آن کس که مرا به لطف خوانده‌ست
از درگه غیر خویش رانده‌ست

چون پیر شدی به کام دل کوش
دریاب که فرصتی نمانده‌ست

گلشن بنشست جای آن یار
گل را که به جای او نشانده‌ست؟

کاش این دل هرزه‌گرد می‌گفت
ما را به کدام سو کشانده‌ست

آگاهی من ز پیک مستی‌ست
کز بی‌خبری خبر رسانده‌ست

آن کس که شناخت سرّ کونین
حرفی ز کتاب عشق خوانده‌ست

هرچند که دیده باز پس داد
نوری که به عاریت ستانده‌ست

هر دامن شب کشد به چشمم
اشکی که به دامنی فشانده‌ست

در وعدهٔ بوسه‌ای از آن لب
لب‌های امیر غنچه مانده است.

بهار ۵۶
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

ما را غم و نشاط جهان بی‌گمان یکی‌ست
چون دل شکست دل‌شکن و دل‌ستان یکی‌ست

رنگ از نگارخانهٔ عشق است چشم را
هر جا که عشق نیست بهار و خزان یکی‌ست

از دل فریب وعدهٔ عشق و هوس مخور
کاین مهربان و دشمن نامهربان یکی‌ست

چون شمع هیچ چاره‌ای از سوختن نبود
ما را که مطلب دل و حرف زبان یکی‌ست

دنیای پیری است و وفای زمانه‌اش
آنجا که مرگ و زندگی جاودان یکی‌ست

مضمون یک کتاب بود سرگذشت ما
با هر بیان که می‌شنوی داستان یکی‌ست

ما را چه کنج خانه، چه گلگشت نوبهار
مرغ رمیده را قفس و آشیان یکی‌ست

در خاک تیره، خاکی روشن‌دلی مجوی
طبع جهان و طینت اهل جهان یکی‌ست

از دست دیگر است سخن‌های من امیر
بلبل اگر هزار بود زندخوان یکی‌ست.

تابستان ۴۸
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

جز یأس نیست چارهٔ درد دل امیر
کز چاره ناامید شدن نیز چاره‌ای‌ست.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

منعم و درویش هر یک را ز محنت شکوه‌هاست!
حیرتی دارم که در دنیا که را آسایش است؟
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

به پای خود نفسی از کنار هم‌نفسان
مرو که فاصلهٔ هست و نیست یک نفس است.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

مرا به‌جای غنا کیمیای استغناست
همین که نیست مرا حرص ملک و مال بس است.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

خیزد سخن پاک امیر از دهن پاک
آیینه به مقدار جلا عکس‌پذیر است.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

جز دود امیرا دلم الفت به چه گیرد
چیزی که برآید ز دل سوخته دود است.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

قدر تو به اندازهٔ دعوی‌ست که مردم
آن را نستایند که خود را نستوده‌ست.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi

غم مهربان‌تر از دل ما همدمی نیافت
عشرت‌سرای غم دل اندوهگین ماست.
#امیری_فیروزکوهی
@Amiri_Firuzkuhi