میگن چرا خودت پیش قدم نمیشی.
دوستان یه چیزی رو حس میکنم خوب متوجه شدم در این مدتِ سر و کار داشتنم با این رشته و اینه که با مهندس جماعت در خیلی مواقع شما نمیتونی درباره علم صحبت کنی مگر اینکه بگی «آره اینو در عرض دوماه یک ماه یاد می‌گیری و فلان جا میتونی کاربرد شو استفاده کنی.بقیه چیز هاشم نیازی نیست یادبگیری؛با همین کارت راه میوفته» و من نمیتونم(به عنوان دانشجوی این رشته نه نقدی از خارج گود) چیزی رو استفاده کنم تا زمانی که پایه هاشو یاد نگرفتم.میدونم این عیب منه. (اینکه مهندسی باشی و اینطور فکر کنی)برای همین خیلی دیگه حوصله چنین کارهایی ندارم.
نمونه های کمی هستن که خلاف این حرف هستن.تهران و شیراز و یزد هم نداره.
یه رفیقی داشتیم از بچه های فنی بالا تهران بود و مهندسی کامپیوتر میخوند و دوستان سال بالایی بود.یه روز که داخل دانشکده بودم شنیدم که رشته شو عوض کرده و رفته علوم کامپیوتر.پرسیدم چرا.گفت فرهاد من وقتی اولین جلسه از کلاس ریاضیات مهندسی نشستم و نحوه ارائه ریاضی به دانشجو ها مهندسی رو دیدم،فهمیدم که من مال اینجا نیستم.حرفش درست بود.و این برا منم صادقه تا حدی.برای همین امیدوارم به عده ای بر نخوره.
یه داستان دیگه ای هست خارج فنی بالا.
تارجان که برنده جایزه تورینگ بود و قبلا دربارش نوشتم.یه جا وقتی میپرسن ازش چرا با مک کارتی که یکی از غول های Ai در زمانه خودت بود،داخل آزمایشگاهش کار نکردی.میگه مک کارتی مهندسی خوانده بود و من ریاضی خوانده.مک کارتی به مسائل فقط در همان سطح و لول و شرایطی که بودن نگاه میکرد و fix شون میکرد و به سراغ مسئله local بعدی می‌رفت اما من تفکرم مجرد بود و به دنبال ساختن تئوری از همه ی این مسائل بودم و در اون زمان حرف از تئوری در هوش مصنوعی وارد نبود.
جفت این آدم ها بزرگ بودن و جفت شون تورینگ بردن.اما مدل فکری فرق داره(تازه بگم مک کارتی از مهندسان خیلی خوب بود،ریاضی و بیولوژی خیلی میدونست و هیچ چیزش شبیه برخی مهندس های فنی بالا نبود:)) )

#موقت
سلام
من واقعیتش نمی‌دونم انجمن ها کارشون چیه یا اصلا چقدر دست شون بازه برا چنین کار هایی یا اصلا چه جنس آدم هایی داخلش هستن.انجمن رو نمی‌دونم چی باید بگم اما اگر خودم به فرض میخواستم چیزی بزارم(بدون دخالت هیچ انجمنی)،به نظرم برنامه های(اگر منظور مطالعه هست) علمی مشترک بین دانشکده برق و مهندسی کامپیوتر برگزار میکردم.
مثلا مطالعه دروس پایه مشترک با برخی دروس تخصصی مشترک.
یا مثلاً مطالعه جنبه های Formal شاخه control theory که امروزه در علوم کامپیوتر و برق نقش مهمی داره.یا mathematical foundation نظریه کنترل که برای هر دو رشته خوبه.
یا برنامه هایی که بچه های مهندسی کامپیوتر بیشتر تشویق بشن به مطالعه کمی بیشتر دروس نظری کامپیوتر مثل منطق ریاضی و کاربرد هاش یا نظریه محاسبه، یا دروس مدلسازی محاسباتی مثل computational biology که می‌تونه برقی ها رو هم جذب کنه.
برای معرفی این شاخه ها هم قبلش خوبه که چند جلسه معارفه داخل اتاق سمینار ها باشه تا اول آشنایی ای شکل بگیره قبل گذاشتن هر برنامه ای.
که بعید می‌دونم یا نمی‌دونم چند نفر در کل قراره علاقه مند باشن.

در خلال اینها سعی میکردم گرایش فکری برقی ها از اینکه computation و کامپیوتر فقط مدار و یه سری سوییچ و برنامه نویسی هست که بهش یه سری چیز ها میگی تا انجام بده تا کار اصلی مون راه بیوفته رو بیرون کنم ازشون.
دید اغلب سطحی ای دارن از علوم کامپیوتر و اغلب شون فکر میکنن با پاس کردن چهار تا درس مدار و برنامه نویسی یعنی کامپیوتر بلدن.(تا حدی که دیدم برخی میگن کامپیوتر نخونید چون خودتون میتونید بعداً یاد بگیرید؛)) )
یه ذره باهاشون صحبت کنید می‌رسید به حرفم.اما همین که باب صحبت باز بشه خوبه.

و در آخر اینکه سعی نمی‌کردم خیلی اصرار کنم بقیه دانشکده‌ های علوم هم بیان چون بهترین بچه های دانشگاه داخل فنی ها حداقل از نظر میانگین کامپیوتر و برق هست در نتیجه شاید بازده بیشتری داشته باشه.

#پیام_ناشناس

سلام،وقتتون بخیر
من از دانشجویان مهندسی کامپیوتر دانشگاه یزد هستم.
با توجه به اینکه اطلاع دارم شما از بچه های رنک دانشکده بودید داخل دانشگاه،میخواستم ازتون بپرسم به عنوان کسی که مطالعه دارید چه برنامه های علمی ای رو پیشنهاد میدید تا اگر امکانش باشه انجمن های علمی دانشکده انجام بدن؟😅
می‌دونم یه کم عجیبه سوالم اما اگر پیشنهادی هست خیلی خوب میشه بگید

رابرت برتن کتاب آناتومی ملانکولیا رو سال 1620 نوشته و هنوز که هنوزه در کتب روانپزشکی بهش رفرنس میدن.
کتابش رو با این جمله درخشان شروع میکنه

We are ... subject to infirmities, miseries, interrupted, tossed and tumbled up and
down ... uncertain [and] brittle, and so is all that we trust unto. And he that knows
not this, and is not armed to endure it, is not fit to live in this world.
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy

https://youtu.be/p9XHI_26cPE?si=FnESHNUCG7qu8nHL

"When asking questions of nature, at whatever level, the framing of the question is of the utmost importance, because the answer, if any, will be in the same terms as the question”
N.J. Berrill

یادش بخیر؛یه قاب زیرخاکی پیدا کرده بودم.
اوایلی بود که ایشون مدال رو برده بودن و منم جوگیر بدو بدو رفتم از دستفروش بازار دو سه تا از این قاب ها خریدم:)

جایی Tony Hoare در یکی از مصاحبه هاش وقتی درباره مقاله معروفش در باب "An axiomatic basis for computer programming" حرف میزد.میگفت این رویکرد متد هایی که بعدها ازش استنباط شد و پایه های formal method رو گذاشت در اصل ما اصلا پیش بینی هم نکرده بودیم قراره فرمال متد برای چی استفاده بشه. تا اینکه زمانی که Microsoft Research یکی از شعبش رو داخل Cambridge,UK میزنه.
مشکلی که داشتن این بوده که چطوری میشه جلوی ویروس های کامپیوتری رو گرفت.
ویروس هایی که بعد ها معلوم شد حاصل حضور باگ در برنامه ها هست رو گرفت.و اینجا بود که فهمیدیم کاربرد این مقاله تئوری می‌تونه کجا ها باشه.و این چیزی بود که اصلا انتظار شو نداشتیم.و اینجا بود که فرمال متد ها خیلی جدی تر گرفته شد.
"It turned to an elements of Formal methods,analysis of programs as a method of countering the threat of virus."
نکته جالبی که بهش اشاره می‌کنه و به عنوان کسی که بیولوژی رو دوست داره قابل تامل بود:
"I believe that human evolution was driven in much the same way"

این یعنی اینکه حیات هم در طول میلیون ها سال تکامل مدام وقتی یه سیستمی تا حدی organized می‌شده،در برابر عدم سازگاری با محیط دچار collapse می‌شده(انقراض یا نابودی گونه به واسطه عدم سازگاری با محیط) و با آزمون و خطا سیستم به یه reliablilty میرسیده.

تنهایی خیلی باشکوهه به نظرم
احساس تنهایی،اگر بفهمیش،درکش بکنی.تنهایی امکان حضور در هر جایی که بخوای رو بهت میده.با تخیل.در تنهایی با هر آدمی میتونی گفت و گو کنی.هر وقت دلت بخواد.میتونم بگم من در تنهایی آدم بهتری ام.همونطور که درخت در تنهایی درخت تره.آدم هم در تنهایی آدم تره.من به نظرم میاد در تنهایی آدم بهتری ام.مثلا میدونم که در تنهایی دلیلی برای دروغ گفتن ندارم.