واقعا دیدن‌‌یه سری فیلم ها دیگه فقط درده و‌ بس…
دیدن فرندز بدون چندلر…
هری‌پاتر بدون اسنیپ…
وقتی میبینم این آدمی که تو فیلم میبینم دیگه نیست واقعا همه چی غم انگیز میشه

کلی این پا و اون پا کردم که هنوزم بمونم.
به قولی، انگار با خاک نشسته روی قفسه ها هم خاطره داشتم…
اما شاید باید از بعضی چیزهاگذشت نه برای رسیدن به موفقیت های بیشتر وبرداشتن گام های بلندتر نه!
گاهی فقط برای لذت بردن از زندگی
نگاه کردن برف از قاب دیگه ای…
شنیدن صدای بارون از دریچه‌‌ی دیگه ای…
داشتن سکوت در مکان دیگه ای…

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا
ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

شاید جدیدا تو این‌مورد پیشرفت داشتم که حرفی رو تو زمان درستش بزنم،مخصوصا جواب حرفایی که ناراحت کننده است! اون حرف زده میشه و‌جوابی شنیده میشه و‌ اون داستان تمومه از نظرم دیگه ادامه پیدا نمیکنه برام!
حرف زور دیگران رو پس بدید و‌ تموم:)
هر حرفی که تو زمانش زده نمیشه بعدا به شکل نیش و‌کنایه تو هر رابطه ای جاشو پیدا میکنه:)

تو شرایط کاری احساس اضطراب دارم و دائم به این فکر میکنم که دقیقا چطور پیش میره و آیا چیزی که میخام صورت میگیره!
واقعا عدم تحمل ابهام ویژگی بارز اضطرابه و‌تمام!

یه ویدیو از سریال سیزده دلیل دیدم و بینهایت دلم برای حس و‌حال اون زمانی که این سریال ها رو نگاه میکردم تنگ شد!حقیقتا نیاز شدیدی به “سکون” دارم!

شاید چون تمام این مدت در حال تلاش بودیم دیگه چیزی از ما نموند.

گوربا?