာ တစ်ခုခုတက်လျှင် ရာထူးကြီးသူသည် အနိုင်ရစမြဲပင် ဖြစ်ပါသည်။ မှားတာမှန်တာအပထား၊ ရာထူးငယ်သူက အမြဲတမ်းအရှုံးပင် ဖြစ်သည်။ ရှေ့ထွက်စကားပြောသည့် လူကြီးအများစုသည် မှန်တာပြော ဟုတ်တာလုပ်သည့် လူကြီးပီသသည်က ရှားပါးလှသည်။ တိုင်းပြည်နှင့် လူမျိုးကို ချစ်သော စစ်သားစိတ်ရှိသည့် လူကြီးသည်က ပိုပြီးရှားလှသည်။ အခွင့်အရေးနှင့် ပတ်သက်ပါက လွန်ဆွဲချန်ပီယံ၊ တာဝန်ယူမှု တာဝန်ခံမှုနှင့် ပတ်သက်ပါက ဘောလီဘောချန်ပီယံ၊ အဖွဲ့အစည်းစိတ်ဓါတ်မရှိဘဲ ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံ မူဝါဒကို ကျင့်သုံးပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားကြသည်။ လုပ်တာအပြစ်မဟုတ် မိတာအပြစ်ဟူသော ဆောင်ပုဒ်သည် စစ်သားဘဝ စတင်ဖြစ်သည့်အချိန်မှ စတင်ကြားလာရသည်။

စစ်တပ်၏သင်တန်းများ တက္ကသိုလ်များတွင် စာပေပညာကို ကောင်းစွာ မသင်ဘဲ အဖြစ်သဘောမျှသာ သင်ကြသည်။ အကျမရှိစေရ မူဝါဒဖြင့် အားလုံးပေးအောင်ကြရသည်။ အရပ်ဖက်တွင် တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ အောင်သော သင်တန်းများတွင် တပ်ထဲတွင် ၂၀ - ၃၀ ယောက်အထိ ပေးအောင်ကြသည်။ အရည်အချင်းမရှိသော ဝန်းထမ်းများကြောင့် အသက်မဆုံးရှုံးသင့်သော သူများ သေသွားကြရသည့် သာဓကများစွာ တွေ့ကြုံခဲ့ရသည်။ ဆိုးရွားသော သာဓကတစ်ခုသည် ဆေးရုံဆင်းခါနီး လူနာတစ်ယောက်ကို ဆေးမှားတိုက်မိသော ဆေးဝန်ထမ်းတစ်ဦးကြောင့် မနက်ဖြန်ဆေးရုံဆင်းမည့် လူနာတစ်ဦး ကောက်ကာငင်ကာ အသက်ဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ကျုးလွန်သည့် ဝန်ထမ်းမှာ ဘာပြစ်ဒဏ်မှ မခံလိုက်ရပါ။ ပေါ့ဆမှု မသိမတတ်မှု နားမလည်မှုများကြောင့် လူနာများ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ အရည်အချင်းမရှိသော သူများကို မွေးထုတ်နေသည့် တပ်မတော်မှ သင်တန်းများ၏ အရည်အချင်း မရှိကြောင်းကို ပေါ်လွင်ထင်ရှားစေခဲ့သည်။

အထက်လူကြီးများသည် အောက်ခြေအထိ ဆင်းစစ်သည်က မရှိသလောက်ပင်ဖြစ်သည်။ တပ်မတော်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော လူများသည် နားနှစ်ဖက်ရှိပါလျှက် တစ်ဖက်ပိတ်နေကြသည်။ မျက်လုံးနှစ်လုံးရှိပါလျှက် တစ်ဖက်ပဲ မြင်သည်။ ဦးနှောက်က အလယ်မှာ ရှိပါလျှက် အတွေးအမြင်က တစ်ဖက်စောင်းနင်းပဲ တွေးပြီး တစ်ဖက်သတ်ဆုံးဖြတ်တော့သည်။ ငွေများတရားနိုင် လိမ်နိုင်မှသမာဓိ၊ ညာနိုင်မှ ပညာရှိဖြစ်နေကြသည်။ မီးများမီးနိုင်စနစ်ဖြစ်သည်။ အလွန်စိတ်ကုန်ဖို့ ကောင်းပါသည်။

အာဏာသိမ်းသည့်အခါတွင် တပ်မတော်မှ အများစုသည် မကြိုက်ကြသော်လည်း မပြောရဲကြပါ။ DSA ဆင်းအများစုသည် အာဏာသိမ်းသောအခါ သူတို့အလွန်ပျော်ကြသည်။ သူတို့ခေတ်ပြန်ရောက်ပြီဟု ပြောဆိုပြီး ဝမ်းသာနေကြသည်။ အာဏာသိမ်းကာလတွင် အဖမ်းခံရသည့်သူများကို မတရားသော ပြစ်မှုများဖြင့် စွဲချက်တင်ပြီး မတရားသော ထောင်ဒဏ်များဖြင့် ဘဝတစ်ခုလုံး အညွှန့်တုံးအောင် အကြောက်တရားဖြင့် အုပ်ချုပ်ထားပါသည်။ တပ်တွင်း ဖုန်းလိုင်းများ ခိုးနားထောင်ခြင်း၊ အင်တာနက် အသုံးပြုမှုများကို ထောက်လှမ်းခြင်းတို့ကို အမြဲတစေ ပြုလုပ်လျှက်ရှိသည်။ ပြည်သူများ၏ အမှားသေးသေးကို ပုံကြီးချဲ့ကာ တရားလိုလုပ်ပြီး အရပ်ဖက်တရားရုံးတွင် ကြီးလေးသည့် အပြစ်ဒဏ်ချမှတ်စေသည်အထိ လုပ်ဆောင်ခဲ့သူများကိုလည်း တဆင့်မြင့် ရာထူးတိုးပေးသည်အထိ တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။ NLD Party ဆန့်ကျင်ရေးပွဲများ၊ စစ်တပ်ထောက်ခံရေးပွဲများတွင် စစ်သားများကို တပ်အလိုက် ထုတ်နှုတ်ပြီး အရပ်ဝတ်လဲကာ ၅၀၀၀ ကျပ်စား နေ့စားဆန္ဒပြသူများနှင့် ရောထွေး စေလွှတ်ခဲ့ပြန်သည်။

အရာရှိတစ်ဦး ရာထူးတက်ချင်လျှင် အရပ်သားပြည်သူ ၃ ဦးလောက်ကို စစ်သားအဖြစ် စုဆောင်းပေးရသည်။ မရလျှင် ၁ ဦးကို ၁၀ သိန်းမှ ၂၀ သိန်းအထိပေးကာ ဝယ်ယူပေးကြရသည်။ စစ်သားစုဆောင်းရေးတပ်မှ စစ်သားများသည် အရပ်ဖက်တွင် ပြစ်မှုကျုးလွန်ပြီး ရှောင်တိမ်းလာသော ခိုးဆိုးလုနှိုက်များကို အကာအကွယ်ပေးကာ စုဆောင်းထားကြသည်။ ရာထူးတက်ချင်သော အရာရှိများသည် ထိုကဲ့သို့ စုဆောင်းထားသော သူများကို ငွေကြေးဖြင့် ဝယ်ယူကြရသည်။ ထို့ကြောင့် လူကုန်ကူးမှုသည် စစ်တပ်ထဲတွင် ဆိုးရွားစွာ ကျယ်ပြန့်လာခဲ့သည်။ အမှန်စစ်စစ် စစ်တပ်သည်ကား အရာရာတွင် ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းမှု့ အားနည်းပြီး စနစ်တကျ ပျက်စီးနေသော အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုသာ ဖြစ်နေသည်မှာ နှစ်ပေါင်းကြာညောင်းနေပေသည်။ တပ်တွင်းတပ်ပြင် အကျင့်ပျက်ခြစားမှု၊ မိမိကိုယ်ကျိုးစီးပွားအတွက် ဖြုတ်ထုတ်ရှင်း စသည့် အချင်းချင်းဇာတ်တူသားစားမှု၊ မျိုးစုံသော တပ်တွင်းအရှုပ်တော်ပုံများ ကိန်းအောင်းနေသည့် ရာဇဝတ်ဂိုဏ်းတစ်ခုသဖွယ် ဖြစ်နေတော့သည်။ ယခုအခါ ပြည်သူအပေါ် စေတနာမမှန်သော လုပ်ရပ်များ၊ လက်နက်ဖြင့် အနိုင်ကျင့် ဗိုလ်ကျချင်သော လုပ်ရပ်များသည် ကိုယ်ပြုသည့်ကံ ပဲ့တင်သံ ကိုယ့်ထံပြန်လာသည် ဆိုသည့်အတိုင်း လက်ငင်းအကျိုးပေးနေတော့သည်။

တင်ပြလျှင် မဖြေရှင်းတတ်ဘဲ ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေတတ်ကြသည်။ တပ်မှူးများသည် ဆွေးနွေးပွဲများ မကြာခဏ လုပ်ဆောင်ကြသော်လည်း သူများမကောင်းကြောင်း ကိုယ့်ကောင်းကြောင်း ပြောဆိုနေကြသည်က များလှသည်။ ကျွန်တော်တို့ သိသည့် အမှန်တရားကို တပ်မှူးများသည် ဆွေးနွေးပွဲများ ပြုလုပ်ကာ သတင်းများကို အမှောင်ချတတ်ကြသည်။ ဆရာမွေးတပည့်မွေးကာ ကိုယ်ကျိုးစီးပွား အမြဲရှာတတ်သည်။

ဒါဘာများတွင် - NLD party- မကောင်းကြောင်းကိုလည်း အမြဲတမ်း ပြောဆိုတတ်ပြီး ပါတီမုန်းတီးရေးဝါဒကို အမြဲရိုက်သွင်းလေ့ရှိသည်။ NLD party - နှင့် ပတ်သက်လာလျှင် အငုံ့စိတ်ရှိသော သဘောရှိသည်မှာ ပေါ်လွင်လှသည်။ တပ်မတော်သည် ပါတီနိုင်ငံရေးကို လုပ်နေတာမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်ကျိုးမဖက်သော အမျိုးသားနိုင်ငံရေးအတွက်သာ လုပ်နေရကြောင်း အမြဲပြောနေသော စကားဖြစ်သည်။ Brainwash လုပ်ကာ အကြောက်တရားဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စောင့်ကြည့်ခိုင်းပြီး ကြီးကြပ်လေ့ရှိသည်။ ပြည်သူမှမွေးဖွားလာခဲ့သော်လည်း တပ်ထဲဝင်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ပြည်သူနှင့် အဆက်ပြတ်ကာ သီးခြားကမ္ဘာအဖြစ် ဖန်တီးပြီး ပုံစံသွင်းခြင်းခံခဲ့ကြရသည်။

ဘာမှမသိ ဘာမှမတတ်ဘဲ နေရာတကာတွင် လူတွင်ကျယ်လုပ်ချင်သည့် လူ့ခွစာအဖြစ်သို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်ကာ ရာထူးနှင့် အဆောင်အယောင်ကြား ပိတ်လှောင်နေတတ်ကြတော့သည်။ စစ်တပ်ထဲမဝင်မီ မိဘမွေးကတည်းက နားမျက်စိအားလုံးကောင်းပါလျှက် တပ်ထဲဝင်ပြီးနောက် ဆွံ့အနားမကြားဘဝကို ရောက်မှန်းမသိရောက်ခဲ့ကြရသည်။ စစ်တပ်နှင့် ထောင်သည် မထူးခြားသော အရာတစ်ခုသာ ဖြစ်နေသည်။ စစ်တပ်ထဲဝင်လာသည့်နေ့မှစ၍ အချင်းချင်း စီနီယာ ဂျုနီယာ အထက်အောက် နှိပ်စက်အနိုင်ကျင့်မှုများဖြင့် စတင်ပုံသွင်းခြင်းခံရသည်။ နေ့စဥ်ရက်ဆက် ပုံစံပေးမှုကြောင့် ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသော စီနီယာများ၏ ထင်ရှားသည့် သာဓကတစ်ခုမှာ အထက်အောက်ဖိနှိပ်မှုများကို ပြောပြသည့်အခါ သူတို့၏ မျက်ဝန်းများတွင် နာကျင်မှုကို အထင်သားတွေ့နေရသည်။

ဖိနှိပ်မှုများဖြင့် ရှင်သန်လာရသော စစ်သားများသည် အရပ်သားများကို ဖိနှိပ်အနိုင်ကျင့်ခြင်း (bullying) လုပ်ရာတွင် လက်ယဥ်လာကြသည်။ စစ်တပ်သည် အသိဥာဏ်ရှိသူကို မလိုလားပေ။ Brainwash လုပ်ရာတွင် ခက်သောကြောင့် ဦးနှောက်မရှိသူကိုသာ လိုလားသည်မှာ အထင်အရှားပင်။ ထို့ကြောင့် အများစုသည် မွေးရာပါ မိမိအသိဥာဏ်မရှိတော့ဘဲ Brainwash အသိဖြင့်သာ ရှင်သန်ကြီးပြင်းလာသူများ ဖြစ်လာကြသည်။ ခိုင်းရင်လုပ် ကျွေးရင်စား ပြန်မပြောနဲ့ လူတိရိစ္ဆာန်သာသာဘဝမျှသာ နေကြရသည်။ မှန်တာပြောသည့် မှန်တာလုပ်သည့် သူများကို ဝိုင်းသမကြသည့် ဖြစ်စဥ်များစွာလည်း ကြုံခဲ့ရသည်။ ထင်းခွေမကြုံရေခပ်ကြုံသည့် သဘောဖြင့် ပညာပြကြသည်။

စစ်သားများနှင့် ပတ်သက်ခဲ့ရသော အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးများ၏ ဘဝသည်ကား ပို၍ဆိုးရွားလှပေသည်။ ကျွန်ဝယ်ရာ အဆစ်ပါသကဲ့သို့ ကျွန်တစ်ယောက်နှင့် မခြား ပုံစံသွင်းထားခြင်းခံခဲ့ရပေသည်။ နားချိန်မရှိ ပိတ်ရက်မရှိ လုပ်ခလစာမပေးဘဲ စစ်တပ်တွင် ထောင့်စေ့အောင် ခိုင်းခြင်းခံခဲ့ရပေသည်။ သည်ကြားထဲ စစ်သင်တန်းလည်း တက်ကြရပေသည်။ ခလေးငယ် နေမကောင်းလည်း ခွင့်မပေးဘဲ စစ်ရေးပြသင်တန်း၊ လက်နက်ငယ်သင်တန်း၊ လက်နက်ကြီးသင်တန်းတို့ကို အချိန်မရွေး တက်နေရသည့်အပြင် လင်ယောကျ်ားသည် ရှေ့တန်းသွားပြီး မိန်းမသည် စစ်သားစင်စစ်မဟုတ်ပါဘဲ လက်နက်ကိုင် ကင်းစောင့်ရပြန်သည်။ တပ်တွင်းအရာရှိကတော်တို့၏ မိန်းမအချင်းချင်း မောက်မာရိုင်းစိုင်းမှုများကိုလည်း ခင်ပွန်းမျက်နှာ ထောက်ထားညှာတာပြီး အဆူအဆဲခံရသည်အပြင် လုပ်အားကိုပါ ခေါင်းပုံဖြတ်ခံရသည်အထိ ကျွန်တစ်ယောက်ပမာ ရှင်သန်ကြရပေသည်။

မသေရုံတမယ် စားသောက်နေထိုင်ရသည့် အခြားအဆင့် ရဲဘော်များ၏ ဘဝများမှာလည်း ခိုးဆိုးလုနှိုက် သောက်စားမူးယစ်သည့် ယစ်ထုတ်ကြီးအဖြစ် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပျက်ပြားကာ သေမထူး နေမထူး ဇာတ်ခင်းနေကြသည်။ ဦးပိုင်ငွေများကို အဆမတန် ထည့်ဝင်ခိုင်းခြင်း၊ အသက်အာမခံများကို အတင်းအဓမ္မဖြတ်တောက် ထည့်ဝင်စေခြင်း၊ တာဝန်ချိန်တွင်း ထိခိုက်မှုတစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပေါ်ပါက မထောက်ထား မညှာတာဘဲ လစ်လျူရှု့ခံရခြင်း စသည့် လူသားမဆန်သော ကိစ္စများကို ခံခဲ့ကြရသည်။ အထက်လူကြီးများသည် သိသိကြီးနှင့်ပင် မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆွေးနွေးပွဲများတွင် ခေတ်နောက်ကျနေသည့် အတွေးအခေါ်များကို သုံးကာ ဂျင်းထည့်နေတော့သည်။ စစ်တပ်၏ သီးခြားကမ္ဘာထဲတွင် ပိတ်လှောင်ခြင်းခံရသည့် တိုက်ပိတ်ခံ အကျဥ်းသားတစ်ဦးနှင့် မခြားပေ။

လူကိုခင်လျှင် မူကို ပြင်တတ်သည် ဆိုသည့်အတိုင်း တပ်တွင်းတရားစီရင်ရေးပိုင်းတွင်လည်း လူကိုကြည့်၍ စိတ်ကြိုက် ခြယ်လှယ်ကာ စီရင်ဆုံးဖြတ်တတ်ကြသည်။ အထက်ညွှန်ကြားချက်သည် တရားသည်ဖြစ်စေ မတရားသည်ဖြစ်စေ ထားရာနေ စေရာသွား ပေးရာယူ ကျွေးတာစားရသည့် အဖြစ်မှာ လူဖြစ်ရှုံးပြီး ရှင်လျှက်သေနေသည်နှင့် မခြားဖြစ်နေရသည်။ မနက်ပိုင်း တန်းစီကွင်းတွင်လည်း တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များသည် သူပုန်များဖြစ်ကြောင်း၊ အမျိုး ဘာသာ သာသနာအတွက် တပ်မတော်မှ တာဝန်ယူရကြောင်း အပ်ကြောင်းထပ် ပြောဆိုသည်ကို နားထောင်နေရသည်မှာ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုကဲ့သို့ပင် ဖြစ်ပါသည်။

ငါတို့တွေ ငါတို့နိုင်ငံရဲ့အလံကို လက်နဲ့ထိကိုင်ပြီး သစ္စာဆိုခဲ့တယ်။ အတိုချုပ်ရရင်တော့ ငါ့နိုင်ငံတော်အတွက် အသက်ကိုပင် နောက်မတွန့်ဘဲ တာဝန်ထမ်းဆောင်ပါမည်လို့ သဘောရတာပဲ။ အခုလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ငါတို့ နှုတ်ကနေ အကျယ်လောင်ဆုံး အော်ဟစ်ဆိုခဲ့တဲ့ သစ္စာ၊ ထိကိုင်ခဲ့တဲ့အလံတော်ကို ငါတို့ သစ္စာတကယ်ရှိပါရဲ့လား၊ ငါတို့နိုင်ငံသားတွေအပေါ် သစ္စာရှိပါရဲ့လား ရဲရဲဝံ့ဝံ့ မေးခွန်းထုတ်ကြရအောင်။

“စစ်သားကွ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်မကြိုက်ဘူး၊ ဒဲ့ပဲပြောတတ်တယ်” ဆိုတဲ့ စစ်သားစစ်စစ်တွေအတွက် စကားတွေဝေ့ဝိုက်ပြောမနေချင်ဘူး။

ငါတို့ရဲ့နိုင်ငံတော်အလံကို ကြည့်မိတိုင်းမှာ ကိုယ့်ပြည်သူကို ငါတို့ကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့လားဆိုတာကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနဲ့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့တွေးကြည့်စမ်းပါ။ အခု မနေမနား အလုပ်လုပ်နေတာ ရှေ့တန်းနောက်တန်းမရှိဘဲ ရှေ့တန်းချည်းပဲ သွားနေရတာက ဘယ်သူ့အတွက်လဲ၊ ဘယ်သူတွေအကျိုးအမြတ်ရသွားလဲ၊ ဘယ်သူ့အတွက်အသက်စွန့်ပေးနေရလဲ ဒီလိုလုပ်ပေးနေလို့ကော ပြည်သူတွေ ကိုယ်စိတ်လုံခြုံမှုရှိရဲ့လားဆိုတာကို ရိုးရိုးလေးစဉ်းစားကြည့်ကြစမ်းပါ။

အခုနိုင်ငံတဝှမ်းမှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကို ကြည့်စမ်းပါ၊ အောက်ခြေစစ်သည်စစ်သားတွေကို တကယ်တန်ဖိုးထားသလားဆိုတာ မြင်တွေ့နေရတာပဲ။ စစ်မြေပြင်က ခက်ခဲကြမ်းတမ်းလေလေ စစ်သားတွေကို တန်ဖိုးထားမထား ပိုသိရလေလေပဲ။ တော်လှန်ရေးအားကောင်းတဲ့ ဒေသတွေမှာ ကရင်ပြည်နယ်၊ ရခိုင်ပြည်နယ်တွေမှာ တပ်မှူးနဲ့တပ်သားတွေအကြား ဘယ်လိုတွေ ခွဲခြားဆက်ဆံသလဲဆိုတာ အောက်ခြေမှာ တကယ်တိုက်နေရတဲ့ မင်းတို့ အသိဆုံးပါ။ ကိုယ့်အသက်မှ အသက်လို့ထင်တဲ့ စစ်ခေါင်းဆောင်တွေ၊ တပ်မှူးတွေကို ကြုံဖူးကြမှာပါ။ မကြာခင်က ရခိုင်ပြည်နယ်မှာလည်း ကမ်းထိုးရေယာဉ်ဆီသွားတဲ့ လှေမှောက်လို့ နယ်ခြားစောင့်ရဲတွေ ကမ်းစပ်မှာ ဖရိုဖရဲနဲ့ ပျောက်တဲ့လူကပျောက်၊ ငိုတဲ့သူက ငိုနေကြတာတွေ ရုပ်သံဖိုင်တွေနဲ့ တက်လာတာ မှတ်မိဦးမှာပါ။

ရဲဘော်ရဲဘက်စိတ်ဆိုတာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ မင်းတို့သိပြီးသားပါ။ ရဲဘော်စိတ်ဟူသည် ရဲဘော်အချင်းချင်းအပေါ် ထားရှိသော မေတ္တာတရား၊ သံယောဇဉ်တရား၊ သစ္စာစောင့်သိမှုတရားပင်ဖြစ်သည်လို့ဆိုပေမယ့် အခုချိန်မှာ ရဲဘော်ရဲဘက်စိတ်ရှိတဲ့ ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ ရှာလို့တွေ့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ မင်းတို့ရဲ့ သွေးတွေချွေးတွေ ပင်ပန်းဆင်းရဲမှုတွေ၊ အသက်တွေ မိသားစုဘဝတွေကို ချနင်းပြီး အတ္တကြီးကြီးနဲ့ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားအတွက် အသုံးချသွားတဲ့၊ အသုံးချနေတဲ့ ခေါင်းဆောင်မျိုးတွေကိုပဲ တွေ့ရမှာပါ။ အောက်ခြေစစ်သားတွေမှာ လူလူသူသူ ခံစားခွင့်ဘာများရှိကြသလဲ၊ ဂုဏ်သိက္ခာဘယ်လောက်များရှိနေကြလဲ ပြန်စဉ်းစားကြစမ်းပါ။

ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ မင်းတို့ထိကိုင်ခဲ့တဲ့ နိုင်ငံတော်အလံနဲ့ ကတိသစ္စာကို ပြန်သတိရပါ။ နိုင်ငံတော်အလံက နိုင်ငံတော်တရပ်လုံးကို ကိုယ်စားပြုတာပါ။ နိုင်ငံတော်အလံကို ထိကိုင်ပြီးမှ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျဆိုခဲ့တဲ့သစ္စာကို မတည်နိုင်တဲ့အခါ တန်ပြန်သက်ရောက်မှုက သာမန်ပဲ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ စစ်မြေပြင်မှာ တဘက်နဲ့တဘက် ပစ်ကြခတ်ကြတဲ့ ကျည်ဆန်ကို လွတ်အောင်ရှောင်လို့ ရနိုင်ကောင်းပေမယ့် ကတိသစ္စာပျက်ယွင်းရင်တော့ သစ္စာစူးပါလိမ့်မယ်။ သစ္စာကိုတော့ ရှောင်လို့မရပါဘူးဆိုတာ သတိပေးလိုက်ပါရစေ။

လင်းရောင်