قسمت چهارم – دانش از میدان هوایی که بیرون شدیم، نگاهم در جست‌وجوی یک تکسی بود تا ما را به هوتلی ببرد که برای اقامت ما در نظر گرفته شده بود. پس از اندکی انتظار، تکسی‌ای یافتیم و به سوی مقصد حرکت کردیم. در مسیر، چشمانم به مناظری افتاد که حس غربت را لحظه‌ای…

– قسمت سوم/ داستان دانش زمانی که دوستانم از رفتنم آگاه شدند، اندوهی سنگین بر دل‌هایشان نشست. به‌ویژه دو یار نزدیکم، صدیقه عاصی و نجیبه محمدی. صدیقه، دوست کودکی‌ام بود و نجیبه، هم‌صنفی مکتبم. تصمیم گرفتیم پیش از سفر دیداری داشته باشیم. روزی را برای آخرین ملاقات…

۸ توصیه‌ی پیرمرد ۱۰۰ ساله که تمام دنیا را تکان داد:

1. هرچقدر کمتر حرف بزنی کلامت ارزش بیشتری پیدا می کند.

2. اگر روی مشکلات تمرکز کنی مشکلات بیشتری نصیبت می‌شود، وقتی روی احتمالات تمرکز کنی موفقیت‌های بیشتری نصیبت می‌شود.

3. هر قدر سن‌ و سال ات بالاتر می‌رود، به آدم‌های کمتری اعتماد می‌کنی.

4. مهم نیست که حالا زندگی چقدر سخت است، روزی به عقب نگاه می کنی و می فهمی که همه‌ی تلاش هایی که کردی و سختی هایی که کشیدی باعث رشد تو و بهتر شدن زندگیت شدند.

5. سعی نکن همه کارها را به تنهایی انجام بدهی و خودت را خسته کنی و در آخر بگویی تنهایی انجامش دادم، مهم انجام دادن کار است، چی تنهایی و یا هم چی گروهی.

6. بعضی از مسیرها رو باید تنها بروی بدون دوست، بدون خانواده، بدون شریک، گاهی اوقات مجبوری و گاهی اوقات نیاز است.

7. تا انرژی و انگیزه داری برای خودت وقت صرف کن، آموزش ببین، مهارت کسب کن، مادیات به سمت کسی میرود که برایش آماده شده باشد.

8. به دنبال یک زندگی راحت نباش، بلکه به دنبال قدرتی باش که بتوانی از پس یک زندگی سخت برآیی...

#امین

دنیای یک نویسنده…
دنیای آنکه می‌نویسد و با نوشتن آرام می‌یابد به ظاهر دنیای کوچک و کسل کننده‌یی به نظر می‌رسد که با قلم و کاغذ خلاصه می‌شود.
اما در حقیقت آنکه به این دنیا نفوذ  پیدا کرده است، توانسته دنیای صدها انسان را در ذهن کوچک آدمی زنده‌گی کند و به قلم بکشد.
#کرشمه_

حریر?
09/07/2024

#راهنمای_نویسندگی

_زمانی که قلم‌تان قهر و ذهن‌تان خسته می‌باشد و نمی‌توانید زیبا بنویسید، چه می‌کنید؟
شاید پاسخ‌تان استمرار در نوشتن و تکنیک‌ها باشد، اما به اضافه‌ی این‌ها چه راهکاری دارید؟

_بعضی آدم‌ها به پدیده‌ی ذهن سفید اعتقاد دارند. این‌که یک‌زمانی نویسنده نمی‌تواند چیزی بنویسد و ذهنش سفید یا پاک می‌شود. نه این‌که بخواهم این عقیده را باطل جلوه بدهم اما رفتار ما از افکار ما سرچشمه می‌گیرد و رفتار، باورها را می‌سازد. وقتی باور داشته باشید که این پدیده واقعی است و شما دچار آن شده‌اید، پس نمی‌توانید بنویسید.
نویسنده‌ای که عادت نوشتن دارد، هرگز با چنین موقعیتی مواجه نمی‌شود. ممکن نیست یک نویسنده با عقل سلیم، نتواند بنویسد. اما باید این را بدانید که نوشتن تا خلق کردن یک اثر تفاوت دارد. قرار نیست همیشه چیزی بنویسید تا ارزش نشر شدن داشته باشد. گاهی اوقات ممکن است در خلق اثر ناتوان شوید اما در مورد نوشتن، همیشه و هرجا می‌توانید بنویسید.
اگر عادت نوشتن دارید و هنوز مشکل‌تان پابرجاست در ادامه دنبال راه‌حل می‌باشیم اما اگر عادت نوشتن ندارید، باید بسازید.

گاهی نویسنده‌ها نمی‌توانند مثل همیشه زیبا بنویسند و اثری خلق کنند. حداقل در آغاز مسیر چنین می‌باشد. برای تغییر این وضعیت و توانایی در خلق آثار، باید دنبال تکنیک‌ها و سوژه‌ها باشیم. می‌توانیم با ترکیب تکنیک‌ها و سوژه‌ها، آثار ارزش‌مند خلق کنیم.

شاید سوالی خلق شود که اگر تکنیک و سوژه موثر نبود چه باید کرد؟
تکنیک‌ها و سوژه‌ها همیشه موثر هستند اما اگر به شکل‌ درست آن استفاده شوند. گاهی مشکل در قلم ما می‌باشد، نه در راهکار!
تکنیک‌ و سوژه همیشه موثر اند اما هر تکنیک/سوژه برای هر موقعیتی موثر نیست. گاهی نیاز است دنبال تکنیک‌/سوژه‌ی متفاوت باشیم تا بتوانیم در موقعیت ایجاد شده، اثری خلق کنیم که ارزش خواندن داشته باشد.

حال اگر دوست نداشتید دنبال تکنیک‌ و سوژه بروید یا موثر نبودند، جاگزینی هست؟
در همچین مواقع که تکنیک و سوژه هم موثر نبودند (روی این نمی‌چرخیم که درست انجام ندادید)، دنبال ناتوانی باشید. شما که نمی‌توانید اثری خلق کنید، چه کمبودی دارید و یا چه عاملی مانع شما است؟
حتما از مانع‌های ایجاد شده بنویسید چون نوشتن خود راه‌حل مشکلات است.

جان کلام: همیشه و هر زمانی می‌توان نوشت؛ این‌که گاهی نمی‌توانیم اثر خوب خلق کنیم به معنی ناتوانی در نوشتن نیست.
✍☕️

#آرین_ذهین
#کانون_نویسندگان_جوان_افغان

هرکسی درد می‌کشد. این اصل زندگی است.
اما میزان، کیفیت و مقدار درد تعیین‌شونده و تغییرپذیر است.

گاهی اوقات متحمل دردهایی می‌شویم که حق ما نیستند!

همدرد باشیم!
❤️‍??

#آرین_ذهین
#کانون_نویسندگان_جوان_افغان

#تفکر

زندگی چیزی که فکر می‌کنیم نیست.
ممکن هرچه پذیرفته‌ایم اشتباه باشد. ذهن ما فقط برای خارج نشدن از محوطه‌ی امن خود، برای پدیده‌های موجود دلایل منطقی ساخته‌است. شاید زندگی خوشبختی نیست؛ عشق نیست. شاید ابرهای سیاه آرامش‌بخش نیستند و فریکانس تحریک عصبانیت دارند اما ذهن دوست ندارد با عصبانیت از محوطه‌ی امن خود خارج شود.
شاید زندگی کردن سراسر ناامنیِ ذهنی باشد. ناامنیِ که امتحان نکردیم. شاید ناامنیِ ذهنی که می‌دانیم چیزی جز امنیت نباشد.
کی می‌تواند ثابت کند ما زندگی را درست می‌پنداریم و دنبال زندگی هستیم؟
آیا باید دنبال زندگی‌ بود؟
شاید هدف ما (خوشبختی) راه اشتباهی باشد.

شاید زندگی کردن چیزی نباشد که ما می‌پندارم!

#آرین_ذهین
#کانون_نویسندگان_جوان_افغان

گفته‌اند شب هرکس به اندازه‌ی غم‌هایش طولانی است. اما این‌طور نیست.
شب هر کسی به اندازه‌ی خواسته‌هایش طولانی است. حالا اگر کسی غصه‌دار است و بیدار، هنوز چیزی را که از دست داده، می‌خواهد.
باقیِ بیدارها می‌جنگند تا به دست بیاورند.

#آرین_ذهین
#کانون_نویسندگان_جوان_افغان

#آدرس_ناشناس

پیام فرستاد. ناشناس بود. می‌خواست آشنا شویم اما من تمایلی نداشتم. رد کردم. تمرکز را به کارم وقف کردم و پیامش بی‌جواب ماند.
تماس گرفت. جواب ندادم. باز تماس گرفت. عصبی شدم و پیام فرستادم. دلیل قهرم را پرسید، ولی ربطی به او نداشت تا جوابش را بدهم. در حقیقت ربط داشت اما ریشه‌ی قهر به چیزی دیگری می‌رسید و او فقط جرقه‌ای بود.
با احترام گفت می‌خواست فقط آشنا شویم و قصد مزاحمت نداشت. خواستم باز هم تنبیه کنم اما حسی مقابل مانع ساخت.
او گفت فقط می‌خواست آشنا شویم. انگار این حرفش بارها در ذهنم مرور شد. یادم افتاد شبی دلتنگ‌ بودم. کسی درکم نمی‌کرد؛ شاید کسی نمی‌خواست درک کند!
از ناچاری و طولانی بودن شب‌ها به آدرس‌های ناشناس پیام می‌فرستادم. هدفم فقط همین بود که او می‌خواست. با کسی که نمی‌شناسم حرف بزنم. شاید بتوان اندکی مرحم یافت و یا هم اندکی درک شد.

آدم‌ها (حداقل آدم‌های همچو‌ من) همواره تلاش می‌کنند گلایه نکنند. هرچه سخت بگذرد، باز هم در دل تلنبار می‌کنند و به احدی شکوه نمی‌کنند. شاید هم‌عقیده‌ باشند که این ضعف است.

احساسی حرف‌زدن با دیگران، ما را بیشتر در معرض خطر می‌گذارد. حرف‌های احساسی معمولا واقعی هستند و نباید هرکسی از واقعیت درون ما آگاه باشد. نقطه‌ضعفی می‌شود برای ما!
اما هرچه سخت باشی و قوی، گاهی نیاز است دل سبُک کنی. گاهی نیاز است خالی شوی از همه‌چیز!
گاهی نوشتن هم نمی‌تواند مرحم تنها بودنت شود. گاهی درک می‌کنی هیچ موهبتی به بزرگی یک انسان نیست؛ انسانی که درک می‌کند و گوش می‌سپارد.

گاهی بدون هیچ دلیل، به کسی گوش بدهید و درکش کنید. شاید در درمانده‌ترین حالتش باشد و ناچار به آدرس ناشناسی پیام فرستاده باشد!
??

#آرین_ذهین ✍
#کانون_نویسندگان_جوان_افغان

وقتی فکرش را بکنی نومیدکننده ست که چطور آدم ها هم مثل خانه ها بین هم دیوار کشیده اند.
? سفر به انتهاى شب:
لوئى فردينان سلين