نتیجتا فکر میکنم من فقط تو ذهنم صبح تا شب درگیرم‌ و در حال تلاش کردنم که تهش هیچکسی درک نمی‌کنه:)

پاییز داره شروع میشه و تابستون برای من سراسر سردرگمی،استرس بود.واقعا تو بُعد هویتی بارها به فرش رسیدم و بارها مجبور شدم تصمیم بگیرم و امان از تصمیم گیری همیشه جزو سخت‌ترین کارهای دنیاست!!یه سری جاها مجبور شدم برای آرامش روانم موقعیت های بهتر رو رها کنم و‌سختی ماجرا رو به جون بخرم.فکر میکنم حداقل تا دو یا سه روز آینده وضعیت کامل یکسال آینده‌ام مشخص میشه…

روزهای عجیبیه،صبوری میکنم..

واقعا دیدن‌‌یه سری فیلم ها دیگه فقط درده و‌ بس…
دیدن فرندز بدون چندلر…
هری‌پاتر بدون اسنیپ…
وقتی میبینم این آدمی که تو فیلم میبینم دیگه نیست واقعا همه چی غم انگیز میشه

کلی این پا و اون پا کردم که هنوزم بمونم.
به قولی، انگار با خاک نشسته روی قفسه ها هم خاطره داشتم…
اما شاید باید از بعضی چیزهاگذشت نه برای رسیدن به موفقیت های بیشتر وبرداشتن گام های بلندتر نه!
گاهی فقط برای لذت بردن از زندگی
نگاه کردن برف از قاب دیگه ای…
شنیدن صدای بارون از دریچه‌‌ی دیگه ای…
داشتن سکوت در مکان دیگه ای…

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

شاید جدیدا تو این‌مورد پیشرفت داشتم که حرفی رو تو زمان درستش بزنم،مخصوصا جواب حرفایی که ناراحت کننده است! اون حرف زده میشه و‌جوابی شنیده میشه و‌ اون داستان تمومه از نظرم دیگه ادامه پیدا نمیکنه برام!
حرف زور دیگران رو پس بدید و‌ تموم:)
هر حرفی که تو زمانش زده نمیشه بعدا به شکل نیش و‌کنایه تو هر رابطه ای جاشو پیدا میکنه:)

تو شرایط کاری احساس اضطراب دارم و دائم به این فکر میکنم که دقیقا چطور پیش میره و آیا چیزی که میخام صورت میگیره!
واقعا عدم تحمل ابهام ویژگی بارز اضطرابه و‌تمام!

یه ویدیو از سریال سیزده دلیل دیدم و بینهایت دلم برای حس و‌حال اون زمانی که این سریال ها رو نگاه میکردم تنگ شد!حقیقتا نیاز شدیدی به “سکون” دارم!